(จบแล้ว) ปรารถนารัก สาวน้อยขนมหวาน (ซีรี่ย์ชุด พ่อทูนหัวที่รัก) 18+
บทที่ 6 หวานละมุน 50% (อิจฉาตาร้อนต้องการน้ำเย็นกรอกตาด่วน!!! 18++) อัพเนื้อหาแล้วจ้า
ตอน
ปรับแต่ง
สารบัญ
ตอนนิยาย ()

ปรับแต่งการอ่าน

พื้นหลังการอ่าน
รูปแบบตัวอักษร
ขนาดตัวอักษร
ระยะห่างตัวอักษร

บทที่ 6 หวานละมุน 50% (อิจฉาตาร้อนต้องการน้ำเย็นกรอกตาด่วน!!! 18++) อัพเนื้อหาแล้วจ้า

“​รี๊​!​!​!​”​ ​เสีหา​แ่​รีร้​า​จา​ทา​ห้้ำ​หลัจาที่​เ็สา​เข้าไป​ไ่า

“​หู​หล​เป็​ะไร​”​ ​แเีล​ห้าตา​ตื่​เข้าไป​ใ​ห้้ำ​ ​เห็​หญิสา​ขตา​แ​ื​ตัสั่​ู่​ห้า​ระจ

“​​ค่ะ​!​!​!​ ​​ั​เต็ตั​หู​หล​เล​ค่ะ​”​ ​ารา​ท​​เขา​เสีสั่​ ​หล่​ไ่รู้​่า​โ​​ั​ต​ไห​ ​่ห้าี้​ั​ั​ไ่ี​เล​้ซ้ำ​ ​แต่​ตี้​ั​ี​ร​แ​เต็ไปห​จ​หล่​ึ​แข​ขลุ​หา​ี​​เต็ที่​

แเีล​า​จะ​เา​หั​ระแท​ผัห้​ให้​หั​หลา​สิ​ที​ ​ี่​หล่​จะ​ซื่​ไร้เีสา​ไป​ไห​ถึ​ั​ไ่รู้​่า​ร​ั่​ั​เป็​ร​จู​ไ่ใช่​ร​​ั

“​ไ่ใช่​​ั​ ​จำ​ไ่ไ้​หรื่า​ใคร​ั​”​ ​เขา​ถา​ใ​ตา​เป็ประา​ ​ารา​ท​ถึั​ตาโต​่า​ร​ที่​เห็​ไ่ใช่​ร​​ั​่าที่​เข้าใจ​ ​และ​็​ตาโต​แท​า​​เ้า​ีครั้​เื่​ผู้ชา​ตรห้า​เ้​ที่​เื้่​ตร​เิ​​ที่​หล่​สาารถ​เห็​ไ้​ใ​ระั​สาตา​ ​ร​จู​ค่ๆ​ ​ขึ้​สี​ุหลา​แต้​ขึ้​าตร​ร​ู​เ้​เื่​ครู่

“​คุณ​แ​!​ ​คุณ​แ​ั​หู​หล​หรื​คะ​ ​คุณ​แ​ั​หู​หล​ทำไ​แล้​ั​ต​ไห​ ​ต​หู​หล​หลั​หรื​คะ​ ​หรื่า​ร​​ั​คื​ั้​ที่​หู​หล​เา​็​คุณ​แ​ั​”​ ​หล่​ห่​ปา​ตาโต​ื​้​แตะ​ที่​ริฝีปา​ ​เื่​เขา​พัห้า​ตท้า​ประโค​ ​“​ร้าาจ​ ​ผู้ชา​ค​ี้​ร้าาจ​ั​”​ ​ส​ื​้​ทุ​ที่​แผ​​ระรั​เร็​ ​แต่​ค​โ​ไ่ไ้​รูจ​็​​ลั​หัเราะ​ถูใจ​ ​ส​แข​โล้​ร่า​้​รา​ลั​่า​หล่​จะ​ล้​ลพื้

“​ตา​ๆ​ ​จะ​ซื่​ไป​ไห​แ่คุณ​ ​ั​ทำไ​ล่ะ​ ​็​ั​ให้​ี​ารณ์​่ะ​สิ​”

“​็​หู​หล​หา​ไป​ทั้ตั​ ​ใคร​จะ​ใจ​ไ่​ู​ไ่​ั​ไ้​ล่ะ​ฮึ​”​ ​เขา​พู​พร้ั​จู​แ​ล​ที่​่า​ซุ​ไซ้​ตา​ลำค​ระห​ ​ทั้ที่​หญิสา​ั​เาแต่​ิ้​๊​​แ๊​ทุ​เขา​เป็​พัลั

เขา​า​จา​ห้้ำ​แล้​ปล่​ให้​เ็สา​จัาร​ธุระ​ส่ตั​ ​เขา​็​เิ​า​​ห้​ ​เ็​เสื้ผ้า​ที่​ตเ​ถ​ข​เ็สา​ระจา​เลื่​พื้​ำ​ไป​ใส่​ไ้​ใ​ตะร้า​ ​ระเป๋า​ที่​ี​ข้าข​ระจัระจา​เขา​็​จัาร​เ็​จ​เสร็จ​เรีร้

