บ่วงนางบำเรอ

บ่วงนางบำเรอ

นามปากกา ลิฬาพา

เขาเกลียดและตราหน้าว่าเธอเป็นผู้หญิงสกปรก ไร้ศักดิ์ศรี แต่เธออุ้มท้องลูกของเขา นอกจากจะไม่ยอมรับเธอกับลูก เขายังจ้างอดีตคนรักที่มาขอคืนดีให้จดทะเบียนสมรส เพราะต้องการไล่เธอไปพ้น ๆจากชีวิต

-------------------------------

             “ในเมื่อเธอยังเล่นละครตบตาฉันได้ แล้วทำไมจะทำกับเธอบ้างไม่ได้ล่ะ ฉันไม่เคยรัก และไม่คิดจะยอมรับผู้หญิงอย่างเธอ บางที...เด็กในท้องอาจไม่ใช่ลูกของฉัน เพราะเธอมันมั่วผู้ชายไม่เลือกหน้า ขอแค่เงินถึงเป็นพอ ผู้หญิงหน้าเงิน ไปจากชีวิตของฉันซะ ฉันเกลียดเธอ!”

“ฉันต้องทำยังไง คุณถึงจะเชื่อว่าเด็กในท้องคือลูกของคุณ แล้วเรื่องเมื่อคืนก็ไม่ได้โกหกเลย ฮือ...เมื่อไหร่คุณจะเลิกเกลียดฉัน ฮือ...”

“วันที่เธอตายมั้ง ฉันถึงจะเลิกเกลียดผู้หญิงอย่างเธอ หรือถ้าอยากให้เลิกเกลียดวันนี้ เธอก็รีบไปตายซะเลยสิ”

“คนใจร้าย ฮือๆ ทำไมคุณถึงพูดกับฉันแบบนี้คะ” หญิงสาวเจ็บปวดจนแทบอยากไปตายให้สมใจเขา แต่จิตสำนึกของคนที่กำลังจะได้เป็นแม่คน ทำให้เธอหยุดคิดบ้า ๆ แบบนั้น ไม่มีวันที่เธอจะคิดสั้นแล้วพาอีกหนึ่งชีวิตในท้องตายไปพร้อมกับเธอ ลูกของเธอต้องได้คลอดออกมาลืมตาดูโลก!

“ผู้หญิงเลว! จะไปที่ไหนก็ไป อย่าคิดจะเอาเรื่องลูกมาอ้อนวอนเพื่อที่จะได้อยู่บ้านหลังนี้ต่อ ฟังแล้วก็จำใส่สมองของเธอไว้ สมมติว่าเด็กในท้องคือลูกของฉันจริง ฉันก็ไม่ต้องการลูกที่เกิดจากผู้หญิงอย่างเธอ! แต่ไม่ต้องห่วง...” ชายหนุ่มควักเอาเช็คเงินสดที่เซ็นไว้เรียบร้อยออกมาถือ เข้าไปกระชากข้อมือของเธอแล้วยัดเช็คเงินสดให้

แนะนำตัวละคร

อัศวิน เวชานุวัฒน์ / วินนี่ อายุ 31 ปี ชายหนุ่มผู้จงเกลียดจงชังไปรมา เพราะเธอเคยทำภรรยาเพื่อนรักของเขาตกบันไดจนแท้งลูก ในสายตาของเขา ไปรมาก็แค่ผู้หญิงเลวคนหนึ่งที่อยากจับผู้ชายรวย ๆ เพราะหวังสบายทางลัด

ไปรมา / แป้ง อายุ 24 ปี หญิงสาวผู้มีอดีต ต้องการเริ่มต้นชีวิตใหม่กับผู้ชายที่เป็นพ่อของลูก แต่เขากลับรังเกียจและคอยแต่จะขับไสไล่ส่งเธอไปจากชีวิต

ไปรยา / ปูน แฝดน้องของไปรมา เป็นคนดี รักความถูกต้อง ไม่ทะเยอทยานเหมือนแฝดพี่ รักพี่สาวมาก

เตวิชญ์ เวชานุวัฒน์ / เต้ อายุ 28 ปี น้องชายต่างมารดาของอัศวิน นิสัยเจ้าชู้ เห็นผู้หญิงเป็นแค่สิ่งของ

