3

 

-Tennel Part-

“อ้าวเชี่ยเท็นไปหงุดหงิดไรมาครับ”

ไอ้กัสเพื่อนผมมันทักขึ้นเมื่อผมเดินกลับลงมาชั้นสอง

“เรื่องของกู”

แม่งเอ้ยคิดแล้วก็หงุดหงิดยัยนั่นมาโผล่มาที่นี่ได้ไงวะ

“กูเห็นนะว่ามึงไปทำไรมา”ไอ้เจพูดขึ้นอีกคน พวกหันมามองล้อเลียนผม

“หึไปช่วยไม่พอแถมยังพาไปชั้นสามอีกนะยังไงๆ"

“ไอ้มาร์คมึงหุบปาก”

“หงุดหงิดลงมาขนาดนี้อย่าบอกนะว่ามึงไม่ได้แดก”ไอ้เหี้ยฟอคขยี้จุดกู

“กูก็ไม่ได้จะแดกแค่พาขึ้นไปเคลียร์”

ไอ้พวกเหี้ยนี่แม่งคิดแต่เรื่องสิบแปดบวก

กูล่ะเพลียจิต

“มึงรู้จักสาวน้อยคนนั้นเหรอ? "

“......”

อึกก

ผมไม่ตอบแต่หยิบแก้วเหล้าขึ้นมากระดกแทน

แล้วจู่ๆภาพยัยเด็กนั่นก็ตามหลอกหลอนเข้ามาในความคิด

ผมยังจดจำเด็กสาวที่คอยตามจีบผมเมื่อสามปีก่อนได้ดี

ภาพที่เธอเล่นกับเจ้าเมอร์ฟี่สุนัขของผมนั้นมันยังคงติดตามาจนทุกวันนี้

ยอมรับเลยว่าเฮน่าเป็นเด็กผู้หญิงที่น่ารักมาก

ผิวขาว ปากนิด จมูกหน่อย ตาคมกลมโตผมเห็นครั้งแรกยังตะลึง

แต่พอเธอมาบอกชอบผมเท่านั้นแหละ ผมก็เว้นละยะห่างปิดกั้นเธอทันที

กูไม่ได้หยิ่งและไม่ได้บิดเบือนทางเพศนะเว้ยบอกไว้ก่อน แต่กูก็แค่หวงชีวิตโสดไม่อยากผูกพันธ์กับใคร

ช่วงนั้นยัยนั่นแม่งตามเตาะตามอ่อยผมทุกครั้งที่เจอจนผมเกือบหวั่นไหว หรืออาจจะหวั่นไหวไปแล้วแต่ไม่รู้ตัวก็ไม่รู้

ดีนะที่จู่ๆยัยนั่นก็หายไปก่อน ยอมรับเลยตอนแรกผมเองก็รู้สึกแปลกๆแอบหงุดหงิดหน่อยๆที่จู่ๆก็หายไป แต่ไม่นานผมก็ลืมเธอไป จนได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง แม่งเอ๊ยย!!!!!

ยัยนั่นแม่งสวยขึ้นมาก มากจนผมแอบหงุดหงิด

แล้วนี่กูเป็นอะไรไปวะ จะมานั่งหงุดหงิดเกี่ยวกับยัยนั่นทำไมวะเชี่ยเอ้ยย

“เบาๆหน่อยก็ได้สัส นั่นเหล้าไม่ใช่น้ำเปล่าครับคุณเพื่อน”

“เรื่องของกู -__-"

“ไอ้เชี่ยเท็น มึงหันไปดูผู้หญิงเดรสดำโต๊ะนั้น กูเห็นจ้องจะเขมือบมึงตั้งนานละ สนองหน่อยมั้ยเพื่อน”

ผมหันไปมองตามที่ไอ้กัสมันบอก และก็จริงพอผมหันไปมองผู้ญิงคนนั้นก็ขยิบตามาให้ผมแถมยังทำหน้ายั่วยวนส่งมาให้อีก

