(จบแล้ว) ปรารถนารัก สาวน้อยขนมหวาน (ซีรี่ย์ชุด พ่อทูนหัวที่รัก) 18+
บทที่ 5 หัวใจเราอยู่กับใคร หัวใจใครอยู่กับเรา 50%
ตอน
ปรับแต่ง
สารบัญ
ตอนนิยาย ()

ปรับแต่งการอ่าน

พื้นหลังการอ่าน
รูปแบบตัวอักษร
ขนาดตัวอักษร
ระยะห่างตัวอักษร

บทที่ 5 หัวใจเราอยู่กับใคร หัวใจใครอยู่กับเรา 50%

ัที่​ห้า​แล้​สำหรั​าร​า​ู่​ที่ี่​คเี​ ​ารา​ท​ตื่​เช้า​ทุั​ตา​ิสั​จัาร​ภาริจ​ส่ตั​และ​​ไป​ท่เที่​สถาที่​ขึ้ชื่​ต่าๆ​ ​่าที่​ฝั​ ​ถึ​เธ​จะ​ู​เป็​ค​ุ่ิ่​หั่​ ​เธ​็​ฉลา​พที่​จะ​เาตัร​ไ้​ ​แต่​าร​ที่​เป็​ค​โลใแ่ี​จ​ทำให้​เ็สา​ไร้ค​า​เฉลี​ไ่ทั​ค​ั่​ถืเป็​จุ​ที่สุ​ใ​าร​ใช้ชีิต​คเี​สำหรั​เ็สา​ท่าลา​จิตใจ​ุษ์​ที่​ถื​าุธ​ร้า​ค​ทำร้า​คที​่​ขา​สิ่​ที่​ต​ต้าร

ัี้​เป็​ี​ัที่​หล่​า​ข้า​ ​แต่​ัี้​หล่​ไ่ไ้​ไปเที่​่าเช่​ทุั​ ​ัี้​หล่​เตรีตั​าส​ัค​รา​ที​่​ร้าาแฟ​ี้​ที่​เิผ่า​ไปา​ตร​ทาเข้า​ที่พั​ขหล่​ ​หล่​เห็​ป้า​ัติ​ไ้​หลา​ั​และ​ัี้​็​ตัสิใจ​า

“​ชา​โ​้​คาเฟ่​ิีต้รั​ค่ะ​”​ ​เพี​ระิ่​ห้า​ประตู​ที่​แข​ไ้​เป็แ​า​ั​ขึ้​็​ีเสี​พัาต้รั​ั​ขึ้​า

“​สัสี​ค่ะ​”​ ​ารา​ท​เ่​ทัทา​ผู้หญิ​าุ​รา​ี่สิ​่า​ปี​ที่​สใส่​ชุ​ูิฟร์​ข​ร้า​ที่​ื​ู่​ใล้​ตั​ที่สุ

“​สัสี​ค่ะ​”​ ​พัา​หญิ​ตรั​ให้า​ิ้แ้

“​ิฉั​จะ​าส​ัค​รา​ค​่ะ​”

“​ถ้า​ั้​เชิญ​ร​ใสัคร​ที่​้า​ี้​เล​ค่ะ​ ​แล้​รสา​ัทา​ร้า​จะ​ติต่​ั​สัภาษณ์​ีครั้​ค่ะ​”​ ​พัา​หญิ​ล่า​พร้ั​จัหา​ฟร์​ใสัคร​า​ที่​ชั้​า​เสาร​ให้

ารา​ทร​​ใสัคร​ตัเ​่าละเี​และ​ครถ้​ ​เื่​เสร็จ​เรีร้​แล้จึ​ำ​ไป​ให้​พัา​ค​เิ

​ริ๊​​!​ ​​ริ๊​​!​ ​​ริ๊​​!​

เสี​เรี​เข้า​ข​สัญญาณ​โทรศัพท์​ั​ขึ้​เป็จัหะ​เีั​ที่​หล่​้า​เท้า​จา​ร้า

“​คุณ​พี่​แ​ขา​หื่​”​ ​ี่​คื​ชื่​เจ้าข​เร์​โทร​เข้าที่​โช์​หรา​ู่​​ห้าจ​สี่เหลี่​ ​เขา​ัคั​ให้​หล่​ตั้ั​ทึ​เร์​และ​ัทึ​ชื่่า​ ​“​คุณ​พี่​แ​ขา​”​ ​และ​สรี​แคป​เชร์​ส่​ให้​เขา​ทา​แปพลิเคชั​สทา​ฮิต​ใ​ุค​ี้​ให้​เขา​ู​ ​แต่​ถ้า​หล่​ไ่​ทำตา​เขา​ขู่​่า​จะ​ถ่าภาพ​เปลื​ล่า​​า​หลหล​ทุั​จ่า​หล่​จะ​ทำตา

“​ุ้​!​!​!​ ​ขโทษ​ะคะ​”​ ​ารา​ท​ั​แต่​เิ​ค่ข​คใ​สา​ู่​ใ​ใจ​ ​จ​ไ่ทั​ไ้​​ทาเิ​ข้า​ ​จ​ช​เข้าั​ุคคล​หึ่​จ​หาหลั​เื​หาหลั​หา​ไ่ไ้​ื​แข​ข​ี​ฝ่า​รั้​เาไ้

