คนเถื่อนพิชิตรัก

คนเถื่อนพิชิตรัก

เขมวัฒน์ วรโชติวาทิน  (คิง)

(( นางเอกของเรื่อง จิ้นกันตามสะดวกเลยค่า))

ณัชชา ธนาภูมิเมธี (ยุ้ย)  หรือ หมูยุ้ยของพี่คิง

____________________________________________________________

โปรยปรายค่า ><

____________________________________________________________

"หมูน้อย...”

“...”

มือสากยื่นมาประคองจับมือเล็กไปกำไว้หลวมๆ โหนกแก้มหนุ่มเริ่มแดงขึ้นทีละนิด เขาก้มหน้าลงสักพักเหมือนทำใจ ก่อนจะเงยขึ้นประสานสายตากับนัยน์ตาสีน้ำตาลแววหวานที่ยังมีความไม่เข้าใจเจือปนอยู่

“...มาเป็นเมียพี่นะ”

“หะ!”

เพี้ยะ!

อารามตกใจทำให้มือไปเร็วกว่าที่คิด รู้สึกตัวอีกที ฝ่ามือของเธอก็ไปประทับบนแก้มสากเสียงดังฟังชัด หญิงสาวทำหน้าเหยเก เธอก้มลงมองฝ่ามือข้างที่ตบ แล้วเงยส่งสายตาขอลุแก่โทษกับเขา กระพริบตาปริบๆ ร่ำๆ จะร้องไห้ ยิ่งเห็นแก้มสากเป็นรอยนิ้วทั้งห้าอันเกิดจากฝีมือตน เธอก็ยิ่งตื่นกลัว

____________________________________________________________

“หน้าพี่มีอะไรติดอยู่หรือครับ” ถามพร้อมยกมือขึ้นมาจับคลำหน้าตัวเอง เหมือนอยากเพิ่มความหมั่นไส้ให้แก่สาวเจ้า

“ไม่มีหรอกค่ะ นอกจากรอยแผลและเคราเหมือน ‘โจรป่า’ ”

“แล้วอยากมีสามีเป็นโจรหรือเปล่าล่ะจ๊ะ”

เขมวัฒน์เดาะลิ้นดันกระพุ่มแก้ม พลางสาวเท้าเดินตรงมาหาเธอ นอกจากหญิงสาวจะไม่ถอยหนีแล้ว เธอกลับยืนกอดอกเชิดหน้าท้าสู้ไปตรงๆ  ให้มันรู้ไปสิว่าเขากล้าทำร้ายน้องสาวเพื่อน

“ยุ้ยไม่ชอบโจร คนเถื่อน คนถ่อย และคนหยาบคาย” เธอ เชิดหน้าขึ้นอีกนิดจนเขมวัฒน์กลัวว่าคอสาวจะเคล็ดไปเสียก่อน “แม้ไม่สวย อ้วน หน้ากลมเหมือนซาลาเปา แต่บอกไว้ก่อนเลยนะคะ เห็นเป็นอย่างนี้ก็มีคนมาจีบเหมือนกันย่ะ” เธอย่นจมูกใส่ ปรายตามองทำหน้าเยอะๆ

ชายหนุ่มตาลุกวาว หลังได้ยินว่าแม่ตัวอวบมีคนมาขายขนมจีบให้ ของๆ เขา อุตส่าห์อดทนเฝ้ารอมานาน ฝันไปเถอะว่าเขาจะยอมให้เธอตกไปเป็นของคนอื่น เขมวัฒน์จ้องหญิงสาวตาเขม่น ใจร้อนรุ่ม หัวเสียเล็กน้อย

“ถ้าพี่ขอเป็นอีกคนที่จีบบ้าง หวังว่าคงได้รับการตอบรับที่ดีจากน้องยุ้ย”

____________________________________________________________

ฝากติดตามหมูยุ้ยด้วยน้าาา

ถ้าชอบอย่าลืมถูกใจ เม้น และแชร์ ด้วยนะฮะ ขอบคุณค่ะ ^^