เงาใจรักร้าย

ตายสิ

!

..นี่เธอขับรถชน ร่างสูงที่เดินมาเคาะกระจกนั่นยิ่งทำให้เธอตกตะลึงกว่าเดิม..มาร์ตินนั่นเอง สีหน้าเขาทั้งเย็นชากระด้างและเต็มไปด้วยความไม่พอใจชัดเจนทั้งสีหน้าและแววตานั่นด้วยเธอคิดก่อนจะเลื่อนกระจกลงช้าๆ มือควานหากระเป๋าเพื่อหานามบัตรติดต่อประกันภัย มองนาฬิกาที่ข้อมืออย่างวิตกเล็กน้อย เธอคงไปทำงานสายแน่ๆวันนี้หญิงสาวคิดในใจ

“คุณหลับใน..”

เสียงกล่าวหานั่นไม่ไกลจากความจริงเลยแต่เรื่องอะไรเธอจะยอมรับล่ะ

“คุณนอนไม่พอรึไง”

ชายหนุ่มถามด้วยเสียงห้วนจัดเมื่อเธอผลักประตูรถออกไปยืนมองสภาพวอลโว่ที่มันท้ายบุบไปกว่าครึ่งจนฝากระโปรงท้ายโก่งขึ้นมาเห็นได้ชัด หญิงสาวส่ายหน้าและเมื่อมองบีเอ็มดับบลิวของตนเองก็พบว่าสภาพไม่ต่างกันนักไฟหน้ารถดวงโตนั่นแตกกระจายทั้งสองข้าง หญิงสาวถอนหายใจเฮือกกดมือถือไปยังเบอร์ประกันภัยนั่นสนทนากับปลายสายอยู่พักหนึ่งและกดวางสาย ก่อนจะปรายตามองร่างสูงนั้นแวบหนึ่ง

“คุณเที่ยวดึกรึไงฮึ”

ประโยคนี้ทำให้บุษลินความอดทนขาดผึงลงหันไปยังร่างสูงสบตาเขาอย่างโมโห

“ถ้าฉันจะนอนดึกล่ะก็คงจะมาจากงานของบริษัทคุณนั่นและค่ะคุณมาร์ตินริชชี่แอนเดอสัน”

เธอสวนคำใส่เขาด้วยเสียงอันเย็นชาไม่แพ้กัน หยิบกระเป๋ากับ แล็ปท็อปก่อนจะเดินหนีร่างสูงนั่นเดินลิ่วไปที่ถนนใหญ่

“นั่นคุณจะไปไหนบุษลิน?”

หญิงสาวไม่ตอบเดินลิ่วไปไม่คิดจะหยุดฝีเท้าแต่ก็ช้ากว่าคนที่ขายาวกว่านั่น

“ฉันจะให้ประกันมาจัดการเรื่องรถ แต่ตอนนี้ฉันสายมากแล้ว”

เธอตอบเมื่อฝ่ามือใหญ่ดึงแขนเธอไว้ นึกหงุดหงิดไม่หายเมื่อพบว่าตัวเองนั้นรู้สึกชาไปทั้งร่างแค่เขาแตะนิดหน่อยเอง หญิงสาวเผลอหลับตาลงอย่างร้าวราน เธอเกลียดการที่ต้องตกอยู่ภายใต้อิทธิพลของใครก็ตาม..เกลียดสุดๆ.หญิงสาวบอกตัวเองในใจ