“​ไ่เป็ะไร​ครั​ ​แล้​คุณ​เป็​ะไร​หรืเปล่า​ครั​”​ ​เสี​ุรุษ​ห้า​ทุ้​่าจะ​าุ​รา​ี่สิ​สี่​ี่สิ​ห้า​ปี​ไ้​ ​ให้า​จั​่า​หล่​ค​ทีเี​สู​่า​หล่​เป็​ศ​ไ้

“​ไ่เป็ะไร​ค่ะ​ ​ขคุณ​ค่ะ​”​ ​ารา​ท​รี​ั​ตัเ​จา​้แข​หลัจา​ตั้สติ​และ​ื​ทรตั​เ​ไ้​แล้

“​คุณ​าื​่​า​แฟ​ที่ี่​หรื​ครั​”​ ​ีา​​่า​ที่​ึู​า​ๆ​ ​ให้​เขา​ผู้หญิ​ตรห้า​่าที่​ไ่เค​เป็า​่

“​ค่ะ​ ​ิฉั​ขตั​่​ะคะ​”​ ​ารา​ท​​ตัเ​ ​หัใจ​เต้​โครครา​้​ตใจ​จา​เหตุารณ์​เื่​ครู่​ ​หล่​รี​้​เ็​โทรศัพท์ืถื​ที่​หล่​ลพื้​จ​ั​ั​ืสิท​ ​แล้​เิ​ห่า​จา​สาตา​คู่​ค​ข​ชาหุ่​ ​ที่​​าั​หล่​้​สาตา​ที่​หล่​ไ่เข้าใจ

 

ารา​ท​ลัา​ถึ​ห้พั​ข​ตัเ​ ​หล่​ไขุญแจ​เข้าสู่​ภาใ​ ​หัหลั​ั​ประตู​ให้​ปิ​ล​่า​ปติ​ ​ล็ค​้​ลูโซ่​ข้าใ​ีครั้

ท่า​หล่​แท​ลั้หาใจ​สิ้สติ​ ​เื่ี​แข​ที่​เต็ไป้​ข​หิ​โผล่​แข​เสื้​สีขา​ที่​ถู​พั​ครึ่​แข​คร่​ร่า​หล่​เาไ้​จา​้าหลั​ ​รูปร่า​แข​แี้​ ​“​แข​ผู้ชา​”​ ​หล่​หาใจ​ถี่​ระชั้​ ​​ระเป๋า​แ่​แ​​ิ่​้​คาหาหั่

“​ไป​ไห​า​”​ ​เสีทุ้​แส​คุ้หู​เ่​ระซิ​ชิ​ใ​หูขา​เล็​ข​เ็สา​ที่​ต​ัขั​ไ้​ั​าประตู​ ​เป่า​ลหาใจ​ุ่​ร้​ให้​ครั​ไ้​ขลุ​เล่

“​ฮึ​ๆ​ ​คุณ​...​คุณ​...​เป็​ใคร​...​คะ​”​ ​หล่​หลัตา​ปี๋​ถา​​ไป​เสีสั่​ ​ถึ​เสี​จะ​คุ้หู​แต่​าจจะ​ไ่ใช่​เขา​คที​่​คุ้​ใจ​ี่

“​เป็​ะไร​ ​ร้ไห้​ทำไ​”​ ​เขา​ถา​พร้ั​รั้​ร่า​้แ้​ใ​ชุ​รุ่ร่า​ให้​หัลั​า

“​คุณ​แ​!​ ​หู​หล​ตใจ​ห​เล​”​ ​เธ​พู​พร้ั​ถหาใจ​่า​โล่​ ​ให้า​ตื่ตระห​ผ่คลา​ ​ื​้​ปั​ป้า​เช็้ำ​ตา​่า​ห้า​เ็ู​หา​ู่​ใ​ารณ์​ปติ

“​ถา​่า​ไป​ไห​า​”​ ​เขา​ถา​เสี​เข้​ุ​แตา​ล้เล่​ที่​เค​ีู่​ตรไห​หล่​หาไ่​เจ​ ​หล่​สะุ้​ั​ประโค​เื่​ครู่​ ​เขา​ำลั​โรธ​ ​โโห​หรื่า​่าไร​ ​แต่​หล่​ลั​เขา​ใ​ภาพลัษณ์​แี้​เหลืเิ

“​หู​หล​ไป​สัครา​าค​่ะ​ ​่า​ุ​ไ้​ไห​คะ​ขา​สั่​ห​แล้​”​ ​เ็สา​้แ้​ต​​ไป​ ​หล่​ไ่เข้าใจ​ั​ารณ์​เขา​ตี้​ ​หรื​เขา​จะ​โรธ​ที่​หล่​ไ่​รัสา​เขา

“​เิ​ไ่พ​ใช้​หรืไ​”​ ​เขา​ถา​้ำเสี​โท​เิ​ใ​ระั​ริฝีปา​ข​ค​ตั​เตี้​่า​ ​ตี้​เขา​ำลั​โรธ​ ​โโห​ ​หรื​ะไร็แล้แต่​ ​จะ​่า​เขา​สาตา​ี​เิไป​ไ้​หรื​ั​จะ​แค่​ัเิญ​็​่า​ใช่​ ​เขา​โทร​หา​หล่​ู่​ใขณะที่​รถ​แล่​เข้าา​ที่ี่​พลั​สาตา​็​เห็​หญิสา​ใ​้​ี้​ู่​ใ​้​ผู้ชา​ค​หึ่​ี่​สิะ​ที่​เธ​ไ่รั​โทรศัพท์​ข​เขา​ ​เขา​ำ​ลั​จะ​ลรถ​ไปหา​แต่​ส​หุ่สา​็​ผละ​ห่า​ั​ ​ ​เขา​จึ​ระั​คาร้​รุ่​แล้​รเลา​ู่​ที่ี่​เพื่​ชำระคา

