HOW DOES IT FEEL WHEN YOU KISS

(Chapter2.)

พระอาทิตย์ค่อยๆ วางเชนลงบนเตียงกว้างภายในห้องนอนของตัวเอง เตียงนอนที่ไม่เคยมีใครได้มานอนนอกจากเหว่ยฟาน 

“หึ น่าสมเพชสิ้นดี! ทำไมกูต้องเอามึงไปเปรียบเทียบกับคนดีๆ แบบ  เหว่ยฟานด้วยวะ” พระอาทิตย์สบถใส่ความคิดตัวเองออกมาอย่างหัวเสีย

สายตาคู่คมจ้องมองเชนที่นอนหมดสติอยู่บนเตียง ใบหน้าหวานจัดที่หากไม่ได้ยินเสียงเขาเองก็ยังอดคิดไม่ได้ว่าเชนเป็นผู้หญิง ผู้ชายอะไรจะสวยได้ขนาดนี้

เอวเล็กคอดที่ราวกับจะหักเสียให้ได้เวลาถูกเขาทำรุนแรงใส่ ไหนจะปากบางสีสดที่เผยอออกเวลาเจ้าตัวเถียงและต่อว่าเขาออกมาอย่างไม่เกรงกลัว ทว่าตอนนี้ตรงมุมปากได้มีรอยฟกช้ำจากน้ำมือของเขาเอง 

“อยากดื้ออยากพยศใส่กูดีนัก นรกของกูมันเป็นแบบนี้แหละ”

พระอาทิตย์พูดออกมาเสียงต่ำ และเดินเข้าห้องน้ำไปโดยไม่ได้กลับมาสนใจเชนอีกเลย…

“อึก…อื้อ ซี้ด”

เชนตื่นขึ้นมากลางดึก ดวงตากลมเปิดขึ้นช้าๆ และหันมองผนังห้องก็พบว่าเป็นเวลาตีสี่ เขาทำท่าลุกจากเตียง ร่างกายเมื่อยขบไปทั่วทั้งร่าง ลำคอแห้งผากเจ็บร้าวไปหมด ปลายเท้าแตะลงบนพื้นห้องเพื่อที่จะเดินเข้าห้องน้ำหวังทำความสะอาดร่างกาย แต่แล้วก็กลับต้องทรุดกองลงกับพื้นเพราะขาไม่มีแรงเสียอย่างนั้น

ร่างกายเปลือยเปล่าไม่มีเสื้อผ้าปกปิดร่างกายสักชิ้นเดียว เชนยังคงนั่งแหมะที่พื้นห้องอยู่แบบนั้น เขากัดฟัดกรอดด้วยความโมโหที่ร่างกายแสดงความอ่อนแอออกมา

“เลิกสักทีไอ้ความอ่อนแอแสนทุเรศแบบนี้ ฮึก” เชนกลืนก้อนสะอื้นของตัวเองลงคอ แม้จะยากเย็นแต่เขาเองก็ต้องพยายามลุกขึ้นจากพื้นห้องและพาร่างกายอันบอบช้ำเข้าห้องน้ำชำระร่างกายอย่างรวดเร็ว 

ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น

เชนออกจากห้องน้ำมาได้สักพักและกำลังใส่เสื้อผ้าตัวเก่าของตัวเอง เมื่อได้ยินเสียงเคาะห้องร่างบางรีบวิ่งอย่างทุลักทุเลไปล็อกประตูห้องนอนและมองหาอาวุธเพื่อป้องกันตัวทันที

กริ๊ก!! แกร๊กๆ เสียงไขกุญแจห้องดังขึ้น

“แม่งเอ๊ย ใช้ไอ้นี่แล้วกัน” เชนสบถขึ้นเพราะความจวนตัว เมื่อเขาได้ยินใครสักคนข้างนอกกำลังไขกุญแจห้องเข้ามา มือบางคว้าหยิบโคมไฟบนโต๊ะทำงานมาถือไว้ในมือ คนข้างนอกเปิดประตูเข้ามาโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง

พรึ่บ!!! เพล้ง!!! เพล้ง!!!

