ผมไม่ทันจะได้พูดอะไร ดาวเหนือก็ประกบริมฝีปากของเขานาบทับลงมา ผมแน่ใจเลยว่านี่ไม่ใช่การจุ๊บปากธรรมดาแบบที่เขาเคยทำตอนอยู่ที่มหาลัยเพราะเรียวลิ้นร้อนๆเริ่มแลบออกมาลิ้มเลียริมฝีปากผมให้วุ่นไปหมด ผมทำอะไรไม่ถูก พยายามจะขยับตัวหนีแต่ก็ต้องจนหนทางเพราะข้อศอกที่ถูกบิดไพล่ไปกดไว้เบื้องหลังทำให้เวลาขยับที่นึงหัวไหล่มันจะเจ็บจี๊ดขึ้นมา
ผมจึงลองเบือนหน้าหนี แต่เหนือเชี่ยวชาญมากในการรุกไล่ผมและปิดทางหนีทั้งหมด ดังนั้นสิ่งเดียวที่ผมทำได้ในเวลานี้ก็คือการเม้มปากเอาไว้ให้แน่นที่สุดและเมื่อเหนือพยายามจะรุกล้ำเข้ามา ไม่ว่าจะเป็นด้วยการบีบกระพุ้งแก้มผมหรือดูดดึงที่ริมฝีปากผมก็ตาม แต่ผมก็ไม่ยอมให้เขาทำได้ดังใจ ผมเลือกที่จะกัดริมฝีปากตัวเองเอาไว้ให้แน่นที่สุด ผมตะโกนลั่นในใจ ผมอยากจะหลุดออกจากกรงเล็บเสือร้ายตัวนี้จนใจจะขาดแล้ว
!
ในที่สุด....ความปรารถนาของผมก็สัมฤทธิ์ผล
เพียงแต่ว่าไม่ใช่ด้วยวิธีที่ผมคิดว่าดีสักเท่าไหร่
เปรี้ยง
!
เพล้ง
!
โครม
!
สารพัดเสียงเอะอะวุ่ยวายมะเทิ่งที่ทำเอาจานชามบนโต๊ะหล่นเพล้งแตกกระจายเช่นเดียวกันกับตัวผมที่ถูกกระชากให้ลอยหวืออออกมาจากโต๊ะที่นั่งอยู่ ผมรีบยกมือขึ้นจับแว่นสายตาเอาไว้ในขณะที่ตัวเซไปปะทะแผ่นอกแกร่งของเติมเต็ม...ใช่ เป็นเติมเต็มที่เข้ามาแยกเหนือออกจากผมแต่เมื่อเขาทำสำเร็จ เขากลับไม่หยุดอยู่เพียงเท่านี้
“ไอ้เหี้ยเหนือ
!
กูบอกแล้ว
ไง
ว่าอย่าแตะต้อง
คนของกู
!!!
”
เต็มตวาดเสียงก้องยามที่สองหมัดระดมซัดเข้าใส่ดาวเหนือซึ่งก็ไม่ได้อยู่เป็นเป้านิ่งเฉยๆ จึงกลายเป็นเกิดสงครามแลกหมัดขนาดหย่อมขึ้น
---------------------------------------------------
“สังคมที่เราอยู่มันก็เหมือนกับปลาดุกฝูงนึงในบ่อน่ะเตื้อง ปลาดุกแต่ละตัวก็มีรูปร่างหน้าตาต่างกันไป มีดีบ้าง เลวบ้างปะปนกัน แต่สิ่งหนึ่งที่มีเหมือนกันก็คือ ทุกตัวมีบาดแผล และตัวไหนที่อ่อนแอที่สุดในเวลานั้นก็จะโดนพวกปลาดุกที่คุมตัวเองไม่ได้รุมแทะกัดกินจนเหลือแต่กระดูกก่อนใครเขา...นี่แหละธรรมชาติ”
------------------------------------------------------
ผมยกแขนขึ้นเช็ดน้ำตาตัวเองภายใต้กรอบแว่นหนา ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตาเขา แล้วส่งยิ้มน้อยๆไปให้พลางพูดว่า
“รู้รึเปล่าว่ากาแล๊กซี่นึงของกูจะมีดวงอาทิตย์ได้แค่ดวงเดียว ซึ่งนั่นก็คือมึงไง...เพราะงั้นตัวกูน่ะจะยอมเป็นพระจันทร์ให้มึงคนเดียวเท่านั้นนะเข้าใจมั้ย?”