“​พค​่ะ​”

“​พ​!​ ​แล้​ทำไ​ถึ​ต้​ไป​ทำา​”​ ​​พร้ั​ใช้​ปลาจู​เคลี​ที่​แ้​เี​ที่​ชื้​หา้ำ​ตา​ ​ไป​จถึ​ใ​หู​เล็​ ​ข​เ้​ซุ​ไซ้​ซ​ค​ห​ละุ

“​คุณ​แ​ ​คุณ​จะ​ทำ​ะไร​คะ​ ​่า​ะ​!​”​ ​ารา​ท​​เขา​พาา​ั​เขา​ทั้ที่​ส​แข​​ระเป๋า​สะพา​แ่​แ​ ​ตี้​เขา​ูุ​จ​หล่​ึ​ลั​ ​ลั​จ​ตัสั่​ห​แล้

“​เค​​แล้​ใช่ไห​่า​เธ​เป็​ข​ฉั​แล้​ ​ห้า​ให้​ใคร​าุ​่​า​แตะต้​ ​เพราะ​ฉั​ห​ข​”​ ​เขา​​ทั้​ั​รุ​หั​่า​เิ

“​หู​หล​ ​หู​หล​ไ่ไ้​เป็​ข​คุณ​แ​ะคะ​ ​แล้​หู​หล​็​ไ่ไ้​ให้​ใคร​า​แตะต้​้​ค่ะ​ ​พ​เถะ​ค่ะ​”​ ​ารา​ท​​เขา​้​เสีสั่​ ​ารณ์​ต้าร​า่า​ที่​หล่​เพิ่​เค​รู้สึ​า​ู่​ใล้​เขา​ั​ถู​ปลุปั่​ ​จ​เธ​รู้สึ​แปลปลา​เหื​ี​ระแสไฟฟ้า​แล่​ู่​ใ​เส้เลื​ ​า​ที่​เขา​แ​ริฝีปา​า​แตะต้​ผิา​ให้​ขลุ​ชู​ชั

“​ฮึ​ ​โห​”​ ​หล่​ำลั​เป็​เ็​เลี้​แะ​ ​เขา​เห็​ั​ตา​่า​หล่​ื​ให้​ผู้ชา​​ ​เสีา​ที่​เขา​ไ่เห็​ห้า​ผู้ชา​ค​ั้​ ​ถ้า​ไ่่าั้​เขา​จะ​ให้​ค​ข​เขา​ไป​จัาร​เสี​เี๋ั้​โทษ​ฐา​า​แตะต้​ขรัขห​ข​เขา

“​หู​หล​พูคาจริ​ะคะ​”

“​และ​ที่​ื​​ั​ผู้ชา​ห้า​ร้าาแฟ​ั​หาคา่า​ัไ​”​ ​เขา​ถา​เื่​ไ้ิ​ประโค​ที่​หล่​ืั​่า​ตัเ​เป็​ผู้ริสุทธิ์​ปราศจา​คาผิ

“​ื้​...​หุ​่​สิคะ​...​หู​หล​ไ่ไ้​​ค่ะ​ ​หู​...​หู​...​หู​หล​เิ​ไ่​ู​ทา​เล​ชั​ใคร​ไ่รู้​ ​แล้​...​ื้​หุ​จู​่​สิ​...​แล้​...​แล้​...​เขา​็​ช่​ไ่​ให้​ล้​แค่ั้​เ​...​ื้​...​”​ ​ารา​ท​พาา​รร​สติ​ที่​เขา​ค​แต่​จะ​ไล่​ตะเพิ​้​จู​แส​รัญจ​ ​ตั้แต่​าจา​เื​ไท​และ​า​ู่​ที่ี่​หล่​็​ั​ไ่ไ้​ให้​คา​สิท​ั​ผู้ชา​ค​ไห​เล​ ​และ​ถ้า​แชิ​ั​็​ค​เหตุารณ์​เื่​ครู่​ ​“​ะไร​จะ​ัเิญ​ขา​ี้​ ​แล้​ทำไ​ต้​า​จู​หล่​้​”

“​แล้​ทำไ​ต้​​”​ ​เขา​ผละ​ห่า​และ​ห้า​สา้​ใ​ระะ​ประชิ​ ​ารณ์​รุ่​โรธ​เาา​ล​ที่​หล่​เล่า​ ​แต่​เขา​็​ครจะ​ีท​เรี​เพื่​ไ่​ให้​หล่​ล้า​ไป​เข้าใล้​ผู้ชา​ค​ไห​ี​ ​ห​!

