MAGiC SOUL (เมจิก โซล) -[ตอนล่าสุด]--[นิยาย/Light Novel]

:+:+:+:ประกาศ:+:+:+:

มุมิโกะ!^^) กราบสวัสดีและยินดีต้อนรับนักอ่านทุกท่านนะเฮโซะ!(ครับ) 
บอกก่อนเลยว่านิยายเรื่องนี้ มันเป็นนิยายแนวการ์ตูน หรือ Light Novel นั่นเอง
ที่มีเนื้อหาอธิบายข้อนข้างสั้นแต่บทสนาจะเยอะหน่อย และก็ช่วงนี้ไม่ค่อยจะได้อัพต่อเนื่อง
ก็เพราะ...มีคนขอมาว่าอยากเห็นรูปร่างหน้าตาของตัวละคร ซึ่งผมก็วาดรูปไม่เก่งเลย(แต่)!!!
แต่ผมก็จะพยายามดีไซน์ตัวละครออกมาให้ทุกคนได้เห็นและได้ติชมแน่นอน(ของดีต้องรอหน่อยนะครับ)
และสุดท้าย! มีคนบอกมาว่า"เปิดเรื่อง ไม่ดีเท่าไหร่แต่อ่านตั้งแต่ EP 3 มาค่อยเริ่มเข้าใจหน่อย"!!! *0*
ก็ขอขอบคุณครับสำหรับคำติชม ผมจะได้ปรับปรุงแก้ใหม่ให้ดีขึ้น...และสุดท้ายจริงๆ *0*
(มีน้องๆ หลายคนถามมาว่า"ไม่มีเวอร์ชั่นที่เป็นมังง่ะบ้างหรอพี่ ทำเป็นหนังการ์ตูนอนิเมะ! ไปเลยก็ได้")
คำตอบ: ผมก็คิดอย่างนั้นอยู่ครับ (ถ้ายังมีคนอยากอ่านและยังคงติดตามเยอะๆ) 
เอาไว้ให้ผ่านตากรรมการให้ได้ก่อนค่อยว่ากันทีหลัง เพราะเป็นมือใหม่ งั้นก็อย่ารอเสียเวลา
ไปร่วมผจญภัยกับ มุมิโกะ! ใน MAGIC SOUL กันได้เลยคร๊าาบ!!!

บทนำ

“ บรื้ม...!!! ” “ ตู้ม...!!! ”

เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว ทั่วพื้นปฐพี ผู้คนล้มตายเกลื่อนกลาดไปหมด แสงวูบวาบกลางเวหาร่วงลงมาสู่พื้นพสุธา เสียงผู้คนร้องโหยหวนขอชีวิต เปลวเพลิงลุกไหม้อย่างอนาถ ก้อนน้ำแข็งขนาดใหญ่หล่นจากฟากฟ้า กลายเป็นหอกขนาดเล็กหลายร้อยเล่มร่วงลงอย่างรวดเร็ว แผ่นดินไหวสั่นสะเทือนและแยกตัวออกจากกัน พายุทอร์นาโดพัดกระหน่ำกลืนกินสรรพสิ่งทุกอย่างที่ขวางหน้า ความมืดเริ่มปกคลุมดินแดนอย่างช้าๆ สายฟ้าเกรี้ยวกราดผ่าลงพื้นจนเป็นรอยแยกขนาดใหญ่ แสงสว่างเริ่มจางหายและเคลือบคลานออกไปอย่างช้าๆ

สงครามของผู้มีพลังเวทมนตร์เหนือมนุษย์ระหว่าง 3 เผ่าพันธุ์ ได้แก่ เผ่า Gravel (กราเวล) เผ่า Kerozon(เคโรซอน) และเผ่า Dark Evil(ดาร์ค อีวิล) เมื่อ LordFlosser(ลอร์ด ฟลอสเซอร์) ราชาของเหล่าจอมมารทั้งหลาย
ต้องการจะครอบครองอาณาจักรทั้งสามเผ่าพันธุ์ และยึดดาวดวงนี้เป็นของตนเอง จึงยกทัพมาทำสงคราม

มีเพียงเหล่าผู้กล้าเท่านั้นที่จะหยุดสงครามนี้ได้ เหล่าผู้กล้าทั้ง 8ซึ่งแต่ละคนต่างมีพลังทั้งแปดหรือเรียกอีกอย่างได้ว่า Soul(โซล) แยกออกเป็นธาตุ 4 ธาตุ คือ ธาตุดิน ธาตุน้ำ ธาตุลม และธาตุไฟ แต่ยังมีอีก 4 พลัง ซึ่งไม่ได้จัดเป็นธาตุ มีพลังเหนือกว่าธาตุทั้ง 4 นั่นก็คือ แสง ความมืด สายฟ้า และเมนทอล(พลังจิต) ผู้ครอบครองพลังเมนทอลนั้นจัดว่าเป็นที่สุดหรือผู้อยู่เหนือของผู้มีพลังทั้งหลายเลยก็ว่าได้ เพราะเมนทอลนั้นเป็นการโจมตีที่มองไม่เห็นและศัตรูก็ไม่อาจจะรู้ตัวได้ทัน จึงถือได้ว่าเป็นพลังที่อยู่เหนือพลังธาตุและอันตรายที่สุดนั่นเอง