เชนปาโคมไฟไปที่ประตูอย่างไม่สนใจว่าจะถูกใครเข้า

“โอ๊ะ…ขอโทษครับ” ผู้เข้ามาใหม่ก้มหัวขอโทษทันที แต่ที่แย่กว่านั้นคือหน้าผากเจ้าตัวมีเลือดไหลออกมาเต็มไปหมด เชนยืนทำหน้าเหวอมองผู้เข้ามาใหม่อย่างอึ้งๆ และรีบดึงสติตัวเองกลับมา 

“เฮ้ย ขอโทษบ้าอะไรล่ะ นายเข้ามาทำไม…ออกไป” เชนเอ่ยไล่เสียงดัง

“ขอโทษครับที่เข้ามาโดยไม่ได้ขออนุญาตก่อน พอดีนายสั่งให้ผมมาคอยดูแลคุณครับ ผมเคาะประตูเรียกสักพักแล้วแต่เห็นว่าคุณไม่เปิด ผมเกรงว่าคุณจะเป็นอะไรครับ” ลูกน้องพระอาทิตย์พูดขึ้น

“ไร้มารยาททั้งเจ้านายทั้งลูกน้อง ออกไปซะ ฉันไม่เป็นอะไร”

“ครับ” ลูกน้องพระอาทิตย์เดินออกไปจากห้องและไม่ลืมที่จะปิดประตูให้

“นี่กูต้องทนอยู่ที่นี่จริงๆ เหรอวะ” เชนได้แต่พูดพึมพำกับตัวเอง เขาเดินออกมาจากห้องนอน ทุกอย่างดูเรียบร้อยดีแต่ไม่มีใครอยู่ในห้องสักคนเดียว เชนเดินตรงไปที่โทรศัพท์ก็พบว่าสายสัญญาณถูกตัดทำเอาเขาถึงกับหัวเสีย

“ระยำ!!!” เชนสบถออกมาแทบจะในทันที จากนั้นจึงเดินไปที่ห้องครัวก็ต้องรู้สึกแปลกใจนิดหน่อยเมื่อเห็นว่ามีอาหารวางอยู่เต็มโต๊ะ

เขาเริ่มหิวและอีกทั้งเชนเองก็ไม่ใช่นางเอกในละครที่จะนั่งทนหิวโหยเพื่อประชดใครเพียงเพราะตัวเองถูกข่มขืน ฉะนั้นอย่าทำตัวหน้าโง่ให้คนเขาด่าได้…กินสิครับ

เชนนั่งกินข้าวไปเงียบๆ พออิ่มเขาก็ล้างจานเรียบร้อยเพราะปกติก็ทำเองอยู่บ่อยๆ เขากลับมานั่งบนโซฟาตัวยาวและเปิดทีวีดูและเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆ จนเผลอหลับไป…

“โอ๊ย!!! เหี้ยเจ็บ ไม่ได้ทำร้ายกูจะตายเหรอไง สัด”

เชนสบถต่อว่าออกมาอย่างหัวเสีย เมื่อถูกลากจากโซฟาให้ลงมากองที่พื้นห้อง 

“หึ ปากดีนักนะมึง” พระอาทิตย์กัดฟันพูดเสียงลอดไรฟัน

“กูไม่ได้ให้มึงมานอนสบายในบ้านกู” พระอาทิตย์พูดเสียงต่ำ

“คิดว่ากูอยากมานอนตายห่า ห้องแม่งก็เล็กอย่างกับรูหนู” เชนเชิดหน้าพูดขึ้นอย่างไม่เกรงกลัว

…เล็กบ้าอะไรล่ะ ความจริงแล้วห้องนี้ใหญ่มาก ทั้งชั้นมีเพียงห้องของผู้ชายต่ำช้านี่แค่ห้องเดียว เขาคิดว่าสนนราคาห้องพักคงหลายร้อยล้านบาท เชนมองผนังห้องดูเวลาพบว่าเกือบตีห้าครึ่งแล้ว

// ไอ้บ้านี่แม่งกลับบ้านเช้ารึไงกัน //  เชนเผลอต่อว่าอีกฝ่ายโดยไม่ได้คิดอะไร

“หึ เล็กอย่างกับรูหนูอย่างนั้นเหรอ งั้นสงสัยกูคงต้องพามึงสำรวจบ้านกูหน่อยเป็นไง”

