

คำโปรย
"สเวน" นิ้วชี้เล็กๆสะกิดไหล่กว้าง ทำให้เจ้าของร่างกำยำนิ่วหน้าครางหงุดหงิดแล้วพลิกตะแคงหันหลังให้ แซนดี้กลอกตาไปมาก่อนกระชากแขนของสเวนไม่แรงนักกะว่าให้เขาสะดุ้งตื่น "โอ้ย! อะไรของเธอเนี่ย" เขาลุกขึ้นนั่งอย่างหงุดหงิด ไม่เคยมีใครกล้ามารบกวนการพักผ่อนของเขาตั้งแต่เกิดมา แม้กระทั่งแม่ผู้ให้กำเนิดยังไม่กล้าทำถึงขนาดนี้ แล้วคนตัวเล็กกล้าดียังไงกัน เขาตวัดสายตาเพ่งมองนาฬิกาบนฝาผนังเพียงนิด "เวนนน... ลูกบอกฉันว่าอยากกินพิซซ่า" "โว้ยยย... นี่มันตีหนึ่งแล้วนะ อย่ากวนประสาทได้ไหม" สเวนชักสีหน้าให้เมื่อแซน