เพียงประโยคนั้นหลุดออกมา เขาก็นั่งนิ่งอึ้งชะงักค้าง ตาเขาเบิกกว้าง ไหล่ที่เคยลู่ลงก็ยกขึ้นเช่นเดียวกับฝ่ามือหนาที่จัดการตะปบล็อกไหล่สองข้างของผมเอาไว้เสียแน่นในทันที
“มึง มึงหมายความว่ายังไง?”
ผมไม่ได้ตอบออกไปในทันที แต่ยกมือขึ้นมาวางแตะนิ้วชี้ลงที่ริมฝีปากของผมเองในขณะเอ่ยปากพูด
“เก็บมันไว้เป็นความลับจนกว่าเราจะพร้อมกันทั้งสองฝ่ายโอเคไหม?”
---------------------------------------------------------
ถ้าเพียงแต่กระเตื้อง นศพ.ปี2คนนนี้จะไม่ได้มีปมที่ทำให้เขาเลือกที่จะหันหลังให้กับสังคม และถ้าเพียงแต่เติมเต็ม เพื่อนร่วมคณะผู้แสนสว่างไสวและมีชีวิตที่โดดเด่นเจิดจ้าเรียกได้ว่าเป็นขั้วตรงข้ามของกระเตื้องจะไม่ผ่านเข้ามา เรื่องราวของย่าวก้าวแห่งชีวิตและความรักที่ค่อยๆขยับและถักทอขึ้นจากความผูกพัน กระทั่งเกี่ยวกระหวัดรัดรึงดั่งด้ายแดงแห่งรักนิรันดร์ก็คงไม่อาจเกิดขึ้นได้อย่างแน่นอน...
ขอเชิญท่านผู้อ่านพบกับ นิยายวายเรื่อง กลับไปเลี้ยวที่ทางแยก โดย Czuki นิยายชายรักชายที่ไม่ได้ให้เพียงความบันเทิง แต่ยังให้แง่คิดในการดำเนินชีวิตประจำวัน การันตีด้วย
รางวัลเซ็งเป็ดอะวอร์ดครั้งที่ 10 ในสาขา นิยายสุดโศก
ซึ่งผ่านการโหวตและได้รับเสียงสะท้อนจากผู้อ่านว่าเป็นนิยายที่ระหว่างอ่านช่างบีบหัวใจและทำให้ร้องไห้หนักมาก แต่บทจะหวานก็หวานอบอุ่นเสียจนพาลอดยิ้มกับตัวเองเสียไม่ได้และที่สำคัญคือจบดี ไม่มีโศกนาฏกรรมเกิดขึ้นแต่อย่างใด...
ทั้งนี้ นิยายเรื่องกลับไปเลี้ยวที่ทางแยก ผู้เขียนได้ลงเนื้อหาเอาไว้ตั้งแต่ต้นจนจบในเว็บเล้าเป็ดโดยจะทำการลบออกหลังจากวันที่ 5 เมษายน 60 เป็นต้นไป โดยเนื้อหาที่นำไปลงนั้นเป็นเวอร์ชั่นที่ยังไม่ได้ตรวจทานคำผิดและผ่านการขัดเกลาแต่อย่างใด
ส่วนเวอร์ชันที่นำมาลงขายใน MEB (ลิงค์อยู่ด้านล่างนะคะ
)
และที่นำมาลงขายที่เว็บ DEKD
(คลิกเพื่อไปเว็บเด็กดี)
ได้ผ่านการตรวจพิสูจน์อักษรและจัดหน้ากระดาษใหม่แล้วเรียบร้อย ทำให้สามารอ่านได้ง่ายมากขึ้น
นอกจากนี้หากผู้ใดสนใจ กลับไปเลี้ยวที่ทางแยก ฉบับรวมเล่ม ก็สามารถสั่งซื้อได้ด้วยการ inbox เข้ามาถามที่เพจ Czuki's Family
(คลิกเพื่อไปที่หน้าเพจ)
โดยฉบับรูปเล่มหนังสือ มีความพิเศษคือ
จะมีเล่มตอนพิเศษซึ่งไม่เคยลงขายในเว็บไซต์ใดด้วย
ขอให้สนุกกับการเดินทางไปบนโลกของตัวอักษรที่บอกเล่าโดยนายกระเตื้องนะคะ
รัก
Czuki
เรามีสติกเกอร์ไลน์น่ารักกว่า 140 ลาย
เฟซบุ๊คแฟนเพจ ： สติกเกอร์ไลน์ by Amdo
Guest
