กังหันเสน่หา

พรหมลิขิต...ร้าย 

! 

ดั่งสายลมพานพัดให้เธอต้องเจอกับเขา 

! 

จากครั้งแรกที่เจอ เธอก็ดูไม่ดีแล้วในสายตาเขา 

บวกกับคำพูดร้ายๆ ทำให้เธอต้องตกอยู่ในอุ้งมือมาร 

! 

“ไหนว่าจะอาบน้ำล้างคราบขาวๆ ออกจากตัวให้หมดไงสายน้ำผึ้ง 

หรือว่ารอฉันมาช่วยอาบให้ละยายตัวดี” เขาอารมณ์เย็นลงแล้วเชียวนะ 

แต่เพราะสายน้ำผึ้งฤทธิ์มากบวกกับเรื่องที่ได้รู้เมื่อครู่ เลยอยากลองสักครั้ง 

เธอมีดีแค่ไหน ถึงได้ทำให้ประพันธ์เอ่ยปากขอหย่ากับกับบ่อเงินบ่อทอง 

“ไม่นะ...ปล่อยฉันนะ 

! 

” หวีดร้องเสียงหลง 

สองมือจับขอบระเบียงและฝืนตัวเอาไว้ ไม่ยอมเดินตามแรงลากจูงของคนตัวใหญ่ 

ทว่าเรี่ยวแรงที่น้อยกว่า บวกกับความกลัวตกลงไปกระแทกกับพื้น 

ทำให้เธอทานไว้ไม่ได้ ถลาหัวตุงคว้างไปจนกระแทกเข้ากับกายแกร่ง 

ก่อนถูกช้อนขึ้นบ่ากว้าง “ปล่อยฉันนะคุณภาสวร 

! 

ปล่อย 

! 

” 

เสียงสุดท้ายแทบไม่ได้ออกจากปาก ด้วยในหูได้ยินเสียงเนื้อปะทะเนื้อ 

พร้อมด้วยความเจ็บที่สะโพก จนน้ำตาอุ่นร้อนไหลอาบสองแก้ม 

“ถ้าขืนทำฤทธิ์ใส่อีก ฉันจะโยนเธอทิ้งข้างล่าง”