หึ ผมยกยิ้มมุมปากก่อนจะหันหน้ากลับมาแบบไม่สนใจ

“ไม่ว่ะ”

“ห๊ะ/ห๊ะ/ห๊ะ/ห๊ะ”พวกมันอุทานพร้อมกัน พลางมองผมตาโต

“พวกมึงจะตกใจทำเชี่ยไร”

“ไอ้เท็นมึงกินยาลืมเขย่าขวดป่ะวะ ปกติมึงไม่เคยพลาดนิ”

ไอ้ฟอคแม่งพูดขึ้น

นี่พวกมึงเห็นกูเป็นคนยังไงวะ ?

แต่ก็จริงอย่างที่มันบอกนั่นแหละ ปกติถ้ามีผู้หญิงเสนอมาผมก็จะสนองให้ทันที ไม่เคยพลาด แต่...

“วันนี้ไม่อารมณ์”ผมตอบมันเซ็งๆ

ตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว ไม่ว่าจะมองผู้หญิงคนไหน ภาพของยัยเด็กนั่นก็ทับซ้อนขึ้นมาจนหงุดหงิดใจ

แม่งคิดว่าตัวเองอายุเท่าไหร่กันเชียวถึงกล้าแต่งตัวโป๊ขนาดนั้นมาในสถานที่แบบนี้ !

“กูจะขึ้นไปนอนละ พวกมึงแดกเสร็จกะกลับบ้านไปละกัน กูไปละ”

“-0- “

พวกมันมองผมอึ้งๆ แต่ผมขี้เกียจสนใจพวกมันแล้วเลยหันหลังเดินขึ้นห้องไปพักผ่อนดีกว่า

 

-Hana Part-

หลังจากกลับมาจากผับวันนั้นฉันก็โทรไปหานังเพื่อนสาวสุดเลิฟทันที

เหตุการณ์ตอนโทร

‘ยัยเทย่าทำไมแกไม่บอกฉันว่าเฮียเท็นอยู่เกาหลี’

[แกรู้ได้ไง อย่าบอกนะว่า....]

‘ใช่ ฉันเจอเฮียเท็นเมื่อกี้ที่ผับเค้า’

[เฮ้ยย จริงดิ !!] ยัยเทย่าร้องขึ้นอย่างตกใจ

‘ย่ะ!ทำไมแกไม่บอกฉันห๊าว่าเฮียเท็นอยู่นี่’

[ก็แกบอกฉันเองว่าแกจะตัดใจจากเฮียเท็นนิ ฉันก็เลย...ไม่ได้บอกแก]

โอ๊ยย กูจะบ้าตาย แล้วก็ปล่อยให้กูตัดใจเองอยู่ได้ตั้งนาน

‘ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ฉันตัดใจจากเฮียแกไม่ได้จริงๆว่ะ’

[ยังไงแน่ห้ะเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา สรุปยังไง]

‘ครั้งนี้จริงจัง’

[หึหึ ฉันก็คิดไว้อยู่แล้วแหละว่ายังไงแกก็หนีไม่พ้นเฮียฉันหรอกนังพี่สะไภ้]

‘แหมม แกก็เรียกแบบนี้ฉันก็เขิลน่ะสิ’ฉันยกมือขึ้นกุมหน้าเขิลๆ

[หึหึ ฝึกเรียกไ้ว้ก่อนไง เออนี่แกโทรมาพอดีเลยฉันมีไรจะบอก]

‘ไรยะ?’

[สอบเสร็จฉันจะไปเกาหลี ไปเรียนต่อที่นั่น]

‘กรี้ดดดด จริงจัง ?’