แเีล​หิ​ั่​ทำ​ี่​ู่​ใ​ครั​เพื่​เตรี​าหารเ็​สำหรั​ส​ค​ ​เสร็จ​แล้​เขา​็​าั​่​ร​หล่​ที่​ห้ั่เล่​ ​ใ​ส​ำลั​เลื​่า​จะ​​หล่​่า​เขา​เป็​ใคร​แล้​ัคั​ให้​หล่​เป็​ภรรา​เพื่​ทแท​ุญคุณ​ ​หรืั​ไ่​​ตี้​แต่​ทำให้​หล่​เป็​ภรรา​เขา​่า​เต็ใจ​เสี่​แล้​ค่​​ ​“​เลื​่าไห​ี​”

“​คุณ​ั​ไ่​ลั​ี​หรื​คะ​”​ ​ารา​ท​เิ​า​จา​ห้​ถา​เขา​เื่ั​เห็​เขา​ู่​ใ​ชุ​คลุ​ ​แถ​ั​ทำตั​แส​สา​่า​ั​เป็​ห้​ข​ตัเ

“​ไ่​า​ลั​”​ ​เขา​หัา​ต​หล่

“​้า​คุณ​ไ่ี​ู่​หรื​คะ​ทำไ​ไ่​ลั​ี่​็​เ็​า​แล้้​”

“​จะ​​ี่​”​ ​เขา​ต​พร้ั​ื​เต็​คาสู​แล้​เิ​าหา​ ​สา้​ที่​ตี้​ู่​ใ​ชุ​ระโปร​ลา​ไ้​สีฟ้า​ ​​ศรีษะ​ี​ผ้า​ข​พั​ู่

“​ไ่ไ้​ะ​”​ ​ารา​ท​ห้าตา​ตื่​ ​ทำไ​เขา​ไ่​ลั้า​ลั​ช่เขา​เสีที​ะ​รู้​ไห​่า​ู่​ใล้​แล้​หล่​หั่ไห

“​ห้า​ฉั​ไ่ไ้​หร​ ​าี​่​า​”​ ​แเีล​เข้าไป​โ​ประค​ค​สู​แค่​ไหล่​ ​แ้​สา้​จะ​ขัขื​แต่​เขา​็​พา​หล่​าั​่​ที่​โซฟา​ไ้​่า่าา

“​จะ​ทำ​ะไร​คะ​”​ ​ารา​ท​ถา​​ไป​ ​เื่​เขา​จั​หล่​ซ้​ู่​​ตั​ข​เขา​แท​พื้​โซฟา

“​เช็​ผ​ให้​ ​ทำไ​ไ่​เป่า​ผ​ให้​แห้​่​า​ ​เี๋​็​ไ่สา​หั​ศรีษะ​เป็​เชื้รา​ผ​ขา​หลุ​ร่​แล้​จะ​ไ่​ส​”​ ​ชาหุ่​พู​พร้ั​ซั​้ำ​จา​ผ​า​สล​ที่​เปีชุ่​้​หา้ำ

“​ไ่​ส​็​ตั​หู​หล​ี่​คะ​”

“​ตั​หู​หล​ ​แต่​หั​หั​คุณ​แ​”​ ​เขา​พู​พร้​ปั่​ซั​้ำ​จา​ผ​้​ผ้าขหู​ไ่​หุ

“​ไห​​จะ​เช็​ผ​ัไ​ล่ะ​คะ​”​ ​ารา​ท​่า​เขา​เสี​ขึ้​จู​เื่​คที​่​หล่​ั่​ทั​ู่​เา​คา​สา​าค​รู​ตา​ลำค​้าหลั​ ​จ​เธ​ขลุซู่​่​ค​หี

“​็​่า​รู้​่า​ลิ่ห​ๆ​ี่​าจา​ไห​”

เสีหัเราะ​คิคั​ัลั่​ห้ั่เล่​ ​เื่​ผู้ชา​ให้า​หล่​ค​ซุ​ไซ้​หล้​ ​ารา​ท​สะั​ตั​ิ้​หี

“​ื้​ ​พแล้​ ​พแล้​ค่ะ​ ​หู​หล​หิ​แล้​ค่ะ​”​ ​ค​ห้าแ​​เขา​ปั​ป้​ค​ฉโาส​ห​ตรั้​ตรี้​จ​เธ​ปั่ป่

“​หิข้า​ ​หรื​หิ​คุณ​แ​”​ ​เขา​ถา​แต่​็​ลุ​ื​ประค​ร่า​้​ติ​้แข​ไป​้

ส​หุ่สา​ทาาหาร​เ็​้​ให้า​เปื้​ิ้​ ​ค​หึ่​ช่า​เ้าแห่​ ​ี​ค​็​เขิา​แ้​ขึ้​สี​เรื่​ตลเลา​ทาาหาร​เ็

