รักษาใจไว้ลุ้นรัก (ใบพลู กับ หมูตอน)

เด็กหญิงกุลสตรี ชื่อฉันเองโดนล้อตั้งเด็กแต่โดยเฉพาะไอ้หมูตอนเด็กอ้วนบ้านตรงข้าม แม่ฉันดันเป็นเพื่อนแม่มันเราเลยต้องจำใจต้องเล่นกับมันเพราะแกล้งมันสนุกที่สุด ท้าวความแม่ฉันกับแม่มันเป็นเพื่อนกันไปมาหาสู่กันตลอดจนแม่มาปิ้งกับพ่อฉันบ้านที่อยู่ตรงข้ามนั้นแหล่ะบ้านตรงข้ามเป็นบ้านย่าฉันเอง คุณหญิงย่าผู้ดีเก่าจากในรั่วในวังที่ไม่ชอบแม่ฉันที่เป็นลูกคนจีนค้าขายแม่ชอบพูดเสียงดังพูดมากแต่แม่ทนแม่ผัวอย่างคุณย่าได้เพราะมีหลานให้คุณย่าได้ชื่นชมแต่เดี๋ยวก่อนแค่พี่ชายฉันนะ ส่วนฉันข้าวนอกนาเรียนออกแบบเซรามิกเพราะด้วยเหตุผลหลายอย่าง แต่ดีกรีก็จบจากนอกด้วยนะฉันเอกภาษาด้วยไม่ได่ไก่กาอาราเล่นะ เรียนในสิ่งที่ทุกคนอยากให้เรียนแล้วก็เรียนในสิ่งที่อยากทำ 

โตมาด้วยกันหรือเปล่าไม่รู้แต่ที่รู้เกิดมาก็เห็นมันเลยไอ้หมูตอน แม่บอกว่าฉันเป็นตัวอิจฉาแม่อยากจะมีลูกก็ไม่มีสักทีเพราะห่างจากพี่ก็เยอะ พอม๊าไอ้หมูท้องแม่บอกจะช่วยเลี้ยงไหนก็ไม่มีลูกแล้วแต่ไหงดันมาท้องไอ้หมูมันเกิดก่อน10เดือนเลยจำยอมที่ต้องเพื่อน(หรือเปล่า) 

ตอนป.4 ฉันอาจจะฝันเป็นหมอ

"ไอ้หมูตอน พ่อแกเป็นหมอเท่ชะมัดเลย โตขึ้นฉันจะเป็นหมอแสนสวยในโรงพยาบาลของแกคอยดู"

"แล้วทำไมต้องเป็นโรงพยาบาลฉันด้วย"

"ก็ไม่รู้ ฉันอาจจะทำให้โรงพยาบาลแกเจ๊งไง"

"ปากเสียฉันจะเอาเรื่องนี้ไปบอกย่าแก"

"เฮ้ยไอ้หมูตอน ฉันไหว้ล่ะเดี๋ยวเลี้ยงไอติมกระทิ โอเคไหม"

"ขอสอง จะปิดปากให้สนิทเลย"

ตอนม.1 อยากเป็นดารานักแสดงความฝันก็ต้องมีเปลี่ยน​ไปกันบ้าง

"ม๊า ไอ้พลูมันทาปากซะแดงวันนี้ ผมไม่กล้าเดินกับมันเลยวันนี้"

"ม๊า พลูเปล่านะ ไอ้หมูตอน แกนี้มันจริงๆเลย" ฉันเรียกแม่มันว่าม๊าพ่อมันว่าป๊า ส่วนพ่อแม่ของฉันเรียกตามปกติยกเว้นต่อหน้าคุณย่าต้องเรียกคุณพ่อคุณแม่

"แล้วทำไหม ใบพลูต้องทาปากแดงอย่างที่หมูตอนบอกล่ะ"

"ก็พลูอยากเป็นดารานี้ค่ะ อีซินมันก็บอกว่าเป็นได้มันก็อยากเป็น"