พระอาทิตย์พูดออกมาพลางยกยิ้มมุมปาก ดวงตาคมจ้องมองเชนราวกับจะเข้าไปขย้ำให้จมพื้นเสียให้ได้ และไม่ทันให้เชนหยุดคิดอะไรนานนัก ร่างบางก็ถูกพระอาทิตย์กระชากขึ้นมาบนโซฟาอีกครั้งและโดนกระทำเหมือนทุกครั้ง 

เวลาล่วงเลยมาหลายชั่วโมงพระอาทิตย์ยังขยับกายอยู่บนร่างของเชนไม่หยุด เสียงหยาบโลนของเนื้อกระทบเนื้อที่ช่องทางรักและเสียงครางของคนทั้งคู่ดังลั่นห้อง

คำด่าพร้อมร้องครางของเชนยิ่งกระตุ้นความกระหายอยากดิบเถื่อนและอยากทำรุนแรงกับคนใต้ร่างของพระอาทิตย์ให้เจ้าตัวสลบคาอกเขามากขึ้นเรื่อยๆ ส่วนเชนยิ่งโดนทำรุนแรงแทนที่เขาจะรังเกียจแต่กลับรู้สึกเต็มอิ่มทุกครั้งที่ได้รับสัมผัสจากคนคนนี้

“อ๊า ไม่ อะ…พอแล้ว อื้อ อย่าทรมานกู”

เชนร้องออกมาอย่างขาดสติเพราะพระอาทิตย์ช่างแกล้ง ร่างแกร่งเอาแต่บดขยี้ส่วนที่เชื่อมต่อกันช้าๆ และหมุนแท่งรักลำเขื่องวนคว้านไปทั่วโพรงรักของเชน ทั้งที่ตอนนี้พวกเขาใกล้จะถึงปลายทางกันทั้งคู่

ปึกๆ เชนกำหมัดแน่นทุบอกของพระอาทิตย์อย่างขัดใจ

“อะ…อ๊า…อ๊ะ…ไอ้เลว…อ๊า” เชนต่อว่าออกมาเสียงพร่า

“หึหึ อยากเสร็จก็ขึ้นมาทำเอง”

พระอาทิตย์ถอนแท่งรักออก พร้อมใช้สองมือหนาแหวกก้อนเนื้อเพื่อดูผลงานของตัวเอง ช่องทางสีสวยตอดรัดอากาศแทบจะทันทีเนื่องจากเชนใกล้จะเสร็จ น้ำรักของเขาที่ปล่อยเข้าไปหลายต่อหลายรอบไหลออกมาเปรอะขาอ่อนขาวเนียนช้าๆ 

“อื้อเจ็บ จะกัดหาสวรรค์วิมานอะไร ไอ้เหี้ย!!!” เชนสะดุ้งโหยงเพราะถูกพระอาทิตย์ก้มกัดก้อนเนื้อเนียนอย่างแรงจนเลือดซิบ

“ร่างกายมึงนี่มันร่านแบบนี้นี่เอง ใครๆ ถึงติดใจมึงนัก ขึ้นมา!!!”

พระอาทิตย์ไม่วายเหน็บแนมเชนให้เจ็บใจ ร่างบางค่อยๆ พลิกตัวขึ้นด้านบน ใช่ว่าเขาจะไม่เคยออนท็อปให้บรรดาแฟนเก่า 

“กูร่านแบบนี้แล้วมาเอากู มานอนกกกูทั้งวันทั้งคืนแบบนี้ทำไม อื้อ…” เชนพูดพลางค่อยๆ กดร่างลงบนท่อนเนื้อใหญ่โตของพระอาทิตย์ไปด้วย 

“ฮึ่ม ซี้ดดด” เสียงครางของพระอาทิตย์ทำให้เชนได้ใจจนเนื้อเต้น เขาอยากจะขย่มแรงๆ เสียให้ได้

 “กูบอกมึงแล้วไงว่ากูซื้อมึงมาแพง กูต้องใช้ให้คุ้ม”

พระอาทิตย์พูดพร้อมยกมือจิกท้ายทอยของเชนไว้เพื่อให้แหงนหน้ารับจูบเขาได้ถนัด ส่วนมืออีกข้างก็จับสะโพกบางไว้แน่น

“คนอย่างมึงมันไม่รู้จักพอ อ๊ะ…อ๊า…อาทิตย์…อย่า…อ๊า”

