พ่อเลี้ยงเหมราช

“คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับดิฉันก็พูดมาสิคะ มัวแต่ทำรุ่มร่ามอยู่นั่น แล้วเมื่อไหร่จะคุยกันรู้เรื่อง...” พูดแล้วจึงดันร่างเล็กกว่าถอยห่างออกจากอ้อมแขน หากแต่คนตัวใหญ่กลับรั้งมากอดไว้แนบแน่นกว่าเก่า “ผัวอยากจะชื่นใจเมีย มันรุ่มร่ามตรงไหนหึ...” “คุณเหม!...” ร่างน้อยผละห่างพร้อมช้อนสายตาจ้องมองเจ้าของตักอย่างฉงนในคำพูดของเขา ร้อยวันพันปีเขาไม่เคยเรียกแทนตัวเองว่าผัวแล้วเรียกแทนเธอว่าเมีย ขนาดตอนร่วมรักกันเขายังไม่เคยหลุดปากพูดให้ได้ยินด้วยซ้ำ จะไม่ให้เธอตกใจได้ยังไง “ทำไม...หรือฉันพูดอะไรผิด"