[จริง อย่าพึ่งบอกเฮียล่ะ]

‘ได้ รีบมาด่วนเลยนะคิดถึงแกสุดดด’

[ย่ะ ฉันจะไปนอนละนะ ง่วง แกนี่โทรมาไม่ดูเวลาจริงๆ]

‘โทดที ก็คนมันอยากเมาท์มอยนิ ไปๆ ไปนอน ฝันดีเพื่อนเลิฟ’

[ย่ะ]ทั้งพี่ทั้งน้องแม่งตอบกูสั้นเหลือเกิ้นนน

ติ้ด แล้วมันก็ตัดสายไป

 

วันถัดมา

17:00น.

[ฮัลโหลล ลล ล] อื้มเสียงแบบนี้~

นี่มันห้าโมงเย็นละอย่าบอกนะว่ามันยังไม่ตื่น

“นังยูริ ตะวันจะตกดินอยู่แล้ว นี่แกยังไม่ตื่นอีกเหรอห้ะ"

[หืม ครายยยย]

เออตื่นสายไม่พอแม่งเสือกจำเสียงคนสวยไม่ได้อีก

“เฮน่าเพื่อนสาวคนสวยของแกไงเอง”

[หื้มม โทรมาแต่เช้ามีอะไรอะ ห้าวววว]

“เช้าบ้านเตี่ยแกดิ ช่วยแหกตาดูนาฬิกาด้วยค่ะ”

คลุกคลัก เสียงเหมือนปลายสายทำอะไรสักอย่าง

[โหวว ห้าโมงเย็น เหี้ยย ฉันนอนยาวขนาดนี้เลยเหรอวะ]

“เออออ”

[โทรมามีไร]

“ก็...คืนนี้ไปผับเป็นเพื่อนหน่อยดิ”

[ห้ะ!!ไหนบอกจะอ่านหนังสือยะ]

“เออหน่า ไว้ค่อยอ่าน มีเรื่องต้องไปทำ”กูนี่ก็เด็กดีเหลือเกิ้นน จะสอบอยู่แล้ว

[เรื่องไร อย่าบอกนะ .... เรื่องผู้ชาย]

“อะไรประมาณนั้น”

[แสดงว่าเมื่อคืนที่แกหายไป มันมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นใช่ไหม เล่าเลยนังเฮน่า…]

“เออ เดี๋ยวไปรับที่คอนโดแล้วเดี๋ยวเล่าให้ฟัง”

[โอเค]

ติ้ด!

21:00น

“ม๊าจ๋าาา วันนี้หนูขอไปเที่ยวกับยัยยูรินะคะ แล้วก็ขอไปค้างที่คอนโดยัยนั่นด้วยน้า พอดีพรุ่งนี้นัดกันอ่านหนังสือน่ะค่ะ"เห็นอย่างงี้ฉันก็ตั้งใจเรียนอยู่นะะ

หลังจากแต่งตัวเสร็จฉันก็เดินลงมาขออณุญาติคุณหญิงแม่

“จะไปเที่ยวอีกแล้วเหรอเฮน่า เมื่อคืนหนูพึ่งไปมาเองนะ”

“หน่าา นะคะ สัญญาไม่ดึกค่ะ”

เมื่อเห็นว่าม๊าของฉันมีท่าทางลังเลฉันจึงต้องรีบเดินเข้าไปกอดออดอ้อนท่านทันที

“นะค้าาาา”

ส่งสายตาปุอิ๊งปุอิ๊ง *.*

“ก็ได้ ดูแลตัวเองดีๆด้วยนะ รู้ใช่ไหมป๊ากับม๊าเป็นห่วง”

“รับทราบค่ะ จุ้บบบ หนูไปก่อนนะคะเดี๋ยวยัยยูริจะรอนาน”

ฉันจุ้บม๊าไปทีนึงก่อนจะรีบบึ่งรถออกไปรับยัยยูริทันที

 

Devilll Club

สองร่างบางในชุดเดรสสั้นแหวกนู่นนิดแหวกนี่หน่อย โชว์สัดส่วนน่ามองเดินเขามาในคลับทำเอาชายหนุ่มระแวกนั้นเหลียวมองจนคอแทบเคล็ด

“สาวน้อยมากับใครเหรอครับ?”แหกตาดูสิค่ะ

“มีแฟนยังครับ?”กำลังตามอ่อยเค้าอยู่

“ไปต่อกับพี่ไหมครับ”เช็คเบ้าหน้าก่อนชวนด้วยค่ะ

“วี้ดดดวิ่วววว!!!!!!”