เชนเปล่งเสียงครางออกมาดังลั่นเมื่อจู่ๆ พระอาทิตย์ก็เด้งสะโพกสวนกระแทกขึ้นมาหนักหน่วง แต่เชนเองก็ไม่ปล่อยให้ร่างแกร่งได้คุมเกมนานนัก พอจับจังหวะได้เขาก็กลับมาเป็นผู้คุมเกมแทน ต่างคนต่างสาดความกระหายอยากเข้าใส่กันจนห้องแทบร้อนเป็นไฟทั่วทุกมุมของห้องรับแขก

พระอาทิตย์พาเชนเดินรอบห้องและมาจบที่โซฟาอีกรอบ เชนหวังว่ามันจะเป็นรอบสุดท้ายเพราะเขาเองก็เจ็บช่องทางรักอยู่ไม่น้อย ขนาดของร่างแกร่งที่อยู่ใต้ร่างเขาใช่ว่าจะเล็กเสียเมื่อไร ตั้งแต่มีอะไรกับใครมาเชนก็เพิ่งเคยเจอแบบนี้เป็นครั้งแรก ทั้งอึด ดิบ เถื่อน

ยกสุดท้ายจบลงเอาเกือบบ่าย นี่มันบ้าอะไรกัน เชนพาตัวเองลุกขึ้นเพื่อจะเดินเข้าห้องน้ำโดยมีพระอาทิตย์นอนหลับเป็นตายอยู่ข้างๆ ท่อนแขนแกร่งโอบกระชับเอวคอดไว้แน่น เมื่อเชนขยับตัวเพียงเล็กน้อยอีกฝ่ายกลับกระชับแน่นกว่าเดิม เขารู้ว่าคนตัวโตรู้สึกตัวแล้ว

“ปล่อย อยากล้างตัว” เชนพูดออกมาเสียงนิ่งติดห้วน

 ปกติเขาเป็นพวกไม่สนโลก ใครอยากจะทำอะไรก็ช่าง ถึงจะร่วมปาร์ตี้เซ็กซ์แต่เขาจะร่วมรักแค่กับคนที่คบด้วย ไม่ได้มั่วอย่างที่ใครต่อใครพากันคิด เห็นเขาแรงๆ แบบนี้ก็ใช่ว่าเขาจะมั่วคบใครไปทั่ว

เชนเองเพิ่งจะคบหากับใครจริงๆ แค่สองคน คนแรกตอนสมัยม.ห้า เขาคบกับรุ่นพี่ม.หก พอทั้งคู่เรียนจบต่างก็แยกย้ายและเลิกกันไป ส่วนคนที่สองก็คือพี่เติ้ลปีสี่ แต่ไอ้นี่แม่งเหี้ย

เชนเพิ่งมารู้ทีหลังว่าอีกฝ่ายขายยาก็ในวันที่ถูกครเลวตรงหน้าลากมาเนี่ยแหละ วันนั้นเขาบังเอิญไปเจอพี่เติ้ลกำลังขายยาให้กับเด็กในร้านเข้าพอดี และถ้ากลับออกไปเมื่อไรละก็เขาจะบอกเลิกไอ้แฟนสารเลวนั่นแน่นอน เชนคิดแค้นเติ้ลจนอารมณ์หงุดหงิด

“อืม ให้อาบด้วยไหม” พระอาทิตย์ถามเสียงอู้อี้เพราะเอาแต่ซุกใบหน้าที่ท้ายทอยของเชนไม่ห่าง

“เสือก ไม่ได้เป็นง่อยไปเองได้ ปล่อยได้แล้ว บ่ายสามกูต้องไปเรียน แล้วอย่ามาสั่งว่าไม่ต้องไปละ นี่ไม่ใช่ละครน้ำเน่าที่จะมากักขังหน่วงเหนี่ยว กูต้องเรียนเข้าใจไหม อ้อ...และที่สำคัญก็ไม่ต้องไปส่ง กูไปเองได้ แล้วจะกลับมาเองไม่ต้องตาม ไม่ต้องอะไรทั้งนั้น” เชนพูดบอกยาวเหยียด

“ไม่” พระอาทิตย์พูดออกมาเพียงแค่คำเดียว ทำเอาเชนถึงกับถอนหายใจออกมาหนักๆ

“กูต้องไปเรียน เทอมหน้าฝึกงานแล้วไม่อยากเสียเวลา ไม่ได้จะหนี เรียนเสร็จจะรีบกลับ อย่ามาพูดไม่รู้เรื่องหน่อยเลยน่า”

