กาลครั้งหนึ่ง [Yuri On Ice (YOI) : JJYurio]

กาลครั้งหนึ่ง

.

.

ภายใต้มหาสมุทรอันกว้างใหญ่

มีเจ้าหญิงเงือกน้อยที่อาศัยอยู่กับราชา และราชินีเงือกผู้ปกครองผืนน้ำ

ชีวิตภายใต้ท้องฟ้าคราม ห้วงสมุทรแสนไพศาล

ชีวิตอันยืนยาว ต่างจากพวกมนุษย์

ฟังดูเป็นชีวิตที่ช่างมีอิสระเสรีเหลือเกิน..

ทว่ามันคงอิสระเกินไป..

สำหรับเจ้าหญิงเงือก

ที่หลงรักมนุษย์

ทุกอย่างตาลปัตร

เพียงเพราะความอยากรู้อยากเห็น

เพียงเพราะความรักที่มีต่อเจ้าชาย

ทำให้ชีวิตตนต้องมลายสิ้นไป

กลายเป็นเพียงฟองน้ำ

.

.

.

นิทานเรื่อง The little mermaid
เป็นนิทานที่ยูริเคยฟังเมื่อยังเป็นเด็กตัวน้อย

เรื่องราวที่เหล่าเด็กผู้หญิงมักจะฝันถึง

ตอนจบที่เจ้าชายและเงือกน้อยได้ครองรักกัน

ตลอดกาลนิรันดร

ทว่าเมื่อโตขึ้น ยูริก็พบว่าเนื้อเรื่องเค้าเดิมนั้นช่างโหดร้ายเหลือเกิน

นอกจากจะเสียเสียงอันไพเราะ

อิสระใต้ท้องทะเล

ความเจ็บปวดจากการเดินในแต่ละทุกย่างก้าว

ความเจ็บปวดจากการเห็นคนที่ตนรักไปครองรักกับผู้อื่น

และท้ายที่สุด..

ร่างกายที่มลายหายไปเป็นฟองคลื่น..

ความรักพรรคนั้นน่ะ..

น่าปวดใจ

มันไม่จำเป็นสำหรับเขาหรอก

ขอแค่มีปู่อยู่ข้างๆก็พอแล้ว

ยูริ พลิเซทสกี้คิดเช่นนั้น

เขาจึงปฏิเสธผู้คนที่จะเข้ามาทำความรู้จักเสมอ

เป็นเช่นนั้นตลอดมา

จนกระทั่งมาเจอกับเจ้าบ้าตัวนึง

ที่ทำให้กำแพงที่เขาสร้างเอาไว้พังไม่มีชิ้นดี

เพียงเพราะความบ้าและความกวนโอ๊ยน่าหมั่นไส้

ฌอง ฌาคส์ เลอรอยด์

ทั้งๆที่เป็นคู่แข่งกัน เจ้าบ้านั่นกลับคอยตามตอแยเขาทุกครั้งที่เจอหน้า

เป็นตัวน่ารำคาญเสียยิ่งกว่าวิคเตอร์และไอ้หมูคัตสึด้งนั่น

เจเจเป็นคนเจ้าชู้ หยอดไปทั่วไม่ว่าจะหญิงชาย

ดูเหลาะแหละ ไม่จริงจัง น่ารำคาญ กวนโมโหเขาได้ตลอดเวลาเมื่ออยู่นอกริ้งค์

นั่นเป็นสิ่งที่ยูริโอะคิด

ทั้งๆที่เป็นแบบนั้นแท้ๆ..

เมื่อก้าวเข้าริ้งค์ไป

ราวกับว่าเจเจนั้นเป็นราชา

ยูริไม่รู้เลยว่าเขาเริ่มเปิดใจให้กับลูกตื๊อและคำหยอดหวานเลี่ยนของอีกฝ่ายเอาตอนไหน

รู้ตัวอีกที เขาก็ชินกับความน่าหมั่นไส้ของเจเจเสียแล้ว

กลับกัน..

เขาเหงาเสียด้วยซ้ำที่ไม่มีตัวน่ารำคาญอย่างเจ้าบ้านั่นมาคอยกวนใจ

จนในที่สุด..

ก็คงเรียกได้ว่าเขาแพ้ทางตัวเองกระมัง?

เจเจมาตื๊อขอเขาคบ

ใช่ มันบ้า..

และที่บ้ายิ่งกว่าคือ ตัวเขาเองที่ตอบตกลงไป

แค่เพราะ

คิดว่า..มันอาจจะรักเขาอย่างจริงใจ

คิดว่า..มันอาจจะจริงจังกับความสัมพันธ์ตรงนี้

ตรงที่มียูริ พลิเซทสกี้อยู่ข้างๆ

..แม้วิคเตอร์จะห้ามปรามก็ตามที..

แม้เป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆ

ทว่าทุกๆอย่างที่เข้ามามอบความสุขเปี่ยมล้นให้กับยูริ

..ไม่โดดเดี่ยวอีกแล้ว..