อรอุมา เวชานุวัฒน์ / อร อายุ 27 ปี อดีตคนรักของอัศวินที่อยากกลับมาคืนดี เขาจึงจ้างเธอจดทะเบียนสมรสและย้ายเข้าบ้านในฐานะภรรยา

น้ำตาล อายุ 23 ปี หลานสาวแม่ครัว ยอมเป็นผู้หญิงลับ ๆ ของเตวิชญ์เพราะความรัก

มาฆะ / เมฆ อายุ 29 ปี ชายหนุ่มผู้สูญเสียความจำ เป็นคนขับรถส่วนตัวของอัศวิน แท้จริงแล้วเขาคือทายาทมหาเศรษฐีตระกูลดังที่หายสาปสูญจากอุบัติเหตุ

พศิน / ศีล อายุ 34 ปี พ่อหม้ายลูกติด

ขอฝากนิยายดราม่าเรื่องนี้ด้วยนะคะ เอาฉบับที่เคยอัพมารีไรท์ใหม่ค่ะ ใช้นามปากกา ลิฬาพา นะคะ ^_^

บ่วงนางบำเรอ

ดีแลน

www.mebmarket.com

เขาเกลียดชัง ตราหน้าว่าเธอสกปรกและไร้ค่าไม่ยอมรับเธอกับลูกในท้อง ซ้ำยังแต่งงานกับคนอื่นแล้วอย่างนี้ เธอยังจะรักเขาเพื่ออะไร.............................“ฮือๆๆ แป้งเจ็บนะ เลือด... พี่วินนี่แป้งหัวแตกค่ะ” “เจ็บตัวซะบ้างจะได้รู้สึก ออกไปพ้น ๆ จากบ้านฉัน แล้วอย่าหน้าด้านกลับมาที่นี่อีก ...เอาไป เงินค่าตัวของเธอเมื่อคืน เก็บไว้เป็นค่ารถซะ” อัศวินยัดเงินจำนวนสามพันบาทใส่มือเธอ แต่ไปรมาปล่อยมันลงพื้นอย่างคนอ่อนแอ“ทิ้งทำไม อยากได้มากกว่านี้งั้นเหรอ แค่นี้ก็มากเกินพอสำหรับผู้หญิงที่เน่าเฟะอย่างเธอ เก็บเอาเงินแล้วไปให้พ้นหน้าฉันเดี๋ยวนี้”“ฮือ... พี่วินนี่ใจร้าย ทำกับแป้งแบบนี้ได้ยังไง” หญิงสาวร้องไห้ฟูมฟายอย่างเจ็บปวดใจ“ยังไม่ไปอีกใช่ไหม!” อัศวินก้มลงกระชากผมของเธอให้เงยหน้าขึ้นมามอง เก็บเงินทั้งหมดแล้วยัดใส่ปากของเธอให้ดูเหมือนคาบเอาไว้ เลือดที่แผลก็ยังคงไหลออกมาเรื่อย ๆ ไปรมาจำต้องลุกขึ้นยืนเพื่อพาร่างกายแสนบอบช้ำออกไปให้พ้นจากบ้านของเขา.............................“ผู้หญิงเลว! จะไปที่ไหนก็ไป อย่าคิดจะเอาเรื่องลูกมาอ้อนวอนเพื่อที่จะได้อยู่บ้านหลังนี้ต่อ ฟังแล้วก็จำใส่สมองของเธอไว้ สมมติว่าเด็กในท้องคือลูกของฉันจริง ฉันก็ไม่ต้องการลูกที่เกิดจากผู้หญิงอย่างเธอ! แต่ไม่ต้องห่วง...” อัศวินควักเอาเช็คเงินสดที่เซ็นไว้เรียบร้อยออกมาโยนใส่หน้าเธอ ไปรมาก้มลงมองเช็คที่ร่วงหล่นลงพื้นทั้งน้ำตา เจ็บเกินบรรยาย“ฉันให้ได้มากสุดก็เท่านี้ ออกไปจากชีวิตของฉัน แล้วก็อย่าเสนอหน้ากลับมาที่นี่อีกเป็นอันขาด!” อัศวินประกาศกร้าว และไม่คิดจะสงสาร ไม่มีคำว่าให้โอกาสกับผู้หญิงคนนี้อีกแล้ว ตอนนี้เขามีแต่อคติกับความเกลียดชังในตัวเธอเท่านั้น“ฮือ... คุณพูดขนาดนี้ ฉันคงไม่กล้าหน้าด้านอยู่หรอกค่ะ ฉันจะไป และจะไม่กลับมาให้คุณเห็นหน้าอีกเด็ดขาดอย่างที่คุณต้องการ ฮือ...”