เชนพูดเสียงติดจะรำคาญ เพราะมันมากเกินไปหน่อยที่พระอาทิตย์เอาแต่ใจแบบนี้ทั้งที่พวกเขาไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย

อืม…จริงสิ อันที่จริงเขาเอาเงินมาคืนผู้ชายตรงหน้าก็ได้นี่ แต่กลับโง่เสียตัวให้อีกฝ่ายเอาอยู่ได้ตั้งนานสองนาน

“ซื้อมาเท่าไหร่” เชนถามขึ้น

“อะไร” 

“ก็กูเนี่ย มึงซื้อมาเท่าไหร่” เชนถามขึ้นอย่างหงุดหงิด

“ทำไม มึงมีปัญญาจะจ่ายคืนกูรึไง” พระอาทิตย์ไม่วายดูถูก 

“เออน่า บอกมาก่อน” เชนพูดแทรกขึ้นมา

พระอาทิตย์คิดบอกราคาให้เกินจริงสักหน่อย เด็กนักศึกษาแบบเชนคงไม่มีปัญญาจ่ายเขาได้

“หนึ่งล้าน” พระอาทิตย์พูดเสียงนิ่ง

เชนได้ยินถึงกับกัดฟันกรอด ไอ้เหี้ย!!! กูมีราคาแค่ล้านเดียว อย่าให้รู้นะว่าไอ้นรกตัวไหนขายกูมาให้ไอ้เวรนี่ละ 

“เดี๋ยวกูเขียนเช็คให้แล้วปล่อยกูไป เป็นอันจบกัน”

เชนลุกขึ้นจากที่นอนแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป พระอาทิตย์ได้แต่นอนมองร่างบางนิ่งๆ อยู่แบบนั้น…

ก๊อกๆๆ   เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น

“มีอะไร แล้วหัวมึงไปโดนอะไรมาวะแจ็ค” พระอาทิตย์ถามลูกน้องคนสนิท

“เกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะครับนาย ไม่มีอะไรครับ” แจ็คของเขาพูดบอก พร้อมกับส่งซองเอกสารให้ผู้เป็นนาย

“ประวัติของคุณเชนครับ คือผมว่านายควรเปิดดูก่อนนะครับ”

“มีอะไร”

“คือคุณเชนเป็นลูกชายคนเล็กของคุณวิโรจน์ กิตติขจรวานิช ครับนาย” พอลูกน้องรายงานจบก็ทำเอาพระอาทิตย์ถึงกับต้องรีบเปิดเอกสารดูอย่างรวดเร็ว นายเชนนิพัทธ์ กิตติขจรวานิช…

“ให้ตาย โลกมันจะกลมอะไรได้ขนาดนี้วะ” พระอาทิตย์สบถออกมา 

แกร๊ก!!!

เสียงเปิดประตูห้องน้ำดังขึ้นพร้อมกับร่างของเชนที่เดินออกมา ร่างบางมีเพียงผ้าขนหนูพันกายช่วงล่างไว้เผยให้เห็นแผงอกเนียนกับยอดตุ่มไตสีชมพูดสด และที่สำคัญคือทั่วทั้งร่างมีแต่ร่องรอยรักที่พระอาทิตย์ทำเอาไว้ 

“เดี๋ยวค่อยคุย” พระอาทิตย์ส่งเอกสารคืนลูกน้องพร้อมกับบอกให้ออกไปก่อน

ร่างแกร่งเดินมาหยุดยืนอยู่ด้านหลังของเชน สายตาคมจ้องมองเอวคอดเล็กและผิวขาวราวหิมะที่ลื่นมือเสียจนเขาประหลาดใจ ร่างกายนี้ที่เขาครอบครองมาทั้งวันทั้งคืน ไม่มีทางที่เขาจะปล่อยให้เชนไปเป็นของใครอื่นอีกแน่นอน

“เดี๋ยวกูไปส่ง” พระอาทิตย์พูดออกมาเสียงนิ่ง เชนที่กำลังเช็ดผมอยู่หน้ากระจกบานโตได้แต่ถอนหายใจออกมาหนักๆ 