“โอ๊ยฉันล่ะเบื่อพวกหน้าม่อ จะอะไรนักหนา น่าลำคาญ”

ฉันกับยัยยูริรีบก้าวเข้าไปด้านในทันที

“แกจะไหน”ยัยยูริคว้าแขนฉันไว้

“ไปหน้าบาร์ไง?”ฉันมองหน้ามัน งงๆ จะมาจับแขนฉันไว้ทำไงยะ

“นังบื้อ แกจะอ่อยเจ้าของผับไม่ใช่รึไง"

“ก็ใช่"

ระหว่างทางฉันเล่าเรื่องเฮียเท็นให้นางฟังแล้วน่ะ

“แล้วจะมานั่งทำบ้าอะไรอยู่ด้านล่างจ๊ะ ไปนู่นชั้นสองฉันเปิดโต๊ะวีไอพีไว้แล้ว”

“แหมมม๋ แกนี่มันรู้ใจสมกับเป็นเพื่อนรักฉันจริงๆ"

“แน่สิ”

พอเดินมาถึงโต๊ะฉันก็สอดส่ายสายตามองหาเฮียเท็นทันที และไม่นานฉันก็เห็นเค้า

คือแทบจะไม่ต้องมองหาเลยก็ว่าได้เพราะกลุ่มเฮียแกนี่ออร่าพุ่งมากกก

สาวๆแถวนี่นี่มองกันตาเป็นมัน แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น

ประเด็นคือยัยผู้หญิงหน้าปลวกที่นั่งเกาะแขนเฮียอยู่!! มันเป็นครายยยย!!!!!!

“แกนั่งรอยัยแคทกะยัยเมเปิลที่โต๊ะละกันนะเดี๋ยวขอตัวไปกำจัดปลวกแป๊ป”

ฉันบอกยัยยูริทั้งๆที่ไม่ได้มองหน้ามันเลยด้วยซ้ำ

ตอนนี้ฉันจ้องเขม็งไปที่นังปลวกนั่นอย่างอาฆาตแค้น

“ทิ้งกูอีกละ เออๆ ไปเถอะถ้าต้องการกำลังเสริมก็บอกนะจ๊ะ”

ยัยยูริพูดทีเล่นทีจริง

“หึ ปลวกตัวเดียว คนสวยเอาอยู่”

บอกเสร็จฉันมุ่งตรงเข้าไปหาเป้าทันทีหมายก่อนจะแทรกกลางระหว่างนังปลวกนั่นกับเฮียเท็นแล้วก็ไม่ลืมที่จะหันไปควงแขนร่างสูงไว้แล้วเอาหน้าซบกับแขนแกร่ง

เฮียเท็นหันมามองหน้าฉันด้วยสายตาเย็นยะเยือกส่วนคนอื่นๆในโต๊ะหน่ะเหรอ สตั๊นไปสิค่ะ

คงจะสงสัยกันล่ะสิ อีนี่เป็นใคร

ถึงแม้จะอายก็เถอะ แต่นาทีนี้ความหึงความหวงมันคลอบงำค่ะ

“นี่ แกเป็นใครห๊า!!ปล่อยแขนเท็นเดี๋ยวนี้เลยนะ”

ยัยปลวกนั่นเมื่อตั้งสติได้ก็หันมาแว๊ดใส่ฉันทันที ก่อนจะเข้ามากระชากแขนฉันออก

แต่มีหรือฉันจะปล่อยง่ายๆ ฉันกอดแขนเฮียเท็นแน่น

ส่วนรายนั้นก็นั่งนิ่งไม่ไหวติง ไม่คิดจะห้ามอะไรเลยรึไงคะ

“โอ๊ยป้า จะแว๊ดทำไมห้ะ แสบแก้วหูหมดแล้วเนี่ย”

