3
-Tennel Part-
“อ้าวเชี่ยเท็นไปหงุดหงิดไรมาครับ”
ไอ้กัสเพื่อนผมมันทักขึ้นเมื่อผมเดินกลับลงมาชั้นสอง
“เรื่องของกู”
แม่งเอ้ยคิดแล้วก็หงุดหงิดยัยนั่นมาโผล่มาที่นี่ได้ไงวะ
“กูเห็นนะว่ามึงไปทำไรมา”ไอ้เจพูดขึ้นอีกคน พวกหันมามองล้อเลียนผม
“หึไปช่วยไม่พอแถมยังพาไปชั้นสามอีกนะยังไงๆ"
“ไอ้มาร์คมึงหุบปาก”
“หงุดหงิดลงมาขนาดนี้อย่าบอกนะว่ามึงไม่ได้แดก”ไอ้เหี้ยฟอคขยี้จุดกู
“กูก็ไม่ได้จะแดกแค่พาขึ้นไปเคลียร์”
ไอ้พวกเหี้ยนี่แม่งคิดแต่เรื่องสิบแปดบวก
กูล่ะเพลียจิต
“มึงรู้จักสาวน้อยคนนั้นเหรอ? "
“......”
อึกก
ผมไม่ตอบแต่หยิบแก้วเหล้าขึ้นมากระดกแทน
แล้วจู่ๆภาพยัยเด็กนั่นก็ตามหลอกหลอนเข้ามาในความคิด
ผมยังจดจำเด็กสาวที่คอยตามจีบผมเมื่อสามปีก่อนได้ดี
ภาพที่เธอเล่นกับเจ้าเมอร์ฟี่สุนัขของผมนั้นมันยังคงติดตามาจนทุกวันนี้
ยอมรับเลยว่าเฮน่าเป็นเด็กผู้หญิงที่น่ารักมาก
ผิวขาว ปากนิด จมูกหน่อย ตาคมกลมโตผมเห็นครั้งแรกยังตะลึง
แต่พอเธอมาบอกชอบผมเท่านั้นแหละ ผมก็เว้นละยะห่างปิดกั้นเธอทันที
กูไม่ได้หยิ่งและไม่ได้บิดเบือนทางเพศนะเว้ยบอกไว้ก่อน แต่กูก็แค่หวงชีวิตโสดไม่อยากผูกพันธ์กับใคร
ช่วงนั้นยัยนั่นแม่งตามเตาะตามอ่อยผมทุกครั้งที่เจอจนผมเกือบหวั่นไหว หรืออาจจะหวั่นไหวไปแล้วแต่ไม่รู้ตัวก็ไม่รู้
ดีนะที่จู่ๆยัยนั่นก็หายไปก่อน ยอมรับเลยตอนแรกผมเองก็รู้สึกแปลกๆแอบหงุดหงิดหน่อยๆที่จู่ๆก็หายไป แต่ไม่นานผมก็ลืมเธอไป จนได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง แม่งเอ๊ยย!!!!!
ยัยนั่นแม่งสวยขึ้นมาก มากจนผมแอบหงุดหงิด
แล้วนี่กูเป็นอะไรไปวะ จะมานั่งหงุดหงิดเกี่ยวกับยัยนั่นทำไมวะเชี่ยเอ้ยย
“เบาๆหน่อยก็ได้สัส นั่นเหล้าไม่ใช่น้ำเปล่าครับคุณเพื่อน”
“เรื่องของกู -__-"
“ไอ้เชี่ยเท็น มึงหันไปดูผู้หญิงเดรสดำโต๊ะนั้น กูเห็นจ้องจะเขมือบมึงตั้งนานละ สนองหน่อยมั้ยเพื่อน”
ผมหันไปมองตามที่ไอ้กัสมันบอก และก็จริงพอผมหันไปมองผู้ญิงคนนั้นก็ขยิบตามาให้ผมแถมยังทำหน้ายั่วยวนส่งมาให้อีก
หึ ผมยกยิ้มมุมปากก่อนจะหันหน้ากลับมาแบบไม่สนใจ
“ไม่ว่ะ”
“ห๊ะ/ห๊ะ/ห๊ะ/ห๊ะ”พวกมันอุทานพร้อมกัน พลางมองผมตาโต
“พวกมึงจะตกใจทำเชี่ยไร”
“ไอ้เท็นมึงกินยาลืมเขย่าขวดป่ะวะ ปกติมึงไม่เคยพลาดนิ”
ไอ้ฟอคแม่งพูดขึ้น
นี่พวกมึงเห็นกูเป็นคนยังไงวะ ?
