6.00

เช้าวันต่อมาผมก็สดุ้งตื่นในอ้อมกอดของเค้าผมไม่ได้สัมผั​สความรู้​สึกเเบบนี้มานานเเล้วเหมือนกันมันรู้สึกอบอุ่นเเละปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูก

มือเล็ก​เอื้อมไปสัมผัส​ใบหน้าของอีกฝ่ายที่นอนโอบกอดเค้าอยู่

ใช่ครับวันจะเป็นวันสุดท้ายที่ผมจะอยู่ที่นี่เพราะผมเตรียมตัวจะบินกลับอเมริกา​ตั้งเเต่เมื่อวานเเล้วเครื่องออกประมาณ​9โมง

ร่างเล็ก​โน้มหน้าลงไปหอมเเก้มร่างหนาก่อนที่จะลุกขึ้นเบาๆเพื่อไม่ให้ร่างหนาตื่น

7.50

ผมทำธุรส่วนตัวเสร็จ​สับพร้อมที่จะออกเดินทางผมทิ้งจดหมายเล็กๆไว้ใบหนึ่งเเล้วเดินออกไปพร้อมกับปิดประตูห้องเบาๆ

9.30

สนามบิน​ดอนเมือง​

..............

สนามบิน​ดอนเมือง​

โปรดทราบ เครื่องบินของสายการบินไทย เที่ยวบินที่ ทีจี 790 พร้อมแล้วที่จะออกเดินทางไป​ วอชิงตัน ดีซี (Washington D.C.)​สหรัฐอเมริกา​ ขอเชิญผู้โดยสารทุกท่านขึ้นเครื่องได้ ณ ทางออกหมายเลข 56 โปรดขึ้นเครื่องได้ ณ ทางออกหมายเลข 56 ขอบคุณครับ

ร่างเล็ก​มองนาฬิกาก่อนที่จะเดินขึ้นเครื่องไป

10.00

คอนโด​วา​รินทร์​

ร่างหนาตื่นขึ้นมาพร้อมกับบิดขี้เกียจ​พอมองไปรอบๆกลับไม่พอใครเลยเเม้กระทั้งคนในอ้อมกอดของเค้าที่นอนกอดกันเมื่อคืน

ภากรลุกขึ้นก่อนที่จะหยิบผ้าคลุมมาสวมเเล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ

ร่างหนาไม่ได้เอ๊ะใจมากนักจึงเข้าไปทำธุระ​ส่วนตัว

10.30

:ไม่มี​การตอบรับ​จาก​เลข​หมาย​ที่​คุณ​เรียกค่ะ

เเชท

.....

12.00

คอนโด​วา​รินทร์​

ภากรเดินกระวนไปมาก่อนที่จะเจอเข้ากับข้อความในเเผ่นกระดาษ​ที่วา​รินทร์​เขียนเเละวางไว้

รินทร์​ขอเวลาอยู่กับตัวเองคิดไตร่ตรอง​อะไรหลายๆอย่างถ้าพี่ยังรักยังห่วงรินทร์​อยู่ขอให้ตามหารินทร์​ให้เจอนะครับ

สนามบินอเมริกา​

เจมส์​มองไปตามเสียงเรียกก่อนที่จะเจอเข้ากับวา​รินทร์​ที่ยื่นถือกระเป๋าเดินทางอยู่ไม่ไกล

23.00

หลังจากผมกลับมาที่อเมริกา​ก็จัดการทำความสะอาด​ห้องยกใหญ่​เลยกว่าจะเสร็จ​ก็ดึกเลยพึ่งอาบน้ำเเละวางเปิดโทรดูโทรศัพท์​

ข้อความ​ที่​ยังไม่ได้อ่าน+99

สายที่ไม่ได้รับ20สาย

พี่กร ติ้ดๆๆ!!

เเชท

อ่านเเล้ว

อ่านเเล้ว

จบบทสนทนา​

1สัปดาห์​ต่อมา

12.35

ติ้งนึง!!

ติ้งนึง!!

ติ้งนึง!! ๆๆ

ร่างเล็ก​พลิกตัวไปมาบนเตียง​ก่อนที่จะเอื้อมไปหยิบ​โทรศัพท์​มาเปิดดูข้อความที่รัวมาจากเจมส์​

เเชท

อ่านเเล้ว

จบบทสนทนา​

วา​รินทร์​งอเเงกับตัวเองซักพักก่อนที่จะลุกไปทำธุรส่วนตัว

13.30

ร่างเล็ก​เดินเข้าไปนั่งยังห้องทำงานเเล้วหยิบอุปกรณ์​ขึ้นมาเเล้วเริ่มวาดภาพต่อจากเมื่อวาน

มือเล็ก​ค่อยวาดตวัดไปมาจนได้ลายเส้นที่สวยงามเเต่กลับรู้สึกว่าร่างกายเหนื่อยล้าอ่อนเพลียอย่างบอกไม่ถูกทั้งๆที่ยังไม่ได้ลงมือทำงานหนักๆอะไรเลย

