ผู้หญิงหน้าจืดๆไม่มีเสน่ห์
พอถึงเวลาเลิกงานในตอนเย็น หญิงสาวก็เก็บของจะรีบกลับห้องทันที
เธอทำงานบริษัทแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ เธอเข้ามาอยู่ที่นี่ ได้เกือบจะครบปีแล้ว
......ที่นั่งโต๊ะเยื้องๆกับอติญา
เธอคนนั้นสวยและหุ่นบางมีเสน่ห์ บางครั้งเธอแอบอิจฉาพิมดาว
เพราะพิมดาว มักจะแต่งตัวทันสมัยชอบนั่งตบแป้งพัพฟ์ ทาลิปสติก เธอมีนัดทานข้าวกับหนุ่มๆไม่เว้นในแต่ละวัน
ขณะที่อติญา เรียบจบจากต่างจังหวัดไม่มีเพื่อนฝูงในกรุงเทพฯ มาทำงานที่นี่ก็รู้จักพูดคุยเฉพาะเพื่อนที่ร่วมงานกันเท่านั้น
พิมดาวก็หยิ่ง มักเชิดใส่เธอเสมอแม้จะนั่งทำงานใกล้กันแต่ก็ไม่ค่อยมีโอกาสจะได้คุย
อติญารู้สึกว่าตัวเองเป็นเพียงเสียงดาวริบหรี่ขณะที่พิมดาวเป็นดั่งดวงจันทร์ที่ส่องแสงนวลกระจ่างตา
แต่แม้จะไม่สวยเด่นเลิศหรู ไม่มีใครสนใจแต่เธอก็มาทำงานด้วยความสุขทุกวัน เพราะที่ทำงานมีหนุ่มหล่อมาดขรึม
ประจำออฟฟิศ ผู้ชายตัวสูง ผิวสีแทน ใบหน้าหล่อแบบชายไทยในชุดทำงานช่างน่ามองจริงๆ
อติญาชอบเขา อยากเจอหน้าเขาทุกวัน ถ้ายิ่งวันไหนได้พูดคุยกับเขา
เช่น "สวัสดีครับ" "ตรงนี้ว่างมั้ยครับ" เธอจะจดจำไว้แล้วคืนนั้นเธอจะนอนฝันหวาน
"มานัส"เป็นชายในฝันของ"อติญา"
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น