(๐_<) ฉันค่อยๆลืมตาตื่นมาดูเพดานสีขาวสะอาดเเละค่อยๆมองไปรอบๆห้อง ที่นี้ที่ไหนใช่ที่รักหรือป่าวววว (เอ๊ย !!! ไม่ใช่เเระ) โอ๊ะะ 0.0 มีคนนอนตรงโซฟาด้วย ใครกัน ?? ลองเรียกดูดีกว่าา
"นายๆๆๆๆ ตื่นเส้ตื่น"ฉันเรียกเค้าพรางเดินเข้าไปเขย่าตัวเล็กน้อย เพื่อให้เขารู้สึกตัว เเละนั้นก็เป็นผลทำให้ร่างใหญ่ลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ อ่าาาา ชั่งเป็นภาพที่น่าจดจำมาก ชายใหญ่ร่างสูง ผมสีบอล จมูกโด่ง ปากเป็นกระจับ ดวงตาสีเทา ผิวขาวเหมือนหลอดไปนีออล รวมๆเเล้วหล่อชะมัดดด >< เขาค่อยๆลุกขึ้นมานั่งเเละพูดกับฉัน
"อ่าว ฟื้นเเล้วหรอ ?" เขาถามเเละทำสีหน้างัวเงีย
"ฟื้น?" ฉันตอบอย่าง งงๆ ฟื้น คือไร งง ค่ะ งง
"ก็เธอเดินตัดหน้ารถฉัน..." เขายังพูดไม่ทันจบฉันหมอก็เข้ามาในห้องพอดี
"ฟื้นเเล้วหรอครับ ผลตรวจออกมาเเล้วว่าคุณความจำเสื่อม คงเป็นเพราะสมองคุณกระทบกระเทือน เเต่ยังโชคดีนะครับที่ไม่เเรงมาก คุณเลยศูนย์เสียความทรงจำไปบางส่วนเท่านั้น" สตั้น 3 วิ อา...อะ...อะไรนะ ฉันความจำเสื่อมงั้นหรอ เเล้วฉันจะทำยังใงต่อไปดีละ ทำอย่างใงดี
Guest
