คุณพ่อมาเฟีย...ที่รัก

บทนำ

“ให้ภัทรไปนะฮะแม่ฝัน นะฮะๆ”

เด็กหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาที่แม้จะมีชื่อไทย ทว่าใบหน้ากลับมีส่วนผสมระหว่างเอเชียกับยุโรปอย่างลงตัว กำลังนั่งอ้อนวอนมารดาด้วยน้ำเสียงออดอ้อน เพื่อให้ท่านใจอ่อนยอมอนุญาตให้ตนทำตามความต้องการของตนเอง

“แต่แม่เป็นห่วงภัทร”

‘แม่ฝันหรือ นิรดา ณิชกุล’คุณแม่ยังสาวให้เหตุผลเนื่องจากต้องไปไกลบ้านโดยไม่มีตนไปด้วย แม้จะรู้ว่าเขาดูแลตัวเองได้ก็ตาม

“ภัทรสัญญาว่าจะดูแลตัวเองดีๆ ไม่ให้แม่ฝันต้องเป็นห่วง”

เด็กหนุ่มให้สัญญา และลอบยิ้มอย่างมีความหวัง เมื่อเห็นสีหน้ามารดาดูอ่อนลงกว่าเดิมเล็กน้อย ก่อนจะออดอ้อนต่อเพื่อให้ท่านยอมใจอ่อน

“ภัทรไปกับครอบครัวจอห์น แล้วก็มีป้ามุกไปอยู่เป็นเพื่อน รับรองว่าปลอดภัยหายห่วงฮะ”

ซีโน่เอ่ยถึงจอห์นเพื่อนสนิทของตนที่เป็นลูกครึ่งไทย-อังกฤษ ซึ่งมีแม่เป็นคนไทย และจะกลับไปเยี่ยมครอบครัวที่อังกฤษช่วงปิดเทอมของทุกปี

“อีกสองเดือนภัทรรอไปพร้อมแม่ไม่ดีหรือลูก รอแม่เคลียร์งานอีกหน่อยนะ” นิรดาต่อรอง เพราะเป็นห่วงความปลอดภัยของลูก จึงไม่สามารถจะใจดีกับลูกแบบครั้งก่อนๆ ได้

“แต่ตอนนั้นภัทรเปิดเทอมแล้วนะฮะ ภัทรคงไปกับแม่ฝันไม่ได้”

เด็กหนุ่มทำหน้าเศร้า เพราะคิดว่ามารดาคงจะไม่อนุญาต แต่เมื่อได้ฟังประโยคต่อมาของท่านก็ทำให้คนเล่นละครเก่งร้องเฮดีใจจนแทบจะลั่นบ้าน

“แม่ให้ลูกไปก็ได้”

หญิงสาวเอ่ยออกมาอย่างยอมแพ้ เพราะทนไม่ได้ที่จะเห็นลูกชายคนเดียวต้องผิดหวัง เพียงเขาไม่มีพ่อแบบคนอื่นก็ทำให้เธอสงสารลูกจับใจ จึงอยากทดแทนในสิ่งที่เขาต้องการแทน อย่างเช่นกับครั้งนี้ด้วยเช่นกัน

“ขอบคุณแม่ฝันมากนะฮะ ภัทรจะตั้งใจเรียนไม่ให้แม่ฝันผิดหวังเลย”

เด็กชายณภัทรสวมกอดมารดาแน่นด้วยความดีใจ แต่นิ้วชี้กับนิ้วกลางกลับไขว้กันอยู่ด้านหลังท่าน โดยคนเป็นแม่ไม่มีทางรู้

“แต่มีข้อแม้นะครับ” หญิงสาวต่อรองอีกครั้ง

“ไม่ว่าจะกี่ข้อ ภัทรยอมทุกอย่างเลยฮะ” ซีโน่เสนออย่างใจป้ำ นาทีนี่ไม่ว่ามารดาจะมีข้อแม้อะไร เขาก็ยอมทำตามอย่างว่าง่าย เพียงเพื่อให้ท่านยอมอนุญาตก็พอ

“ลูกต้องดูแลตัวเองดีๆ และโทรมาหาแม่ทุกวัน” หญิงสาวบอกข้อแม้ไป

“ภัทรตกลงฮะ”

หนุ่มลูกครึ่งตอบตกลงอย่างรวดเร็ว ก่อนจะผละออกจากอกมารดาและหอมแก้มท่านไปเสียฟอดใหญ่ ถึงท่านไม่บอกเขาก็จะทำอยู่แล้ว

การที่อยู่ด้วยกันสองคนมาตลอด หลังจากที่คุณตาคุณยายเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ ทำให้ชีวิตของสองแม่ลูกต้องการกันและกันเสมอไม่ว่าจะยามใด

“ภัทรหาที่เรียนได้รึยังลูก”