“เออ อยากทำอะไรก็ทำ วุ่นวายฉิบ” เชนพูดออกมาเสียงติดจะรำคาญ

“อย่ามาปากเก่งใส่กู เดี๋ยวมึงจะไม่ได้ไปเรียนนะเชน”

พระอาทิตย์พูดขู่และเดินเข้าไปกระชากแขนเชนอย่างแรงจนใบหน้าหวานหันมากระแทกกับอกแกร่งเข้าอย่างจัง มือหนายกขึ้นบีบสันกรามของเขาเต็มแรงจนรู้สึกเจ็บร้าวไปหมด แต่เชนก็ไม่วายเชิดหน้าใส่ มองตอบด้วยสายตาอาฆาต 

“มองกูแบบนั้นหมายความว่ายังไง” พระอาทิตย์ถามขึ้นเสียงเย็นชา

“มึงคงไม่อยากฟังคำตอบหรอก หึ” เชนพูดขึ้นเสียงลอดไรฟัน มือหนาออกแรงบีบจนเชนซี้ดปากด้วยความเจ็บ

“พูดออกมา…กูบอกให้พูด!!!” พระอาทิตย์ตะคอกเสียงดังขนาดที่เชนเองยังสะดุ้งโหยง

“กูคลื่นไส้ อยากอาเจียน แค่ได้กลิ่นมึงได้อยู่ใกล้ๆ แบบนี้ด้วยแล้วยิ่งอยากจะอ้วก ไอ้คนเหี้ย!!!” เชนสบถใส่ออกมาเสียงดังไม่แพ้กัน

“ปล่อย อื้อ…กูเจ็บ” เชนร้องออกมาเสียงหลงเมื่อพระอาทิตย์จับเขาให้หันหน้าเข้ากระจก มือหนาบีบสันกรามเล็กของเชนอย่างแรง

“มึงรู้อะไรไหมว่า คนที่พูดกับกูแบบนี้แล้วมันจะโดนอะไร หึ”

พระอาทิตย์กระซิบริมใบหูของเชนด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบพูดลอดไรฟัน

“อยากมีผัวทีเดียวเป็นโหลไหม ร่างกายสุดแสนจะร่านของมึงนี่คงขายต่อไม่ได้แล้วละ งั้นกูควรทำยังไงกับมึงดีไหนบอกมาสิ”

“มึงมันเลวพระอาทิตย์”

“ปากเก่งๆ แบบนี้โดนทีเดียวสักสองสามแท่งคงหยุดพล่ามได้สักพัก ไอ้แจ็ค!!! ไปเรียกไอ้พวกหน้าห้องมา กูมีของกำนัลเล็กๆ น้อยๆ ให้พวกมัน” พระอาทิตย์ตะโกนออกคำสั่งแจ็คซึ่งเฝ้าอยู่หน้าห้อง มือหนากระชากแขนเชนเพื่อให้เดินตามเขาออกมานอกห้อง

“มะ…มึง จะทำอะไรกู ไอ้เลวพระอาทิตย์ อย่านะ!!!” 

ผลัก!!! พรึบ ปึก

“อะ…ซี้ดด ไอ้เหี้ย!!! กูจะฆ่ามึง!!!”

ร่างขาวของเชนถูกเหวี่ยงไปยังกลางห้อง ศีรษะกระแทกกับขอบโต๊ะทำให้คิ้วสวยแตกจนเลือดอาบเสื้อนักศึกษากลายเป็นสีแดงไปหมด

เชนลุกขึ้นมาหวังจะทำร้ายร่างแกร่งแต่ก็ต้องชะงักเท้าเมื่อพระอาทิตย์ชักปืนกระบอกสวยออกมาจากเอวด้านหลัง ปลายกระบอกจ่อไปที่ศีรษะของเชนนิ่ง ดวงตากลมเบิกโพลง ตั้งแต่เกิดมาเขาเพิ่งเคยเห็นปืนใกล้ๆ เป็นครั้งแรกและใกล้จนหวาดกลัว

“เข้ามาสิ เป็นไงปากเก่งแบบเมื่อกี้อีกสิ” พระอาทิตย์เดินก้าวเข้าหาช้าๆ ส่วนเชนก็ก้าวถอยหนีเท่าที่จะหนีได้ 

ปึก หมับ!!!

