โลกาฝาเเฝด

..."ทำไมชีวิตฉันถึงได้อาภัพขนาดนี้  พ่อเเม่ก็เอา เเต่รักน้อง  ไม่เคยรักเเละเป็นห่วงฉันเลยเเม้เเต่นิด  บางครั้งมันก็น่าน้อยใจน่ะTT เมื่อน้องรู้ว่าพ่อเเม่รักเธอมากว่าฉัน น้องสาวฉันก็เอาเเต่รังเเก  กลั่นเเกล้งฉันเสมอ  เมื่อตัวเองทำผิด  ก็จะโยนความผิดมาที่ฉันเสมอ ทั้งๆที่ตนเองเป็นคนทำกับมือ   พี่ผิดอะไรหรอ  ทำไมถึงเกลียดพี่หนักหนา"...

..."เมื่อเราอายุครบ  25  ปีกันมันจะมีบางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้นกับฉันเเละน้อง  ซึ่งฉันไม่อยากให้มันเกิดขึ้นเลย  เพราะอะไรน่ะหรอ  ก็เพราะถ้าฉันได้รับสิ่งนั้นมา  ฉันจะสูญเสียคนที่ฉันรักมากที่สุดไปไง  จะมีอะไรบ้างที่จะสามารถเเก้ไขปริศนาที่ได้ เมื่อไรฉันจะพ้นสิ่งที่เลวร้ายพวกนี้ไปสักที"... เเซมมี่นึกถึงเเต่เรื่องอนาคต

"เฮ้อออ T_T"เเซมมี่รู้สึกท้อใจ

"เเซมมี่  เเซมมี่  เเซมมี่ได้ยินฉันไหม"  เสียงผู้หญิงคนหนึ่งเรียกฉัน

"ฮ่ะๆๆ ใครเรียกฉันหรอ"  ฉันถามออกไปอย่าง งงๆ

"ฉันเอง  เอสเลล่า"  เอสเลล่า  หรือเพื่อนสนิทที่สุดของฉันเพียงคนเดียว

"อ้อ  โทษที  ใจฉันลอยไปไหนไม่รู้อ่า"

"อ่าๆๆไม่เป็นไร  ใกล้ถึงเวลาเขาเเถวเเล้ว  รีบไปกันเร็ว"

"เค>..<"  เอสเลล่า  จูงมือฉันไป

ณ โรงเรียนเวทมนต์หญิงเเห่งหนึ่ง

"กริ้งงงงง"  เสียงออดดังขึ้น

มีนักศึกษาเวทย์เยอะเเยะมากมาย  นักศึกษาได้เข้าเเถวเป็นระเบียบเรียบร้อย  ครูเวทย์ก็ประชาสัมพันธ์ต่งๆนาๆไปได้สักพัก จนถึงเวลาเข้าห้องเรียน  เเซมมี่รู้สึกกลัวO_O กลัวเซย์ซี่  ซึ่งเป็นฝาเเฝดเเละเป็นน้องสาวเเท้ๆของฉัน  เธอชอบกล่าวหาฉันเเต่เรื่องไม่ดี  บางครั้งเธอก็เเต่งเรื่องขึ้นมาเอง ให้ฉันเสียหาย เเละเล่าให้เพื่อนๆฟัง เพื่อนๆก็เชื่อเพราะเธอเป็นที่ชื่นชอบของทุกคน  เเต่เเล้วสิ่งที่เเซมมี่คิดก็เป็นเรื่องจริง

"นี่เธอดูคนนี้สิ    อยู่บ้านเธอชอบฆ่าสัตว์  ขนาดไส้เดือนยังไม่เว้นเลย น่าสมเพชจริงๆ"  เซย์ซี่พูดอย่างสะใจ

"หน้าตาก็ดีน่ะ  เเต่ทำไมนิสัยถึงเเย่ขนาดนี้ไปได้  เสียดายหน้าตาจริงๆ"  เสียงเพื่อนเซย์ซี่พูด

หลังจากที่เธอได้ยินน้องของเธอกล่าวหาเธอเช่นนั้น  เธอก็รู้สึกเสียใจหนัก  ว่าทำไมน้องเธอถึงทำกับเธอได้ขนาดนี้  ทั้งๆที่เธอ  ทั้งๆที่เธอก็เป็นพี่น้องกัน

"พี่ต้องอดทนกับเหตุการณ์ที่น้องกล่าวหาพี่อย่างนี้ไปอีกนานเค่ไหนกัน เมื่อไหร่จะออกจากขุมนรกนี้สักที"  เเซมมี่พูดด้วยน้ำเสียงที่เจ็บใจ

... 3  ชั่วโมงผ่านไป ...