แต่ก็จริงอย่างที่มันบอกนั่นแหละ ปกติถ้ามีผู้หญิงเสนอมาผมก็จะสนองให้ทันที ไม่เคยพลาด แต่...
“วันนี้ไม่อารมณ์”ผมตอบมันเซ็งๆ
ตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว ไม่ว่าจะมองผู้หญิงคนไหน ภาพของยัยเด็กนั่นก็ทับซ้อนขึ้นมาจนหงุดหงิดใจ
แม่งคิดว่าตัวเองอายุเท่าไหร่กันเชียวถึงกล้าแต่งตัวโป๊ขนาดนั้นมาในสถานที่แบบนี้ !
“กูจะขึ้นไปนอนละ พวกมึงแดกเสร็จกะกลับบ้านไปละกัน กูไปละ”
“-0- “
พวกมันมองผมอึ้งๆ แต่ผมขี้เกียจสนใจพวกมันแล้วเลยหันหลังเดินขึ้นห้องไปพักผ่อนดีกว่า
-Hana Part-
หลังจากกลับมาจากผับวันนั้นฉันก็โทรไปหานังเพื่อนสาวสุดเลิฟทันที
เหตุการณ์ตอนโทร
‘ยัยเทย่าทำไมแกไม่บอกฉันว่าเฮียเท็นอยู่เกาหลี’
[แกรู้ได้ไง อย่าบอกนะว่า....]
‘ใช่ ฉันเจอเฮียเท็นเมื่อกี้ที่ผับเค้า’
[เฮ้ยย จริงดิ !!] ยัยเทย่าร้องขึ้นอย่างตกใจ
‘ย่ะ!ทำไมแกไม่บอกฉันห๊าว่าเฮียเท็นอยู่นี่’
[ก็แกบอกฉันเองว่าแกจะตัดใจจากเฮียเท็นนิ ฉันก็เลย...ไม่ได้บอกแก]
โอ๊ยย กูจะบ้าตาย แล้วก็ปล่อยให้กูตัดใจเองอยู่ได้ตั้งนาน
‘ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ฉันตัดใจจากเฮียแกไม่ได้จริงๆว่ะ’
[ยังไงแน่ห้ะเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา สรุปยังไง]
‘ครั้งนี้จริงจัง’
[หึหึ ฉันก็คิดไว้อยู่แล้วแหละว่ายังไงแกก็หนีไม่พ้นเฮียฉันหรอกนังพี่สะไภ้]
‘แหมม แกก็เรียกแบบนี้ฉันก็เขิลน่ะสิ’ฉันยกมือขึ้นกุมหน้าเขิลๆ
[หึหึ ฝึกเรียกไ้ว้ก่อนไง เออนี่แกโทรมาพอดีเลยฉันมีไรจะบอก]
‘ไรยะ?’
[สอบเสร็จฉันจะไปเกาหลี ไปเรียนต่อที่นั่น]
‘กรี้ดดดด จริงจัง ?’