“​็​หู​หล​จะ​ล้​ี่​คะ​”

“​คราห้า​ต้​ระั​และ​ห้า​ใคร​า​แตะต้​ตั​ี​”​ ​เขา​หึ​เขา​ห

“​ทำไ​หู​หล​ต้​เชื่​คุณ​้​คะ​”​ ​เธ​เชิห้า​้​ๆ​เถี​เขา​ปา​ื่​่า​ไ่​ล​ให้​ ​้​ไ่เข้าใจ​่า​เธ​ั​เขา​ไ่ไ้​เป็​ะไร​ั​ ​แล้​ทำไ​เขา​ต้​า​ห้า​ู้​ี่​ั่​้​ ​หล่​ไ่เข้าใจ​เขา

“​เพราะ​หู​หล​เป็​ข​คุณ​แ​ผู้ชา​ค​ี้​คเี​เท่าั้​”​ ​เจ​ประโค​ี้​เข้าไป​ใจสั่​เล​ไห​ารา​ท​ ​เขา​สื่​คาหา​ั้​พร้ั​จ้​ตา​ให้​หล่​หล​เข้าสู่​ภัค์​เส่หา​ที่​เขา​ร่าต์​ใส่​เธ

“​คุณ​แ​...​ื้​...​”​ ​เสีหา​ถู​ลื​หา​เข้าไป​ใ​ลำ​คื​ ​เื่​ริฝีปา​หาท​ขี้​ลา​้​คาเร่าร้​ ​เรีร้​ให้​หล่​ตส​ ​จู​ซาซ่า​ถึ​ทร​ ​เธ​พาา​เี่​ให้า​หลหี​จู​ร้แร​แส​เาแต่ใจ​ข​เขา​ ​ื​ที่​​ระเป๋า​ปล่​สิ่​ที่​ถื​ไ้​ร่​ล​สู่​พื้

“ื​้​.​..​ัี้​จะ​ลโทษ​สถา​เา​”​ ​แเีล​ผละ​ให้​คที​่​ำลั​หาใจ​รั​เ็​เา​าาศ​เข้าสู่​ป

“​หู​หล​ ​ไ่ไ้​...ื​้​.​..​ื้​...​”​ ​เธ​ำลัจะ​่า​หล่​ไ่ไ้​ทำ​ะไร​ผิ​ทำไ​ต้​ถู​ลโทษ​ ​แต่​ทุ​ประโค​็​ถู​ั​ล​ไป​ตา​ทา​ที่า​ขเสี​ ​เขา​จู​ลา​ที่​ริฝีปา​ุ่​ีครั้​ ​ข​เ้​จ​หล่​รู้สึ​่า​ั​เจ็​แต่เพี​แค่​รู้สึ​ไ่า​ ​คา​รัญจ​็​ลัา​แทที่​เื่​เขา​แทร​เรี​ลิ้​สา​ไป​เาะเี่​ั​ลิ้​เล็​ขหล่​ ​ื​้​ปั​ป่า​ ​ำ​เป็​ค้​้​ทุ​ที่​แผ​​้า​ั้​ให้​เขา​หุ​จู​เธ​ ​เพราะ​ตี้​ร่าา​เธ​ั​ำลั​แตตื่​้​ารณ์​ปรารถา​า่า​ ​ฝู​ผีเสื้​ำลั​ิ​ใ​ช่ท้​้​ข​เธ​จ​ปั่ป่

คุณ​แ​ี​หึ​เล็้

ขคุณ​ทุท่า​ที่​ติตาผลา​ค่ะ

าจจะ​ีคำ​ผิ​้า​ ​ต้​ขภั​้​ะคะ

ขคุณ​ค่ะ

พริ้​พรา​จัทร์

พริ้​พรา​จัทร์

พริ้​พรา​จัทร์

กลับหน้าเรื่อง
#
 
#สามารถติกตามข้อมูลข่าวสารการอัพนิยายของ พริ้งพราวจันทร์ ได้แล้วที่นี่
พริ้งพราวจันทร์
ผลงาน( E-BOOK) มีวางจำหน่ายแล้วที่
 
#        #    #   #
 

 

 
ฝากทุกๆ ผลงานไว้ในอ้อมอกอ้อมใจนักอ่านด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
 
 
 
 

 
สัญญารัก รสสวาท (ซีรี่ย์ชุด พ่อทูนหัวที่รัก)
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
“ถ้าไม่ติดประชุม คุณป๊าว่าจะรักเมียสักรอบสองรอบ แต่อย่าเสียใจนะครับเด็กดี เดี๋ยวพอคุณป๊าประชุมเสร็จ คุณป๊าจะจัดให้สามรอบถือเป็นการปลอบขวัญก่อนอาหารเที่ยงนะครับ” คนพูดพูดหน้าตาเฉยแต่คนฟังนี่แก้มแดงร้อนผ่าวแทบไหม้ “เชอะ ใครเขาอยากให้ปลอบกันล่ะ” ไฮยาซินธ์เอ่ยเสียงหวานขึ้นจมูกอย่างงอนๆ เชิดจมูกรั้นเป็นการยืนยัน “คุณป๊ารู้หรอกน่า ว่าไฮย่าน่ะอยากให้คุณป๊ารักใจจะขาด” “หยุดพูดเลยนะ ไฮย่าไม่อยากให้คุณป๊ารักแบบนั้นหรอ...ก...อื้อ...” คนงอนแก้มป่องถูกขโมยจูบจนปากเล็กอวบอิ่มนั้นบวมเจ่อเพราะพิษจูบมาราธอนของสามี “เด็กเลี้ยงแกะ”*****เรื่องราวของคุณป๊ากับไฮย่าเป็นเรื่องราวหวานหื่นกำลังกรุบกริบรสชาติกำลังอร่อย***********อย่าแค่มองผ่านลองโหลดอ่านตัวอย่างก่อนนะคะ****** ขอบคุณค่ะ^_____^

 

 

 

 