“​คุณ​แ​คุณ​ลั้า​คุณ​ไป​ไ้​แล้​ค่ะ​”​ ​ารา​ท​​เขา​ ​ตี้​ึ​า​แล้​ ​เขา​สคร​จะ​ลั้า​ไป​ไ้​แล้​ ​เพราะ​หล่​รู้สึ​่​เต็ที

“​​แล้​ไ​่า​้​ ​ที่ี่​”

“​ไ่ไ้​ค่ะ​ ​คุณ​แ​จะ​​ที่ี่​ไ่ไ้​ค่ะ​”​ ​ารา​ท​​เขา​ ​หล่​เติโต​า​ใ​สัค​ที่​ผู้ชา​ั​ผู้หญิ​จะ​ู่​้ั​็​ต้​ผ่า​พิธีแต่า​เป็​สาีภรรา​ที่​ถูต้​ตา​ฏหา​เสี่​ ​เป็​ผู้หญิ​ไ่่า​่าไร​็​ไ่เหาะส​หา​ี​ะไร​เิขึ้​ไ่​เป็​่าที่​หั​ตเ​ั่แหละ​ที่​ลำา

“​ไ่ไ้​็​จะ​​”​ ​พูเสร​็จ​เขา​็​ทำท่า​จะ​เิ​ขึ้​เตี​ทั้ที่​ัู่​ใ​ชุ​คลุ​ตั​เิ​ตั้แต่​เ็​่​ทาข้า

“​ไ่ไ้​ะคะ​ ​คุณ​แ​ต้​ไป​า้ำ​่​ค่ะ​จะ​​ทั้​่าี้​ไ่ไ้​ะคะ​”​ ​หญิสา​รุห้า​าแข​ไ่​ให้​เขา​ขึ้​เตี​หล่​่า​ทำ​ะไร​เขา​ไ่ไ้

“​า​ให้​ห่​สิ​”​ ​ค​เจ้าเล่ห์​ิ้พรา​จั​ข้ื​้​ข​คตร​ห้า

“​คุณ​แ​โต​แล้็​า​เ​สิคะ​”​ ​เธ​​เขา​แ้​แ​ ​และ​เขา​็​ไ่​ฟั​คำ​ทัทา​โา​ขหล่​ ​สุท้า​หล่​็​เข้าา​เตรี​้ำุ่​ให้​เขา​า​ ​ั่​ู่​ข​่า​จาุซ​ซี่​ขาใหญ่​ไ่ล้า​หัไป​เผชิญห้า​ข​คที​่​ี​ผ้าขหู​ผื​เี​พั​รเ​ไ้

“​หู​หล​า้ำ​ี​ร​ะ​”​ ​เขา​​ข้า​หู​เล็​ุ่่า​จัาร​ปล​เปลื​หล่​จา​ทาไ้​หลั​ทั้ที่​หล่​ส่าห้า​ปฏิเสธ

“​ไ่​า​...​า​...​ื้​...​”​ ​คำปฏิเสธ​ไ่​สาารถ​เปล่​า​เป็​ประโค​เื่​เขา​จู​ประ​ปา​​ิ่​ขหล่​ลา​่า​จั

แเีล​รุคื​จู​ล่ล​้​คา่โ​เชิญช​ให้​หล่​ลา​ใ​่​แห่​คาปรารถา​ที่​เขา​ขุ​ร​ไ้​ ​ื​็​จัาร​ั​ชุ​ระโปร​ขหล่​่ารเร็​่า​ชำาญ

“​า​ะ​ ​คุณ​แ​จะ​ขัถู​ทุ​ซ​ุ​ให้​หู​หล​เ​”​ ​แเีล​พูเสี​​พร่า​จู​ซุ​ไซ้​ไป​ตา​่า​เปลื​ ​ื​​ุ​ลูไล้​ปลุ​ประโล

“​่า​ค่ะ​...​คุณ​แ​...​”​ ​ารา​ท​ร้​ห้า​เสีสั่​ ​ร่าา​ตื่​เตลิ​ ​สัผัส​ข​เขา​ำลั​ทำให้​หล่​หาใจ​ติขั​ ​หัใจ​เต้​รั​ื​เขา​ที่​ลูไล้​ไ่ไ้​ทำให้​หล่​รัเีจ​ ​แต่ลั​ูเหื่า​ร่าา​เธ​จะ​ช​สัผัส​ข​เขา​้ซ้ำ​ ​ู​สิ​​​ที่​แข็​เป็​ตุ่​ไต​ชู​ช่​คั​ู่​ใต้​ราเซีร​์​ตั​้​ ​ไ้​ลา​า​สา​ผลิ​แ้​ชุ่​ช่ำ​้​้ำหา​ล่หล​ให้​ภร​ผู้​จ​ผ้า​ผื​้​ข​​แพ​ตี้​ตั​จิ๋​เปีชุ่

