ตรงนี้มีคนนั่งยังอะ

ขอนั่งด้วยนะ

เหยด

มาว่ะ

ไอ้พามันนั่งกับบันว่ะ

แม่อย่ากริ้ว

ฮึ

ขำแก

เอ็นดู

ฮ่า ๆ

โอเค

ได้ ๆ

ทำไมไม่นั่งกับพวกเดือนอะ

แล้วชอบพารินทร์ไหม

พิงไหล่ได้ไหม

ยังไม่ได้นอนเลยเมื่อคืน

รีบปั่นงานมาส่งคุณชายเวศ

ขอบคุณครับ

ตัวหอมนะ

ใช้น้ำหอมอะไร

ไม่น่าล่ะ

กลิ่นหอมเหมือนผู้หญิงเลย

อ่า

ขอโทษ

เบื่ออะไร

ทำไม

เขาอาจไม่รู้ป่าว

พวกแก๊งนั้นดูไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้นะ

เอาน่า

มึงก็บอกเขาดี ๆ

อย่าดุเขา

ยังชอบรินทร์เหมือนเดิมไหมครับ

รินทร์ยังรู้สึกเหมือนเดิมนะ

ความรู้สึกไม่เคยลดลงเลย

ความรู้สึกรินทร์ยังเหมือนตอนนั้น

แกอึดอัดไหม

รินทร์ลงไปข้างล่างให้ได้นะ

ครับ

อยากอยู่กับแกให้คุ้ม

ยืมมือถือกับแอร์พอดรินทร์ได้นะ

เอาไปเปิดฟังเลย

บัน

พามันยังมูฟจากมึงไม่ได้นะ

มึงกับพามีปัญหาไรกันวะ

ถึงขนาดต้องเลิกคุยกันเลยเหรอ

เจมึงเปิดเหี้ยไร

มึงก็รู้ว่ายังมีคนมูฟไม่ได้

เชี่ย

เดี๋ยวกูเปลี่ยนให้

ไอ้บัน..

ฟัง ๆ

อือ..

ไม่เป็นไรครับ

ไม่ได้รบกวนรินทร์เลย

ถ้าพี่เขาเอาเบรคมาก็ฝากหยิบด้วยนะครับ

ทานของรินทร์ไปเลยก็ได้

ขอบคุณครับ

บันมึงตอบแชตพี่ฟีนหน่อย

ฮะว่า

โอเค

เค

ครับผม

มึงไม่ลงอ๋อ

จ้า

🤐

อา..

ขอบคุณครับ

ยังใจดีเหมือนเดิม

นั่นสินะ

ถ้าตอนนั้นรินทร์ดีกว่านี้

ตอนนี้ความสัมพันธ์เราจะเป็นยังไงกันนะ

จะร้องเลยอะ

ได้กลับมาใช้เวลากับแกอีกครั้ง

เหมือนฝันเลย

ครับ

...

ชิมอะไรครับ

ทูน่าเหรอ

มันขม

แกไม่ชอบกินขมนี่

ไม่ต้องกินหรอก

อะนี่

ให้ลอง

เห็นไหม

บอกแล้วครับว่าขม

นอนพิงรินทร์ก็ได้ครับ

ไปก็เบียดส้มนะครับ

ไม่ต้องเบียดเพื่อน

นั่งกับรินทร์ดีกว่าครับ

ได้สิครับ

ได้แต่สงสัยว่าถ้าวันนั้น..

ฉันไม่ทำเธอเสียใจ

เราจะยังคบกันอยู่ไหม

เธอยังจะรักฉันใช่ไหม..

แล้วถ้ายังคบกันในวันนี้

คงมีความสุขใช่ไหม

แต่มันก็คงสายไป

เพราะในวันนี้ฉันทำได้แค่ฝันถึงแฟนเก่า..

มากอดนะครับ

รินทร์ให้กอดแน่น ๆ เลย

ไม่ร้องนะครับ

รินทร์เจ็บนะครับที่เห็นน้ำตาของแก

รินทร์ไม่อยากให้แกเสียใจนะครับ

คนเก่งของรินทร์

ไม่สิ..

ไม่ใช่ของรินทร์แล้ว

คนเก่งไม่ร้องนะครับ

ไม่เอาสิครับ

ไม่ร้องนะ

นั่นไง

เพื่อนเปิดเพลงแล้ว

มาเต้นกันครับ

มาจอยกันเร็ว

งั้นเดี๋ยวพี่จะให้น้อง ๆ จับคู่ทำกิจกรรมนะคะ

เป็นคู่ที่เลขที่ติดกันค่ะ เรียงตั้งแต่เลขที่หนึ่งคู่กับเลขที่สอง

ไปเรื่อย ๆ จนถึงเลขที่สุดท้ายของห้องเลยค่ะ

กิจกรรมคือให้น้อง ๆ ทำยังไงก็ได้ให้ลูกบอลถึงที่หมาย

ซึ่งก็คือที่ที่พี่ยืนอยู่ค่ะ

โดยห้ามใช้มือแล้วก็ห้ามให้หล่นนะคะ

ได้ครับ

!!