ปรารถนารัก สาวน้อยขนมหวาน (ซีรี่ย์ชุด พ่อทูนหัวที่รัก)
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
“หนูหลง…ตัวหอมเหลือเกิน…นุ่มลิ้นเสียจริง…” แดเนียลลูบไล้มือไปตามสัดส่วนเหมาะเจาะประกอบเป็นหล่อนเต็มไม้เต็มมือ “คุณแดน…พอเถอะค่ะ…หนูหลงจะไม่ไหวแล้ว…” ร่างกายของหล่อนมันกำลังจะไม่เป็นของหล่อนอีกต่อไป มันกำลังเชื่อฟังคนตัวโตด้านบนที่สั่งการด้วยความช่ำชอง มือไม้เลื้อยจับตรงนู้นตรงนี้อย่างรู้จุดว่าหล่อนชอบตรงไหน ความลับบนร่างกายของหล่อนไม่เป็นความลับสำหรับผู้ชายคนนี้อีกต่อไป ร่างอ้อนแอ้นของหล่อนถูกเขาเปิดเปลือยเชยชิมความหอมหวานจากเรือนร่างของหล่อนอยากเอาเป็นเอาตาย “ใจเย็นๆ นะเด็กดี โอ้โลมกันก่อน ถ้างั้นมันจะไม่เสียวนะ แล้วเดี๋ยวจะหาว่าคุณแดนทำเจ็บ อื้ม…”********* ซีรีย์ชุด พ่อทูนหัวที่รัก ประกอบด้วย 1.สัญญารัก รสสวาท (ไบรอันต์ vs ไฮยาซินธ์) 2.ปรารถนารัก สาวน้อยขนมหวาน (แดเนียล vs ดาราทอง) 3.เสน่หา ดรุณีอ้อนรัก (เคลวิน vs นิสากร)*********ขอฝากผลงานอีกเรื่องไว้ในอ้อมอกด้วยนะคะ*****************ขอบคุณค่ะ*********

 

 

 

รักเหนือน้ำ
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
“เธออยากมีสามีไหม” ประโยคคำถามที่ทำคนฟังหน้าร้อนฉ่าไม่รู้จะโกรธเขา หรือควรแสดงความรู้สึกแบบไหนดีในสถานการณ์แบบนี้ แล้วคำถามของเขาอยากได้ประโยคคำตอบแบบไหนกัน “คุณถามทำไมคะ” “ก็ฉันอยากได้เมีย ก็เลยถามเธอว่าอยากมีเหมือนกันไหม” “คุณพระ!!!” ริมฝีปากอวบอิ่มเผยอแยกอุทานเมื่อได้ยินคำถามตรงมากของเขา หน้าของหล่อนกำลังร้อนผ่าว ลมหายใจเริ่มติดขัด ดวงตาที่เคยกลมโตหลับปี๋ปิดสนิทกอดรัดร่างตนเองแน่นขึ้น เมื่อเขาโน้มใบหน้าคมเข้มลงมาหล่อนสัมผัสได้ถึงความอุ่นร้อนของลมหายใจใกล้มาก ขนในกายของหล่อนลุกเกรียว*****อิอิอิอิ มาฟินไปด้วยกันนะ*****
 
 
 