"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" เสียงหัวเราะของทุกคน เพราะอีซินคือกระเทยร่างสวยหน้าสวยเพื่อนที่รู้จักกันตอนม.1ของฉัน

ตอนขึ้นม.ปลาย อยากเป็นอะไรที่อิสระสุดๆ นี่แหล่ะความฝัน

"น้องใบพลู คนนี้แหละว่าที่ดาวโรงเรียนแน่ๆ นางอ่อร่ามาก นั้นน้องหมูนี้หล่อเหมือนนะอย่างกับเกาหลี" เสียงจากคนรอบข้างเมื่อฉันเดินผ่านห้อยพวงมี อีซิน ชะนีน้อยเสียงดีคุณพายไก่(ญาติกัน) ตามหลังก็ไอ้หมูตอนบวกสามหน่อ(ไอ้เกีย ไอ้มาโนช ไอ้ตี๋)

"ไม่มีคนชมกูว่ะ" อีกระเทยซินบ่นใหญ่เพราะแต่ก่อนนางร่างบางแต่ตอนนี้นางร่างสูงแมนมาก

"ไงดาวโรงเรียน" หมูตอนแซวใบพลูที่มีแต่คนมอง​

 "แกก็ฮอตใช่เล่นไอ้หมูตอน" 

"พวกน้องเป็นแฟนกันเหรอครับ" รุ่นพี่สูงหล่อมาทักเขาต้องชอบฉันแน่เลย

"เปล่าไม่ได้เป็นแฟน ไอ้นี้เพื่อนหนูเองค่ะ"

"แล้วไปพี่ชอบหมูตอนนะครับ" ห๊าพีคไปอีกนึกว่าจะจีบเรา ไงไปจีบอีหมูตอนได้เอาแล้วไงมึง

"ไปแล้วนะ ฉันรู้สึกปวดขี้ขึ้นมาเลยอีซิน"

"ปวดท้องเฉยๆ น่าจะสุภาพกว่านะคะคุณใบพลู" พายไก่เสริมอย่างสุภาพ

"ค่ะ คุณพายไก่" ฉันหันไปตอบอีเพื่อนคนนี้อันที่จริงมันนี้แหล่ะตัวดี นิ่งเงียบหนังเอวีเล่ามาเป็นฉาก นิยายอีโรติกมันรู้หมดนี้แหล่ะอีพายไก่ แรดเมื่อเจอผู้

"ไอ้หมูอย่ามากวน ฉันกำลังเดินอ่อยพี่ชินอยู่" หมูตอนทำตัวติดกันอย่างท่องโก ส่วนใบพลูก็มาดูผู้ชายเล่นบาส

"อีซินมึง เอาไหมคนที่มาถามกูเมื่อกี้" หมูตอนแนะเพื่อนให้ไปเอาผู้ชายเมื่อกี้

"อีหมูรับกับรับมันสปีชีส์​เดียวกัน เดี๋ยวก็ได้กลายพันธ์ุหรอก"

"เอ้าเหรอ นึกว่ามึงเป็นไส้เดือด" หมูตอนด่าเสร็จก็เดินหนีออกไป

"อีปากหมา ถ้าไม่ติดว่ามึงให้ลอกการบ้านกูจะเอาตีนยัดปากมึงแล้ว"

"ผู้ชายอย่างอีหมูตอน เหมาะกับมึงที่สุดแล้วอีพลูไม่ต้องอ่อยแล้วพี่ชิน"

"ยืมปากแกหน่อยซิ"

"เอาไปทำไหม"

"เอาไปยัดใส่ตีน" ฉันพูดนิ่งๆให้อีซิน มันพูดบ่อยซะด้วยช่วงนี้สงสัยวอนโดนซะแล้วมาจับคู่ฉันกับไอ้หมูตอน เหมือนเอาขี้มาปาใส่หน้ายังไงยังงั้น

