[ไอเอ็ม+กีฮยอน] อดใจไม่ไหวพราะพี่เลี้ยงน่ารักอ่ะ

นับเป็นครั้งที่สองที่ไอเอ็มเดินทางเข้ามาในเกาหลีใต้ เข้าเกิดและโตที่นี่จนอายุได้สิบขวบพ่อแม่ก็พาย้ายไปอยู่ที่อเมริกาด้วยเหตุผลทางด้านธุระกิจ และที่กลับมาก็ด้วยเหตุผลเดียวกัน

แต่เขากลับมาแค่คนเดียวนี่สิ! อาศัยอยู่คอนโดสุดหรูในย่านคังนัม แลดูชีวิตนี้ของเขาไม่ต้องพบเจอกับความยากลำบากใดๆแล้ว แต่ว่า...

"อ๊าาาา!!!" เพล๊ง~ เขาโยนหม้อต้มรามยอนไหม้ๆลงในอ่างล้าง ใช่แล้ว เขาทำอาหารอะไรไม่เป็นสักอย่างแม้แต่การต้มรามยอน...
"เอ่อ...." เขายืนมองเครื่องซักผ้าอยู่นานพร้อมกับตะกร้าผ้าล้นๆที่เขากอดอยู่ เยส! ไอเอ็มซักผ้าไม่เป็น รีดผ้าก็ไม่เป็น

ให้ตายเถอะ! ต้องกวาดบ้าน ล้างห้องน้ำ ทำอาหาร ล้างจานชาม ซักผ้า รีดผ้า ต้องทำทุกอย่างเองหมดเลย0_0! ไหนต้องไปเรียนหนังสืออีก เกิดมาไม่เคยทำอะไรแบบนี้เลย ไม่ไหวแน่ๆ

"แต่เดี๋ยวนะ... เรามีเงินนี่นา" ไอเอ็มพูดกับตัวเอง รอยยิ้มบางๆเผยความฉลาดออกมา

เมื่อคิดได้ดังนั้นเขาก็รีบพิมพ์ใบปลิวรับสมัครอะไรบางอย่างที่เขามั่นใจว่าจะต้องมีคนมาสมัครและปฏิเสธข้อเสนอของเขาไม่ได้แน่ๆ หุหุ

          วันต่อมา... มีคนโทรมาสมัครงานกับเขาทั้งวัน แต่เขาเลือกคนคนนึงไว้แล้ว เพราะคนคนนั้นอยู่โรงเรียนเดียวกับเขา...
ติ๊งต่อง... คนคนนั้นมาละ! ไอเอ็มรีบวิ่งออกไปเปิดประตูรับ

"สวัสดี ฉันชื่อกีฮยอนที่โทรมาสมัครงานกับนายเมื่อวาน" กีฮยอนพูด ในใจรู้สึกว่านี่มันน่าเหลือเชื่อจริงๆ ในขณะที่ไอเอ็มยิ้มกริ่มอย่างมีความสุข

"เข้ามาข้างในก่อนสิครับพี่กีฮยอน^^"

กีฮยอนเดินเข้าไปนั่งที่โซฟาด้วยความรู้สึกแปลกๆ พร้อมกับมองไปรอบๆห้อง ไอเอ็มจึงเดินไปนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับเขา

"พี่อ่านใบสมัครดีแล้วใช่มั้ยครับ?" ไอเอ็มเอ่ยถามพลางจ้องมองกีฮยอนไม่ละสายตา เพราะกีฮยอนนั้นเป็นผู้ชายที่ดูน่ารักมากในสายตาของไอเอ็ม ผมสีน้ำตาลอ่อนซอยลับกับใบหน้าเนียนใส ตาตี่ ปากนิดจมูกหน่อย และตัวเล็กน่ากอดจริงๆ เฮ๊ย0.0!