 
ดักหัวใจไว้ร้อยรัก ซีรีส์ชุด ก๊วนผู้ชายมากเล่ห์ ลำดับที่ 1
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
...เมื่อไก่สาวที่เลี้ยงไว้กำลังโตน่ากิน…...สมภารหนุ่มนั้นจะอดใจไม่กินไก่ที่ตัวเองเลี้ยงไว้ได้หรือ…********* ********* *********“คุณเข้ม...คุณเข้มทำอะไรฝันคะ” หล่อนยังตกใจไม่หายกับสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่เข้าใจว่าสิ่งที่ชายหนุ่มกระทำกับตนเองเรียกว่าอะไร แล้วที่หล่อนตกใจมากกว่าคือสิ่งที่เขาใช้เจ้านั่นทำ เจ้าสิ่งนั้นที่เขาเพิ่งหยิบกางเกงมาสวมปิดบังมันไว้จากสายตาของหล่อน “ถ้าเป็นสามีภรรยาที่แต่งงานกันแล้วก็เรียกว่าทำลูก” เขมทัตบอกอย่างนั้น เพราะคิดไว้แล้วว่าจะมัดมือชกแม่ของเด็กสาวด้วยแผนสองหากว่าเขาพูดสู่ขอแล้วยังไม่ยอมให้แต่งงานกัน แม้จะไม่ได้เกินเลยล่วงล้ำเข้าสู่ภายในแต่เขาก็ถือว่าได้เสียกันเลยแล้วกัน “ทะ...ทำลูกหรือคะ” “ใช่แล้ว แต่ว่าตอนนี้เรายังไม่ได้แต่งงานกันก็เรียกว่าทำเมีย” บอกอย่างนี้ปลายฝันน่าจะเข้าใจมากกว่าเดิม “คุณเข้มทำแบบนี้กับฝันทำไมคะ แล้วไหนคุณเข้มบอกว่าตรงนั้นของฝันแพ้ คุณเข้มจะช่วยดูให้ แล้วทำไมคุณเข้มต้องทำแบบนี้ด้วยคะ...” ตกใจกับสิ่งที่เขาพูด นี่หล่อนเป็นเมียของเขาแล้วงั้นหรือ หล่อนฝันอยู่หรือเปล่าปลายฝัน ******** ******** *********ปล.จากนักเขียนนะคะเรื่องนี้อ่านไปยิ้มไป เตรียมหมอนไว้จิกบ้างก็ดีค่ะ ^^แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น โหลดตัวอย่างไปอ่านก่อนนะคะ ********* ******** *********โหลดเลย โหลดเลย โหลดเลย ^^
เล่ห์หัวใจร้อยรัก ซีรีส์ชุด ก๊วนผู้ชายมากเล่ห์ ลำดับที่ 2
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
“อยากกิน...” มองริมฝีปากสีชมพูเรื่อนัยน์ตาหวานเยิ้ม อะไรอยู่ในปากของหล่อน แล้วเขาอยากกินอะไรในปากของหล่อนกันล่ะเนี่ย ปลายไผ่พาซื่อจ้องมองคนที่ใช้ริมฝีปากหนาขบริมฝีปากอิ่มของหล่อนเบาๆ หลายๆ ครั้ง ติดๆ กัน “พอแล้วค่ะ ปากแตกหมด...” อุบอิบบอก เอาสองแขนดันหน้าที่ทำท่าจะทาบริมฝีปากต่ำลงมาอีก “ยังไม่ทันลงโทษเลยนะ” “อย่ามาโมเมสิ...อื้อ...” สองมือเล็กยกขึ้นมาดันและทุบเข้าที่บ่าหนาของเขาด้วยแรกกระจิดริดของหล่อนก็ยังไม่อาจต้านทานคนที่มีพละกำลังมากกว่าได้ เขาซอกซอนปลายลิ้นเข้ามาเกาะเกี่ยวลิ้นเล็กของหล่อนอย่างหน้าตาเฉยทั้งที่หล่อนพยายามที่จะดันลิ้นตัวเองหนี “อื้ม...” หวานเหลือเกิน ในความรู้สึกของเพ็ชระ ปึกๆ สองมือเล็กกำเป็นปั้นน้อยๆ ทุบตามบ่าไหล่ของเพ็ชระ แต่มันไม่สะเทือนมีผลกระทบกระทั่งที่จะทำให้เขาหยุดจูบหล่อนได้เลย หนำซ้ำยังดูดดุนเล่นลิ้นจนหล่อนมึนงงความรู้สึกพร่าเบลอไปหมด กำแน่นที่มัดกล้ามของเขาเมื่อร่างกายรู้สึกหวิวๆ แปลกๆ บริเวณท้องน้อยและจุดต่างๆ ที่ไวต่อความรู้สึก “เรียนรู้วันละนิดวันละหน่อยแล้วกันนะครับ” บอกแบบนั้นแต่ริมฝีปากหาได้หยุดรุกรานหล่อนไม่ แล้วนี่เขาจะมาพูดให้หล่อนดีใจเล่นทำไมกัน “อื้อ...พะ...พอแล้วค่ะ... ไผ่จะปากเจ่อ” เมื่อเขาปล่อยริมฝีปากให้เป็นอิสระเพื่อเอาลมหายใจ หล่อจึงต้องรีบบอกเสียงสั่นว่าให้หยุดการลงโทษไว้เพียงเท่านี้ นี่ขนาดหล่อนไม่ได้บอกนะว่าด่าเขาไปกี่คำกี่ประโยคมากน้อยแค่ไหนยังรู้สึกหนักๆ บวมๆ ที่ริมฝีปากแล้ว “อื้อ...จะ...จะ...จูบไผ่อีกนานไหมคะ...” ไม่มีคำตอบเป็นคำพูดมีเพียงจูบเป็นคำตอบเท่านั้น***************************************

 

 

