"เขา"ผู้ชายที่สุดแสนจะคาสโนว่าต้องเลิกลากับคนรักไปเพื่อเหตุผลบางอย่างแต่ความรักนั้นไม่เคยจะจางหายไป
"เธอ"ผู้หญิงที่จำเรื่องในอดีตฝังใจและยังเก็บมาเจ็บอยู่จนถึงทุกวันนี้แต่ในใจก็ยังรักไม่เคยเปลี่ยงแปลง
แล้วจะเป็นยังไงเมื่อทั้งคู่ต้องกลับมาเจอกันในสิ่งที่ผู้ใหญ่ต้องการคือการ"หมั้น"
"ว่าไงตามาร์คตกลงจะหมั้นกับน้องไหม"เสียงคุณป้าอรดังขึ้นหลังจากที่คุยเรื่องทั่วไปกันมานาน
"ผม...ตกลงครับ^^"คนที่ฉันต้องหมั้นด้วยพูดอย่างหน้าตาเฉย
"นี่นาย"ฉันหน้าขึ้นสีอย่างไม่พอใจที่ได้ยินคำตอบที่ฉันไม่อยากได้ยินที่สุด
"รันอย่าเสียมารยาทสิลูก"พ่อของฉันเอ่ยเสียงดุทำให้ฉันหันหน้าหนีไปทางอื่นอย่างไม่สบอารมณ์
"เอาล่ะๆเอาเป็นว่าอีกอาทิตย์นึงแกเตรียมยกลูกสาวให้ฉันได้เลย"ลุงยุทพูดขึ้นเพื่อตัดบทสนทนา
"นี่นายจะบ้ารึไงจะตอบตกลงหมั้นเพื่อ"ฉันตวาดร่างสูงตรงหน้าทันทีที่ออกมาถึงสวนหลังบ้าน
"เดี๋ยวนี้เรียกพี่แบบนี้แล้วหรอ"เขาเอ่ยเสียงกวนๆทำให้ฉันหงุดหงิดขึ้นไปอีก
"อย่ามาทำเหมือนสนิทกับฉันนะ"ฉันเอ่ยแล้วมองเขาตาขวาง
"ก็คนเป็นแฟนกันจะไม่สนิทกันได้ยังไง"เขาพูดแล้วเอามือมาลูบผมฉันเหมือน3ปีก่อน
"อย่ามาตลกเรื่องนั้นมันจบไปนานแล้ว"ฉันปัดมือของเขาออกอย่างแรงคงจะเจ็บอยู่เหมือนกัน
"ฉันรู้นะว่าเธอยังตัดใจจากฉันไม่ได้"
"หลงตัวเองคนอย่างนายจะหยุดที่ใครได้หรอ"
"แต่ฉันจะหยุดที่เธอนะรัน"เขาเอ่ยเสียงจริงจัง
ตึกตักๆเสียงใจของฉันมันเต้นแรงขึ้นจนฉันต้องพยายามข่มอารมณ์ไว้
"ขอโทษนะแต่คำหวานของนายมันใช้ไม่ได้ผลกับฉันอีกแล้ว"ฉันจ้องเข้าไปในตาของคนตรงหน้าด้วยสายตาที่แข็งกร้าวและบอกให้รู้ถึงความไม่พอใจ
ฝากติดตามนิยายเรื่องแรกของไรท์ด้วยน้า ถ้าใครกดเข้ามาดูก็ขอให้เม้นกันด้วยนะไรท์อยากรู้ว่าเป็นยังไง
ถ้ามีข้อบกพร่องตรงไหนก็เม้นบอกได้นะคะ
นิยายเรื่องนี้มี nc นะถ้าไม่ชอบก็ขอโทษด้วยนะคะ
ไรท์เป็นนักเขียนมือใหม่ต้องฝากด้วยจริงๆนะคะ
#นิยายเรื่องนี้มาจากจินตนาการของไรท์ล้วนๆนะคะ
ขอบคุณรูปภาพจากgoogleค่ะ
PLEASE!
Guest
