boomism

ลูกแม่ค้า พ่อเป็นตำรวจ ตอนป.4 อยากเป็นนักบอลทีมชาติไปอยู่ลิเวอร์พูล ม.ต้น อยากเป็นนักร้องเบเกอรี่มิวสิค ม.ปลายสอบนายร้อยไม่ติด จับพลัดจับผลูสอบติดโควต้ามช. คณะวิทย์สาขาฟิสิกส์และธรณีวิทยา เพื่อน ๆ ต่างเข้าธรณีฯ แต่ตนเลือกฟิสิกส์บริสุทธิ์โดยหวังว่า จะได้ไปดูดาวอย่างสบายตาและเข้าใจฟิสิกส์ดาราศาสตร์ แต่เรียนไม่ไหว ใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการอ่านหนังสือธรรมะของท่านพุทธทาส ปี1 เทอม 2 ดรอปทุกวิชา โดยกะว่าจะหนีบวชตลอดชีวิต แต่ครอบครัวไม่เห็นด้วยจึงขอให้กลับมาเรียนจนจบ โดยแนะนำว่าลองลงเรียนวิชาง่าย ๆ เป็นตัวเลือกเช่น ปรัชญาเบื้องต้น, จริยศาสตร์...

ดันท็อปวิชาเหล่านี้ และเจอประกาศภาควิชาปรัชญารับโอนหน่วยกิตจากคณะอื่น จึงเริ่มย้ายมาเรียนปรัชญา แบบไม่มีวิชาโท แต่ความสนใจยังอยู่ที่พุทธศาสนา จนวันนึงอยากทดลองใช้ชีวิตดู เริ่มรู้จักศิลปินอย่าง อารยา ราษฎร์จำเริญสุข, ฟรีด้า คาโล อยากปลดแอกตัวเองออกจากกรอบศีลธรรม และบรรทัดฐานที่ตัวเองสร้างขึ้นบางอย่าง จึงหายหน้าหายตาจากห้องเรียนไปร้านเหล้าด้วยทุนการศึกษาจาก AMCHAM ปีละ 25,000  

จนในปีสุดท้ายของการเรียนเขียนตัวจบด้วยเรื่อง Nihilism ของ Nietzsche แบบขอไปที มีอาจารย์ท่านหนึ่งแนะนำว่าควรต่อโทที่จุฬาฯ และดันไปเจอหนังสือรวมบทความของมารค ตามไท พบว่าแม่งอ่านไม่รู้เรื่อง จึงตัดสินใจไปเรียนจุฬาฯ ในปี 2010 

แต่การเรียนที่จุฬาฯ ไม่ง่ายนัก เอาตัวรอดผ่านรายวิชามา 2 ปีเต็ม หัวข้อวิทยานิพนธ์ "บทบาทของอิสรภาพในจริยศาสตร์ของพุทธทาสภิกขุ" ได้รับการอนุมัติ แต่2ปีที่ถูกอนุมัตินั้นหมดไปกับเหล้าเบียร์เพราะอกหักซ้ำซ้อน ยอกย้อนในชีวิตอย่างน่าใจหาย

วันที่ 25 ส.ค. 2016 เกิดเมาแล้วขับมอไซต์ล้มหัวฟาดพื้นรอดตายมาได้ ไม่ได้สูญเสียอวัยวะใดไป แต่เกิดสำนึกขึ้นมาได้ว่า ตนนั้นเหมือนหลับไปตลอดหลายปีที่ผ่านมา ตื่นขึ้นมาแล้วพบว่ามีหนังสือหลายเล่มที่ยืมห้องสมุดมาแล้วยังไม่ถูกอ่านกองอยู่หลายตั้ง อีกทั้งยังเลยกำหนดส่งไปนานแล้วด้วย

ทันใดที่หายป่วยจึงอ่านทุกอย่างที่อยากอ่าน ส่วนใหญ่เป็นประวัติการเมืองไทยหลัง 2475 แต่แล้วพบว่างานเขียนเหล่านี้อ่านพอรู้ความก็น่าจะพอไหว แต่หากจะให้ดียิ่งขึ้นเราต้องรู้ด้วยว่าเขาใช้ทฤษฎีอะไร ด้วยความเข้าใจยังไง จึงทำให้ต้องย้อนกลับไปอ่านทฤษฎีทางสังคมศาสตร์จำนวนหนึ่ง 

แต่แล้วพบว่าความสนใจในช่วงเจ็บป่วยอยู่นั้น เป็นเรื่องของอารมณ์จำพวก Post Trauma กับ ภาวะซึมเศร้า และความเป็นการเมืองของภาวะซึมเศร้า ซึ่งเต็มไปด้วยงานเขียนที่ไม่คุ้นเคยเลย จนวันที่ 29 สิงหาคม 2019 รู้สึกไม่ไหวต่อไปอีกแล้วต้องขอพบจิตแพทย์ จนมาพบว่าตนเป็นโรคซึมเศร้าเรื้อรัง รักษามาด้วยความทุลักทุเล แทรกซ้อนด้วยโรคย้ำคิดย้ำทำ จนปัจจุบันนี้ยังคงทานยาและพบจิตแพทย์อย่างต่อเนื่องทุกเดือน บางคราวหนัก ๆ ก็ทุกสองอาทิตย์ ด้วยโรคไซโคลไทมิก (Cyclothymic Disorder)

ความคาดหวังในการเขียนคือความสบายใจ ความสุข สุขภาวะในการเขียนด้วยการคลี่ปมบางอย่างในชีวิต เพื่อการคลี่คลาย บรรเทาความหม่นเศร้า หากจะพาใครจมดิ่งไปด้วยก็ขออภัย แต่โปรดจงรู้ไว้ว่าในหลุกลึกดำมืดนั้นมีเราอยู่ด้วย เพราะคุณไม่ได้เศร้าอยู่คนเดียว เพียงลำพังอีกต่อไป.