[จริง อย่าพึ่งบอกเฮียล่ะ]
‘ได้ รีบมาด่วนเลยนะคิดถึงแกสุดดด’
[ย่ะ ฉันจะไปนอนละนะ ง่วง แกนี่โทรมาไม่ดูเวลาจริงๆ]
‘โทดที ก็คนมันอยากเมาท์มอยนิ ไปๆ ไปนอน ฝันดีเพื่อนเลิฟ’
[ย่ะ]ทั้งพี่ทั้งน้องแม่งตอบกูสั้นเหลือเกิ้นนน
ติ้ด แล้วมันก็ตัดสายไป
วันถัดมา
17:00น.
[ฮัลโหลล ลล ล] อื้มเสียงแบบนี้~
นี่มันห้าโมงเย็นละอย่าบอกนะว่ามันยังไม่ตื่น
“นังยูริ ตะวันจะตกดินอยู่แล้ว นี่แกยังไม่ตื่นอีกเหรอห้ะ"
[หืม ครายยยย]
เออตื่นสายไม่พอแม่งเสือกจำเสียงคนสวยไม่ได้อีก
“เฮน่าเพื่อนสาวคนสวยของแกไงเอง”
[หื้มม โทรมาแต่เช้ามีอะไรอะ ห้าวววว]
“เช้าบ้านเตี่ยแกดิ ช่วยแหกตาดูนาฬิกาด้วยค่ะ”
คลุกคลัก เสียงเหมือนปลายสายทำอะไรสักอย่าง
[โหวว ห้าโมงเย็น เหี้ยย ฉันนอนยาวขนาดนี้เลยเหรอวะ]
“เออออ”
[โทรมามีไร]
“ก็...คืนนี้ไปผับเป็นเพื่อนหน่อยดิ”
[ห้ะ!!ไหนบอกจะอ่านหนังสือยะ]
“เออหน่า ไว้ค่อยอ่าน มีเรื่องต้องไปทำ”กูนี่ก็เด็กดีเหลือเกิ้นน จะสอบอยู่แล้ว
[เรื่องไร อย่าบอกนะ .... เรื่องผู้ชาย]
“อะไรประมาณนั้น”
[แสดงว่าเมื่อคืนที่แกหายไป มันมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นใช่ไหม เล่าเลยนังเฮน่า…]
“เออ เดี๋ยวไปรับที่คอนโดแล้วเดี๋ยวเล่าให้ฟัง”
[โอเค]
ติ้ด!
21:00น
“ม๊าจ๋าาา วันนี้หนูขอไปเที่ยวกับยัยยูรินะคะ แล้วก็ขอไปค้างที่คอนโดยัยนั่นด้วยน้า พอดีพรุ่งนี้นัดกันอ่านหนังสือน่ะค่ะ"เห็นอย่างงี้ฉันก็ตั้งใจเรียนอยู่นะะ
หลังจากแต่งตัวเสร็จฉันก็เดินลงมาขออณุญาติคุณหญิงแม่
“จะไปเที่ยวอีกแล้วเหรอเฮน่า เมื่อคืนหนูพึ่งไปมาเองนะ”
“หน่าา นะคะ สัญญาไม่ดึกค่ะ”
เมื่อเห็นว่าม๊าของฉันมีท่าทางลังเลฉันจึงต้องรีบเดินเข้าไปกอดออดอ้อนท่านทันที
“นะค้าาาา”
ส่งสายตาปุอิ๊งปุอิ๊ง *.*
“ก็ได้ ดูแลตัวเองดีๆด้วยนะ รู้ใช่ไหมป๊ากับม๊าเป็นห่วง”
“รับทราบค่ะ จุ้บบบ หนูไปก่อนนะคะเดี๋ยวยัยยูริจะรอนาน”
ฉันจุ้บม๊าไปทีนึงก่อนจะรีบบึ่งรถออกไปรับยัยยูริทันที
Devilll Club
สองร่างบางในชุดเดรสสั้นแหวกนู่นนิดแหวกนี่หน่อย โชว์สัดส่วนน่ามองเดินเขามาในคลับทำเอาชายหนุ่มระแวกนั้นเหลียวมองจนคอแทบเคล็ด
“สาวน้อยมากับใครเหรอครับ?”แหกตาดูสิค่ะ
“มีแฟนยังครับ?”กำลังตามอ่อยเค้าอยู่
“ไปต่อกับพี่ไหมครับ”เช็คเบ้าหน้าก่อนชวนด้วยค่ะ
“วี้ดดดวิ่วววว!!!!!!”
