เรื่อง.. เด็กซื่อ
เลเวล เด็กน้อยวัย7ปีขาว น่ารัก ดื้อ ใสซื่อตามภาษาเด็ก
''ป๋ะป๋าน้ำขุ่นๆนี้กินได้ไหมฮะ''
เฟรช สูง หล่อ รวยผู้หญิงติดตรึม พ่อเลเวล
''กินเด็กเป็นอมตะ แต่ถ้าเด็กเป็นลูกตัวเองกินได้ไหมว่ะ''
แอน สวย เกลียดเด็ก ตีสองหน้าเก่ง ชอบเฟรชมาก
"แกต้องเชื่อฟังฉันเพราะฉันนี้แหละจะมาเป็นแม่ของแก"
ฟิว หล่อ ใจดี รักเด็ก
"เลเวลชอบพี่ไหมครับ"
.
.
.
''ป๋ะป๋าฮะน้องเวลหิวแล้วอ่า''
เลเวลหรือเวลเด็กน้อยผู้มีหน้าตาคล้ายผู้หญิงวิ่งไปหาป๋ะป๋าของตนด้วยความหิว
''หืมมกินอีกแล้วหรอเวลพึ่งจะทานไปนะ''
ชายหนุ่มผู้มีอายุเริ่มมากแต่หน้าตากลับดูหล่อเหลาไม่แก่ตามอายุอุ้มเด็กน้อยมานั้งตัก
''งือออป๋ะป๋าน้องเวลจากินนนเวลหิวอ่า''
เด็กน้อยเริ่มงอแงและดิ้นไปมาบนตักร่างสูง
''อืมมอยู่นิ่งๆสิครับเดียวน้องชายป๋าจะตื่น''
เด็กน้อยมองหน้าผู้เป็นพ่อด้วยท่าทางมึนงง
''ป๋ะป๋ามีน้องด้วยหรอฮะ''
''มีสิ''ชายหนุ่มตอบรับเพียงสั้นๆเพราะตอนนี้เลเวลได้งอแงดิ้นไปมาอีกรอบ
''น้องเวลอยากเห็นน้องจายป๋ะป๋า''
เลเวลดิ้นไปมาก่อนจะหยุดดิ้นเพราะมีสิ่งแปลกประหลาด
''ป๋ะป๋ามีตัวอารายไม่รู้ทิ่มก้นน้องเวลอ่าฮะ''
ชายหนุ่มก้มลงมากระซิบข้างหูร่างเล็ก
''ก็น้องชายป๋ะป๋าไงครับ''
''เอ๋''เด็กน้อยเริ่มเกิดความสงสัยอีกครั้งก่อนจะบอกร่างสูง
''งั้นน้องเวลก็มีน้องชายสิฮะ''
''ช่ายครับ''ชายหนุ่มยิ้มกับท่าทีใสซื่อของเด็กน้อยก่อนจะหุบยิ้มไปเพราะ
''น้องเวลจะให้ป๋ะป๋าดูน้องชายของน้องเวลนะฮะ''ร่างเล็กเตรียมถอดกางเกงและ.....
-ตัด-
เป็นเรื่องแรกที่แต่งในธัณวลัยฝากติดตามด้วยนะค่า
Guest
