คำโปรย
“อย่าดื้อนะรุ่ง คุณน่ะ เป็นของผมนะ” “ไม่ใช่สักหน่อย” “อย่าเล่นตัวน่า หรืออยากได้เงินสักก้อน ผมคิดจะให้อยู่แล้วน่า สักสองแสนเป็นไง แถมอีกเดือนละสามหมื่นจนกว่าเราจะแยกกัน โอเคไหม?” รุ่งอรุณอ้าปากค้าง ดวงตากลมโตเบิกกว้างก่อนจะกรีดร้องออกมาอย่างเหลืออด “ไอ้บ้า!!” บดินทร์ขมวดคิ้วมุ่นเมื่อถูกด่า “คุณคิดว่าตัวเองเป็นใครฮ้า! คิดว่าดีนักเหรอ ถึงฉันจนกว่าคุณแต่ไม่จำเป็นต้องขายตัวกิน ฉันมีเงิน มีงานมีความรู้” “งั้นผมไล่คุณออก คุณจะได้ไม่มีเงิน ไม่มีงานถึงจะมีความรู้ก็เหอะ!”
รีวิว (0)
เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว
เกี่ยวกับนักเขียน
ให้ดาวนักเขียน
อีบุ๊กของ นิราอร (6)