คนที่เข้าใจว่าลูกชายขออนุญาตไปเรียนภาษาอังกฤษกับเจ้าของภาษา ก่อนขึ้นเรียนชั้นมัธยมต้นในอีกสองเดือนข้างหน้าเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้

“เรียบร้อยหมดทุกอย่างแล้วฮะ แม้แต่ตั๋วเครื่องบินยังเรียบร้อยเลย”

เจ้าตัวบอกด้วยความดีใจ พร้อมกับยิ้มแหยๆ ให้มารดาเมื่อนึกบางอย่างออก เพราะตนได้เผลอเล่าแผนการทุกอย่างที่วางไว้ให้มารดาฟังเป็นที่เรียบร้อย

“อ๋อ…อ… เป็นแบบนี้นี่เอง” นิรดาลากเสียงยาวอย่างเข้าใจโดยไม่จริงจังนัก

ทุกอย่างก่อนหน้านี้คงเป็นละครฉากหนึ่งที่ลูกชายตัวดีแสดงได้สมบทบาท จนเธอยอมใจอ่อนสินะ แต่ในเมื่อตกหลุมพรางไปแล้วก็ยากจะขึ้นมาแก้ตัวใหม่

“ภัทรว่าภัทรโทรไปบอกข่าวดีกับเพื่อนดีกว่าเนอะ” คนร้อนตัวรีบเอ่ย เพราะกลัวมารดาจะเปลี่ยนใจ เมื่อพูดจบก็หุนหันวิ่งออกไปทันที

“เจ้าเด็กแสบ”

นิรดายิ้มขันกับความเจ้าเล่ห์ของลูกชาย ไม่รู้ว่าได้นิสัยแบบนี้มาจากใคร แต่คงจะหนีไม่พ้นพ่อผู้ให้กำเนิด ผู้ชายสารเลวคนนั้น…นิคาโอ เบคเค็ตต์ คิงส์ตัน

“หวังว่าโลกคงไม่กลมเกินไปหรอกนะ”

หญิงสาวได้แต่หวังว่าสองพ่อลูกคงไม่มาบรรจบพบเจอกัน ที่ไม่อยากให้ลูกไปที่ไกลๆ โดยปราศจากตน เพราะกลัวว่าผู้ชายคนนั้นจะรู้ความลับที่เธอซ่อนเอาไว้ และหากเขารู้อาจจะพรากดวงใจไปจากเธอ

ทว่าประเทศที่เด็กชายณภัทรขอไปเรียนไม่ใช่อิตาลีแต่เป็นอังกฤษ และยังไปกับคนที่รู้จักมักคุ้นกันดี จึงทำให้สบายใจไปได้เปราะหนึ่ง

แต่ถ้าหากโลกใบนี้แสนกลมและคับแคบจนเกินไปจนทำให้พ่อลูกพบเจอกัน เธอจะไม่มีวันยอมให้เขามาพรากลูกไปแน่ และจะไม่มีวันนั้นเกิดขึ้นแน่นอน

ทางด้านคนที่ได้บรรลุข้อตกลงกับมารดาเรียบร้อย รีบวิ่งเข้าห้องนอนตนเองไปพร้อมกับล็อคห้องอย่างแน่นหนา ก่อนจะหยิบมือถือต่อสายหาใครบางคน

“ว่ายังไง ?” เสียงปลายสายตอบกลับมาเป็นภาษาสากล หลังจากรอสายได้ไม่นาน

“ทุกอย่างเรียบร้อยดีฮะ”

หนุ่มลูกครึ่งตอบกลับไปเป็นภาษาเดียวกันอย่างถูกต้องและชัดเจนโชคดีที่ทางบ้านพอมีฐานะทำให้มารดามีกำลังที่จะส่งตนเข้าเรียนโรงเรียนนานาชาติ ทำให้ไม่มีปัญหากับการฟังพูด อ่าน เขียนภาษาอังกฤษ

“แม่ฝันยอมให้ผมไปเรียนพิเศษที่อังกฤษ”

“แล้วจะเดินทางวันไหน”

“อาทิตย์หน้าฮะ” เด็กหนุ่มเองก็ตอบกลับไปเป็นการเป็นงาน

“ถ้ามาถึงอังกฤษแล้วฉันจะส่งคนไปรับที่สนามบิน” คนปลายสายตากลับมาและตัดสายไปหลังจากคุยตกลงกันเรียบร้อย

เด็กชายที่วัยย่างเข้าสู่วัยรุ่นตอนต้นในอีกไม่กี่ปีข้างหน้ายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะหยิบรูปแผ่นหนึ่งที่ตนเก็บไว้ในลิ้นชักขึ้นมาดู

“แล้วเจอกันฮะแด๊ดดี๊ของซีโน่…”