ร่างบางถอยชนเข้ากับใครสักคน และจู่ๆ มือหนาของอีกฝ่ายก็โอบรัดเข้าที่เอวคอดของเขาอย่างถือวิสาสะ เชนรีบผละตัวออกห่างอย่างรวดเร็ว อีกฝ่ายก็ยอมปล่อยตัวเขาทันทีเมื่อร่างยักษ์สบตากับผู้เป็นนาย เชนหันไปมองก็พบชายฉกรรจ์สี่ห้าคนยืนเรียงกันเต็มไปหมด

“พวกมึง เอามันไปทำอะไรก็ได้ กูยกให้” พระอาทิตย์จับแขนเชนและผลักตัวร่างบางส่งต่อให้ลูกน้องอย่างแรง 

“มะ…ไม่ กูไม่เอาแบบนี้ไอ้เลว ฮึก” เชนตกใจจนแทบเสียสติ น้ำตาที่กลั้นไว้ตั้งแต่แรกมันพรั่งพรูออกมามากมาย

“อย่างนั้นก็ทำมันตรงนี้ รอเหี้ยอะไร กูสั่งให้พวกมึงทำ!!!”

พระอาทิตย์สั่งออกมาเสียงกร้าวจนน่าขนลุก เขาหยิบซิการ์รสโปรดขึ้นมาจุดสูบและนั่งไขว่ห้างรอดูการกระทำอันแสนป่าเถื่อนของลูกน้องตัวเอง

“มึงมันระยำ ต่ำ ชั่วยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉาน ฮึก” เชนด่าเสียงลอดไรฟัน ด้านลูกน้องของพระอาทิตย์ก็พากันกล้าๆ กลัวๆ เพราะรู้ดีว่าเจ้านายตนกำลังโกรธเป็นอย่างมากทีเดียว 

“ถ้าพวกมึงไม่ทำกูจะยิงทิ้งทีละคน ทำ!!!” พระอาทิตย์สั่งออกมาอีก 

แควก!!!

เสียงเสื้อของเชนถูกฉีกขาด พระอาทิตย์ที่นั่งมองอยู่ถึงกับเยาะยิ้มมุมปาก เชนถูกกลุ่มชายฉกรรจ์จับล็อกไว้อย่างแน่นหนา แจ็ค ที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ได้แต่นึกสงสารจับใจ แต่ก็พูดหรือขัดคำสั่งผู้เป็นนายไม่ได้ ตอนนี้เชนพยายามขัดขืน ปัดป้อง ทั้งถีบทั้งข่วนเป็นพัลวัน แต่เขาก็ต้องหมดแรงไปกับความจริงที่ไม่อยากยอมรับว่าต่อให้สู้ไปเขาก็คงไม่รอดอยู่ดี  

เชนถูกถอดเสื้อผ้าจนร่างกายเปลือยเปล่า มีเพียงอันเดอร์แวร์สีขาวตัวจิ๋วปกปิดร่างกายไว้เท่านั้น ร่องรอยตามเนื้อตัวที่พระอาทิตย์ทำไว้ยังเด่นชัดจนแทบจะไม่มีที่ว่าง แผงอกเนียนถูกพวกมันรุมซุกไซ้โลมเลีย จนเชนรู้สึกอยากให้มันจบไวๆ สักที

ร่างบางรู้สึกอยากจะอาเจียนเมื่อถูกพวกมันจับให้คุกเข่า ชายสามคนต่างยืนล้อมเขาไว้และพากันปลดซิปกางเกงตัวเองลง พวกมันควักความเป็นชายออกมาและยื่นจ่อเข้าที่ปากบาง

น้ำตาแห่งความอดสูไหลลงอาบแก้มใสของเชน เนื้อตัวสั่นเทาทั้งที่การกระทำป่าเถื่อนของคนสารเลวพวกนี้ยังไม่เท่ากับความเลวของผู้เป็นนายที่สั่งให้พวกมันทำ เชนไม่เคยพบเคยเจอกับความอัปยศได้ถึงขนาดนี้ เขาไม่เคยเจอใครสารเลวได้มากเท่านี้มาก่อน

“อื้ม ปากมึงนี่สุดยอดเลยว่ะ” เสียงของหนึ่งในคนสารเลวที่บังคับนำความเป็นชายอันน่ารังเกียจเข้ามาในโพรงปากบางพูดขึ้นอย่างย่ามใจ      พระอาทิตย์ที่ได้ยินถึงกับกัดฟันกรอดและหยุดความคิดตัวเองแทบไม่ทัน    พระอาทิตย์ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะใช้เท้าถีบไปที่อกของลูกน้องตัวเอง 