เมื่อผู้กล้าเหาะขึ้นรวมตัวกันต่อหน้าเหล่าจอมมารทั้งหลาย ผู้คนก็รู้สึกดีใจและมีกำลังใจต่อสู้ขึ้นเป็นอย่างมาก เพราะนานๆ ปี จะมีผู้กล้ามาปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขาครั้งหนึ่ง หลังจากนั้นก็ต้องซึมเศร้า อึ้งไปสักครู่หนึ่ง เพราะผู้กล้าอีกคนถูกพลังที่มองไม่เห็นล่วงลงสู่พื้นอย่างไม่น่าเชื่อ และเขาก็เป็นผู้ใช้พลังเมลทอลได้ดีที่สุดอีกด้วย

“ แหะ แหะ แหะ ผู้กล้าอย่างนั้นเหรอ! ช่างเปราะบางเสียจริงๆ “
           เสียงเยาะเย้ยของ LordFlosser(ลอร์ด ฟลอสเซอร์) ผู้นำทับของเหล่าพวกมารร้ายทั้งหลายได้เอ่ยขึ้น เสียงดังสนั่นราวกับเสียงฟ้าร้องโครมๆ

เมื่อเหล่าผู้กล้าได้ฟังเช่นนี้แล้ว ทำให้โมโหอย่างมาก จึงระดมปล่อยพลังที่ตนควบคุมอยู่นั้นใส่ศัตรูอย่างไม่ยั้งมือ
ทั้งพลังธาตุ สายฟ้า แสง ความมืด และเมนทอล การปะทะกันระหว่างเหล่าผู้กล้าและเหล่าจอมมารร้ายทำให้ดาวที่อาศัยแห่งนี้ได้รับความเสียหายมาก แผ่นดินเริ่มทรุดตัว น้ำแข็งกลายเป็นน้ำ สัตว์ป่าตายหมด เมืองที่อุดมสมบูรณ์ก็เหลือแต่ซากปลักหักพัง

“ อื้ม! ถ้าเป็นแบบนี้ก็คงอยู่ที่นี่ไม่ได้ละ “
           เทพแห่งเวทมนตร์ได้เอ่ยขึ้น พร้อมยกมือร่ายเวทย์ประตูมิติเพื่อที่จะข้ามไปอีกดาวดวงใหม่ หลังจากนั้นก็ให้ผู้พิทักษ์และชาวเมืองอพยพบกันออกไปก่อน เพื่อจะได้ไม่ต้องมาเสี่ยงชีวิตอยู่ที่นี่และจะได้จัดการกับจอมมารได้เสียที
           “ พวกเจ้าจงข้ามไปเถิด และจงจำไว้ว่าอย่าทำร้ายพวกมนุษย์โดยเด็ดขาด ที่นั่นเป็นดาวที่มีชื่อว่าดาวโลก พวกเขายังต้องเรียนรู้อีกหลายอย่าง พวกเจ้าจงนำวิทยาการของเราไปเผยแพร่ให้พวกพวกเขาเรียนรู้เสียเกิด “ เสียงสุดท้าย!

“ ไม่นะ! ท่านเทพแห่งเวทมนตร์ !!! “
           ประตูมิติกำลังปิดลงอย่างช้าๆ เหล่าพวกจอมมารต่างก็พากันเร่งรีบเข้าไปยังประตูมิติ เพราะดาวดวงนี้ใกล้จะระเบิดและไม่เหลืออะไรแล้ว ส่วนเหล่าผู้กล้ายังคงสู้ไม่ถอย ท่านเทพแห่งเวทมนตร์จึงใช้พลังผลักพวกเขาเข้าไปยังประมิติ
และได้เสียสละตนเองปล่อยพลังที่มีทั้งหมดเพื่อหยุดยัง ลอร์ด ฟลอสเซอร์

“ โอ้...!!! ไม่นะ ไม่....!!! เมื่อถึงเวลานั้น ข้าจะกลับมายิ่งใหญ่ และครอบครองดาวทุกจักรวาลเลย เอื้อ...!!! “
              เสียงกรีดร้องและคำทิ้งท้ายของ ลอร์ด ฟลอสเซอร์ ก่อนที่แสงสีขาวที่สว่างจ้าไปทั่วทั้งดาวดวงนี้