บุปผาเทวา
ทั่วโลกหล้า...
ผู้ใดเทียบท่านทั้งห้า หามีไม่…
ตัวละคร
พยับเมฆินทร์
“ใจร้ายรึ...แล้วสิ่งที่พี่สาวเจ้าทำกับข้าสมควรปราณีรึไม่”
เมืองม่านเวหา
นิลสุรีย์
“ความปรารภนาของข้ามีเพียงทรัพย์และนารี...”
เมืองอันธการ
นทีกูณฑ์
“ขอเพียงเจ้ารักข้า ไม่ว่าสิ่งใดข้าก็ทำได้”
เมืองชลัมพุ
สูรพาฬ
“รัก...แล้วตัวข้าได้สิ่งใด”
เมืองอฏวี
กาญจน์ศิวะ
“ผู้ใดกำหนดว่าสิ่งที่ข้าทำนั้นผิด”
เมืองหิรัญมาศ
ธารธาดา
โอ้ดอกเอ๋ยเจ้าดอกปีบ แม้จะรีบล่วงหว่านปูลานฝัน
ยังหอมเย็นเร้นนวลอบอวลจันทร์ กระจ่างพลันพรายพรมแสงห่มดาว
- คนกุลา -
กุลพิธาน์
ดอกขจรยังขจรอยู่ตลอด
กลิ่นโชยบอกความหลังที่สดใส
ขจรแล้วมิโรยราไปจากใจ
ขจรไกลมิ บ่ ร้างไปให้ใจรอน
- Idaho -
จรสกมล
เจ้าดอกม่วงเครือพันธ์อัญชันแก้ว อยู่ตามแนวริมรั้วดุจไร้ค่า
เจ้าทอดกิ่งทิ้งช่อลออตา บุญนำพาพี่มาพบเจ้าอัญชัน
ถึงตัวเจ้าเป็นดอกไม้จากชายทุ่ง ไม่ศักดิ์สูงใดใดดั่งใครฝัน
หลายคนแลแล้วยังเมินดั่งลงทัณฑ์ ตัวเจ้านั้นคงเปล่าเปลี่ยวอยู่เดียวดาย
- ภุมรินทร์ -
ศมนวัลย์
โอ้ลีลาวดีหอมชมเมื่อดมกลิ่น ภุมรินหรือมดเหลืออดหนอ
จึงไต่ต้อยตอมดอกนวลลออ เพียงชื่นพอใจหมายในความงาม
- ดอกกระเจียว -
กมลฉันท์
ดอกแก้ววอน อ้อนขอ เถิดหนอพี่
รั้วแสนดี ล้อมแก้ว แววใจก่อน
สุนันยา รั้วแกร่ง อนาทร
กั้นภมร ย้อนยอก หลอกแก้วตรม
- กสุมา -
วิญจน์ลณี
กุหลาบแดงแจ้งเป็นสื่อคือความรัก
กุหลาบปักลงกลางใจให้คิดหวน
กุหลาบแดงกลิ่นหอมนานพานรัญจวน
กุหลาบชวนใจให้ช้ำระกำทรวง
Guest