“โอ๊ยฉันล่ะเบื่อพวกหน้าม่อ จะอะไรนักหนา น่าลำคาญ”
ฉันกับยัยยูริรีบก้าวเข้าไปด้านในทันที
“แกจะไหน”ยัยยูริคว้าแขนฉันไว้
“ไปหน้าบาร์ไง?”ฉันมองหน้ามัน งงๆ จะมาจับแขนฉันไว้ทำไงยะ
“นังบื้อ แกจะอ่อยเจ้าของผับไม่ใช่รึไง"
“ก็ใช่"
ระหว่างทางฉันเล่าเรื่องเฮียเท็นให้นางฟังแล้วน่ะ
“แล้วจะมานั่งทำบ้าอะไรอยู่ด้านล่างจ๊ะ ไปนู่นชั้นสองฉันเปิดโต๊ะวีไอพีไว้แล้ว”
“แหมมม๋ แกนี่มันรู้ใจสมกับเป็นเพื่อนรักฉันจริงๆ"
“แน่สิ”
พอเดินมาถึงโต๊ะฉันก็สอดส่ายสายตามองหาเฮียเท็นทันที และไม่นานฉันก็เห็นเค้า
คือแทบจะไม่ต้องมองหาเลยก็ว่าได้เพราะกลุ่มเฮียแกนี่ออร่าพุ่งมากกก
สาวๆแถวนี่นี่มองกันตาเป็นมัน แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น
ประเด็นคือยัยผู้หญิงหน้าปลวกที่นั่งเกาะแขนเฮียอยู่!! มันเป็นครายยยย!!!!!!
“แกนั่งรอยัยแคทกะยัยเมเปิลที่โต๊ะละกันนะเดี๋ยวขอตัวไปกำจัดปลวกแป๊ป”
ฉันบอกยัยยูริทั้งๆที่ไม่ได้มองหน้ามันเลยด้วยซ้ำ
ตอนนี้ฉันจ้องเขม็งไปที่นังปลวกนั่นอย่างอาฆาตแค้น
“ทิ้งกูอีกละ เออๆ ไปเถอะถ้าต้องการกำลังเสริมก็บอกนะจ๊ะ”
ยัยยูริพูดทีเล่นทีจริง
“หึ ปลวกตัวเดียว คนสวยเอาอยู่”
บอกเสร็จฉันมุ่งตรงเข้าไปหาเป้าทันทีหมายก่อนจะแทรกกลางระหว่างนังปลวกนั่นกับเฮียเท็นแล้วก็ไม่ลืมที่จะหันไปควงแขนร่างสูงไว้แล้วเอาหน้าซบกับแขนแกร่ง
เฮียเท็นหันมามองหน้าฉันด้วยสายตาเย็นยะเยือกส่วนคนอื่นๆในโต๊ะหน่ะเหรอ สตั๊นไปสิค่ะ
คงจะสงสัยกันล่ะสิ อีนี่เป็นใคร
ถึงแม้จะอายก็เถอะ แต่นาทีนี้ความหึงความหวงมันคลอบงำค่ะ
“นี่ แกเป็นใครห๊า!!ปล่อยแขนเท็นเดี๋ยวนี้เลยนะ”
ยัยปลวกนั่นเมื่อตั้งสติได้ก็หันมาแว๊ดใส่ฉันทันที ก่อนจะเข้ามากระชากแขนฉันออก
แต่มีหรือฉันจะปล่อยง่ายๆ ฉันกอดแขนเฮียเท็นแน่น
ส่วนรายนั้นก็นั่งนิ่งไม่ไหวติง ไม่คิดจะห้ามอะไรเลยรึไงคะ
“โอ๊ยป้า จะแว๊ดทำไมห้ะ แสบแก้วหูหมดแล้วเนี่ย”
“กรี้ดดดดดด กะแกเรียกใครป้าห๊า"
“เอ้าในที่นี้ก็มีแต่ป้าคนเดียวไม่ใช่รึไงคะ” ฉันตอบพลางกวาดตามองรอบๆ
"ปากดีนักนะนังนี่”
แล้วนางก็หันมากระชากฉันต่อ
“ปล่อยเท็นนะ”
“ไม่ปล่อย ทำไมเฮน่าจะต้องปล่อยว่าที่สามีตัวเองในอนาคตด้วยล่ะ :P ”
ฉันหันไปแลบลิ้นยั่วยัยปลวกนั่นอย่างไม่ยอมแพ้
“หึหึ”
ฉันแอบเห็นเพื่อนเฮียพากันขำด้วยแหละ แต่ไม่แคร์ค่ะขอสลัดยัยปลวกนี่ออกไปก่อน
“กรี้ดดดดดดดดด!!!!!”
