/

สายลมอ่อนๆในเวลาหกโมงเช้าพัดผ่านให้ความรู้สึกผ่อนคลาย เสียงนกหลากหลายสายพันธุ์ร้องประสานเสียงเหมือนกับในทุกๆวัน ดอกไม้หลากสีเบ่งบานต้อนรับแสงในยามเช้า ม่านสีขาวในห้องสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ปลิวไสวตามแรงลม

“ตื่นได้แล้ววันนี้มีคุยเรื่องบทซีรีส์แต่เช้าไม่ใช่หรอ ตื่นๆ”

เสียงทุ้มดังขึ้นข้างหูของคนที่นอนหลับอยู่บนเตียง คนตัวเล็กกว่าหน้ามุ่ยก่อนจะพลิกตัวนอนตะแคงไปอีกด้านแต่ก็โดนมือหนาดันให้กลับมานอนหงายเหมือนเดิม

ฟอดด~

จมูกโด่งกดลงที่แก้มขาวของอีกคนพลันทำให้คนตัวเล็กกว่าแก้มขึ้นสีระเรื่อไม่เป็นการเคยชินสักครั้ง

ร่างบางพูดแค่นั้นแล้วรีบเดินไปหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำทันที

ชายหนุ่มมองคนรักของตัวเองก่อนจะพูดชมในความน่ารัก มุมปากทั้งสองข้างก็ยกยิ้มไม่หยุด

/

ทันทีที่ผมาถึงตึกก็บ่นอุบให้กับเพื่อนและน้องๆในตึกฟัง เรื่องการจราจรของประเทศนี้จะมีใครมาแก้สักทีมั้ยเนี่ย

พี่เจนคือผู้จัดการที่ดูแลพวกผมครับ

/

คุยเรื่องบทเสร็จแล้วครับ ใช้เวลาครึ่งค่อนวันเลยครับ เมื่อลุกออกจากเก้าอี้ต่างคนก็ต่างบีดดตัวไปมาเพื่อคลายความเมื่อย

ผมส่ายหัวให้เพือนและน้องๆแล้วกดโทรหาคนรักของตัวเอง จะรับสายมั้ยนะ ไม่ใช่ออกไปที่ร้านแล้วหรอ ผมลืมบอกไปเลยครับ ภูผาเขาทำงานเป็นนักร้องตามร้านเหล้าครับ แต่เรื่องของผมกับภูผมมีแค่ไม่กี่คนที่รู้

คนที่รู้ก็มีนี่แหละครับ 4คนนี้ พี่เจนผู้จัดการแล้วก็ประธานค่าย

ส่วนฝั่งของภูผาก็มีแค่คนในครอบครัวครับที่รู้ว่าผมกับภูผากำลังคบกัน

/

-สนทนาทางโทรศัพท์-

ตื้ด ตื้ด~

สิ้นประโยคนั้นของผม ผมก็กดวางสายทันที ตอนแรกวันนี้ผมกะว่าจะไปดูภูผมร้องเพลงสักหน่อย แต่ไม่เป็นไรไว้ไปวันหลังก็ได้

/

เชนหันไปคุยกับเพื่อนทั้งสองคนก่อนจะหันมาคุยกับผมและฟิล์ม

/

ผมขำออกมาเบาๆแล้วส่ายหน้าให้กับเพื่อนและน้องๆในค่าย ทำไมการมากินข้าวของผมมันได้กลายเป็นการกินชาบูไปล่ะครับเนี่ย

/

แต่กว่าจะได้กินก็รอนานพอใช้ได้เลยครับ นานจนผมเกือบถอดใจเพราะคนเยอะน่าจดเวยเพราะเป็นร้านเปิดใหม่ด้วย มีโปรเพียบ พวกผมก็มาถูกวันมากๆโดยเฉพาะไอ้ฟิล์ม พวกปิ้งย่าง ชาบู บุฟเฟต์นี่ของโปรดมันเลยครับ กินได้ทุกอย่าง

เรื่องความอ้วนนี่มันไม่หวั่นกลัวอยู่แล้วครับเพราะมันเป็นคนกินอะไรก็ไม่อ้วน แต่มันเคยบ่นให้ผมฟังนะว่าเวลามันกินอะไรเยอะๆมันจะไม่ลงที่ตัวแต่จะไปลงที่แก้มแทน

ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย และเด็กๆทั้งสามคนก็เดินกอดคอกันเดินนำหน้าผมกับฟิล์มทันที

/

เราเดินดูนู้นดูนี่กันได้สักพักก็ตกลงกันว่าจะกลับครับ ตอนแรกกะว่าจะแค่เดินดูเฉยๆแต่ไปๆมาๆทำไมทั้งในมือผมและอีก4คนถึงมีถุงกระดาษอะไรไม่รู้คนละ2-3ถุงละเนี่ย