“​เห็​ไห​่า​หู​หล​า​า้ำ​ั​คุณ​แ​แค่ไห​”​ ​แเีล​ไ่​พู​เปล่า​ ​เขา​แทร​ิ้​ไป​า​แหะ​ตรลา​ทาแ​ข​ส​ขา​เรี​ส​ ​ลู​​คลึเคล้​จุ่​ไห​ ​เขา​สัผัส​ร่า​้แ้​สั่สะท้า​ ​ร่าา​ขหล่​ไ่ไ้​รัเีจ​สัผัส​ข​เขา​แต่​ร่าา​ขหล่​ำลั​ร้​เพื่​เขา​ ​ ​



เรา​จะ​า้ำ​ไป​้ั​ิิิิ​ ​ ​

​​****​หา​ีคำ​ผิพลา​ไรท์​ต้​ขภั​้​ะคะ​****

ขคุณ​ที่​เข้าา​่า​ิา​ะคะ

เ้ท์​เพื่​เป็ำลั​ให้​ไรท์​้า​ะคะ​ ​ไรท์​จะ​ไ้​รู้​่า​ผลา​ที่​แต่​ีผล​ตรั​เป็​ัไ​จะ​ไ้​ี

ำลัใจ​แต่​และ​็​ปรัปรุ​ต่ไป​ค่ะ​ ​ ​


กลับหน้าเรื่อง
#
 
#สามารถติกตามข้อมูลข่าวสารการอัพนิยายของ พริ้งพราวจันทร์ ได้แล้วที่นี่
พริ้งพราวจันทร์
ผลงาน( E-BOOK) มีวางจำหน่ายแล้วที่
 
#        #    #   #
 

 

 
ฝากทุกๆ ผลงานไว้ในอ้อมอกอ้อมใจนักอ่านด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
 
 
 
 

 
สัญญารัก รสสวาท (ซีรี่ย์ชุด พ่อทูนหัวที่รัก)
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
“ถ้าไม่ติดประชุม คุณป๊าว่าจะรักเมียสักรอบสองรอบ แต่อย่าเสียใจนะครับเด็กดี เดี๋ยวพอคุณป๊าประชุมเสร็จ คุณป๊าจะจัดให้สามรอบถือเป็นการปลอบขวัญก่อนอาหารเที่ยงนะครับ” คนพูดพูดหน้าตาเฉยแต่คนฟังนี่แก้มแดงร้อนผ่าวแทบไหม้ “เชอะ ใครเขาอยากให้ปลอบกันล่ะ” ไฮยาซินธ์เอ่ยเสียงหวานขึ้นจมูกอย่างงอนๆ เชิดจมูกรั้นเป็นการยืนยัน “คุณป๊ารู้หรอกน่า ว่าไฮย่าน่ะอยากให้คุณป๊ารักใจจะขาด” “หยุดพูดเลยนะ ไฮย่าไม่อยากให้คุณป๊ารักแบบนั้นหรอ...ก...อื้อ...” คนงอนแก้มป่องถูกขโมยจูบจนปากเล็กอวบอิ่มนั้นบวมเจ่อเพราะพิษจูบมาราธอนของสามี “เด็กเลี้ยงแกะ”*****เรื่องราวของคุณป๊ากับไฮย่าเป็นเรื่องราวหวานหื่นกำลังกรุบกริบรสชาติกำลังอร่อย***********อย่าแค่มองผ่านลองโหลดอ่านตัวอย่างก่อนนะคะ****** ขอบคุณค่ะ^_____^

 

 

 

 

ปรารถนารัก สาวน้อยขนมหวาน (ซีรี่ย์ชุด พ่อทูนหัวที่รัก)
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
“หนูหลง…ตัวหอมเหลือเกิน…นุ่มลิ้นเสียจริง…” แดเนียลลูบไล้มือไปตามสัดส่วนเหมาะเจาะประกอบเป็นหล่อนเต็มไม้เต็มมือ “คุณแดน…พอเถอะค่ะ…หนูหลงจะไม่ไหวแล้ว…” ร่างกายของหล่อนมันกำลังจะไม่เป็นของหล่อนอีกต่อไป มันกำลังเชื่อฟังคนตัวโตด้านบนที่สั่งการด้วยความช่ำชอง มือไม้เลื้อยจับตรงนู้นตรงนี้อย่างรู้จุดว่าหล่อนชอบตรงไหน ความลับบนร่างกายของหล่อนไม่เป็นความลับสำหรับผู้ชายคนนี้อีกต่อไป ร่างอ้อนแอ้นของหล่อนถูกเขาเปิดเปลือยเชยชิมความหอมหวานจากเรือนร่างของหล่อนอยากเอาเป็นเอาตาย “ใจเย็นๆ นะเด็กดี โอ้โลมกันก่อน ถ้างั้นมันจะไม่เสียวนะ แล้วเดี๋ยวจะหาว่าคุณแดนทำเจ็บ อื้ม…”********* ซีรีย์ชุด พ่อทูนหัวที่รัก ประกอบด้วย 1.สัญญารัก รสสวาท (ไบรอันต์ vs ไฮยาซินธ์) 2.ปรารถนารัก สาวน้อยขนมหวาน (แดเนียล vs ดาราทอง) 3.เสน่หา ดรุณีอ้อนรัก (เคลวิน vs นิสากร)*********ขอฝากผลงานอีกเรื่องไว้ในอ้อมอกด้วยนะคะ*****************ขอบคุณค่ะ*********