โอ๊ยยหูฉันจะระเบิด
“จะกรี้ดอะไรนักหนาคะป้า เห็นไหมคนหันมามองหมดแล้วเนี่ย”
ยัยป้านั่นโกรธฉันจนควันออกหู
“แก”
ยัยปลวกเงื้อมือขึ้นสูงหมายจะฟาดมันลงบนใบหน้าของฉัน และก่อนที่มันจะได้สัมผัสใบหน้าของฉันนั้น ขวับ แล้วก็มีมือปริศนาเอื้อมมาคว้าไว้ทัน เหมือนภาพซ้ำเนอะ
เหตุการณ์นี้มันคุ้นๆนะคะว่าไหม
และมือนั้นจะเป็นมือใครไปไม่ได้นอกจากมือของซาตานสุดหล่อของฉันเอง
“อ้ะ?เท็นปล่อยกีกี้นะคะ กีกี้จะตบสั่งสอนนังนี่”
อ่อยัยปลวกนี่ชื่อกีกี้เองหรอกเหรอ
“กลับไปซะกีกี้”เฮียเท็นบอกนังปลวกเอ้ย! นังกีกี้ด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ว่าไงนะคะ?”นางหันไปทางเฮียเท็นด้วยแววตาโกรธจัด
“หูหนวกเหรอคะป้า เฮียเท็นเค้าพูดว่า กลับ-ไป-ซะ-ค่ะ"
“เฮน่า หยุด”
นั่นไง โดนดุเลย ฮึ่ยยย
“ส่วนเธอ ไปได้แล้ว แล้วก็เลิกรังควานฉันสักที อย่าให้ฉันต้องจัดการขั้นเด็ดขาด”น้ำเสียงนิ่งเรียบแต่แววตาดุดันของเฮียตอนนี้แม่งน่ากลัวชะมัด
แล้วนี่เค้าจะจัดการอะไรฉันรึเปล่าเนี่ย
"ฝากไว้ก่อนเถอะ”
นังปลวกหันมาชี้หน้าคาดโทษฉันก่อนจะสะบัดตูดออกไปอย่างโมโห
“รีบกลับมาเอาไวๆนะคะป้า~”
ฉันตะโกนตามหลังยัยป้านั่นไป
“เฮน่า”
ทำไมรู้สึกขนรุกแปลกๆแฮะ อย่าบอกนะว่าปวด-ี้
ไม่น่าใช่นะก่อนมาก็เข้าห้องน้ำไปแล้วนิ?!
ฉันค่อยๆเงยหน้าไปมองร่างสูง แล้วก็ป๊ะเข้ากับในตาคม ที่ตวัดลงมามองฉันอย่างน่ากลัว
กูว่าแล้วไงล่ะ.....
——————————————-