ผิดที่กูเอง : 1
-
-
แชท
-
Unknown
อ้วน
-
Unknown
กูกำลังจะเข้าไปหานะ
-
Unknown
อยากได้อะไรรึป่าว
-
Unknown
เผื่อที่โรงพยาบาลไม่มี
-
Unknown
คุณเป็นใครหรอ
-
Unknown
ทำไมเราไม่คุ้นเลย
-
Unknown
เอ๊ะๆหรือว่าเป็นมิจฉาชีพ
-
Unknown
เราต่อยนะ😾
-
Unknown
ไม่ต้องเลยไอ้หน้าแมว
-
Unknown
กูผัวมึงนะสัส
-
Unknown
เรามีผัวด้วยหรอ
-
Unknown
เดี๋ยวจะโดนบีบปาก
-
Unknown
เราจำไม่เห็นได้เลย
-
Unknown
จำได้ก็แปลกแล้ว
-
Unknown
เดี๋ยวพรุ่งนี้มึงก็ลืมกูแล้ว
-
Unknown
แต่ว่าเราอยากคุยอีก
-
Unknown
ไม่ได้
-
Unknown
กูลาให้มึงแล้วนะเดือนนึง
-
Unknown
แล้วก็ถ้าอยากคุยรอกู
-
Unknown
จะเข้าไปแล้ว
-
-
โรงพยาบาล
-
แกร๊ก!
-
Unknown
คุณป๊าคุณม๊าหรอ
-
Unknown
กูเอง
-
Unknown
ผัวมึงไง
-
Unknown
ก็บอกอยู่ว่าจะเข้ามา
-
Unknown
เป็นผัวเราจริงๆๆหรอ
-
Unknown
อึก!..ป..ปวดหัวเราปวดหัวอีกแล้ว.จับหัว
-
Unknown
.ดันอีกคนมากอดจนจมอด
-
Unknown
ฮึกปวดมากๆเลย.กอดแน่น
-
Unknown
ชู่ว
-
Unknown
มึงเป็นคนเก่ง
-
Unknown
คนเก่งห้ามร้องไห้นะ.เอานิ้วเช็ดนํ้าตา
-
Unknown
อย่าพยามนึกอะไรเลย
-
Unknown
(กูยอมเจ็บดีกว่าให้มึงเจ็บอ้วน)
-
Unknown
(ถ้าตอนนั้นเราไม่หันหลังให้กันเรื่องคงไม่เกิดขึ้น..)
-
Unknown
ฮึกเหม่ออะไร☹️
-
Unknown
ไม่ได้เหม่อ
-
Unknown
หิวมั้ย
-
Unknown
ซื้อของโปรดมึงมาให้
-
Unknown
โอ๊ะ!
-
Unknown
มันคืออะไรหรอ
-
Unknown
โจ๊กหมู
-
Unknown
เดี๋ยวไปเทใส่ชามให้
-
Unknown
ไม่เอาๆๆ
-
Unknown
กินในถุงเลยมันได้ฟีล
-
Unknown
ดื้อ
-
Unknown
ป้อนเรานะ
-
Unknown
นะๆๆๆ🥺
-
Unknown
ป้อนอยู่แล้ว
-
Unknown
มา.ป้อน
-
Unknown
.กินที่อีกคนป้อน
-
Unknown
เรานอนโรงพยาบาลมานานรึยังหรอ
-
Unknown
จะเดือนนึงแล้ว
-
Unknown
เราขอโทษนะที่จำ..
-
Unknown
สมิง
-
Unknown
อื้อๆๆ
-
Unknown
เราขอโทษนะที่จำฉมิงมะด้ายย
-
Unknown
ไม่ต้องขอโทษ
-
Unknown
มันผิดที่กูเอง
-
Unknown
เย้ยย
-
Unknown
ฉมิงอย่าร้องไห้.จับหน้า
-
Unknown
เดี๋ยวๆเราเช็ดน้ำตาให้นะ
-
Unknown
ต้องเข้มแข็งสิ๊
-
Unknown
ถ้าเรากินเสร็จแล้วฉมิงจะกลับเลยหยอ
-
Unknown
ไม่หรอกวันนี้กูเคลียร์งานแล้ว
-
Unknown
มาอยู่กับมึง
-
Unknown
ดีใจจัง!
-
Unknown
เราจะได้มีเพื่อน
-
Unknown
ดีใจขนาดนั้นเลยดิ.เอาผมทัดหูให้
-
Unknown
คิกๆ
-
Unknown
ฉมิงหยิบคุณโน๊ตตรงนั้นให้เราหน่อย
-
Unknown
ไม่สบายก็นอนพักจะเขียนอะไร
-
Unknown
หยิบมาเถอะน่า
-
Unknown
.หยิบสมุดโน๊ต
-
Unknown
เรามีอะไรจะอวดด้วย
-
Unknown
ฉมิงดู!.เปิดสมุด
-
Unknown
เล่มนี้เป็นเล่มบันทึกเรื่องราวของฉมิง
-
Unknown
เราจะเอามาอ่านทุกวันเลย
-
Unknown
จะได้จำฉมิงได้ไวๆ
-
Unknown
ขนาดมึงจำกูไม่ได้ยังเรียกกูเหมือนทุกครั้งเลย
-
Unknown
ไอ้อ้วน
-
Unknown
หือ.เขียน
-
Unknown
ยังไงกูก็มาเป็นเรื่องราวให้มึงทุกวัน
-
Unknown
.อุ้มมานั่งตัก
-
Unknown
เอ๊อะ!
-
Unknown
พรุ่งนี้จะได้กลับบ้านแล้วดีใจมั้ย
-
Unknown
ดีใจสิ๊
-
Unknown
ฉุดๆเยย
-
Unknown
ฉุดๆเลยนะ
-
Unknown
(เข้าเดือนที่ 2 แล้วนะทึ่มึงจำกูไม่ได้)
-
Unknown
พรุ่งนี้มึงอยู่กับคุณป๊าคุณม๊าก่อนนะ
-
Unknown
กูจะเข้าไปเอาเอกสารที่มหาลัยก่อน
-
Unknown
เราอยากไปด้วย
-
Unknown
แต่มึงลาอยู่ไม่ต้องไปก็ได้
-
Unknown
ฉมิงต้องตามใจเราสิ
-
Unknown
เราเป็นเมียฉมิงนะ
-
ช่วงแรกที่ตื่นมาโมจิจำใครไม่ได้เลยแม้กระทั่งพ่อแม่
-
แต่โมจิก็พยายามบันทึกเรื่องราวในทุกๆวันเพื่อหวังว่าวันหนึ่งเขาจะต้องไม่ลืมคนสำคัญในชีวิตของตัวเอง
-
แต่จนแล้วจนรอดนี่ก็เข้าเดือนที่ 2 แล้วที่เขายังจำใครไม่ได้เลย
-
ในตอนแรกๆโมจิไม่สุงสิงกับใครและไม่เชื่อในคำพูดของใคร
-
คนรอบข้างของโมจิไม่ว่าจะเป็นครอบครัวคนรักหรือเพื่อนก็พยายามวนเวียนมาบ่อยๆถึงแม้จะต้องแนะนำตัวอยู่เสมอ
-
แต่อย่างน้อยทุกวันนี้โมจิก็ไม่ได้ใจร้ายกับสมิงเหมือนช่วงวันแรกๆ
-
ถึงโมจิจะจำชื่อใครไม่ได้แต่กับเริ่มสนิทกันทุกคนมากขึ้นแม้จะจำชื่อไม่ได้ก็ตาม
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง






กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()