ตรวนรัก อาญาใจ (ลวงรักเพลย์บอย)

ฝ้ายขออนุญาตแจ้งข่าวนะคะ 

นิยายเรื่อง ตรวนรักอาญาใจ 

ตีพิมพ์เเละจัดจำหน่ายเดือน เมษายน 2559

โดย สำนักพิมพ์ inlove

ภายใต้นามปากกา รัตน์เกล้า 

ซึ่งนิยายเรื่องนี้มีตัวละครจากเรื่อง 'เสพสิเน่หา'  (วางจำหน่ายเเล้วเช่นกันค่ะ) 

เเต่ เนื้อหานิยายทั้งสองเรื่องเเยกจากกันมีเพียงตัวละคนที่เกี่ยวข้องกัน ดังนั้นนิยายทั้งสองเรื่องสามารถเเยกอ่านได้ค่ะ 

เเต่ถ้าอ่านทั้งสองเรื่อง นักหัดเขียนคนนี้จะดีใจมากกกกกกกกก ค่ะ :) 

ยังไงฝ้ายขอฝากนิยายทั้งสองเรื่องไว้ในอ้อมเเขนเเละอ้อมใจของนักอ่านทุกท่านด้วยนะคะ หวังว่าทุกท่านจะได้รับความสนุกจากส่วนใดส่วนหนึ่งของนิยายเรื่องนี้ (หรือทั้งสองเรื่อง) นะคะ 

ขอขอบพระคุณนักอ่านทุกท่านมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ เพราะทุกท่านเป็นกำลังใจสำคัญทำให้ฝ้ายสามารถเขียนนิยายเรื่องนี้จนจบเเละออกมาเป็นรูปเล่มเเบบนี้ได้ 

ฝ้าย รัตน์เกล้า 

เมื่อ 'เสือร้าย' จอมเผด็จการอย่างเขาถูกลูบ...คม

เขาจึงจัดการฝั่งทั้งฟัน ตะปบทั้งกรงเล็บ เพื่อฉีกทึ่ง 'ร่างกาย' และ 'หัวใจ' ของเเม่สาวจอมโกหก ที่สร้างความ 'อัปยศ' ไว้บนหัวใจของเขา เพื่อมอบบทเรียนให้เธอรู้ว่าอย่าริหยอก 'คนพันธุ์เสือ' อย่างเขา

จิณณ์ดึงตัวเธอมาใกล้แล้วตระกองกอดตัวเธอเอาไว้ ก่อนที่เขาจะยกร่างของศศิกานต์มาอุ้มไว้ในอ้อมแขน

“คุณรีบไปอาบน้ำแต่งตัวเถอะ เราสองคนจะได้ไปเยี่ยมหลานที่โรงพยาบาล” เจ้าของผิวร้อนระอุที่ตัวของหญิงสาวแนบชิดติดอยู่กับเรือนกายของเขาเอ่ย ก่อนที่ชายหนุ่มจะตวัดขายาวๆ ของตนเองลงจากเตียง แล้วตรงไปยังห้องน้ำภายในห้องนอนของเขา

“ฉันเดินเองได้ค่ะ” ปากพูดแต่แขนเรียวของเธอกลับยกขึ้นโอบรอบคอของชายหนุ่มเอาไว้

“ให้ผมบริการคุณดีกว่า ชดเชยที่เมื่อคืนผมรักคุณหนักไปหน่อย”  ริมฝีการสุดเร้าใจที่เมื่อคืนทำงานหนักพอๆ กับร่างกายส่วนอื่นของจิณณ์ขยับพูดไปเรื่อยๆ ขณะที่นัยน์ตาของคนพูดก็กำลังส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้เธอด้วย

ศศิกานต์ซุกใบหน้าเข้ากับแผงอกของชายหนุ่มเพื่อหลบสายตาของเขา ที่มันเชิญชวนให้กายสาวของเธอร้อนระอุขึ้นมาอีกครั้ง ดวงหน้าเรียวแนบเข้ากับแผงอกแกร่งของเขามากขึ้น เพื่อฟังเสียงหัวใจของชายหนุ่ม..

