ซ่าๆๆๆ ซ่าๆๆๆ
เสียงหยดน้ำที่ร่วงหล่นจากฟ้าไม่ขาดสาย ไม่ต่างจากน้ำตาของผมที่เอ่อล้นออกมาจากดวงตาทั้งคู่ ตรงหน้าผมคือคนที่ได้ชื่อว่า เป็นคนที่ผมรักและไว้ใจมากที่สุด แต่ต่อจากนี้คงไม่ใช่อีกแล้ว…
“มึงก็เป็นได้แค่ของเล่น แล้วตอนนี้กูก็อยากได้ของเล่นชิ้นใหม่แล้ว” ร่างสูงพูดจบก็หันหลังเดินหายไปกลางสายฝน จิตใจของผมล่องลอย ร่างกายไม่มีแม้แต่แรงจะร้องเรียกให้ใครคนนั้นไม่ไป
หลังจากวันนั้น ชีวิตของผมดำเนินไปอย่างไรความหมาย ผมเปลี่ยนไปเป็นอีกคน เป็นคนนิ่งๆเงียบๆ น้อยคนที่จะได้เห็นด้านเก่าๆของผม คงเป็นเพราะผมกลัว กลัวว่านิสัยเดิมๆจะกลับมาทำร้ายผมอีก….
.
.
.
.
.
"พี่กาย อย่าร้องเลยนะ"
.
.
.
.
"มึงยังมาที่นี่อยู่อีกหรอ...หรือว่า...อยากกลับมาเป็นของเล่นของกูอีก"
.
.
.
.
.
ถ้าหายตัวได้...ก็คงดี
"ถ้าไม่หยุด....ผมปล้ำนะครับ!!!"
!!!!!!!
รีวิว (0)
เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว
Guest
