ตอนที่ 1 เด็กหญิงกุลสตรี
เด็กหญิงกุลสตรี ชื่อฉันเองโดนล้อตั้งเด็กแต่โดยเฉพาะไอ้หมูตอนเด็กอ้วนบ้านตรงข้าม แม่ฉันดันเป็นเพื่อนแม่มันเราเลยต้องจำใจต้องเล่นกับมันเพราะแกล้งมันสนุกที่สุด ท้าวความแม่ฉันกับแม่มันเป็นเพื่อนกันไปมาหาสู่กันตลอดจนแม่มาปิ้งกับพ่อฉันบ้านที่อยู่ตรงข้ามนั้นแหล่ะบ้านตรงข้ามเป็นบ้านย่าฉันเอง คุณหญิงย่าผู้ดีเก่าจากในรั่วในวังที่ไม่ชอบแม่ฉันที่เป็นลูกคนจีนค้าขายแม่ชอบพูดเสียงดังพูดมากแต่แม่ทนแม่ผัวอย่างคุณย่าได้เพราะมีหลานให้คุณย่าได้ชื่นชมแต่เดี๋ยวก่อนแค่พี่ชายฉันนะ ส่วนฉันข้าวนอกนาเรียนออกแบบเซรามิกเพราะด้วยเหตุผลหลายอย่าง แต่ดีกรีก็จบจากนอกด้วยนะฉันเอกภาษาด้วยไม่ได่ไก่กาอาราเล่นะ เรียนในสิ่งที่ทุกคนอยากให้เรียนแล้วก็เรียนในสิ่งที่อยากทำ
โตมาด้วยกันหรือเปล่าไม่รู้แต่ที่รู้เกิดมาก็เห็นมันเลยไอ้หมูตอน แม่บอกว่าฉันเป็นตัวอิจฉาแม่อยากจะมีลูกก็ไม่มีสักทีเพราะห่างจากพี่ก็เยอะ พอม๊าไอ้หมูท้องแม่บอกจะช่วยเลี้ยงไหนก็ไม่มีลูกแล้วแต่ไหงดันมาท้องไอ้หมูมันเกิดก่อน10เดือนเลยจำยอมที่ต้องเพื่อน(หรือเปล่า)
ตอนป.4 ฉันอาจจะฝันเป็นหมอ
"ไอ้หมูตอน พ่อแกเป็นหมอเท่ชะมัดเลย โตขึ้นฉันจะเป็นหมอแสนสวยในโรงพยาบาลของแกคอยดู"
"แล้วทำไมต้องเป็นโรงพยาบาลฉันด้วย"
"ก็ไม่รู้ ฉันอาจจะทำให้โรงพยาบาลแกเจ๊งไง"
"ปากเสียฉันจะเอาเรื่องนี้ไปบอกย่าแก"
"เฮ้ยไอ้หมูตอน ฉันไหว้ล่ะเดี๋ยวเลี้ยงไอติมกระทิ โอเคไหม"
"ขอสอง จะปิดปากให้สนิทเลย"
ตอนม.1 อยากเป็นดารานักแสดงความฝันก็ต้องมีเปลี่ยนไปกันบ้าง
"ม๊า ไอ้พลูมันทาปากซะแดงวันนี้ ผมไม่กล้าเดินกับมันเลยวันนี้"
"ม๊า พลูเปล่านะ ไอ้หมูตอน แกนี้มันจริงๆเลย" ฉันเรียกแม่มันว่าม๊าพ่อมันว่าป๊า ส่วนพ่อแม่ของฉันเรียกตามปกติยกเว้นต่อหน้าคุณย่าต้องเรียกคุณพ่อคุณแม่
"แล้วทำไหม ใบพลูต้องทาปากแดงอย่างที่หมูตอนบอกล่ะ"
"ก็พลูอยากเป็นดารานี้ค่ะ อีซินมันก็บอกว่าเป็นได้มันก็อยากเป็น"
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" เสียงหัวเราะของทุกคน เพราะอีซินคือกระเทยร่างสวยหน้าสวยเพื่อนที่รู้จักกันตอนม.1ของฉัน