"ฉันอ่านดีแล้ว นายรับสมัครพี่เลี้ยงเด็ก ผู้ชาย อายุ 20-25 ปี เงินเดือนเดือนละหกแสนวอน และ...พักที่นี่ฟรี" กีฮยอนพูดจาฉะฉานราวกับท่องสคริปมาเลยที่เดียว

"อ่อ...ถูกต้องครับ" ไอเอ็มพยักหน้าให้

'เฮย...นายเป็นแค่เด็กม.ปลาย ทำไมถึงได้ทำตัวแบบนี้นะ นายควรจะรู้จักป้องกันสิ จะได้ไม่มีลูกตั้งแต่อายุยังน้อยแบบนี้ พอเลี้ยงเองไม่ได้ก็ต้องจ้างพี่เลี้ยงมาเลี้ยงแบบนี้ ไม่สงสารเด็กที่เกิดมาบ้างรึไง!' กีฮยอนกำลังคิดหนัก เพราะรู้สึกแปลกใจตั้งแต่ประตูเปิดแล้วเห็นหน้าไอเอ็มที่ดูเด็กมากๆแต่ดันมีลูกซะงั้น

ไอเอ็มมองยิ้มตอบอีกคนโดยไม่ได้ตอบกลับอะไร

"แล้วไหนล่ะลูกของนาย?! เด็กที่จะให้ฉันดูแลน่ะ" กีฮยอนยิ้มบาง

"ก็ผมนี่ไง" ไอเอ็มพูดหน้านิ่ง

"อะไรนะ?!" กีฮยอนรีบทวนคำตอบ

"ก็เด็กที่พี่ต้องดูแลก็คือผมนี่แหละครับ"

"ฉะ...ฉันไม่เข้าใจ นายพูดเกาหลีไม่ค่อยถูกด้วย! นายใช่คนเกาหลีรึป่าวเนี้ย?!"

"ผมเป็นคนเกาหลีครับ แต่ไปอยู่อเมริกาตั้งแต่อายุสิบขวบ และเพิ่งกลับมาเกาหลีได้สัปดาห์เดียวเอง"

"0____0!?"

"ผมอยู่คนเดียวไม่ได้ ผมทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง ทำอาหาร ซักผ้า ล้างจาน ไม่เป็นเลยสักอย่าง ขนาดพูดภาษาเกาหลียังลำบากเลย"

"นายก็เลย...จ้างฉันมาเป็นพี่เลี้ยงนายน่ะหรอ?!"

"ใช่ครับ^^ เรามาเซ็นสัญญากันเลยดีกว่า" ไอเอ็มจัดแจงวางเอกสารพร้อมปากกาลงตรงกลางโต๊ะ

"เอ่อ ฉันยังไม่อยากเซ็นสัญญาตอนนี้ ฉันจะมั่นใจได้ยังไงว่านายจะมีปัญญาจ่ายเงินเดือนฉัน"

"อ่ะนี่... เงินเดือนล้วงหน้าสามเดือนครับ" ไอเอ็มล้วงเงินในกระเป๋าที่วางอยู่ข้างๆปึกหนาวางลงตรงหน้าอีกคน เล่นเอากีฮยอนตาลุกวาวทันที เกิดมาไม่เคยเห็นเงินสดกองตรงหน้าเยอะขนาดนี้

"ว่าไงครับ? ไม่มีงานพาร์ทไทม์ที่ไหนให้เงินเยอะขนาดนี้อีกแล้วนะครับ และงานก็สุดแสนจะสบาย ได้อยู่ในคอนโดกับผมฟรีๆ แล้วก็ทำงานบ้านทุกอย่างให้ผม ไม่ต้องใช้สมองด้วย-.,-!"

อึก... กีฮยอนกลืนน้ำลายลงคอด้วยเหตุเพราะข้อเสนอนี่มันน่ากินจริงๆ เป็นงานง่ายๆ เงินเดือนเยอะ อยู่คอนโดสุดแพงนี่อย่างฟรีๆ อ่า...กีฮยอนอา...นายโชคดีมากๆเลยนะเนี้ย ชมตัวเองไปนู่น~

"โอเค ฉันตกลงจะทำงานเป็นพี่เลี้ยงให้นาย" กีฮยอนก้มหน้าลงเซ็นสัญญาทันที ซึ่งไอเอ็มก็ร่วมเซ็นด้วย

"ผมฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ" ไอเอ็มยื่นมือออกมาเพื่อจับมือกับอีกคน กีฮยอนจึงยื่นมองออกไปจับด้วย

ทำไม...เด็กคนนี้ดูนิสัยดีจัง ชื่อของนายคือไอเอ็ม เกิดที่เกาหลีใต้แต่ไปโตที่อเมริกา นี่เป็นสิ่งที่ฉันรู้จักนายในตอนนี้ ต่อไปเราคงได้รู้จักกันมากขึ้น เพราะนายคือเด็กที่ฉันต้องดูแล... กีฮยอนอมยิ้มตาหยี