วิ่ง!!!ซิครับมองนาฬิกาข้อมือ

แฮ่กๆๆๆ !! เหนื่อยโครต แม่งทันเปล่าวะนี่

โอ้ยยยย!

คนอะไรวะชนคนอื่นยังจะไม่ขอโทษอีก ปากหมาชิบ!

เอ้ยยย! ทำไมต้องใกล้ขนาดนั้น // โดดออก

ไอ้เชี้ย! มึงด่ากูว่าหมา เหรอว่ะ! // เพิ่งคิดได้เค้าไปไกลแล้ว

โทษทีอุบัติเหตุนิดหน่อย

เฮ้ย!ไม่ได้เจ็บอะไร

เอ่อๆแล้วอาจารย์เช็คชื่อหรือยัง

เออว่ะกูคิดว่าเข้ามาแล้ว แม่ง!รีบเกือบตาย

นักศึกษาคะวันเราจะมีเพื่อนใหม่ย้ายมาเข้ามาอยู่คณะของเรา เชิญคะ

เอ๊ยยย! ไอ้นั่นไงไอ้หมอนั่นไงที่มันเดินชนกู

กูว่าเด็กเส้นชัดๆแม่ง!ซิ่วได้กลางเทอม

แค่เห็นหน้ากูก็ไม่กินเส้นละแถมว่ากูเป็นหมาอีกด้วย เหี้ย!

เออเดี๋ยวนักศึกษาไปนั่งตรงนู้นละกันนะคะพอดีมีว่างอยู่ 1 โต๊ะ

ผมสะดุ้งเพราะโต๊ะที่มันจะมานั่งอยู่ตรงกันข้ามกับผม

กูว่าแล้วหน้าตาก็ดีมนุษย์สัมพันธ์..เหี้ยแม่งไม่มี

สะดุ้ง// เปล่า!!// ทำเสียงสูง// กูไม่ได้พูดอะไร

สัส!

เอาละคะวันนี้พอแค่นี้ก่อนนะคะ อย่าลืมกลับไปอ่านทบทวนที่อาจารย์สอนไปนะเพราะใกล้จะสอบแล้ว

เดี๋ยวกูไปดูเอง// ผมลุกจากโต๊ะเดินไปสั่งอาหาร

เอ้ยยย! มึงมามาแซงคิวได้ไงวะ

แม่ง!มึงไม่เห็นหรือไง กูยืนอยู่ตั้งนานแล้ว

ก็กูหาเงินอยู่มึงไม่มีสิทธิที่จะเดินเข้ามาแบบนี้

เอ้ยยย มึงมาจับเอวกูทำไม // ผมสะดุ้งตกใจหันไปมองหน้ามันด้วยความโกรธ

แล้วทำไมมึงต้องมาจับเอวกู

เฮ้ย! มึงก็ปล่อยเอวกูสิวะจับอยู่ได้

สายตาลุกวาว // ผมกำหมัดแน่นอยากจะชกมันเสียตรงนี้แต่รีบๆๆออกจากตรงนี้ดีกว่า

ผมสั่งข้าวเสร็จรีบรับข้าวจ่ายเงินแล้วรีบเดินออกไปทันที

เจอตัวเหี้ย ทำกูอารมณ์เสีย

มึงหามันทำไมวะเดี๋ยวก็เจอมันหรอก

ไม่ได้กูจองไว้ให้คนอื่น

พรึ่บ!// รีบเอากระเป๋าวางทันที

ฝั่งนู้นก็ไม่ได้กูก็จองไว้ให้คนอื่น // ผมหยิบกระเป๋าของไอ้ชิกที่ตั้งอยู่บนโต๊ะไปวางอย่างรวดเร็ว

เออเรื่องของกูกูไม่อยากให้มันมานั่ง

แดกๆไปจะได้รีบไป

มองเหี้ยอยู่นั่นแหละแม่ง!โคตรรำคาญ

ผมเหลือบไปเห็นเหมือนมันจ้องมองผมตลอดเวลา

ไอ้โรคจิต // ผมสถบออกมาเบาๆ

ก่อนจะชวนชิกเอาจานและแก้วน้ำไปเก็บอย่างรวดเร็ว