My Boy (Friend) แค่ได้รู้จักก็รักเลย (18+)

บทที่ 1 :  ทำความรู้จัก

^^เช้าวันจันทร์ในวันที่อากาศสดใส^^

อื้มมมมมมมม...ฉันบิดขี้เกลียดแล้วค่อยๆลืมตาพร้อมกับลุกจากเตียงจะไปเข้าห้องน้ำ  อ่อเกือบลืมแนะนำตัวเลย  สวัสดีน่ะฉันชื่อ ดิวน่ะ  กำลังเรียนอยู่ม.2 เป็นวัยใสใสเลยล่ะ555555  หลังจากที่ฉันเข้าห้องน้ำแล้ว ฉันรีบอาบน้ำเพราะว่าวันนี้เป็นวันที่โรงเรียนของฉันเปิดเทอมวันแรก ฉันเลยอยากไปเม้าท์มอยกับเพื่อนที่ห่างหายในช่วงเวลาปิดเทอมไปนาน

"ลงมากินข้าวได้แล้วไอ้หมา"แม่ฉันตะโกนขึ้นมาอย่างเสียงดัง เพราะเขากลัวว่าฉันจะไปโรงเรียนสาย  สิ้นเสียงท่านฉันก็รีบลงบันได้อย่างรวดเร็วเพื่อไปกินข้าวเช้าก่อนที่จะบอกลาท่านกับคุณยายไปโรงเรียน แล้วก็ต้องรีบอีกเพราะกลัวขึ้นรถไม่ทันถ้าไปสายคงโดนตีแน่ๆเลย  โรงเรียนฉันก็ไม่ได้ใกล้หรอกและแถมเป็นโรงเรียนชายล้วนด้วยน่ะสิลาบปากฉันเลยที่เดียว55555  พอถึงโรงเรียนฉันก็รีบวิ่งขึ้นห้องไป  แต่เดินไปได้ไม่ถึงสามชั้น ฉันก็รู้สึกเหมือนมีคนเดินตามฉันมาตลอด ฉันพยายามก้าวเท้าให้ไวขึ้น สิ่งที่ตามฉันมาก็ไวขึ้น  มันใกล้เข้ามาหาฉันทุกที  ฉันรีบวิ่งไปที่ห้องเรียนและกำลังจะล็อคประตูสิ่งที่ตามฉันมาก็โผล่ขึ้นมา  เขาคือรุ่นพี่ที่เคยแอบชอบเขาฉันตกใจมากเลยเด้งตัวออกจากรัศมีประตู

ว้ายยยยยยยย...!!!!!!ฉันกรี๊ดร้องด้วยความตกใจ พี่คนนั้นค่อยๆคราบเคลื่อนเข้ามาจนฉันติดกับผนัง ตัวเขาแนบชิดกับฉัน ฉันได้กลิ่นฉุนเหล้าแรงมาก แสดงว่าเขากินเหล้าก่อนมาโรงเรียนแน่เลย  ฉันพยายามผลักเขาออกจากตัว เขาล้มลง ฉันก้าวเท้าจะวิ่ง แต่เขากับดึงขาฉัน ฉันพยายามเตะเขา แต่ก็สู้แรงเขาไม่ไหว เขาดึงฉันลงไปนอนกองกับพื้น เขาโน้มตัวลงมาไซร้คอและกำลังไซร้ลงไปข้างล่าง ฉันทุบเขาสุดแรง แต่พี่เขาก็ยังย้อท้อฮึบสุดแรง  จนฉันรู้สึกถึงกายบึกบึนที่แข็งเต็มตัวพร้อมจะไปเหล่าน้ำขุ่นๆเหนียวๆ  ฉันไม่ยอมให้เขาทำอะไรฉันง่ายๆแน่  ฉันร้องให้คนมาช่วยฉันสุดเสียง ตอนนี้พี่เขากำลังถอดท่อนบน ฉันแอบเห็นกล้ามหน้าอกขาวๆที่อัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อ  หื้มมมมม...ละมุนมากเลยทีเดียว  แต่ฉันยังไม่อยากเสียตัวนี่ใครก็ได้ชวยที  สุดท้ายก็เกิดปาฏิหารย์ขึ้นกับฉันเมื่อมีผู้ชายคนหนึ่งที่ก้าวเข้ามาในห้อง ฉันมองหน้าเข้าไม่ชัด เพราะตอนนี้ต่อมน้ำตาฉันแตกแล้วน้ำตาไหลเป็นทาง ผู้ชายคนนั้นถีบผู้ชายที่ค่อมฉันออกไปจากตัวฉัน ผูชายคนนั้นต่อยหน้าพี่เขาจนปากแตก พี่เขาเลยรีบวิ่งออกจากห้องไป ฉันหมดสติไป แต่ฉันรู้สึกได้ว่ามีมืออุ่นๆมาโอบฉันขึ้น กลิ่นตัวของเขาหอมเตะจมูกฉันมาก  เวลาผ่านไปนานฉันเริ่มรู้สึกตัว ฉันลืมตาไปรอบๆ ฉันเห็นแค่ผู้ชายคนหนึ่งที่นอนอยู่ข้างๆเขากุมมือฉัน ฉันปล่อยมืออกจากมือนุ่มๆของเขา แล้วปลุกเขา