จิณณ์จรดเรียวปากลงบนเรือนผมหอมกรุ่นกลิ่นดอกไม้อ่อนๆ ของเธอ โดยที่ขายาวๆ ของเขาก็ยังก้าวตรงไปเบื้องหน้าอย่างไม่มีการเสียจังหวะ

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

จิณณ์ พัฒนวงศ์สกุล

ฉากหน้าคือรัก แต่ลับหลังคือแค้น
เขา... ‘เสือซุ่ม' ที่นอนหมอบรอให้เหยื่อตายใจก่อนที่กระโจนใส่ 'เธอ'

‘ศศิกานต์ อลิเซีย บราวน์‘

พรางรักไว้ในเเผนร้าย

เธอ... เหยื่อสาว ผู้ไม่รู้ตัวเลยว่าเเผนการต่างๆ ที่เธอซ่อนเอาไว้ในความสัมพันธ์ระหว่าง

เธอเเละชายหนุ่ม แผนกานพวกนัั้นถูก 'เขา' ล่วงรู้ตั้งเเต่เเรก

เพียงเเต่ 'เหยื่อ' ของเธอ เลือกที่จะหลอกล่อให้เธอตายใจ ก่อนที่เขาจะพลิกเกม มาไล่ลาเเล้วต้อนเธอให้จนมุม 

++++++++++++++++++++++++++++++

เพราะเหตุผลบางอย่างที่เธอถูกร้องขอจากคนใกล้ตัว สุดท้ายเธอก็ 'จำยอม' ให้คนช่างรุกได้ก้าวผ่านกำเเพงหนาที่เธอปิดกั้นเขาเอาไว้
แต่เมื่อถึงเวลาที่เธอต้องผลักเขาออกไปจากชีวิต มันกลับไม่ง่ายอย่างที่คิด เพราะจิณณ์ไม่ใช่คนที่ปล่อยให้ใครมาใช้ประโยชน์จากเขาเพียงฝ่ายเดียว ชายหนุ่มจึงจัดการตอบแทนสิ่งที่เธอกระทำต่อเขาอย่างสาสม

ในเมื่อเธออยากไปจากชีวิตของเขา เขาก็จะจองจำเธอเอาไว้!

ในเมื่อเธอมีคนที่เจ้าของหัวใจเธออยู่แล้ว เขาก็จะจัดการเขี่ยไอ้บ้านั่นทิ้ง และเสือกไสตัวเองเข้าไปอยู่ในใจของเธอแทน!

ในเมื่อเธอเกลียดเขา เขาก็จะรักเธออย่างไร้การผ่อนปรน!

แต่ปัญหาคือ กรงรักของเขามิได้ถูกหล่อหลอมขึ้นมาด้วยความรักเพียงอย่างเดียว แต่มันยังผสานความโกรธแค้น และแรงโทสะ รวมทั้งการอยากเอาชนะเอาไว้ด้วย !

เสือร้ายยอมทำทุกวิถีทางไม่ว่ามันจะสกปรกแค่ไหน และเขาก็ไม่สนใจด้วยว่าวิธีการของตนนั้นจะทำให้ใครต้องเจ็บปวด เพราะเป้าหมายเดียวของเขาคือ มีแม่นกน้อยของเขาไว้ข้างกาย

คำถามคือ

‘แล้วเขาจะทำอย่างไร เมื่อแม่นกน้อยของเขากลับพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะโผ่บินออกไปจากกรงรักที่เขาจองจำเธอเอาไว้’

คำตอบคือ ร้าย! เพื่อทำให้เธอรัก!
ปฏิบัติการ 'ร้าย' เริ่มขึ้น เพื่อ 'ลวง' ให้เธอ 'รัก' 

-----------------------------------------------------------------------------------------------

-----------------------------------------------------------------------------------------------

“ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนคะจิณณ์” หญิงสาวเอ่ยถามเขาด้วยน้ำเสียงร้อนรน

“คุณต้องขอโทษผมมาเดี๋ยวนี้!” คนถูกถามไม่ยอมตอบในสิ่งที่ศศิกานต์ถาม แต่จิณณ์กลับเรียกร้องคำขอโทษจากเธอแทน

กลีบปากอิ่มเม้มแน่เข้าหากันเมื่อถูกคู่สนทนาคาดคั่นเอาคำขอโทษ ก่อนที่ศศิกานต์จะยอมโอนอ่อนให้คนช่างงอล “ฉันขอโทษที่กล่าวหาคุณ”

“ตอนนี้ผมอยู่ที่เลาจ์ของโรงแรม คุณจะมาหาก็มาเเต่ถ้าไม่อยากมาก็ไม่ต้องมา ที่บอกคุณว่าตอนนี้อยู่ที่ไหนก็เพราะคุณถามผมเมื่อกี้” ชายหนุ่มกล่าวเสียงเอือยๆ “ก็แล้วแต่นะว่าคุณจะมาหาผมหรือเปล่า”

หญิงสาวหัวเราะเบาๆ เมื่อสัมผัสได้ถึงร่องรอยอารมณ์ของคนช่างน้อยใจ ในประโยคเมื่อครู่ที่ชายหนุ่มเอ่ยออกมา

“แล้วคุณอยากให้ฉันไปหาไหมคะ” ศศิกานต์ถามเขากลับ

จิณณ์ไม่ยอมตอบคำถามของที่ศศิกานต์ โดยที่ชายหนุ่มเลือกที่จะชิงตัดสายหนีเธอไปดื้อๆ ...