“กรี้ดดดดดด กะแกเรียกใครป้าห๊า"

“เอ้าในที่นี้ก็มีแต่ป้าคนเดียวไม่ใช่รึไงคะ” ฉันตอบพลางกวาดตามองรอบๆ

"ปากดีนักนะนังนี่”

แล้วนางก็หันมากระชากฉันต่อ

“ปล่อยเท็นนะ”

“ไม่ปล่อย ทำไมเฮน่าจะต้องปล่อยว่าที่สามีตัวเองในอนาคตด้วยล่ะ :P ”

ฉันหันไปแลบลิ้นยั่วยัยปลวกนั่นอย่างไม่ยอมแพ้

“หึหึ”

ฉันแอบเห็นเพื่อนเฮียพากันขำด้วยแหละ แต่ไม่แคร์ค่ะขอสลัดยัยปลวกนี่ออกไปก่อน

“กรี้ดดดดดดดดด!!!!!”

โอ๊ยยหูฉันจะระเบิด

“จะกรี้ดอะไรนักหนาคะป้า เห็นไหมคนหันมามองหมดแล้วเนี่ย”

ยัยป้านั่นโกรธฉันจนควันออกหู

“แก”

ยัยปลวกเงื้อมือขึ้นสูงหมายจะฟาดมันลงบนใบหน้าของฉัน และก่อนที่มันจะได้สัมผัสใบหน้าของฉันนั้น ขวับ แล้วก็มีมือปริศนาเอื้อมมาคว้าไว้ทัน เหมือนภาพซ้ำเนอะ

เหตุการณ์นี้มันคุ้นๆนะคะว่าไหม

และมือนั้นจะเป็นมือใครไปไม่ได้นอกจากมือของซาตานสุดหล่อของฉันเอง

“อ้ะ?เท็นปล่อยกีกี้นะคะ กีกี้จะตบสั่งสอนนังนี่”

อ่อยัยปลวกนี่ชื่อกีกี้เองหรอกเหรอ

“กลับไปซะกีกี้”เฮียเท็นบอกนังปลวกเอ้ย! นังกีกี้ด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ว่าไงนะคะ?”นางหันไปทางเฮียเท็นด้วยแววตาโกรธจัด

“หูหนวกเหรอคะป้า เฮียเท็นเค้าพูดว่า กลับ-ไป-ซะ-ค่ะ"

“เฮน่า หยุด”

นั่นไง โดนดุเลย ฮึ่ยยย

“ส่วนเธอ ไปได้แล้ว แล้วก็เลิกรังควานฉันสักที อย่าให้ฉันต้องจัดการขั้นเด็ดขาด”น้ำเสียงนิ่งเรียบแต่แววตาดุดันของเฮียตอนนี้แม่งน่ากลัวชะมัด

แล้วนี่เค้าจะจัดการอะไรฉันรึเปล่าเนี่ย

"ฝากไว้ก่อนเถอะ”

นังปลวกหันมาชี้หน้าคาดโทษฉันก่อนจะสะบัดตูดออกไปอย่างโมโห

“รีบกลับมาเอาไวๆนะคะป้า~”

ฉันตะโกนตามหลังยัยป้านั่นไป

“เฮน่า”

ทำไมรู้สึกขนรุกแปลกๆแฮะ อย่าบอกนะว่าปวด-ี้

ไม่น่าใช่นะก่อนมาก็เข้าห้องน้ำไปแล้วนิ?!

ฉันค่อยๆเงยหน้าไปมองร่างสูง แล้วก็ป๊ะเข้ากับในตาคม ที่ตวัดลงมามองฉันอย่างน่ากลัว

กูว่าแล้วไงล่ะ.....

 

——————————————-