.
.
.
.
“ มึง .. กลับกันเถอะกูกลัว ” เสียงใสถามอย่างสั่นเครือ
“ แปปเดียวน่ากูก็อยู่มึงจะกลัวไรวะ ” เสียงทุ้มตอบปัด
“ แต่มึง .. กูกลัวกูไปรอมึงที่อื่นไม่ได้หรอออ ?? ร้านหมูปิ้งห๊อมหอมที่ผ่านมาก็ได้นะมึงนะ ...
ใช่!! กูหิวไปหาไรกินกันก่อนเถอะมึงงงงงงนะะะะ ” หญิงสาวเริ่มรบเร้าจะกลับเพราะว่าเธอน่ะกลัวผีสุดๆ !!
“ อย่าหน่าเบลถ้ามึงยังกวนกูอยู่แบบนี้มึงก็จะต้องอยู่ที่นี่นานขึ้นเงียบซะดูต้นทางให้กูแล้วจะได้รีบกลับกัน ”
ไม่รอช้าร่างสูงเดินดุ่มๆนำทางเพื่อนสาวคนสวยที่เดินเบียดจนแทบจะสิงร่างเขาอยู่แล้วเข้าไปยังสุสานหลังโบสถ์
“ แต่มึงไม่ได้บอกนี่นาว่ามึงจะมาสุสานอ่ะมึงก็รู้ว่ากูกลัวอะ ” ความกลัวที่ค่อยๆเพิ่มมากขึ้นหลังจากเดินลึกเข้ามาในสุสานทำให้เธอไม่อยากอยู่ที่นี่เท่าไรนัก
“ ช่วยไม่ได้พอกูบอกจะเลี้ยงมึงก็ตกลงทันทีเลยไม่ใช่รึไงอดทนแปปเดียวน่า ... กูทำไม่นานหรอก ”
.. เสียงทุ้มตอบอย่างเรียบเฉยและกล่าวประโยคสุดท้ายอย่างแผ่วเบา
… ไม่นานนักทั้งคู่ก็เดินมาถึงต้นไม้ใหญ่หลังโบถส์ดูเหมือนจะถูกจัดไว้ในตอนเช้าเนื่องจากดอกไม้ที่ประดับประดารอบหลุมศพยังคงไม่โรยเท่าใดนัก
ชายหนุ่มเดินสำรวจไปมารอบๆเพื่อหาอุปกรณ์ก่อนจะเรียกเพื่อนสาวคนสนิทให้มานั่งดูต้นทางใต้ต้นไม้
“ มึงไปนั่งข้างหลังต้นไม้ไป ” ชายหนุ่มบอกเพื่อนสาวให้ทำตาม
“ ไม่!! กูกลัวกูจะนั่งข้างหลังมึง ” พูดจบไม่พอเพื่อนสาวคนสวยรีบเดินมานั่งจุ้มปุกอยู่ด้านหลังเพื่อนชาย
“ ตามใจ ” พูดจบเพื่อนชายก็เริ่มลงมือขุดดินที่เพิ่งถูกกลบใหม่
เพื่อนสาวมองไปรอบๆเพื่อดูต้นทางให้อย่างนิ่งเงียบเพราะอยากจะให้งานเสร็จไวๆจะได้กลับสักที
ไม่นานนักพลั้วที่ไปหยิบยืมมาโดยพละการตอนเดินสำรวจก็กระทบกับฝาโลงเข้าอย่างจัง กึก!
หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อยแล้วเอ่ยถามว่า ..