 

 

 

รักเหนือน้ำ
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
“เธออยากมีสามีไหม” ประโยคคำถามที่ทำคนฟังหน้าร้อนฉ่าไม่รู้จะโกรธเขา หรือควรแสดงความรู้สึกแบบไหนดีในสถานการณ์แบบนี้ แล้วคำถามของเขาอยากได้ประโยคคำตอบแบบไหนกัน “คุณถามทำไมคะ” “ก็ฉันอยากได้เมีย ก็เลยถามเธอว่าอยากมีเหมือนกันไหม” “คุณพระ!!!” ริมฝีปากอวบอิ่มเผยอแยกอุทานเมื่อได้ยินคำถามตรงมากของเขา หน้าของหล่อนกำลังร้อนผ่าว ลมหายใจเริ่มติดขัด ดวงตาที่เคยกลมโตหลับปี๋ปิดสนิทกอดรัดร่างตนเองแน่นขึ้น เมื่อเขาโน้มใบหน้าคมเข้มลงมาหล่อนสัมผัสได้ถึงความอุ่นร้อนของลมหายใจใกล้มาก ขนในกายของหล่อนลุกเกรียว*****อิอิอิอิ มาฟินไปด้วยกันนะ*****
 
 
 
 
ดักหัวใจไว้ร้อยรัก ซีรีส์ชุด ก๊วนผู้ชายมากเล่ห์ ลำดับที่ 1
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
...เมื่อไก่สาวที่เลี้ยงไว้กำลังโตน่ากิน…...สมภารหนุ่มนั้นจะอดใจไม่กินไก่ที่ตัวเองเลี้ยงไว้ได้หรือ…********* ********* *********“คุณเข้ม...คุณเข้มทำอะไรฝันคะ” หล่อนยังตกใจไม่หายกับสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่เข้าใจว่าสิ่งที่ชายหนุ่มกระทำกับตนเองเรียกว่าอะไร แล้วที่หล่อนตกใจมากกว่าคือสิ่งที่เขาใช้เจ้านั่นทำ เจ้าสิ่งนั้นที่เขาเพิ่งหยิบกางเกงมาสวมปิดบังมันไว้จากสายตาของหล่อน “ถ้าเป็นสามีภรรยาที่แต่งงานกันแล้วก็เรียกว่าทำลูก” เขมทัตบอกอย่างนั้น เพราะคิดไว้แล้วว่าจะมัดมือชกแม่ของเด็กสาวด้วยแผนสองหากว่าเขาพูดสู่ขอแล้วยังไม่ยอมให้แต่งงานกัน แม้จะไม่ได้เกินเลยล่วงล้ำเข้าสู่ภายในแต่เขาก็ถือว่าได้เสียกันเลยแล้วกัน “ทะ...ทำลูกหรือคะ” “ใช่แล้ว แต่ว่าตอนนี้เรายังไม่ได้แต่งงานกันก็เรียกว่าทำเมีย” บอกอย่างนี้ปลายฝันน่าจะเข้าใจมากกว่าเดิม “คุณเข้มทำแบบนี้กับฝันทำไมคะ แล้วไหนคุณเข้มบอกว่าตรงนั้นของฝันแพ้ คุณเข้มจะช่วยดูให้ แล้วทำไมคุณเข้มต้องทำแบบนี้ด้วยคะ...” ตกใจกับสิ่งที่เขาพูด นี่หล่อนเป็นเมียของเขาแล้วงั้นหรือ หล่อนฝันอยู่หรือเปล่าปลายฝัน ******** ******** *********ปล.จากนักเขียนนะคะเรื่องนี้อ่านไปยิ้มไป เตรียมหมอนไว้จิกบ้างก็ดีค่ะ ^^แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น โหลดตัวอย่างไปอ่านก่อนนะคะ ********* ******** *********โหลดเลย โหลดเลย โหลดเลย ^^
เล่ห์หัวใจร้อยรัก ซีรีส์ชุด ก๊วนผู้ชายมากเล่ห์ ลำดับที่ 2
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
“อยากกิน...” มองริมฝีปากสีชมพูเรื่อนัยน์ตาหวานเยิ้ม อะไรอยู่ในปากของหล่อน แล้วเขาอยากกินอะไรในปากของหล่อนกันล่ะเนี่ย ปลายไผ่พาซื่อจ้องมองคนที่ใช้ริมฝีปากหนาขบริมฝีปากอิ่มของหล่อนเบาๆ หลายๆ ครั้ง ติดๆ กัน “พอแล้วค่ะ ปากแตกหมด...” อุบอิบบอก เอาสองแขนดันหน้าที่ทำท่าจะทาบริมฝีปากต่ำลงมาอีก “ยังไม่ทันลงโทษเลยนะ” “อย่ามาโมเมสิ...อื้อ...” สองมือเล็กยกขึ้นมาดันและทุบเข้าที่บ่าหนาของเขาด้วยแรกกระจิดริดของหล่อนก็ยังไม่อาจต้านทานคนที่มีพละกำลังมากกว่าได้ เขาซอกซอนปลายลิ้นเข้ามาเกาะเกี่ยวลิ้นเล็กของหล่อนอย่างหน้าตาเฉยทั้งที่หล่อนพยายามที่จะดันลิ้นตัวเองหนี “อื้ม...” หวานเหลือเกิน ในความรู้สึกของเพ็ชระ ปึกๆ สองมือเล็กกำเป็นปั้นน้อยๆ ทุบตามบ่าไหล่ของเพ็ชระ แต่มันไม่สะเทือนมีผลกระทบกระทั่งที่จะทำให้เขาหยุดจูบหล่อนได้เลย หนำซ้ำยังดูดดุนเล่นลิ้นจนหล่อนมึนงงความรู้สึกพร่าเบลอไปหมด กำแน่นที่มัดกล้ามของเขาเมื่อร่างกายรู้สึกหวิวๆ แปลกๆ บริเวณท้องน้อยและจุดต่างๆ ที่ไวต่อความรู้สึก “เรียนรู้วันละนิดวันละหน่อยแล้วกันนะครับ” บอกแบบนั้นแต่ริมฝีปากหาได้หยุดรุกรานหล่อนไม่ แล้วนี่เขาจะมาพูดให้หล่อนดีใจเล่นทำไมกัน “อื้อ...พะ...พอแล้วค่ะ... ไผ่จะปากเจ่อ” เมื่อเขาปล่อยริมฝีปากให้เป็นอิสระเพื่อเอาลมหายใจ หล่อจึงต้องรีบบอกเสียงสั่นว่าให้หยุดการลงโทษไว้เพียงเท่านี้ นี่ขนาดหล่อนไม่ได้บอกนะว่าด่าเขาไปกี่คำกี่ประโยคมากน้อยแค่ไหนยังรู้สึกหนักๆ บวมๆ ที่ริมฝีปากแล้ว “อื้อ...จะ...จะ...จูบไผ่อีกนานไหมคะ...” ไม่มีคำตอบเป็นคำพูดมีเพียงจูบเป็นคำตอบเท่านั้น***************************************

