7 ปีก่อน ในคุกฮ่องกง
ใบมีดคมกริบกำลังลูบไล้คอยาวระหงของเฟยหลง ผิวขาวของเขาตัดกับสีผิวของคนในคุกด้วยกันเอง ลูกกระเดือกที่สั่นขึ้นลงเล็กน้อย บ่งบอกว่าร่างบางเพิ่งตระหนักว่าชีวิตของตนกำลังตกอยู่ในอันตราย
"เขาลือกันว่าแกเป็นผู้หญิง แต่ดูเหมือนว่าแกจะมีไอ้นั่นนะ"
ชายที่ถือมีดเข้ามาใกล้เพื่อจะปลอบโยน เขาสูดดมที่คอของเฟยหลง พึมพำคำพูดที่หยาบคาย
"รูปร่างอย่างนี้ แกน่าจะเป็นของเล่นของไอ้แก่พวกนั้น... ไม่มีใครจากไบชี (แก๊งค์ของเฟยหลง) มาช่วยแกหรอก เพราะฉะนั้นแกต้องมาเป็นของเล่นให้พวกเรา...สุดสวย"
ชายคนนั้นจับเอวผอมบางของเฟยหลงไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง ดึงเฟยหลงมาใกล้ตัว เขาขู่คนร่างบางเมื่อเห็นว่าพยายามจะผลักหน้าอกของเขาออกอย่างแรงด้วยสองมือ เขายกมือที่ว่างขึ้นดึงกระชากผมสั้นของเฟยหลงอย่างแรง
"จะเอาแบบรุนแรงก็ได้นะ ฉันชอบ…"
คนอื่นๆ หมุนตัวเฟยหลงและกดเขาโน้มตัวก้มลงกับอ่างล้างหน้า เฟยหลงเหลือบมองตัวเองในกระจกแววตาของเขาไร้ความรู้สึกไปเสียแล้ว
"เห้ย มึงทำไรเ-ี้ยไรกัน"
"อย่าเสือกโย ไม่ใช่เรื่องของมึง"
"ที่มึงเล่นอยู่นั่นน่ะของกู"
เสียงของโยเรียบนิ่งและจริงจัง แต่สายตาจับจ้องอย่างระแวดระวัง ต่างจากอีกฝ่าย โยสวมเสื้อผ้าเต็มยศ ซึ่งสามารถซ่อนอาวุธอันตรายไว้อย่างง่ายดาย
"ไอ้งั่งนี่ อยู่ที่นี่มึงคิดว่ามึงเป็นใคร.." อีกฝ่ายส่งยิ้มให้ ซึ่งเป็นยิ้มที่โครตจะตอแหล
"อาจจะไม่ใช่เรื่องของกู แต่กูคงไม่ลืมคนที่มายุ่งกับของของกูแน่นอน"
คำตอบนั้นทำให้อีกฝ่ายคลายมืออกจากผมของเฟยหลงเล็กน้อย คนถือมืดพูดขึ้นอีกครั้ง
"อย่ามาหลอกพวกกู มึงแค่พยายามทำตัวสนิทสนมกับพวกไบชี จะมาเอากับไอ้หนุ่มน้อยนี่ ไอ้นี่มันไม่ใช่ของมึง"
"หืม? มึงหาว่ากูโกหก?"
โยก้าวไปข้างหน้า ท่าเดินสง่าและมั่นคง เรื่องวิวาทไม่เคยจบลงอย่างราบรื่น ไม่ว่าจะเป็นในคุกหรือไม่ก็ตาม
"งั้นทำไมไม่แสดงให้เราดูหน่อยล่ะ?"