พันธนาการหัวใจร้อยรัก ซีรีส์ชุด ก๊วนผู้ชายมากเล่ห์ ลำดับที่ 3
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
โชคชะตากำหนดให้คนแปลกหน้าโคจรมาพบกันจนเกิดเป็นโซ่ตรวนพันธนาการที่ไม่สามารถตัดขาดโซ่ตรวนเส้นนี้จะปลูกผูกรักให้เจ้าของดวงใจทั้งสองมีใจพิศมัยต่อกัน*******************************************“เราไปใส่เสื้อผ้ากันก่อนดีกว่านะครับโบตั๋น” “ค่า คูณแม่ขาโบตั๋นปายส่ายเสื้อก่อนนะคะ” เห็นคุณพ่อกับคุณแม่สนิทสนมหยอกล้อกันโบตั๋นดีใจ คุณพ่อคุณแม่รักกัน ยื่นแขนสั้นๆ ให้ผู้เป็นพ่ออุ้ม “เดี๋ยวแม่เลือกชุดให้นะคะ” “คุณรออยู่นี่นะ เดี๋ยวผมแต่งตัวให้โบตั๋นเอง เดี๋ยวคุณค่อยถักเปียให้โบตั๋น เราไปใส่เสื้อผ้ากันดีกว่าครับ คุณพ่อจะเลือกชุดสวยๆ ให้ลูกสาวพ่อเอง” “ค่าๆ โบตั๋นจะใส่ชุดที่คูณพ่อเลือกห้ายค่า” โบตั๋นเออออดีใจ ในหัวใจดวงน้อยของเด็กหญิงมีแต่ละอองความสุขสบายใจเต็มไปด้วยความอบอุ่น สายใยเล็กๆ ที่เรียกว่าสายเลือดและความผูกพันก่อให้เกิดความรู้สึกรักโดยไม่มีเหตุผลใดๆ สำหรับเด็กหญิงที่รู้สึกรักตามสัญชาตญาณ ไม่มีอะไรที่จะน่ายินดีเท่ากับการได้อยู่กับคุณแม่ ได้กอดคุณพ่อแบบนี้ “ทำไมฉันถึงได้รู้สึกกังวลใจแปลกๆ กับแค่เรื่องเขาใส่เสื้อผ้าให้โบตั๋นด้วยนะ ทำไมฉันถึงรู้สึกไม่พอใจที่เห็นเขาทำให้โบตั๋นมีความสุข หรือว่าฉันกำลังอิจฉาอยู่กันนะ...” หอมจันทน์มองตามหลังชายหนุ่มแล้วใคร่ครวญบางอย่างด้วยความว้าวุ่นใจ กลัวว่าลูกสาวจะผูกพันกับเขามากไปกว่านี้ กลัวว่าเขาจะแยกโบตั๋นไปจากอก แต่ก็ไม่อาจทำใจแข็งฝืนแยกลูกออกมาดื้อๆ ได้เพียงแค่เห็นแววตา รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะสดใส แค่นั้นก็ทำให้หล่อนไม่กล้าทำร้ายดวงใจของตัวเอง ในชีวิตของคนเป็นแม่สิ่งที่ทำให้เจ็บปวดใจได้มากที่สุดก็คือเสียงร้องไห้ และดวงตาที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตาของลูก “แม่หอมขา เสร็จแล้วค่า...” เสียงแจ้วๆ ของลูกสาวดังมาก่อนตัวทำลายภวังค์ความคิดชั่วขณะของหล่อนและเพียงแค่เห็นหน้าลูกสาวหล่อนถึงกับตกตะลึง ทำไม...ทำไมโขมพัตถ์ถึงได้ทำกับลูกสาวที่น่ารักของหล่อนแบบนี้ด้วยนะ เสื้อแขนตุ๊กตาสีส้มแปร๊ดกับเอี๊ยมกางเกงผ้าสีเขียวเข้มปี๊ มีใส่ถุงเท้าให้ด้วยถุงเท้าสีขาวข้างสีไข่ไก่ข้างที่มีลายดอกไม้เล็กๆ เหมือนกันแต่สีนั้นต่างกันเล็กน้อย ไม่นะ เขาจะแต่งตัวให้ลูกสาวที่น่ารักของหล่อนแบบนี้ไม่ได้ “คุณพัตถ์! ทำไมคุณ ว๊ายยย!!!” หอมจันทน์เดินไปทางห้องแต่งตัวพร้อมกับฉวยข้อมือลูกสาวตัวเล็กไปด้วย ก่อนจะตะลึงเมื่อเห็นเข้าใส่เสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีเขียวอ่อนไม่ติดกระดุมและยังไม่ได้สวมกางเกงมีเพียงกางเกงในแบบผู้ชายสีขาวติดกายโชว์บั้นท้ายให้คุณแม่ลูกหนึ่งดู โขมพัตถ์เองก็ตกใจ ไม่ได้อายหญิงสาวแต่อายเด็กหญิงตัวน้อยต่างหากรีบดึงผ้าที่เพิ่งถอดกองไว้มาพันรอบเอวสอบ “คิกๆ คูณพ่อโป๊อยู่ค่า แม่หอมขา...” โบตั๋นเอามือเล็กมาทำท่าปิดตาแต่นิ้วห่างกันจนเห็นดวงตากลมๆ ฉายแววสดใส “ทำไมคุณไม่แต่งตัวให้เรียบร้อยคะ” หอมจันทน์ที่หันหลังให้โขมพัตถ์แหวให้ “ก็ในห้องแต่งตัวไม่มีใครแล้วนี่ คุณต่างหากที่เข้ามาไม่บอกไม่กล่าว ดีนะที่ผมใส่กางเกงในแล้วน่ะ” “ก็ฉันกำลังโมโหอยู่นี่ คุณแต่งตัวให้โบตั๋นแบบนี้ได้ยังไงคะ มันคนละชุดกันค่ะแล้วยังใส่ถุงเท้าให้ผิดคู่อีก จะไม่ให้ฉันโมโหคุณได้ยังไงไหว คุณแต่งตัวให้โบตั๋นเหมือนจะพาไปออกรอบแสดงตลก” “ก็โบตั๋นอยากใส่สีส้มกับสีเขียวแล้วก็จะใส่ถุงเท้าลายดอกไม้” หอมจันทน์อยากจะบ้านี่เขาจะเลือกตามที่โบตั๋นบอกจริงๆ โดยที่ไม่ดูว่าใส่ออกมาแล้วจะอยู่ในสภาพไหนจริงๆ เหรอ “โบตั๋นน่ะอยากใส่ทุกสีนั่นแหละค่ะเพราะชอบสีสันมาก แต่คุณไม่ต้องตามใจโบตั๋นขนาดนั้นก็ได้นะคะ คุณแค่ให้โบตั๋นเลือกชุดกระโปรงในตู้แทนการถามว่าอยากใส่สีไหนน่าจะดีกว่านะคะ อีกอย่างถ้าฉันตามใจโบตั๋นแบบคุณ มีหวังใครๆ คงได้หัวเราะลูกสาวฉันแน่” อา...มันเป็นแบบนี้นี่เอง...*******************************************ฝากอุดหนุนด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ*******************************************ในรูปประโยคการพูดของเด็กๆ การสะกดคำพูดอาจจะไม่ถูกหลักไวยากรณ์เพื่อเสริมอรรถรสในภาษาพูดของเด็กๆ นะคะ *******************************************