คำว่าเดินดูเฉยๆไม่มีอยู่จริงครับทุกคน ผมก็ได้ของใช้นิดๆหน่อยทั้งของผมและของภูผา ซื้อไปฝากเขาส้กหน่อย ได้เดินเล่นกับเพื่อนและน้องๆที่สนิทก็สนุกดีครับมีแฟนคลับมาขอพวกเราถ่ายรูปด้วย

ถ้ามาขอถ่ายรูปดีๆพวกผมก็โอเคครับ แต่ผมไม่ค่อยสนับสนุนการแอบถ่ายเท่าไหร่ ให้เวลาพวกผมทานข้าวกันเสร็จสักนิดค่อยขอถ่ายก็ได้ครับ พวกผมยินดีมากๆ

อ๋อ นี่พี่อาทิตย์ครับเป็นพี่ชายของภูผา

ผมมองพี่ชายของคนรักตัวเอง เขาเหมือนจะพูดอะไรกับผมแต่สุดท้ายก็เลือกที่จะไม่พูด

พี่อาทิตย์โบกมือให้พวกเราแล้วเดินออกไป แต่ก่อนที่พี่เขาจะเดินพ้นจากพวกผมไป เขาหันมามองผมเหมือนมีอะไรจะพูดด้วยแต่ก็เหมือนเดิมครับ เขาเลือกที่จะไม่พูดแล้วเดินหันหลังไปทันที

/

มือขาวผมยกขึ้นปัดซ้ายขวาเพราะรู้สึกเหมือนมีอะไรมาก่อกวนที่แก้มทั้งสองข้างของผม ผมค่อยๆลืมตาปรับโฟกัสให้ตาชินกับความมืดภายในห้องที่มีเพียงแค่โคมไฟสลัวๆข้างเตียงนอนให้ความสว่างแค่นั้น

สายตาผมทั้งคู่จ้องมองคนตรงหน้าก่อนจะดันตัวเองลุกขึ้นนั่งพิงกับหัวเตียง

ผมกับภูผาจะพูดคุยหยอกล้อกันแบบนี้ตลอดครับ ผมรู้ว่าเขาเป็นคนยังไง เขาเชื่อใจผมและผมก็เชื่อใจเขา ทุกครั้งที่ผมไปดูเขาร้องเพลงจะมีสาวๆมาขอเบอร์ขอไลน์เขาประจำครับ

แต่ภูผาจะบอกตลอดว่ามีแฟนแล้ว แต่ถ้าคนนั้นตื้ออยากจะได้เบอร์จริงๆเขาจะเอาเบอร์เอาไลน์ผมให้กับคนๆนั้น แต่จะเป็นเบอร์และไลน์ที่ไม่ค่อยได้ใช้เท่าไหร่ครับ ถ้าถามผมว่าเชื่อภูผาได้มากน้อยแค่ไหน ทำไมถึงไว้ใจและเชื่อเขาขนาดนั้นว่าตัวเขาจะไม่นอกใจผม

เขาจะให้ผมเช็คโทรศัพท์ตลอดครับ แต่เป็นผมเองที่เลือกจะไม่เช็คเพราะโทรศัพท์ ผมถือว่าเป็นของส่วนตัว ไม่อยากไปก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวของภูผา ภูผาก็เช่นกันครับ ถึงเราทั้งคู่จะคบกันแต่เราก็ให้สเปซกันอยู่เสมอ

คนตรงหน้าผมไม่พูดเปล่า เขายื่นมือมาบีบจมูกรั้นของผมเบาๆด้วย

ฟอดด~

จมูกโด่งฝังลงที่แก้มทั้ง2ข้างของผมทันทีที่ผมพยักหน้าตอบคนตรงหน้า ให้ตายเถอะผมไม่เคยชินกับการสัมผัสของภูผาเลยแม้แต่นิด ไม่ว่าจะคบกันมากี่ปีผมก็เขินกับการกระทำของเขาเสมอ

ไม่ว่าจะการกอด จับมือ หอมแก้ม จูบ หรือกระทั่งเรื่องอย่างว่า

เด็กคนนี้นี่มัน…จะเกินไปแล้วนะ ทำให้ผมเขินเกินไปละนะ

ยังจะหันกลับมาส่งจุ๊บให้ผมอีก เด็กคนนี้ร้ายมากครับทุกคน

/

พูดจบผมก็อ้าแขนรอ คนตัวใหญ่กว่าก็ขยับตัวเข้ามาหาผมแล้ววาดแขนโอบกอดผมทันที แต่เป็นกอดแค่หลวมๆเท่านั้นเพื่อไม่ให้ผมอึดอัด สักพักไม่ถึง10นาที ผมกับภูผาก็เข้าเฝ้าพระอินทร์ทั้งคู่

/

LINE!

พี่อาทิตย์: เพียงรัก พี่กับพ่อแม่พี่เป็นห่วงเพียงรักมากนะ

/

-TBC-