- 15/10/20xx 🎂-

งานปาร์ตี้เล็กๆถูกจัดขึ้นในบ้านที่แสนอบอุ่น ลูกโป่งมากมายหลากสีลอยอยู่เต็มเพดาน ตุ๊กตาปลาโลมาตัวใหญ่ถูกนำมาวางตกแต่งไว้กลางห้อง เพลงเด็กถูกเปิดขึ้นให้เข้ากับบรรยากาศ เสียงหัวเราะและพูดคุยของผู้ร่วมงานที่อวยพรให้เด็กน้อย นำพาความสุขของครอบครัวให้เพิ่มขึ้น

คุณพ่อกำลังนั่งคุยอยู่กับเจ้าของวันเกิดตัวแสบด้วยสีหน้ายุ่งเหยิง คงจะโดนขอให้พาไปเที่ยวทะเลอีกแล้วสินะ

ผมเห็นคุณลุง เพื่อนสนิทของคุณพ่อเดินมาดึงพ่อไปคุยอีกมุมหนึ่งของห้อง ผมจะไม่แปลกใจเลยนะ ถ้าคุณลุงไม่ตาแดงเหมือนมีน้ำตาคลอขนาดนั้น

ผมอยากเข้าไปแอบฟังใกล้ๆกว่านี้ แต่ก็ต้องหยุดแค่นั้นเมื่อเจ้าแสบเดินมาหา

สายตาของอึนฮยอกหรือฮยอกแจ พี่ชายวัย 12 ปี ของน้องชายตัวแสบทงเฮ ที่กำลังจะอายุ 10 ปีในวันนี้ มองไปยังคุณพ่อที่จู่ๆก็น้ำตาไหลพราก แถมยังลงไปคุกเข่าที่พื้นอีก

เด็กๆรีบวิ่งไปหาคุณพ่อทันที

ชายหนุ่มไม่ตอบคำถามนั้น ก่อนจะดึงเด็กทั้งสองเข้ามาในอ้อมกอด กอดให้แน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้

เสียงของคุณลุงสั่นมาก นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ

หลังจากคนน้องเดินตามน้าเรียวอุคไปแล้ว...

คังอินหันมามองลูกคนโตด้วยความตกใจ แต่สิ่งที่ได้รับรู้มามันเลวร้ายเกินกว่าที่จะบอกกับเด็กน้อยของเขาได้

พ่อยองอุนเลื่อนมือมาจับมือของเขาแน่น

สิ่งที่อยากพูดออกไป แต่ก็ไม่กล้า กลัวว่าคำขอนี้ พ่อจะทำให้ไม่ได้

. . . .

วันนี้ก็เหมือนกับวันอื่นๆ พระอาทิตย์ส่องแสงสว่างจ้าชวนให้แสบตาถ้ามองขึ้นไป

ผมเริ่มรู้สึกถึงความร้อนที่ชวนให้รำคาญ สงสัยจริงๆว่าพวกผู้ใหญ่นี่ทนกันไปได้ยังไง ทั้งที่สวมสูทดำหนาเตอะ แต่ก็ไม่บ่นกันสักคำ

ผมรู้สึกเบื่อนิดหน่อย พอมองไปรอบๆก็เห็นทั้งคนที่รู้จักและไม่รู้จักเต็มไปหมด

ผมจ้องมองหลุมตรงหน้า โลงศพไม้สีขาวสะอาด สะท้อนแสงแดด ทำให้แสบตา แต่ก็ดูสวยงาม น้าจองซูคงจะหลับสบายอยู่ข้างในนั้น

แล้วก็หันไปมองแม่ตัวเองที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็ไม่เชิงแม่หรอก เค้ารับผมมาเลี้ยงตั้งแต่เบบี๋เลยเรียกแม่ซะเลย

โอเค...แม่ไม่เล่นด้วยแฮะ

ผมก็เศร้านะ แต่ให้ทำไงอะ ร้องไห้ไปน้าจองซูก็ไม่ลุกขึ้นมาหรอก

แม่หันมามองผมพร้อมลูบหัวผมนิดหน่อย แล้วผมก็เดินออกมาจากพิธีฝังศพตรงหน้า

. . . .

ชีวอนมองรุ่นพี่ของเขาที่เหม่อลอยไปไหนก็ไม่รู้เสียแล้ว

น้ำตาไม่มีให้เห็นสักหยด สงสัยยังช็อคอยู่แน่ๆ

ยองอุน หรือ คังอิน ได้แต่มองดูภาพคู่รักที่เป็นเพื่อนสนิทของตนด้วยความอิจฉา

เรียวอุคที่ร้องไห้จนตัวสั่น ถูกเยซองกอดปลอบอยู่ไม่ห่าง แถมคำพูดที่กระซิบกันข้างหูมันช่างแทงใจเขาเหลือเกิน

อยู่ๆก็ขอบตาร้อนผ่าวขึ้นมาเสียอย่างนั้น เหมือนมีของร้อนพุ่งขึ้นมาจากในตัว ทำให้เขาต้องรีบเบนสายตาไปทางอื่น

. . . .

ใต้ต้นไม้ใหญ่ ข้างๆที่ฝังศพ

จริงด้วย เกือบพูดอะไรที่ทำร้ายจิตใจสองพี่น้องนี่ไปเลย

. . . .

ดินสีดำถูกโยนลงไป ตัดกับโลงศพสีขาวด้านล่าง เป็นภาพที่เขาไม่อยากจดจำเลยแม้แต่น้อย

จากนี้คงไม่ได้เจอกันอีกแล้ว ใครล่ะจะปลุกผมตอนเช้า ใครล่ะจะทำอาหารอร่อยๆให้ทาน ใครล่ะจะส่งสองแสบเข้านอน ใครล่ะจะกอดผม ตอนผมเหนื่อย

มันก็ประหลาดดีที่สวรรค์สามารถกลายเป็นนรกภายในวันเดียว

แล้วผมจะอยู่ยังไง ผมจะมีชีวิตต่อไปได้ยังไงล่ะ จองซู

ผมล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกง จับวัตถุเย็นเฉียบไว้แน่น แหวนแต่งงานที่เป็นเครื่องยืนยันความรักของเรา

. . . .