ชายหนุ่มพยายามรักษาหน้า แต่เห็นได้ชัดแล้วว่าเริ่มจะเสียหน้านิดๆ อีกอย่างโยเองก็ยังไม่พร้อมที่จะ
หยุกโจมตีอีกฝ่าย เขาไม่เคยคิดจะทำอย่างนั้นแม้แต่น้อย ภารกิจนี้มันเริ่มที่จะน่าเบื่อขึ้นเรื่อยๆ แต่ไหนแต่ไรมา เขาไม่เคยคิดจะเฉียดเข้าไปใกล้ตัวหัวหน้าไบชี นั่นทำให้เขาเริ่มจะหงุดหงิดมากขึ้นทุกที ไม่ต้องพูดถึงการที่ต้องมาติดคุกอย่างนี้ เหตุผลเดียวก็เพื่อจะได้คอยตามดูคนหน้าหวานนี่...โดยไม่รู้ว่าได้อะไร ใช่ เขาชักจะเครียดกับมันแล้ว และที่แย่ที่สุดคือมันรู้สึกเหมือนต้องเก็บกดอารมณ์ทางเพศ สายตาที่มองมาจากที่ไกลๆ ของเฟยหลงบางครั้งก็ตามมาหลอกหลอนเขาในฝัน ทายาทไบชีกำลังหลอกลวงเขา แกล้งแสดงตัวว่าอ่อนแอ ทั้งที่จริงๆ แล้วแข็งแรง โยรู้ถึงสัญญาณนี้ และตอนนี้เฟยหลงกำลังจนมุม ในที่สุดมันจึงถึงคราวของโยที่จะพลิกทุกอย่างจากหลังมือเป็นหน้ามือ
โยเคลื่อนไปหาเฟยหลง พยายามจะส่งสายตาบังคับให้เล่นไปตามน้ำ สิ่งที่เกิดขึ้นต่อจากนั้นทำให้เขาประหลาดใจนิดหน่อย เฟยหลงผละจากพวกหื่นพวกนั้น เอื้อมแขนยาวมาโอบรอบเอวของโย และแนบร่างเปลือยเปล่ากับร่างของเขา โยพยายามกลั้นหายใจและสวมกอดเฟยหลง ทำท่าทางให้แลดูธรรมชาติที่สุดในโลก โยดีใจที่อีกคนยอมเล่นไปตามเขา เขาเองยังไม่ได้ละสายตาไปจากพวกหื่นพวกนั้น
"พวกมึงไปได้ละ" โยสั่ง แต่ชายพวกนั้นยังไม่ขยับเขยื้อน
"น่าโย เอามันให้ดูหน่อยดิ อย่างน้อยให้พวกกูชักว่าวระหว่างชมก็ได้"
เมื่อโยเริ่มถอดกางเกง สัมผัสได้ถึงอันตราย ใช่แล้ว พวกมันก็แค่อยากจะปลดปล่อยอารมณ์ ไอ้พวกนั้นมันคิดว่าเขาโง่หรือไง โยรู้สึกว่ามือของเฟยหลงล้วงเข้ามาในกระเป๋ากางเกงข้างซ้าย เขาเข้าใจทันที เขาประหลาดใจที่ผู้ชายคนนี้ - คนที่เกือบฆ่าอาซามิได้ - รู้วิธีแก้ไขสถานการณ์ที่กดดันเช่นนี้ เฟยหลงพิงหลังกับอ่างล้างหน้าและดึงโยเข้ามาใกล้ กดสะโพกเข้ากับหว่างขาของเขาอย่างเชิญชวน โยรู้สึกได้ว่าบางอย่างตื่นตัวขึ้น และเขาพยายามจะอดทนไว้ แต่มันสายไปเสียแล้ว โยเห็นประกายความชั่วร้ายฉายแวบในตาของเฟยหลง โยรู้สึกว่าเขาอยากจะกัดริมฝีปากนุ่มที่อยู่ใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจนี้ เขาจินตนาการอย่างโรคจิตถึงเลือดที่ไหลรินลงจากริมฝีปากนั้น และอยากจะดูดชิมเลือดจนหยุดไหล เมื่อเฟยเอาหน้าเข้ามาใกล้โยและลากริมฝีปากเฉียดบนปากของโย สมุนผู้ภักดีของอาซามิอย่างเขารู้สึกราวกับโลกหมุนติ้ว และไม่ใช่แค่นั้น เขาปล่อยให้สิ่งที่ตื่นตัวของเขานูนเด่นชัดบนกางเกง สัมผัสกับส่วนที่แข็งของเฟย ทำไม่หัวหน้าแก๊งค์ไบชีถึงได้มีอารมณ์? โยคิดหาเหตุผลไม่ได้เลย บางทีอาจะเป็นแค่เพราะสถานการณ์ที่ทำให้ฮอร์โมนพลุ่นพลานไปทั่วกระแสเลือด