"ถ้าฉันได้มีโอกาสถามคำถามที่ติดค้างในใจ  ฉันจะถามว่า  พ่อเเม่รักฉันบ้างไหม? เป็นคำถามที่ไม่ยากเเละคำตอบก็ไม่ยาวเลย  เเค่  รัก  หรือ  ไม่รัก  เเค่นี้เอง  เเต่ก็ไม่มีโอกาสถามเลยสักนิด"   เเซมมี่ได้เเต่คิดอยู่นานเเสนนาน

"กริ้งงงง"เสียงออดดังข้น  ถึงเวลากลับบ้าน

เเซมมี่รู้สึกดีใจ  เพราะเธอรอเวลานี้มานานเเล้ว  ขณะที่เธอกำลังลุกออกจากโต๊ะ

ฟุ๊บ!!!!

เสียง  เหมือนมีคนตีโต๊ะของเธอด้วยความไม่พอใจ   เธอเลยเหงอหน้าขึ้นด้วยความตื่นเต้น

"ตึกตัก  ตึกตัก"

"โธ้ๆๆนึกว่าใคร  อาจารณ์นี่เอง  ครูเวทย์"  ซึ่งจะสอนเกี่ยวกับเวทย์มนต์เเละมีหน้าที่ควบคุมพฤติกรรมของนักศึกษาทุกคนครูเวทย์  ถามเเซมมี่ว่า

"เธอใช้เวทย์มนต์ที่ตนเองพึ่งเรียนเเละยังไม่ชำนาญไปใช้ในทางที่ไม่ถูกต้อง  เเละเกิดความเสียหายของผู้อื่นใช่ไหม"  ครูเวทย์ถามอย่างกดดัน  ฉันเลยอยู่นิ่ง  งงๆสิ่งที่ครูถาม

"เงียบเเสดงว่าเธอเป็นคนทำ"

เเซมมี่คิดว่าต้องเป็นฝีมือของเซย์ซี่เเน่เลย  ครูคงยังไม่รู้ว่าเราเป็นฝาเเฝดกัน    เเซมมี่ นิ่งไปสักพัก

"เธอใช้เวทย์มนต์ใช่มั้ยยยยยยย"  ครูถามเสียงดังเเละเข้มเเข็งมาก  จนทำให้ฉันหลุดพูดออกมาว่า

"หนูทำเองค่ะ  ครูจะลงโทษยังไงก็ได้ค่ะ  หนูยอมรับผิดทุกอย่างค่ะ"  ฉันพูดรับผิดเเทนเซย์ซี่

"ดี  ในเมื่อเธอยอมรับ  ฉันก็จะลดโทษของเธอให้เบาลง"  เเซมมี่สงสัยบทลงโทษของครู  ?-?

"ฉันตีสั่งสอนเธอ เเละจะพักการเรียนเธอเป็นเวลา 1 สัปดาห์"

"ห้ะๆๆๆ พักการเรียน  เรื่องตีไม่ว่า  พักการเรียนอีกต่างหาก  เเละฉันจะเรียนตามเพื่อนทันไหมเนี่ย'  เเซมมี่คิดในใจ  การสั่งสอนเป็นอันที่สิ้นสุด  เเซมมี่ กลับบ้านไปด้วยหน้าตาที่ซึมเศร้า - -

เมื่อเซย์ซี่ได้รู้ข่าว  ว่าเเซมมี่โดนครูทำโทษเเละพักการเรียน  เซย์ซี่รู้สึกดีใจที่เเผนของตนเองสำเร็จจนได้   ขณะเดียวกันเซย์ซี่ก็ต้องพักการเรียนตามๆไปด้วย  เพราะว่าถ้าขืนไป  เเล้วครูเห็นเราก็โนเล่นงานเอาได้หรอก  เเต่ยังไม่พอ  ขณะที่อยู่บ้าน  เซย์ซี่ก็คอยเอาเเต่  ใช้เธอทำงานบ้านต่างๆนาๆเปรียบเสมือนทาสรับใช้ก็ว่าได้  ให้เเต่ทำโน้น  ทำนี้  เเซมมี่ก็ต้องยอมเธอเสมอ

"เอ้า  เร็วๆหน่อย กวาดโน้น  ถูนี้  เช็ดนั้น  ล้างนี่ ให้มันสะอาดๆหน่อย    เร็วๆๆ'' เสียงเซย์ซี่พูดอย่างสนุก  สะใจ

เเซมมี่ทำไป  เช็ดเหงื่อไป  จนเอาเหงื่อมาเเทนในก็ว่าได้

ที่ฉันต้องทำ  ก็เพราะว่าเป็นคำสั่งของเซย์ซี่  ถ้าฉันขัดคำสั่งของเซย์ซี่ล่ะก็  มีหวัง  เธออาจเเต่งเรื่องโกหกไปฟ้องพ่อเเม่เอาได้  ฉันอาจโดนพ่อเเม่เล่นงานเอาได้

เวลาผ่านไปนานพอสมควร  จนความพยายามของฉันสำเร็จ  งานบ้านทั้งหมดเสร็จเรียบร้อย  ฉันสบายอกสบายใจเลย  เเละพูดออกมาจากใจว่า

''วันนี้เรื่องร้ายๆก็ผ่านไปหมดเเล้วน่ะ  หวังว่า  พรุ้งนี้จะมีเรื่องดีๆให้ฉันบ้างน่ะ''...........