"ฉันมาอยู่ในห้องนี่ได้ไง" ฉันถามผู้ชายคนนั้นด้วยความสงสัย

"ก็เธอเป็นลมสลบไปนี่ ฉันกลัวว่าจะเป็นอะไรเลยมาส่งห้องพยาบาล" เขาตอบฉันอย่างอมยิ้มนิดๆ แล้วเราก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีกเลย เพราะฉันรู้จักเขาดีมาก เขาชื่อ เปา เรียนอยู่ห้องเดียวกับฉัน ไม่ต้องพูดถึงคุณสมบัติต่างๆเลย เขาดีต่อใจมากๆอ่ะ เราก็นั่งเล่นกันสักพักนึงแล้วจึงขึ้นห้องไปเรียนโดยที่มีเขาพยุงฉันขึ้นตึกไปเรียน วันนี้เข้าเทคแคร์ฉันมาก ตอนกลับบ้านยังไปส่งฉันถึงบ้าน เขารู้จักบ้านฉันเป็นอย่างดี เขาอยู่กับฉันนานมากจนถึงสองทุ่ม

"กลับบ้านได้แล้ว  มันดึกแล้วน่ะ เดี่ยวพ่อแม่เป็นห่วง" ฉันบอกกับเขาด้วยความเป็นห่วง แต่สิ่งที่เขาตอบแันกลับมาทำให้ฉันอึ้งและหน้าชามาก

"เปาโทรบอกแม่แล้วว่าเปาจะนอนบ้านดิว เพราะวันนี้แม่เปาก็ไม่ได้กลับมาบ้านด้วย แล้วอีกอย่างดิวก็ยังไม่หายป่วยด้วย" หื้ม...ไม่ต้องห่วงฉันขนาดนั้นก็ได้มั้ง  ใจไม่ดีเลยอ่ะ หัวใจเต้นผิดจังหวะเลยทีเดียว

"แล้วเสื้อผ้าไปเอามาแล้วหร่อ" ฉันถามเพราะเห็นว่าเปาไม่ได้ออกไปข้างนอก เขาจะได้ไม่ต้องนอนบ้านฉัน  "เปาให้พี่เอามาให่แล้วล่ะไม่ต้องห่วง จะได้นอนกับดิวได้สบาย5555" เกลียดเสียงหัวเราเขาอ่ะ มันดูมีเลศนัยยังไงแปลกๆก็ไม่รู้ หลังจากนั้นเราก็ไปกินข้าวนอกบ้านเพราะต้องพาเปาไปหาซื้อของมาใช้ วันนี้เรากินหลายอย่างมากจนพุ่งฉันขึ้นจนเห็น ฉันไม่นึกว่าเขาจะกินเยอะอะไรขนาดนี้ เราเดินเล่น หยอกล้อกันไปมาอย่างสนุกสนาน พอถึงบ้านต่างคนต่างอาบน้ำและเข้านอน ฉันต้องรอให้เปาอาบน้ำก่อนเพราะฉันต้องเช็คประตู และเราก็ไปห้องนอน พอดีห้องฉันมีเตียงนอน 2อันพอดี ก่อนที่จะนอนเขาหันมาพูดมาบอกกับฉันและเป็นประโยคที่ทำให้ฉันนอนหลับได้ทั้งคืน

"ฝันดีน่ะครับ...น้องดิว"

หลังจากนั้นก็ไม่ได้มีเสียงตอบรับอะไรจากฉันอีกเลย.......