“ มึง .. อย่าบอกนะว่ามึงจะ ?? ” เธอมองไปยังเพื่อนชายของเธอเพื่อหาคำตอบ
“ ใช่แล้วตอนนี้มึงก็ต้องไปนั่งต้องนู้นเพราะถ้ามึงนั่งตรงนี้มึงก็จะต้องเห็นศพเน่าๆแล้วมันก็จะติดตามึงไปอีกนานนนน ”
ชายหนุ่มแกล้งขู่เพื่อนสาวให้กลัวเพื่อจะให้เธอไปอยู่ในมุมที่มองไม่เห็นโลงศพ
หญิงสาวนิ่งเงียบไปเนื่องจากคิดอะไรไม่ออกเพื่อนหนุ่มของเธอเห็นดังนั้นจึงรีบฉวยโอกาสพาเธอไปนั่งด้านหลังต้นไม้
“ ไม่เป็นไรหรอกน่า มึงเชื่อกูดิ ” เสียงทุ้มพูดพลางจับไหล่เพื่อนสาวของเขาเดินมายังตำแหน่งที่ต้องการ
จากนั่นกดบ่าเธอลงเบาๆแล้วบอกให้เธอหลับตาเพื่อที่จะไม่ต้องกลัวที่จะเห็นในสิ่งที่เธอกลัว
เพื่อนสาวทำตามอย่างว่าง่าย เพื่อนชายลูบหัวเธอเบาๆก่อนจะบอกกับเธอว่า
“ หลับตารอตรงนี้เดี๋ยวกูมาแปปเดียวอย่าลืมตาเด็ดขาด ” .. แล้วเสียงฝีเท้าก็ค่อยๆเดินห่างออกไปพร้อมเสียงเศษดินที่กระจายออกเพราะถูกปัดก็ดังขึ้น
เมื่อหลับตาลงหญิงสาวรู้สึกสงบมากขึ้นพลางมีสติขึ้นมาได้เล็กน้อย .. ทำไมเพื่อนหนุ่มของเธอถึงต้องมาที่นี่ .. ?
“ ครืดดด .. ” หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเสียงดังทำให้เธอหลุดออกจากภวังค์เธอยังหลับตาแน่นสนิทมือของเธอกอดตัวเองไว้แน่น
ไม่ผิดแน่ ... เธอคิดในใจว่าฝาโลงกำลังถูกเปิดออกเพื่อนของเธอมาทำอะไร ? แล้วใครคือคนที่อยู่ในโรงศพนั้น ??
“ มึง .. ” เพื่อนสาวเรียกเบาๆ
“ ….. ” ไม่มีเสียงตอบรับจากเพื่อนของเธอ
หญิงสาวค่อยๆลืมตาขึ้นสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วค่อยๆคลานจากหลังต้นไม้มายังหลุมที่ถูกขุดลึกลงไปเธอค่อยๆขยับตัวเข้ามาใกล้อย่างเงียบเชียบความสูงของสันดินอาจช่วยบังเธอไม่ให้เห็นศพหน้าตาเน่าเฟะได้ ร่างบางกึ่งคลานกึ่งนอนอยู่ที่ขอบหลุมดินเธอใช้ความกล้าอีกครั้งแล้วแอบมองทันใดนั้น !!
สายตาของเธอเบิกโพลงขึ้นด้วยความตกใจน้ำตาเริ่มเอ่อล้นพร้อมกับความสับสนอลม่านในหัวของเธอ !!
ภาพเพื่อนชายของเธอกำลังจูบไซร้อยู่กับศพหญิงสาวผิวซีดไร้วิญญาณในโลงศพ!!
“ เห้ออลืมหยิบเควายมาซะได้ ” ชายหนุ่มถอนหายใจเบาๆหลังจากพบว่าลืมของสำคัญไว้ที่บ้าน
เธอไม่ได้เข้าใจผิดแน่ๆทำไมกันทำไมในหัวของเธอมีแต่คำถามมากมาย
ความกลัวกลับมาสู่ใจเธออีกครั้งเธอถอยร่นออกมาแต่ .. กร้อบ!! เธอทำกิ่งไม้หัก!!
เสียงหักของกิ่งไม้ทำให้ชายหนุ่มพรวดพราดลุกขึ้นมามองไปยังบริเวณที่เกิดเสียง
“ มึงทำอะไร !! ” หญิงสาวถามออกมาด้วยความตกใจ ... พลางมองกลับไปยังเพื่อนชายของเธอด้วยสายตาที่เอ่อล้นไปด้วยน้ำตา
“ ……. ” ไม่มีมีคำตอบกลับมาจากร่างใหญ่ที่ยืนนิ่งสงบตรงหน้าของเธอ
“ มึงบ้าไปแล้วหรอทำไมมึงบอกกูสิ มึงบอกกู!! ” เพื่อนสาวที่กำลังเสียใจและสับสนกับสิ่งที่ได้เจอจึงถามออกไป ..