ตอนขึ้นม.ปลาย อยากเป็นอะไรที่อิสระสุดๆ นี่แหล่ะความฝัน
"น้องใบพลู คนนี้แหละว่าที่ดาวโรงเรียนแน่ๆ นางอ่อร่ามาก นั้นน้องหมูนี้หล่อเหมือนนะอย่างกับเกาหลี" เสียงจากคนรอบข้างเมื่อฉันเดินผ่านห้อยพวงมี อีซิน ชะนีน้อยเสียงดีคุณพายไก่(ญาติกัน) ตามหลังก็ไอ้หมูตอนบวกสามหน่อ(ไอ้เกีย ไอ้มาโนช ไอ้ตี๋)
"ไม่มีคนชมกูว่ะ" อีกระเทยซินบ่นใหญ่เพราะแต่ก่อนนางร่างบางแต่ตอนนี้นางร่างสูงแมนมาก
"ไงดาวโรงเรียน" หมูตอนแซวใบพลูที่มีแต่คนมอง
"แกก็ฮอตใช่เล่นไอ้หมูตอน"
"พวกน้องเป็นแฟนกันเหรอครับ" รุ่นพี่สูงหล่อมาทักเขาต้องชอบฉันแน่เลย
"เปล่าไม่ได้เป็นแฟน ไอ้นี้เพื่อนหนูเองค่ะ"
"แล้วไปพี่ชอบหมูตอนนะครับ" ห๊าพีคไปอีกนึกว่าจะจีบเรา ไงไปจีบอีหมูตอนได้เอาแล้วไงมึง
"ไปแล้วนะ ฉันรู้สึกปวดขี้ขึ้นมาเลยอีซิน"
"ปวดท้องเฉยๆ น่าจะสุภาพกว่านะคะคุณใบพลู" พายไก่เสริมอย่างสุภาพ
"ค่ะ คุณพายไก่" ฉันหันไปตอบอีเพื่อนคนนี้อันที่จริงมันนี้แหล่ะตัวดี นิ่งเงียบหนังเอวีเล่ามาเป็นฉาก นิยายอีโรติกมันรู้หมดนี้แหล่ะอีพายไก่ แรดเมื่อเจอผู้
"ไอ้หมูอย่ามากวน ฉันกำลังเดินอ่อยพี่ชินอยู่" หมูตอนทำตัวติดกันอย่างท่องโก ส่วนใบพลูก็มาดูผู้ชายเล่นบาส
"อีซินมึง เอาไหมคนที่มาถามกูเมื่อกี้" หมูตอนแนะเพื่อนให้ไปเอาผู้ชายเมื่อกี้
"อีหมูรับกับรับมันสปีชีส์เดียวกัน เดี๋ยวก็ได้กลายพันธ์ุหรอก"
"เอ้าเหรอ นึกว่ามึงเป็นไส้เดือด" หมูตอนด่าเสร็จก็เดินหนีออกไป
"อีปากหมา ถ้าไม่ติดว่ามึงให้ลอกการบ้านกูจะเอาตีนยัดปากมึงแล้ว"
"ผู้ชายอย่างอีหมูตอน เหมาะกับมึงที่สุดแล้วอีพลูไม่ต้องอ่อยแล้วพี่ชิน"
"ยืมปากแกหน่อยซิ"
"เอาไปทำไหม"
"เอาไปยัดใส่ตีน" ฉันพูดนิ่งๆให้อีซิน มันพูดบ่อยซะด้วยช่วงนี้สงสัยวอนโดนซะแล้วมาจับคู่ฉันกับไอ้หมูตอน เหมือนเอาขี้มาปาใส่หน้ายังไงยังงั้น
" อีพายไก่ออกมาเลยเห็นผู้ชายถอดเสื้อไม่ได้" ซินเปลี่ยนเรื่องไปจิกพายไก่ต่อ
"ดีต่อใจใครๆ ก็ชอบ" ซินที่หันไปดูผู้ชายเหมือนเพื่อน
ม.ปลายได้อะไร ฉันนะเหรอเป็นนักกิจกรรมก็ว่าได้เป็นรีดเป็นเป็นดาวโรงเรียนงานแต่งสวยไปให้หมด