ในที่สุดโยก็ตั้งสติได้ เมื่อสัมผัสว่ามือของเฟยหลงดึงบางอย่างออกมาจากก้นกระเป๋ากางเกง เอาอะไรอีกอย่างออกมาจากขากางเกง จากนั้นเสียงร้องอย่างเจ็บปวดก็ดังไปทั้งห้อง โยจัดการผู้ชายสองคนข้างหลัง ขณะที่เฟยกรีดคอของชายที่ข่มขู่เขาก่อนหน้า เลือดทะลักออกจากแผล ราวกับชีวิตกำลังถูกดูดไปจากร่างกาย
ไม่มีใครหนี ความสามารถที่เหลือร้ายคือสิ่งสำคัญที่เฟยหลงซ่อนไว้
"เช็ดปลายใบมีดที่จับด้วย แล้วก็โยนลงส้วมไป" โยสั่งเสียงเรียบนิ่ง
เฟยหลงทำตาม วินาทีต่อมาพวกเขาก็ออกจากห้องไป ออกจากเหตุการณ์นองเลือดที่เคยอยู่ โยไม่ต้องหันกลับมาดูก็รู้ว่าหัวหน้าไบชีคนสวยกำลังเดิมตามเขามา
"กำจัดไปให้บ้างละ คงไม่ว่าอะไรนะไถ้าผมอยากจะเป็นเพื่อนร่วมคุกด้วย"
"ใครส่งนายมา"
"ไม่มี ผมแค่คิดว่าคุณคงอยากให้ช่วย"
"ไม่มีทางที่นายจะไม่ได้หวังอะไร นายต้องการอะไร"
"อีกไม่กี่เดือนเราก็จะออกจากคุกแล้ว ผมต้องการงาน และคุณเองก็ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าอะไรทำนองนั้น"
"งั้นหรอ ฉันไม่ชอบการแก่งแย่งอำนาจหรอกนะ"
"ผมรู้ นั่นเป็นเหตุผลที่คุมาอยู่ที่นี่ ไม่มีใครจะโดนเล่นงานแบบสุ่มๆ หรอกรู้มั้ย เพราะอย่างนั้นสงครามการแย่งชิงอำนาจมันก็เล่นงานคุณอยู่นี่แล้ว"
เฟยหลงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ชายปริศนาคนนี้ คนที่เพิ่งช่วยเขาเมื่อครู่ พูดถูกทุกอย่าง ดูเหมือนเขาจะรู้หลายเรื่อง และนั่นดูไม่ค่อยน่าวางใจเท่าไหร่ แต่ถึงอย่างนั้น เขาเองก็ตระหนักได้ว่าต้องการลูกน้องในสถานที่อันตรายเช่นนี้ แต่ก่อนที่จะเอ่ยอะไรออกไป โยก็ถามขึ้น หลบตาไปอีกข้าง ราวกับไม่สามารถมองหน้าหวานของเฟยหลงตรงๆ ได้
"ว่ายังไง คุณอยากได้คนคอยคุ้มกันมั้ย"
เฟยมองโยอย่างประเมินค่า ผู้ชายคนนี้รูปร่างแข็งแรง แต่ดูไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นบอดี้การ์ดเลย เขาดูไม่เหมาะกับตำแหน่งนี้ แต่เฟยเองก็ไม่มีทางเลือกอื่น อีกอย่างชายคนนี้ก็ได้พิสูจน์ตัวเองให้เขาเห็นไปแล้วเมื่อครู่
"ได้ ฉันยกงานนี้ให้นาย ถึงเราจะออกจากคุกไปแล้วฉันก็จะไม่ลืมนาย แต่ฉันอยากให้นายพิสูจน์ความจงรักภักดี"
โยตอบ โดยยังไม่หันไปมองหน้าเฟย
"ยิงผมสิ"
เฟยเผยยิ้มอย่างมีลับลมคมใน
"นายควรจะเลือกใช้คำให้ระวังกว่านี้ ถ้าตอนนี้ฉันมีปืนล่ะก็…"
โยรู้สึกสะท้านไปถึงไขสันหลัง ราวกับเลือดแข็งตัว ชายคนนี้ ชายที่รูปร่างงดงามและมีแววตาที่ยากจะอ่านใจออกคนนี้ สามารถกลายเป็นคนที่อันตรายเหลือร้ายได้เลย เขาก้มหน้าลงจนคางจรดหน้าอกและกล่าวคำขอโทษ
