Until you love me again [จนกว่าเราจะกลับมารักกัน]

Until you love me again

[จนกว่าเราจะกลับมารักกัน]  

สวัสดีค่ะ นิยายเรื่องใหม่ของ MUSE มาอีกแล้ว หวังว่าทุกคนจะติดตามกันนะคะ

คำเตือน ถ้าจั่วหัวว่า Y นั่นก็หมายความว่า ผู้ชายกับผู้ชายค่ะ อีกทั้งมีฉากที่ไม่เหมาะสม ดังนั้นโปรดใช้วิจารญาณในการอ่าน

แนะนำเรื่องกันสักนิดค่ะ

ใครกันแน่ที่เป็นคนเปลี่ยนก่อน…

ราม ชายหนุ่มผู้คอยเยียวยา

^

เด็กน้อยใสซื่อเมื่อห้าปีก่อนเหมือนได้ตายจากไป เหลือเพียงเด็กหนุ่มก๋ากั่นกร้านโลกคนใหม่ที่ผมไม่อยากเชื่อว่าคือคน ๆ เดียวกัน

ผมรู้ว่าการแสดงออกแบบนั้นมันเป็นการสร้างปราการขึ้นมาป้องกันตัวเองจากบาดแผลในจิตใจ

พั้นซ์ เด็กหนุ่มที่ถูกครอบครัวทอดทิ้ง

^

ทำไมรามไม่เข้าใจบ้างว่าที่พั้นซ์เป็นแบบนี้ก็เพราะรามคนเดียว พั้นซ์ไม่มีใครเลย พั้นซ์มีแต่รามแต่สุดท้ายพั้นซ์ก็โดนทอดทิ้งซ้ำแล้วซ้ำเล่า

:

:

"รามไม่เคยรู้ ไม่รู้อะไรเลย!"

"ฉันรู้ เพียงแต่ทำอะไรไม่ได้…"

ผมรู้ดี แต่ผมไม่มีทางเลือก ผมแค่อยากให้พั้นซ์ไปมีอนาคตที่สดใส ไม่ใช่จมปลักอยู่กับผู้ชายที่แต่งงานแล้วแถมมีลูกติดอย่างผม

:

:

"อยากได้ค่าขนมเท่าไหร่บอกมา ขอแค่กลับมาอยู่บ้าน"

"ราม พั้นซ์ไม่ได้ขายตัวนะ พั้นซ์ให้ฟรี"

"เด็กแก่แดด!"

โปรดติดตามความรักของเขาทั้งสองด้วยจ้า