 

 

พันธนาการหัวใจร้อยรัก ซีรีส์ชุด ก๊วนผู้ชายมากเล่ห์ ลำดับที่ 3
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
โชคชะตากำหนดให้คนแปลกหน้าโคจรมาพบกันจนเกิดเป็นโซ่ตรวนพันธนาการที่ไม่สามารถตัดขาดโซ่ตรวนเส้นนี้จะปลูกผูกรักให้เจ้าของดวงใจทั้งสองมีใจพิศมัยต่อกัน*******************************************“เราไปใส่เสื้อผ้ากันก่อนดีกว่านะครับโบตั๋น” “ค่า คูณแม่ขาโบตั๋นปายส่ายเสื้อก่อนนะคะ” เห็นคุณพ่อกับคุณแม่สนิทสนมหยอกล้อกันโบตั๋นดีใจ คุณพ่อคุณแม่รักกัน ยื่นแขนสั้นๆ ให้ผู้เป็นพ่ออุ้ม “เดี๋ยวแม่เลือกชุดให้นะคะ” “คุณรออยู่นี่นะ เดี๋ยวผมแต่งตัวให้โบตั๋นเอง เดี๋ยวคุณค่อยถักเปียให้โบตั๋น เราไปใส่เสื้อผ้ากันดีกว่าครับ คุณพ่อจะเลือกชุดสวยๆ ให้ลูกสาวพ่อเอง” “ค่าๆ โบตั๋นจะใส่ชุดที่คูณพ่อเลือกห้ายค่า” โบตั๋นเออออดีใจ ในหัวใจดวงน้อยของเด็กหญิงมีแต่ละอองความสุขสบายใจเต็มไปด้วยความอบอุ่น สายใยเล็กๆ ที่เรียกว่าสายเลือดและความผูกพันก่อให้เกิดความรู้สึกรักโดยไม่มีเหตุผลใดๆ สำหรับเด็กหญิงที่รู้สึกรักตามสัญชาตญาณ ไม่มีอะไรที่จะน่ายินดีเท่ากับการได้อยู่กับคุณแม่ ได้กอดคุณพ่อแบบนี้ “ทำไมฉันถึงได้รู้สึกกังวลใจแปลกๆ กับแค่เรื่องเขาใส่เสื้อผ้าให้โบตั๋นด้วยนะ ทำไมฉันถึงรู้สึกไม่พอใจที่เห็นเขาทำให้โบตั๋นมีความสุข หรือว่าฉันกำลังอิจฉาอยู่กันนะ...” หอมจันทน์มองตามหลังชายหนุ่มแล้วใคร่ครวญบางอย่างด้วยความว้าวุ่นใจ กลัวว่าลูกสาวจะผูกพันกับเขามากไปกว่านี้ กลัวว่าเขาจะแยกโบตั๋นไปจากอก แต่ก็ไม่อาจทำใจแข็งฝืนแยกลูกออกมาดื้อๆ ได้เพียงแค่เห็นแววตา รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะสดใส แค่นั้นก็ทำให้หล่อนไม่กล้าทำร้ายดวงใจของตัวเอง ในชีวิตของคนเป็นแม่สิ่งที่ทำให้เจ็บปวดใจได้มากที่สุดก็คือเสียงร้องไห้ และดวงตาที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตาของลูก “แม่หอมขา เสร็จแล้วค่า...” เสียงแจ้วๆ ของลูกสาวดังมาก่อนตัวทำลายภวังค์ความคิดชั่วขณะของหล่อนและเพียงแค่เห็นหน้าลูกสาวหล่อนถึงกับตกตะลึง ทำไม...