อ้อนรักช่อบุษบา
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
“คุณรบชอบทำให้หนูหัวใจเต้นแรงแล้วก็ชอบทำให้หนูรู้สึกแปลกๆ” “แล้วมันไม่ดีหรือ” ช่อบุษบาส่ายหัว “ไม่ดีค่ะ หนูกลัวหัวใจวายค่ะ” คำตอบของช่อบุษบาทำให้ธงรบหัวเราะในลำคอด้วยความชอบใจกับคำตอบซื่อๆ ของเด็กสาว “หอมฉันหน่อยสิช่อ ฉันหอมช่อไปตั้งหลายครั้งแล้วนะ เอาเปรียบฉันไม่ดีเลยนะช่อ” “แน่ะ คุณรบหอมหนูเองนะ หนูไม่ขอให้หอมเสียหน่อย” เด็กสาวบ่นอุบอิบทำแก้มป่อง หอมหล่อนเองนะยังจะมาพูดเหมือนหล่อนเอาเปรียบเขาอีก “เป็นเด็กไม่ดีจริงๆ ด้วยสินะ” ธงรบอ่านออกว่าอีกไม่นานเด็กสาวก็ต้องทำตามใจเขาอยู่ดี “ถ้าหนูหอมแล้ว คุณรบก็อย่าหอมหนูอีกนะคะ”คำเตือน*เรื่องนี้นางเอกค่อนข้างนิสัยเด็กมากๆ นะคะ***รบกวนโหลดตัวอย่างก่อนกดสั่งซื้อค่ะ ถ้าชอบกดซื้อ ถ้าไม่ชอบกดปิดนะคะ*****ขอบคุณที่อุดหนุนค่ะ***
หัวใจปลูกรัก
พริ้งพราวจันทร์
www.mebmarket.com
โปรยปราย.........********************************************เมษญาสั่นสะท้านครางเสียงสั่นพร่ายามเขาแตะต้องสัมผัสกับจุดอ่อนไหว จะกระถดถอยหนีแต่ก็ถูกมือหนาตรึงเอาไว้อย่างรวดเร็ว แถมยังเงยหน้าขึ้นมาสบตาปรือปรอยของหล่อน ก่อนจะข่มขู่ทางสายตาว่า ห้ามหนี ก่อนจะเปล่งวาจาที่ทำให้หล่อนตัวร้อนผะผ่าว “อย่าเสียมารยาทสิเม ฉันหอมอยู่นะ” “นายปล่อยเมเถอะค่ะ เมอาย แล้วเมก็กลัวใครมาเห็นด้วย” ร้อนรุ่มดั่งไฟสุมทรวง ถ้าหากไม่ห้ามให้เขาหยุดตอนนี้อาการสติเลือนคงกำเริบและไม่สามารถที่จะเอ่ยห้ามเขาได้อีกเลย พลิศร์หยุดนิ่งทำหน้าฉุนเฉียวเขามีอารมณ์มากในตอนนี้ แล้วก็อยากเชยชิมเจ้าหล่อนทั้งตัว ลุกขึ้นแล้วเสยผมลวกๆ เอาสองมือลูบหน้า “ถ้าไม่ให้ฉันดูดฉันหอมคืนนี้ก็ปิดบ้านด้วย ฉันจะไปดูดไปหอมของคนอื่นไม่กลับเข้ามาอีก” ความจริงส่วนมากกับผู้หญิงที่เรียกมาใช้งานบ่อยๆ ส่วนมากจะเป็นงานกันหมดเขาไม่ค่อยโอ้โลมเจ้าหล่อน เจอหน้ากันก็เริ่มงานใส่กันไม่ยั้งเสร็จงานก็จ่ายเงิน เขามีความต้องการสูง มีนายหน้าขาประจำคอยจัดการหาหญิงสาวตามความต้องการมาให้ เมษญาที่ร่างอ่อนระทดระทวยพยุงตัวเองขึ้นเพื่อแต่งตัวให้อยู่ในชุดเรียบร้อยเหมือนเดิม แต่สิ่งที่เขาพูดออกมาทำให้มือบางที่กำลังใส่เสื้อหยุดชะงักแล้วเงยหน้างอง้ำมองเขา เพิ่งจะดูดจะหอมของหล่อนไปเมื่อไม่กี่วินาทีนี้เอง ยังจะมีหน้าไปคิดถึงของผู้หญิงคนอื่น ความน้อยเนื้อต่ำใจคิดเล็กคิดน้อยที่ติดตัวผู้หญิงมาตั้งแต่เกิดแทบทุกคนทำให้หน้านั้นบูดบึ้งมากกว่าเดิม “นายคนบ้าดูดของเม หอมของเมแล้วจะไปทำกับคนอื่นได้ยังไง เมเป็นน้องนายนะ นายทั้งดูดทั้งหอมแล้วนายก็ต้องรับผิดชอบด้วยการไม่ไปดูดไปหอมของผู้หญิงอื่นสิ” โถมกายทุบหลังคนร่างหนาใบหน้าร้อนผ่าวด้วยความโมโห*************************************************กดโหลดตัวอย่างก่อนนะคะอ่านแล้วชอบกดซื้อโลดเด้อค่ะ ^___________________^************************************************
แสดงเพิ่มเติม
แสดงความคิดเห็น

ความคิดเห็นปักหมุด


ความคิดเห็นทั้งหมด ()

ยังไม่มีการแสดงความคิดเห็น