บ่วงนางบำเรอ

ดีแลน

www.mebmarket.com

เขาเกลียดชัง ตราหน้าว่าเธอสกปรกและไร้ค่าไม่ยอมรับเธอกับลูกในท้อง ซ้ำยังแต่งงานกับคนอื่นแล้วอย่างนี้ เธอยังจะรักเขาเพื่ออะไร.............................“ฮือๆๆ แป้งเจ็บนะ เลือด... พี่วินนี่แป้งหัวแตกค่ะ” “เจ็บตัวซะบ้างจะได้รู้สึก ออกไปพ้น ๆ จากบ้านฉัน แล้วอย่าหน้าด้านกลับมาที่นี่อีก ...เอาไป เงินค่าตัวของเธอเมื่อคืน เก็บไว้เป็นค่ารถซะ” อัศวินยัดเงินจำนวนสามพันบาทใส่มือเธอ แต่ไปรมาปล่อยมันลงพื้นอย่างคนอ่อนแอ“ทิ้งทำไม อยากได้มากกว่านี้งั้นเหรอ แค่นี้ก็มากเกินพอสำหรับผู้หญิงที่เน่าเฟะอย่างเธอ เก็บเอาเงินแล้วไปให้พ้นหน้าฉันเดี๋ยวนี้”“ฮือ... พี่วินนี่ใจร้าย ทำกับแป้งแบบนี้ได้ยังไง” หญิงสาวร้องไห้ฟูมฟายอย่างเจ็บปวดใจ“ยังไม่ไปอีกใช่ไหม!” อัศวินก้มลงกระชากผมของเธอให้เงยหน้าขึ้นมามอง เก็บเงินทั้งหมดแล้วยัดใส่ปากของเธอให้ดูเหมือนคาบเอาไว้ เลือดที่แผลก็ยังคงไหลออกมาเรื่อย ๆ ไปรมาจำต้องลุกขึ้นยืนเพื่อพาร่างกายแสนบอบช้ำออกไปให้พ้นจากบ้านของเขา.............................“ผู้หญิงเลว! จะไปที่ไหนก็ไป อย่าคิดจะเอาเรื่องลูกมาอ้อนวอนเพื่อที่จะได้อยู่บ้านหลังนี้ต่อ ฟังแล้วก็จำใส่สมองของเธอไว้ สมมติว่าเด็กในท้องคือลูกของฉันจริง ฉันก็ไม่ต้องการลูกที่เกิดจากผู้หญิงอย่างเธอ! แต่ไม่ต้องห่วง...” อัศวินควักเอาเช็คเงินสดที่เซ็นไว้เรียบร้อยออกมาโยนใส่หน้าเธอ ไปรมาก้มลงมองเช็คที่ร่วงหล่นลงพื้นทั้งน้ำตา เจ็บเกินบรรยาย“ฉันให้ได้มากสุดก็เท่านี้ ออกไปจากชีวิตของฉัน แล้วก็อย่าเสนอหน้ากลับมาที่นี่อีกเป็นอันขาด!” อัศวินประกาศกร้าว และไม่คิดจะสงสาร ไม่มีคำว่าให้โอกาสกับผู้หญิงคนนี้อีกแล้ว ตอนนี้เขามีแต่อคติกับความเกลียดชังในตัวเธอเท่านั้น“ฮือ... คุณพูดขนาดนี้ ฉันคงไม่กล้าหน้าด้านอยู่หรอกค่ะ ฉันจะไป และจะไม่กลับมาให้คุณเห็นหน้าอีกเด็ดขาดอย่างที่คุณต้องการ ฮือ...”