ไร้ใจ.( จบแล้ว)

**คำเตือน** 

นิยายเรื่องนี้ผู้ชายสามารถท้องได้ 

หากคุณผู้อ่านไม่ชอบกดกากบาทสีแดงมุมขวาบนออกได้เลยค่ะ 

ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ ^^.. 

บทนำ 

............................................................................................................................ 

....... 

ดวงอาทิตย์กลมโตสีส้มค่อยๆเลื่อนลงไปแนวทิวไม้ ความใหญ่โตของมันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เมื่อมันใกล้จะลับขอบฟ้าเต็มที 

แต่กลับกันแสงสว่างที่ ทอออกมาจากเจ้าลูกไฟดวงโตนั้นกลับลดลงเรื่อยๆ และคงจะจางหายกลายเป็นความมืดมิดในที่สุด 

คล้ายๆกับร่างที่นั่งนิ่งๆอยู่ในตอนนี้ ที่ความมืดมิดเข้าครอบคลุมหัวใจอีกครั้ง เขาค่อยๆหลับตาลงแม้ว่าท้องฟ้าจะไร้แสงแล้ว 

แต่ดูเหมือนตัวเขาไม่อยากจะให้แสงใดๆเล็ดลอดเข้ามาในใจได้อีก กี่ครั้งแล้วที่ต้องเจอกับเรื่องแบบนี้หลายครั้งที่พยายามจะลุกขึ้นใหม่ 

และเดินไปแต่ก็ล้มเหลวทุกที บางทีเขาก็คิดว่าคนอย่างเขาคงเหมาะที่จะอยู่คนเดียวแบบนี้ 

“นั่นสินะ แบบนี้คงดีที่สุดแล้ว” 

พูดกับตัวเองเบาๆ ราวกับว่าจะช่วยย้ำเตือนตัวเองว่าควรทำอย่างไร ต่อไป 

“คิกๆ ป่านน่ะเหรอเขาไม่รู้หรอกน่าซื่อบื้อจะตาย พี่โตก็รู้ แล้วก็เวลาแบบนี้จะพูดถึงคนอื่นทำไมกัน คืนนี้พลอยค้างด้วยนะคะที่รัก “ 

น้ำเสียงออดอ้อนของสาวน้อยร่างบอบบางแลคล้ายตุ๊กตาน่ารักที่ยกมือขึ้นโอบรอบคอของชายหนุ่มที่ยืนชิดกันเบียดเสียดจนแทบจะเป็นร่างเดียวกัน 

ใบหน้าคมคายโน้มเข้าหาพร้อมๆกับสาวน้อยที่หลับตาพริ้มรอคอย  ภาพของคนสองคนที่ยืนจุมพิตดูดดื่มกับแสงแดดที่กำลังโรยรา 

บรรยากาศหวานซึ้งเป็นใจกับคู่รักตรงหน้า แต่ไม่ใช่กับอีกคนที่ยืนอยู่ในมุมมืดเขาคงจะไม่สนใจ 

หากคู่รักตรงหน้าไม่ใช่แฟนสาวที่เขาทนุถนอมราวกับแก้วตาดวงใจ และไม่ใช่คนที่เปรียบเหมือนพี่ชายที่เขารักและไว้ใจอย่างที่สุด 

ความเจ็บร้าวลึกลงไปในอกปวดแปลบเหมือนเข็มสักพันเล่มทิ่มแทง  ภาพตรงหน้าพร่าเลือนไปพร้อมๆกับแสงสุดท้ายของวันนั้น 

ภาพในอดีตยังคงแจ่มชัดเวลาผ่านไปนานแค่ใหนไม่อาจรู้ได้  เขาที่นั่งนิ่งอยู่ตรงนั้นเริ่มจะรู้สึกตัว และหันมองไปรอบๆข้างที่มืดมิด 

มีเพียงแสงไฟจากมุมถนนฝั่งตรงข้ามที่ส่องมาเพียงเลือนราง เขาถอนหายใจอีกรอบก่อนจะลุกขึ้นยืนและเดินตรงไปยังแสงสว่างนั่นอีกครั้ง 

ครั้งที่เท่าไหร่แล้วนะที่เขาเดินออกจากที่มืดๆและยังคงก้าวไปหาแสงสว่างแบบครั้งนี้ แต่ครั้งนี้เขาได้แต่หวังว่ามันจะแตกต่างออกไปจากทุกครั้งที่เคยเป็น 

พรุ่งนี้มันต้องดีกว่าเดิม