“ออกไป!!! ไม่ได้เรื่อง เลี้ยงเสียข้าวสุกไอ้พวกเวร ไปให้พ้น!!!”  พระอาทิตย์อารมณ์เดือดจนเลือดขึ้นหน้าอย่างไม่มีสาเหตุ

เชนนั่งแหมะอย่างหมดสภาพอยู่กับพื้นก้มหน้าร้องไห้ออกมาอย่างหนัก เขาพยายามกลั้นเสียงสะอื้นไว้อย่างทรมานเพื่อไม่ให้คนตรงหน้าสมเพชเขาได้มากไปกว่านี้ มือบางยกขึ้นปิดปากเพื่อกลั้นเสียงสะอื้นที่น่าอาย พระอาทิตย์ยืนมองอยู่ถึงกับนิ่งงันไป

// หยิ่งยโส พูดขอร้องกูมันจะตายรึไงวะ //  พระอาทิตย์ยกมือขึ้นเสยผมตัวเองลวกๆ แจ็คก้มลงเก็บเสื้อผ้าของเชนที่กระจัดกระจายตามพื้นห้องมาถือไว้ในมือ เขามองเจ้านายตัวเองสลับกับร่างบางของเชนอยู่เงียบๆ 

“ร้องพอแล้วก็ลุกขึ้นมา อย่าสำออย” พระอาทิตย์สั่งออกมา เชนยังนั่งอยู่แบบนั้น

“เชน!!! กูบอกให้ลุกขึ้นมาไง!!” เสียงตะโกนดังลั่นตะคอกสั่งร่างบางที่นั่งร้องไห้ตัวสั่นอยู่ มือหนากระชากรั้งแขนเชนเพื่อให้ลุกขึ้นมาเผชิญหน้า ดวงตาคู่กลมแดงก่ำวาวโรจน์ด้วยความอาฆาตแค้นจนแทบจะฆ่าคนตัวโตตรงหน้าให้รู้แล้วรู้รอด พระอาทิตย์ไม่เคยเจอใครที่ทั้งหยิ่งยโสโอหังอย่างไม่คิดเกรงกลัวเขาเลยสักนิด 

“ไอ้แจ็ค ไปจัดการเรื่องเสื้อผ้าภายในครึ่งชั่วโมง” พระอาทิตย์สั่งและก้มช้อนตัวเชนขึ้นอุ้มในท่าเจ้าสาว

“ถ้ามึงปากเก่งอีกครั้งกูจะไม่ให้พวกมันหยุดแค่นี้แน่ จำใส่สมองไว้ซะ” พระอาทิตย์พาเชนเข้ามาภายในห้องน้ำและวางร่างบางลงในอ่างอาบน้ำใบหรู ก่อนจะเปิดน้ำร้อนเย็นผสมกันอย่างได้สัดส่วน

เชนไม่พูดอะไรออกมา เขาปล่อยให้คนคนนี้จัดการทุกอย่างตามต้องการ พระอาทิตย์ถอดเสื้อผ้าของตัวเองและลงนั่งซ้อนหลังของเชนแช่ในอ่างอาบน้ำด้วยกัน

“มึงมันสารเลวพระอาทิตย์ มึงเกิดมาเป็นคนได้ยังไงกัน” เชนพูดออกมาเสียงนิ่ง

“อืม กูรู้ตัว” พระอาทิตย์ซุกไซ้บริเวณท้ายทอยของเชน

“กูขอให้คนในครอบครัวมึงเจอแบบเดียวกับที่กูเจอ” เชนพูดออกมาเสียงแข็ง

“หึ ได้สิ มึงนี่ไงคนในครอบครัวกู” พระอาทิตย์พูดขึ้นเสียงนิ่ง

พรึบ!!! เชนถูกยกตัวให้นั่งบนตักแกร่งและหันหน้าเข้าหาคนตัวโต

“ปากดีไม่เลิกเลยจริงๆ กูคงต้องลงโทษมึงสินะ มึงจะได้จำ” 

สุดท้ายเขากับผู้ชายเลวๆ คนนี้ก็จบลงด้วยการระบายความใคร่ใส่กัน…

​