วันจบการศึกษา ที่ทุกคนต่างเตรียมพร้อมเขามามหาวิทยาลัย ไอ้หมูมันเก่งที่หนึ่งของโรงเรียนแน่นอนมันเลือกสอบเป็นหมอตามพ่อมัน อีซินนางต้องการอีกหลายประเทศนางเลยเรียนการบินม.เอกชน ส่วนอีพายนางเรียนเอกญี่ปุ่นอันนี้คิดเอาเถอะเพราะอะไร นี้นางเตรียมตัวไปเรียนญี่ปุ่นอย่างเต็มตัว ส่วนฉันที่ติดหมอเหมือนอย่างไอ้หมูเหมือนกันเพราะย่าอยากให้เรียนและเป็นหมออย่างพี่ชาย(โดนบังคบทุกทาง) แต่เพราะบางอย่างฉันต้องไปเรียนต่อต่างประเทศไอ้หมูตอนคงโกรธฉันแน่ๆเลย
"ดีจังแก พวกแกได้เรียนที่เดียวกันซะด้วย" พายไก่พูดเสริมที่ฉันกับหมูตอนจะได้เรียนที่เดียวกัน
"หมูแกว่างไหมว่ะ ฉันเรื่องจะคุยกับแกอยู่"
"อีพาย มึงลืมอะไรหรือเปล่า" ซินเตือนพายไก่
"เอ่อว่ะ" พายไก่ลืมไปว่าใบพลูบอกเมื่อวานว่าจะไปเรียนต่อต่างประเทศ
หลังจากเลิกเรียนใบพลูมารอหมูตอนที่นักันไว้
"ไม่ใช่แกมารอสารภาพฉันหรอกนะ จะบอกให้แกไม่โดนว่ะ"
"ฉันเกลียดนะเว้ย"
"แล้วเรื่องอะไรล่ะ"
"อาทิตย์หน้า ฉันต้องไปอยู่ที่เมืองนอกว่ะ"
"แกอำใช่ไหมพลู แก่สอบติดแล้วนะพลู แกจะทิ้งฉันไว้แบบนี้เหรอ"
"มันยังไม่ใช่ว่ะ ฉันอยากเรียนอย่างอื่น"
"แล้วทำไหมแกมาบอกตอนนี้ว่ะ คงเหลือแค่ฉันที่รู้เป็นคนสุดท้ายใช้ไหม"
"เฮ้ยเพราะแกเป็นแบบนี้ไง ฉันเลยต้องบอกแกสุดท้าย"
"แกไปเถอะ ไปตามความฝันของแกใบพลู"
วันต่อมางานเลี้ยงของโรงเรียนสำหรับการศึกษา หมูตอนที่น่าเศร้าแล้วหายไปเลย ส่วนใบพลูที่นั่งเศร้าอยู่สิ่งอยากบอกจริงแต่หมูตอนก็หายไป ทุกต้องปิดเรื่องนี้ไว้ไม่อยากให้หมูตอนรู้ คือ ใบพลูต้องได้รับการรักษาผ่าตัดโรคเนื้องอกในหัวใจย่าไม่ยอมให้หมอไทยรักษาเลยต้องไปรักษาโดยหมอฝรั่งตามคุณหญิงย่าบอก ป๊าของหมูตอนก็เลยแนะนำไปรักษาที่สหรัฐ แม่ฉันให้ไปอยู่กับป้าที่โน้นพอดีและเรียนที่นี้ต่อเลย เรียนที่ตัวเองอยากเรียนเป็นโอกาสที่ดีด้วย
.
.
.
(เดี๋ยวมาแก้คำผิดนะ) ดูกระแสก่อนนะตอนที่1 กดถูกใจ คอมเม้นด้วยนะคะ ฝากๆ โมเลกุล
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น