ทำไมโขมพัตถ์ถึงได้ทำกับลูกสาวที่น่ารักของหล่อนแบบนี้ด้วยนะ เสื้อแขนตุ๊กตาสีส้มแปร๊ดกับเอี๊ยมกางเกงผ้าสีเขียวเข้มปี๊ มีใส่ถุงเท้าให้ด้วยถุงเท้าสีขาวข้างสีไข่ไก่ข้างที่มีลายดอกไม้เล็กๆ เหมือนกันแต่สีนั้นต่างกันเล็กน้อย ไม่นะ เขาจะแต่งตัวให้ลูกสาวที่น่ารักของหล่อนแบบนี้ไม่ได้ “คุณพัตถ์! ทำไมคุณ ว๊ายยย!!!” หอมจันทน์เดินไปทางห้องแต่งตัวพร้อมกับฉวยข้อมือลูกสาวตัวเล็กไปด้วย ก่อนจะตะลึงเมื่อเห็นเข้าใส่เสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีเขียวอ่อนไม่ติดกระดุมและยังไม่ได้สวมกางเกงมีเพียงกางเกงในแบบผู้ชายสีขาวติดกายโชว์บั้นท้ายให้คุณแม่ลูกหนึ่งดู โขมพัตถ์เองก็ตกใจ ไม่ได้อายหญิงสาวแต่อายเด็กหญิงตัวน้อยต่างหากรีบดึงผ้าที่เพิ่งถอดกองไว้มาพันรอบเอวสอบ “คิกๆ คูณพ่อโป๊อยู่ค่า แม่หอมขา...” โบตั๋นเอามือเล็กมาทำท่าปิดตาแต่นิ้วห่างกันจนเห็นดวงตากลมๆ ฉายแววสดใส “ทำไมคุณไม่แต่งตัวให้เรียบร้อยคะ” หอมจันทน์ที่หันหลังให้โขมพัตถ์แหวให้ “ก็ในห้องแต่งตัวไม่มีใครแล้วนี่ คุณต่างหากที่เข้ามาไม่บอกไม่กล่าว ดีนะที่ผมใส่กางเกงในแล้วน่ะ” “ก็ฉันกำลังโมโหอยู่นี่ คุณแต่งตัวให้โบตั๋นแบบนี้ได้ยังไงคะ มันคนละชุดกันค่ะแล้วยังใส่ถุงเท้าให้ผิดคู่อีก จะไม่ให้ฉันโมโหคุณได้ยังไงไหว คุณแต่งตัวให้โบตั๋นเหมือนจะพาไปออกรอบแสดงตลก” “ก็โบตั๋นอยากใส่สีส้มกับสีเขียวแล้วก็จะใส่ถุงเท้าลายดอกไม้” หอมจันทน์อยากจะบ้านี่เขาจะเลือกตามที่โบตั๋นบอกจริงๆ โดยที่ไม่ดูว่าใส่ออกมาแล้วจะอยู่ในสภาพไหนจริงๆ เหรอ “โบตั๋นน่ะอยากใส่ทุกสีนั่นแหละค่ะเพราะชอบสีสันมาก แต่คุณไม่ต้องตามใจโบตั๋นขนาดนั้นก็ได้นะคะ คุณแค่ให้โบตั๋นเลือกชุดกระโปรงในตู้แทนการถามว่าอยากใส่สีไหนน่าจะดีกว่านะคะ อีกอย่างถ้าฉันตามใจโบตั๋นแบบคุณ มีหวังใครๆ คงได้หัวเราะลูกสาวฉันแน่” อา...มันเป็นแบบนี้นี่เอง...*******************************************ฝากอุดหนุนด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ*******************************************ในรูปประโยคการพูดของเด็กๆ การสะกดคำพูดอาจจะไม่ถูกหลักไวยากรณ์เพื่อเสริมอรรถรสในภาษาพูดของเด็กๆ นะคะ *******************************************