เจอคู่ที่บอลหล่นแล้วโว้ย!

น้องบันนี่กับน้องพารินทร์เดินไปรอข้างหน้าเลยนะคะ

ต่อไปนี้จะเป็นการแสดงร้องเพลงของ...เอ๊ ใครกันน้า

เชิญเลยค่า

เวทีพร้อมแล้ว

ขอเชิญนายภัทธีรา หรือที่รู้จักกันในชื่อของน้อยพารินทร์

ขึ้นแสดงได้เลยครับ!

วู้ววว!

สวัสดีครับ

เพลงนี้คงเป็นเพลงที่หลาย ๆ คนรู้จัก

ใครร้องได้ช่วยกันร้องด้วยนะครับ

😊

ดูแววตาก็รู้เธอมีอะไร

แต่ฉันคงไม่อ่านใจเธอได้เหมือนเดิม

เป็นแววตาที่ฉันเคยสัมผัส

แต่ฉันคงไม่อาจทำให้มันเป็นเหมือนเดิม..

เราทั้งสองจากกันเมื่อวันที่ต้องลา

เมื่อชีวิตเดินมาถึงปลายทางสุดท้าย

ต่างคนต่างเสียใจเมื่อเราต้องไกลกัน

จากวันนั้น..

วันนี้ฉันยังไม่อาจลืม

ได้แต่นึกถึงอดีต..

ที่ฉันเคยมีเธออยู่

แต่ก็รู้เธอคงไม่ย้อนมา

มีแค่ฉันที่นึกถึงอดีต..

และเสียน้ำตาให้กับมัน

เพราะฉันไม่เคยจะลืมมันได้เลย..

ขอเชิญบันนี่ขึ้นมาร้องด้วยกันหน่อยนะครับ

เอาเลยมึง

เดี๋ยวกูเล่นกีตาร์ให้เอง

เอาเลย

เคย ฉันเคยลองกอดเขาละ

แต่ไม่เหมือน

ไม่เหมือนที่ได้กอดเธอ

เธอยังดีที่สุด

ยังอบอุ่นกว่าใคร

ไม่เคยมีใครมาแทนได้เลย

เพราะเธอยังเป็นคนโปรดของฉันไม่เคยเปลี่ยน

ยังรักเธอเหมือนเดิม แม้ในวันนี้

ไม่มีเธออยู่เหมือนก่อนแล้ว

วู้ววว!

รีเทิร์นไหมครับเนี่ย

ก็ขออนุญาตใช้โอกาสนี้เลยนะครับ

ขออนุญาตทุกท่าน ณ ที่นี้ด้วยครับผม

บันนี่ครับ

เป็นแฟนกับรินทร์

กลับมาคบกับรินทร์นะครับ

รินทร์สัญญา

ไม่ว่าเราจะทะเลาะกัน

จะมีปัญหาอะไรกัน

รินทร์จะไม่พูดคำว่าเลิกแน่นอนครับ

คบเลย!

คบเลย!

คบเลย! คบเลย!

เอาเลยมึง

โอกาสมาแล้วนะเว้ย!

วู้ววว!

เฮ้!

ก็ขออนุญาตนะคะ

ทั้งในฐานะของพิธีกรและในฐานะของเพื่อนสนิท

ขอให้พารินทร์กับบันนี่คบกันนาน ๆ

มีปัญหาอะไรให้ค่อย ๆ พูดจากันนะคะ

มีความสุขมาก ๆ ค่ะ

ส้มได้พูดไปหมดแล้วนะครับ

ตามนั้นเลย

คบกันนาน ๆ ครับผม

มีความสุขมาก ๆ ครับ

ขอบคุณครับ

รินทร์ไม่เคยหมดรักเธอเลยนะครับ

มีแต่จะรักมากขึ้น

ชอบมากขึ้นทุกวัน

รักนะครับ

รินทร์ พารินทร์ ภัทธีรา

รักคนที่ชื่อบันนี่ บรรณวิชญา

ที่สุดในหัวใจเลยครับ

เรื่องนี้มีใน raw & จอยลดา ด้วยนะคะ

สามารถไปติดตามอ่านได้น้าา เสิร์ช #พรบนมว ได้เลยค่ะ

ถ้าชื่นชอบก็ฝากคอมเมนต์ ฝากรีวิวให้ด้วยน้าา

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ 🤍

เจอกันเรื่องต่อไปนะคะ