"จากนี้ไปผมจะระวังครับ"
เฟยปล่อยให้สายตาสำรวจไปทั่วร่างกายของโยจากหัวจรดเท้า เมื่อเฟยพูดออกมาในที่สุด ชายตรงหน้าเขาถึงเข้าใจสถานะของตัวเองอย่างแจ่มแจ้ง
"ดี งั้นตอนนี้ฉันอยากจะถามนาย ว่าทำไมถึงเกิดอารมณ์ขึ้นมาตอนที่ฉันสัมผัสนายในห้องน้ำเมื่อกี้"
โยรู้สึกหายใจติดขัดขึ้นมาทันที เขาควรตอบว่าอะไรดีในสถานการณ์นี้
"ตอบมาตามตรง" เฟยเอ่ย
"ผม...คิดว่าคุณดูมีเสน่ห์ " โยกลั้นใจตอบ เตรียมรอรับหมัดหรือไม่ก็เข่า
แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เฟยขยับมาใกล้โย จับคางเชิดขึ้นด้วยมือข้างหนึ่ง บังคับให้อีกคนมองหน้าเขาในที่สุด เขาอ่านสีหน้าที่กังวลและกลัวของโย รวมทั้งความรู้สึกบางอย่างที่เขาไม่สามารถอธิบายได้
"อย่าเข้าใจผิด นายคงรู้ว่าใครเป็นเจ้านายใคร"
"ครับ ผมรู้" โยรีบตอบ
เฟยกดนิ้วลงบนริมฝีปากของโยเพื่อให้เขาหยุดพูด เขาลูบไล้ปากสวยได้รูปที่ถูกสั่งให้หยุดพูดนั้น ดันปลายนิ้วเข้าไปในปากเล็กน้อย เพื่อดูว่าโยจะยินยอมหรือไม่
"นายก็ไม่ได้แย่มากนะ ฉันอยากให้นายทำให้ฉันตอนที่ไฟดับแล้ว"
โยรู้สึกว่าความคิดวิ่งวนในสมอง เฟยหลงหมายความว่ายังไง
"โย มานี่" เฟยหลงเรียกอย่างใจเย็น
โยแค่คิดไปเองหรือเปล่า ว่าเสียงนั้นดูนุ่มนวลขึ้นกว่าทีควรจะเป็น
โยลงมาจากเตียงชั้นบน นั่งลงคุกเข่าข้างขาเรียวยาวของเฟยหลง โยได้แต่ก้มหน้าไว้ เขาต้องระมัดระวังตัวอย่างมากเมื่อเข้าใกล้ชายคนนี้ ฝ่ามือลูบไล้ผมของโย สางผมที่พันเป็นปมออก ไล่สัมผัสที่แก้มของโย ลงมาจนถึงปาก บ่งบอกว่าต้องการจะเข้าไปสำรวจภายใน โยเปิดรับนิ้วเรียวยาวให้เข้ามาสำรวจในโพรงปากของเขาอย่างช้าๆ นิ้วมือแตะถูกลิ้น ลูบไล้และดึงเล็กน้อย ทำให้เกิดความรู้สึกที่วาบหวาม จนกระทั่งโยรู้สึกถึงแรงดันที่หว่างขา นิ้วเรียวค่อยๆ ถอนออกไปจากปากของโยที่เปียกชุ่ม อ้าออกอย่างต้องการอีก สายตาเคลิบเคลิ้มและยินดีกับความมืดที่มาเยือน เฟยถอดกางเกงในออกอย่างเชื่องช้า รั้งศีรษะของโยให้เข้ามาใกล้ และออกคำสั่งอย่างนุ่มนวล
"อมซะ"
โยอ้าปากรับอวัยวะที่บวมแข็งเข้าไปในปาก เริ่มไล่เลียส่วนปลายด้วยลิ้น ลิ้มรสทำความรู้จักกับเจ้านายของเขา เขาค่อยๆ กลืนสิ่งนั้นลึกลงไป พยายามเอามือจับส่วนที่ตื่นตัวนั้น แต่เฟยหลงหยุดเขาไว้
"ใช้แค่ปากก็พอ"
ฝ่ามือลูบสัมผัสเส้นผมของโย กดหัวของเขาลงตามเดิม สิ่งแปลกปลอมดุนดันในโพรงปากอย่างแข็งขัน เป็นจังหวะที่ชวนหลงใหล โยทรมาณกับความรู้สึกสุขสมนี้ เฟยหลงสัมผัสได้ จึงถอนกายออกมาเล็กน้อยให้อีกคนได้หายใจ
"นายไม่ได้ทำแบบนี้บ่อยใช่ไหม" หัวหน้าแก๊งค์ไบชีเอ่ยอย่างครุ่นคิด "ดูท่าแล้วนายคงอยากให้มันจบเร็วๆ"