อ้อนรักช่อบุษบา
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
“คุณรบชอบทำให้หนูหัวใจเต้นแรงแล้วก็ชอบทำให้หนูรู้สึกแปลกๆ” “แล้วมันไม่ดีหรือ” ช่อบุษบาส่ายหัว “ไม่ดีค่ะ หนูกลัวหัวใจวายค่ะ” คำตอบของช่อบุษบาทำให้ธงรบหัวเราะในลำคอด้วยความชอบใจกับคำตอบซื่อๆ ของเด็กสาว “หอมฉันหน่อยสิช่อ ฉันหอมช่อไปตั้งหลายครั้งแล้วนะ เอาเปรียบฉันไม่ดีเลยนะช่อ” “แน่ะ คุณรบหอมหนูเองนะ หนูไม่ขอให้หอมเสียหน่อย” เด็กสาวบ่นอุบอิบทำแก้มป่อง หอมหล่อนเองนะยังจะมาพูดเหมือนหล่อนเอาเปรียบเขาอีก “เป็นเด็กไม่ดีจริงๆ ด้วยสินะ” ธงรบอ่านออกว่าอีกไม่นานเด็กสาวก็ต้องทำตามใจเขาอยู่ดี “ถ้าหนูหอมแล้ว คุณรบก็อย่าหอมหนูอีกนะคะ”คำเตือน*เรื่องนี้นางเอกค่อนข้างนิสัยเด็กมากๆ นะคะ***รบกวนโหลดตัวอย่างก่อนกดสั่งซื้อค่ะ ถ้าชอบกดซื้อ ถ้าไม่ชอบกดปิดนะคะ*****ขอบคุณที่อุดหนุนค่ะ***
หัวใจปลูกรัก
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
โปรยปราย.........********************************************เมษญาสั่นสะท้านครางเสียงสั่นพร่ายามเขาแตะต้องสัมผัสกับจุดอ่อนไหว จะกระถดถอยหนีแต่ก็ถูกมือหนาตรึงเอาไว้อย่างรวดเร็ว แถมยังเงยหน้าขึ้นมาสบตาปรือปรอยของหล่อน ก่อนจะข่มขู่ทางสายตาว่า ห้ามหนี ก่อนจะเปล่งวาจาที่ทำให้หล่อนตัวร้อนผะผ่าว “อย่าเสียมารยาทสิเม ฉันหอมอยู่นะ” “นายปล่อยเมเถอะค่ะ เมอาย แล้วเมก็กลัวใครมาเห็นด้วย” ร้อนรุ่มดั่งไฟสุมทรวง ถ้าหากไม่ห้ามให้เขาหยุดตอนนี้อาการสติเลือนคงกำเริบและไม่สามารถที่จะเอ่ยห้ามเขาได้อีกเลย พลิศร์หยุดนิ่งทำหน้าฉุนเฉียวเขามีอารมณ์มากในตอนนี้ แล้วก็อยากเชยชิมเจ้าหล่อนทั้งตัว ลุกขึ้นแล้วเสยผมลวกๆ เอาสองมือลูบหน้า “ถ้าไม่ให้ฉันดูดฉันหอมคืนนี้ก็ปิดบ้านด้วย ฉันจะไปดูดไปหอมของคนอื่นไม่กลับเข้ามาอีก” ความจริงส่วนมากกับผู้หญิงที่เรียกมาใช้งานบ่อยๆ ส่วนมากจะเป็นงานกันหมดเขาไม่ค่อยโอ้โลมเจ้าหล่อน เจอหน้ากันก็เริ่มงานใส่กันไม่ยั้งเสร็จงานก็จ่ายเงิน เขามีความต้องการสูง มีนายหน้าขาประจำคอยจัดการหาหญิงสาวตามความต้องการมาให้ เมษญาที่ร่างอ่อนระทดระทวยพยุงตัวเองขึ้นเพื่อแต่งตัวให้อยู่ในชุดเรียบร้อยเหมือนเดิม แต่สิ่งที่เขาพูดออกมาทำให้มือบางที่กำลังใส่เสื้อหยุดชะงักแล้วเงยหน้างอง้ำมองเขา เพิ่งจะดูดจะหอมของหล่อนไปเมื่อไม่กี่วินาทีนี้เอง ยังจะมีหน้าไปคิดถึงของผู้หญิงคนอื่น ความน้อยเนื้อต่ำใจคิดเล็กคิดน้อยที่ติดตัวผู้หญิงมาตั้งแต่เกิดแทบทุกคนทำให้หน้านั้นบูดบึ้งมากกว่าเดิม “นายคนบ้าดูดของเม หอมของเมแล้วจะไปทำกับคนอื่นได้ยังไง เมเป็นน้องนายนะ นายทั้งดูดทั้งหอมแล้วนายก็ต้องรับผิดชอบด้วยการไม่ไปดูดไปหอมของผู้หญิงอื่นสิ” โถมกายทุบหลังคนร่างหนาใบหน้าร้อนผ่าวด้วยความโมโห*************************************************กดโหลดตัวอย่างก่อนนะคะอ่านแล้วชอบกดซื้อโลดเด้อค่ะ ^___________________^************************************************
แสดงเพิ่มเติม
แสดงความคิดเห็น

ความคิดเห็นปักหมุด


ความคิดเห็นทั้งหมด ()

ยังไม่มีการแสดงความคิดเห็น