ในแต่ละวันผ่านพ้นช่างสุขสันต์

สุขสันต์มากเสียจนยูริจินตนาการไม่ออกอีกแล้ว

ว่าการอยู่ลำพังอย่างเดียวดายเหมือนที่เคยนั้นเป็นอย่างไร

กระทั่งวันที่เขารู้ความจริง

ราวกับทั้งโลกหยุดนิ่ง

ราวกับหัวใจถูกกรีดเป็นแผลลึก

ราวกับทุกย่างก้าวที่เดินผละออกมาจากคนตัวสูงนั้น

เจ็บปวดทรมานไม่ต่างกับเดินบนหนามแหลม

บางทีเงือกน้อยคงเจ็บไม่ต่างจากเขา

ต่างกันก็ตรงที่เขาไม่ใช่คนที่พบเจ้าชายรึราชาบ้านั่นก่อน

แต่เป็นเธอ

ผู้หญิงที่มีเรือนผมสีดำสนิท ดวงตาสีฟ้าเป็นประกาย

ริมฝีปากอวบอิ่มที่ทาลิปสติกสีแดงสด

ทรงผมที่สั้น..

จนบางทีดูละม้ายคล้ายคลึงกับทรงผมของยูริที่กำลังจะปล่อยให้มันยาว

ช่างเหมาะสมกับคนอย่างฌอง ฌาคส์ เลอรอยด์เสียเหลือเกิน..

อย่างน้อยก็มากกว่าเขา

เจเจพยายามจะรั้งข้อมือเขาเอาไว้

พยายามพูดว่าเขาอธิบายได้

ก่อนที่เขาจะสะบัดมันออกสุดแรงที่มี

แล้วรีบเดินหนีออกมาจากตรงนั้น

ยูริรู้สึกเหมือนกับเรี่ยวแรงที่เคยมีมันหายไป

แต่ละย่างก้าวนั้นเต็มไปด้วยความกล้ำกลืนฝืนทน

คนตัวเล็กพาตัวเองเดินมาได้ไม่ไกลนัก

ไม่ไหว..

ไม่ไหวแล้ว..

ยูริไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเขาทำสีหน้าแบบไหน

รู้แค่เพียงน้ำตาบ้านี่ยังไม่ยอมหยุดไหล

รู้แค่เพียงก้อนเนื้องี่เง่าในอกมันยังไม่หายเจ็บเสียที

ราวกับว่ามันกำลังร้องไห้และกรีดร้องอยู่

" ยูริจัง.. "

ไอ้บ้านั่นตามมา..

เขาควรจะทำยังไง..

ยูริรีบปาดแขนเสื้อเช็ดหยาดน้ำตาลวกๆ

เงยหน้าขึ้นสบตากับนัยน์ตาสีหม่นนั่น

เสียงที่เขาพยายามเค้นออกมาให้มันนิ่งเรียบที่สุด

" อะไร "

เจเจก้มลงมองตอบ

แววตาขี้เล่นนั่นหายไป

เหลือเพียงความจริงจังและเว้าวอน

" ฉันรักยูรินะ.. "

ประโยคที่เคยฟังแล้วอบอุ่น

ตอนนี้มันกำลังบีบรัดก้อนเนื้อในอก

อย่า..

อย่าพูดมันมากกว่านี้เลย..

ไม่งั้น..

" แกรักตัวเอง "

คนตัวสูงเม้มริมฝีปากแห้งผากแน่น

ยูริได้แต่หัวเราะให้กับความโง่เง่าของตัวเอง

" กลับไปหายัยนั่นซะ "

" แต่.. "

"ไม่มีแต่ "

" ฉันอยากคบกับยูรินะ "

" แกจะทำแบบนี้กับผู้หญิงที่รักแก อยู่ข้างแกมาตลอดเหรอ "

ยูริพูดเสียงแข็งก่อนจะเค้นหัวเราะ

น่าสมเพช..

เขาหลงเชื่อคำพูดของไอ้บ้านี่ได้ยังไงกันนะ

" ฉันเอียนหน้าแกเต็มทน ต่อให้แกเลิกกับยัยนั่น.. "

" ฉันก็ไม่รักแกหรอกนะ เลอรอยด์ "

เขาไม่ได้รักนาย..พลิเซทสกี้

สร้อยคู่ที่ผู้หญิงคนนั้นใส่

รูปร่างเหมือนกับสร้อยที่เขากำลังใส่อยู่

เขาคบกับเจเจได้ไม่กี่เดือน

แต่เจเจกับผู้หญิงคนนั้น..

อา..เขาควรจะจบนิทานเรื่องนี้ได้แล้ว

ได้เวลาที่จะปิดฉากมันเสียที

.

.

.

กาลครั้งหนึ่ง..

ยูริ พลิเซทสกี้ เคยเป็นคนในความทรงจำของ ฌอง ฌาคส์ เลอรอยด์

และกาลครั้งหนึ่ง..

ฌอง ฌาคส์ เลอรอยด์ ก็เคยเป็นคนในความทรงจำของเขาเช่นกัน..