โยถึงกับตัวสั่นกับคำบอกใบ้นั้น หากเขาไม่ทำให้เจ้านายในอนาคตของเขาพอใจล่ะก็ เขาคงไม่สามารถกลับไปหาอาซามิแบบมือเปล่าได้ โยพยายามจะถามเฟยหลงว่าต้องทำอย่างไรเขาจึงจะพอใจกว่านี้ แต่อีกฝ่ายกลับผลักหัวโยให้ออกห่าง
"อยู่นิ่งๆ ให้ฉันเอาปากนาย"
เฟยหลงเคลื่อนไหวร่างกายและครางออกมาอย่างสุดจะเร่าร้อน โยยังคงนั่งนิ่งให้อีกคนใช้งาน น้ำตารื้นขึ้นในตา พยายามอดกลั้นไม่ให้เอามือไปสัมผัสส่วนที่เริ่มตื่นตัวของตัวเอง โชคดีเหลือเกินที่เฟยหลงเสร็จหลังจากนั้นไม่นาน โยรู้สึกถึงรสชาติที่อีกฝ่ายปลดปล่อยออกมาเต็มลิ้น โยค่อยๆ กลืนมันลงไปอย่างระมัดระวัง เฟยหลงเอนตัวซบเขา หอบหายใจหนัก โยค่อยๆ เช็ดทำความสะอาดส่วนที่เริ่มคลายตัวของอีกฝ่าย เสร็จแล้วจึงก้มหัวรอรับคำสั่งต่อไป จู่ๆ เฟยหลงก็เอื้อมมือมาสัมผัสหว่างขาของเขา โยสะดุ้งเฮือก
"นายไม่คิดมากขนาดนั้นหรอก ไม่ใช่ว่าฉันไม่ชอบ แต่นายไม่ใช่ทาสอารมณ์ของฉัน นายเป็นบอดี้การ์ด ลุกขึ้นมาแล้วถอดเสื้อผ้าออก"
โยถอดเสื้อนักโทษโทรมๆ ยอมให้มือของเฟยสัมผัสไปทั่วเรือนร่าง ความมืดทำให้พวกเขาสื่อสารกันผ่านการสัมผัสซะส่วนใหญ่ เพราะมองแทบไม่เห็นอะไรเลย เฟยไล่วนนิ้วบนส่วนที่ตื่นตัวขึ้นของโยและเริ่มชักมัน ทำให้อีกฝ่ายครางอย่างสุขสม เฟยหลงลุกขึ้น พลิกตัวโยให้หันหลังให้เขา จากนั้นเริ่มใช้เทคนิคการเสียดสี กระซิบที่หูของโย
"ฉันรู้วิธีที่จะตอบแทนคนที่ทำดีต่อฉันอยู่แล้ว" โยเอนหลังลงพิงบนบ่าของเฟย เฟยนั่งนิ่ง พยายามช่วยให้โยปลดปล่อย จนกระทั่งโยทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาปลดปล่อยออกไปยังห้วงความมืด หลุดเสียงครางแผ่วเบาออกจากริมฝีปาก เฟยยังคงโอบกอดโยไว้ในอ้อมแขน จนอารมณ์กลับมาเป็นปกติ ทันทีที่เฟยจึงละแขนอุ่นออกและขยับออกห่าง โยกลับรู้สึกว่าตัวเองเปลือยเปล่ามากขึ้นกว่าเดิม โยขนลุก ขยับตัวสวมเสื้อผ้า เฟยล้มลงนอน พลิกตัวตะแคงไปอีกฝั่ง โยปีนกลับขึ้นไปข้างบนเงียบๆ หลังประสบการณ์อันแสนหื่นกามนี้ โยรู้สึกอยากจะจูบเฟยเหลือเกิน แต่พวกเขาเป็นเพียงแค่เจ้านายกับลูกน้อง และเขาเองควรจะไม่คิดเรื่องไปอื่น ตั้งใจทำงานให้บรรลุเป้าหมาย ไม่หลงไปกับแววตาที่สุดจะลึกล้ำนั้นอีกแล้ว
"ฝันดี โย" เสียงกระซิบแผ่วเบาทำให้โยสะดุ้ง
"ฝันดีครับ บอส" เขาตอบ พยายามหายใจอย่างปกติที่สุด
********************************
นิยายเรื่องนี้ทั้งหมดแปลจากฟิคภาษาอังกฤษ เรื่อง Imprisoned ของคุณ Hespera Nova
เว็บไซต์
มีการตัดคำพูดบางคำ หรือปรับเปลี่ยนรูปประโยคบ้างเพื่อความสะดวกในการอ่านและแปล
ขอบคุณสำหรับทุกคำแนะนำและติชมค่ะ
Guest