ชายหนุ่มปืนขึ้นมาจากหลุมศพและค่อยๆเดินเข้ามาหาเธอโดยปราศจากคำพูดใดๆ
ในขณะที่เพื่อนสาวเริ่มรู้สึกกลัวเพื่อนของตัวเองขึ้นมาจับจิตเธอค่อยๆถอยร่นออกไปแต่เหมือนร่างกายของเธอจะแข็งทื่อไปหมด
ไม่ทัน ... ชายหนุ่มจับร่างของเธอไว้ได้ก่อนและอุ้มเธอมายังต้นไม้ต้นเดิมแล้ววางเธอลงแต่ !! กลับหันหน้าเข้าหาโลงศพ !!
หญิงสาวเริ่มดิ้นรนในการเอาตัวรอกเธอต้องการไปจากที่นี่ ... พลางใช้ไม้อ่อนพูดคุยกับเพื่อนหนุ่มของเธอ
“ มึงเกิดอารมณ์กับศพ .. หรอวะ ? ” เธอถามออกไปทั้งๆที่ยังสั่น
“ ใช่ ” เพื่อนชายตอบกลับมาอย่างเรียบเฉยพลางหยิบเชือกออกมามัดตัวเธอไว้กับต้นไม้
“ อย่าฆ่ากู!!! อย่าทำอะไรกูเลยนะ .. กูไม่ได้ตั้งใจมึงอย่าฆ่ากูเลยนะ ... ” ด้วยความตกใจที่เพื่อนของเธอมัดเธอไว้กับต้นไม้
สิ่งที่จะคิดได้ในตอนนี้มีไม่มากนักเธอจะต้องจบชีวิตลงแบบนี้อย่างงั้นหรอ!! เธอร้องไห้ออกมาและพยายามขอร้องเพื่อนของเธอ
“ มึงจะทำอะไร ... ” หญิงสาวถาม
“ มึงจะฆ่ากูไหม ” หญิงสาวถามอีกเมื่อเพื่อนหนุ่มของเธอไม่พูดอะไรเลย
“ กูไม่ฆ่ามึงหรอก ” เพื่อนชายตอบและมองในตาของเธอ
“ ถ้ามึงอยากมีไรกับศพมึงจะชวนกูมาทำไมวะ ... มึงปล่อยให้กูรอข้างนอกหรือแอบมาคนเดียวก็ได้แต่มึงลากกูมาด้วยทำไมวะ
ทำไมมึงต้องบังคับให้กูมาเจออะไรแบบนี้ด้วยวะกูไม่เข้าใจถ้ามึงไม่อยากให้ใครรู้มึงก็มาคนเดียวสิ!!! ”
“ ......... ”.. เพื่อนหนุ่มกระซิบตอบแผ่วเบากับหญิงสาวสาวตาของเธอเบิกกว้างด้วยความกลัวสุดขีดไม่มีเสียงร้องใดใดหลุดออกมาจากปากของเธอ
… น้ำตามากมายพรั่งพรูออกมาจากดวงตาคู่นั้นความเสียใจที่เกิดจากเพื่อนของเธอและคำพูดสุดท้ายของชายหนุ่มทำให้เธอได้แต่เงียบงัน
มีเพียงน้ำตาเท่านั้นที่ไหลออกมาหญิงสาวมองดูชายหนุ่มกลับลงไปที่โลงศพนั้นอีกครั้งเธอไม่สามารถหนีได้เลยเธอไม่สามารถหลีกหนีภาพตรงหน้าได้เลย
…. เธอแค่อยากให้มันเป็นเพียงแค่ฝันเธออยากได้เพื่อนคนเดิมของเธอกลับมา
เพื่อน ... ที่ไม่วิปริต!!
.
.
.
.
.
“ ยิ่งมึงกลัว กูยิ่งมีอารมณ์ สถานการณ์แบบนี้มันยิ่งทำให้กูมีอารมณ์ยังไงละ ”
==============================================================
>> ฝากคอมเม้น คำติชม feedback เม้นบอกกันนิด เพื่อนำไปพัฒนาต่อนะคะ :)
>> ขอบคุณค่ะ
Guest