" อีพายไก่ออกมาเลยเห็นผู้ชายถอดเสื้อไม่ได้" ซินเปลี่ยนเรื่องไปจิกพายไก่ต่อ

"ดีต่อใจใครๆ ก็ชอบ" ซินที่หันไปดูผู้ชายเหมือนเพื่อน

ม.ปลายได้อะไร ฉันนะเหรอเป็นนักกิจกรรมก็ว่าได้เป็นรีดเป็นเป็นดาวโรงเรียนงานแต่งสวยไปให้หมด

วันจบการศึกษา ที่ทุกคนต่างเตรียมพร้อมเขามามหาวิทยาลัย ไอ้หมูมันเก่งที่หนึ่งของโรงเรียนแน่นอนมันเลือกสอบเป็นหมอตามพ่อมัน อีซินนางต้องการอีกหลายประเทศนางเลยเรียนการบินม.เอกชน ส่วนอีพายนางเรียนเอกญี่ปุ่นอันนี้คิดเอาเถอะเพราะอะไร นี้นางเตรียมตัวไปเรียนญี่ปุ่นอย่างเต็มตัว ส่วนฉันที่ติดหมอเหมือนอย่างไอ้หมูเหมือนกันเพราะย่าอยากให้เรียนและเป็นหมออย่างพี่ชาย(โดนบังคบทุกทาง) แต่เพราะบางอย่างฉันต้องไปเรียนต่อต่างประเทศไอ้หมูตอนคงโกรธฉันแน่ๆเลย

"ดีจังแก พวกแกได้เรียนที่เดียวกันซะด้วย" พายไก่พูดเสริมที่ฉันกับหมูตอนจะได้เรียนที่เดียวกัน

"หมูแกว่างไหมว่ะ ฉันเรื่องจะคุยกับแกอยู่"

"อีพาย มึงลืมอะไรหรือเปล่า" ซินเตือนพายไก่

"เอ่อว่ะ" พายไก่ลืมไปว่าใบพลูบอกเมื่อวานว่าจะไปเรียนต่อต่างประเทศ

หลังจากเลิกเรียนใบพลูมารอหมูตอนที่นักันไว้

"ไม่ใช่แกมารอสารภาพฉันหรอกนะ จะบอกให้แกไม่โดนว่ะ"

"ฉันเกลียดนะเว้ย"

"แล้วเรื่องอะไรล่ะ"

"อาทิตย์หน้า ฉันต้องไปอยู่ที่เมืองนอกว่ะ"

"แกอำใช่ไหมพลู แก่สอบติดแล้วนะพลู แกจะทิ้งฉันไว้แบบนี้เหรอ"

"มันยังไม่ใช่ว่ะ ฉันอยากเรียนอย่างอื่น"

"แล้วทำไหมแกมาบอกตอนนี้ว่ะ คงเหลือแค่ฉันที่รู้เป็นคนสุดท้ายใช้ไหม"

"เฮ้ยเพราะแกเป็นแบบนี้ไง ฉันเลยต้องบอกแกสุดท้าย"

"แกไปเถอะ ไปตามความฝันของแกใบพลู"

 วันต่อมางานเลี้ยงของโรงเรียนสำหรับการศึกษา หมูตอนที่น่าเศร้าแล้วหายไปเลย ส่วนใบพลูที่นั่งเศร้าอยู่สิ่งอยากบอกจริงแต่หมูตอนก็หายไป ทุกต้องปิดเรื่องนี้ไว้ไม่อยากให้หมูตอนรู้ คือ ใบพลูต้องได้รับการรักษาผ่าตัดโรคเนื้องอกในหัวใจย่าไม่ยอมให้หมอไทยรักษาเลยต้องไปรักษาโดยหมอฝรั่งตามคุณหญิงย่าบอก ป๊าของหมูตอนก็เลยแนะนำไปรักษาที่สหรัฐ แม่ฉันให้ไปอยู่กับป้าที่โน้นพอดีและเรียนที่นี้ต่อเลย เรียนที่ตัวเองอยากเรียนเป็นโอกาสที่ดีด้วย

.

.

.

(เดี๋ยวมาแก้คำผิดนะ) ดูกระแสก่อนนะตอนที่1 กดถูกใจ คอมเม้นด้วยนะคะ ฝากๆ โมเลกุล