ร่างเล็กไม่สนใจก่อนที่จะวาดภาพต่อไปไม่นานร่างเล็กก็เริ่มมีอาการคลื่นไส้​จึงทำให้สมาธิหายไปชั่วขณะ

ร่างเล็ก​วาดภาพไปพลางใช้มืออีกข้างปิดปากเอาไว้

เจ้าตัวทนไม่ไหวกับอาการที่เป็นจึงรีบเข้าไปอาเจียนในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว

ห้องน้ำ

พูดไม่ทันขาดคำอาการนั้นก็กลับมาอีกรอบ

อาเจียนไปเเต่ละทีทำเอาผมเสียงพลังงานไปมากเเทบหน้ามืดคาห้องน้ำกันเลยทีเดียว

ผมนั่งฟุบหมดเเรงข้างโถส้วมก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์​โทรออก

.....

ร่างเล็ก​พยุงตัวเองลุกขึ้นก่อนที่จะเดินขึ้นไปนอนบนเตียงด้วยสภาพที่หมดเรี่ยวเเรง

บ่นกับตัวเองไม่นานก็เผลอหลับไป

25นาทีต่อมา

ก๊อกๆ

เข้าไปนะ

เเกร่ก!!

เจมส์​เดินถึงถุงขนมเข้าไปนั่งข้างๆวา​รินทร์​บนเตียง

จู่ๆวารินทร์​ก็เกิดน้อยใจร้องไห้ออกมาเพียงเพราะอยากกินบัวลอย

วา​รินทร์​ที่ร้องไห้สะอึก​สะอื้น​ก็หยิบขนมที่เจมส์​ให้มาลองชิม

วา​รินทร์​ร้องไห้อย่างจริงจังก่อนที่จะเดินไปนอนร้องไห้ต่อที่บนเตียง

เจมส์​ทำหน้างงๆกับการกระทำของวา​รินทร์​ก่อนที่จะเดินออกจากห้อง

ในใจผมหิวข้าวมากๆเเต่กลับกินอะไรไม่ได้เลยกินได้เเต่ของหวานๆที่ชอบพอถึงตอนนี้​ก็เเทบจะนอนให้ห้องน้ำเเล้วลุกไม่ไหว

ห้องน้ำ

21.00

ร่างเล็ก​ตัดสินใจยันตัวลุกขึ้นอาบน้ำ​ทำธุรต่อก่อนที่จะมานอนที่เตียงเช่นเดิม

ร่างเล็ก​หยิบโทรศัพท์​ขึ้นมาเข้ากูเกิ้ลเซิร์ตหาอาการที่เป็นอยู่

วา​รินทร์​เลื่อนดูไปเรื่อยๆจนเจออาการที่ตรงที่สุด

เจ้าตัวนึกขึ้นได้ทำเอาซ๊อตนิ่งใจหายไปพักนึง

ร่างเล็กนั่งนับวันอยู่พักใหญ่​ก่อนที่จะสรุปได้

ผมนั่งครุ่นคิด​อยู่นานก่อนที่จะล้มตัวลงนานก่อนที่จะไม่ได้นอนเพราะอาการคลื่นไส้นี่เเหละ

วันต่อมา

เเชท

อ่านเเล้ว

อ่านเเล้ว

......

10.30

เเละเเล้วอาการนั้นก็กลับมาอีกครั้งดูเหมือนว่ามันจะหนักขึ้น

ห้องน้ำ

ร่างเล็ก​เดินไปเอาที่ตรวจครรภ์​ที่ซื้อไว้เมื่อตอนเช้ามา5อัน

ร่างเล็ก​ตัดสินใจตรวจทันทีเเละจะอ่านผลได้ก็ต่อเมื่อ3-4ผ่านไป

ร่างเล็ก​คว่ำที่ตรวจครรภ์​ไว้เเล้วรอลุ้นอย่างใจจดใจจ่อ

3นาทีผ่านไป

ร่างเล็กหลับตาก่อนที่จะหยิบผลตรวจขึ้นมาอ่าน

ร่างเล็กไม่ค่อยมั่นใจจึงเอาอีก4อันมาตรวจพร้อมกัน

3นาทีผ่านไป

ร่างเล็ก​ถึงกับน้ำตาคลอเข่าอ่อนทรุดลงกับพื้นในใจก็อยากจะมีลูกเเต่ว่าไม่ใช่ตอนนี้​

ร่างเล็ก​เดินเข้าไปในห้องก่อนที่จะเเชทหาเพื่อนสนิท

เเชท

จบบทสนทนา​

อีก1อาทิตย์​ผ่านไป

เเชท

อ่านเเล้ว

จบบทสนทนา​

ร่างหนารีบเตรียมของก่อนที่จะเตรียมบินไปอเมริกา​ในวันพรุ่งนี้​

วันต่อมา

วารินทร์​นั่งบ่นพรางลูบท้องตัวเองอยู่บนเตียง

สภาพผมคือนอนเป็นผักเเล้วตอนนี้​มันอ่อนเเรงอย่างบอกไม่ถูกตอนกลางคืนเเทบจะไม่ได้นอนเลยมันเป็นปกติของคนท้องรึป่าวสำหรับผมการเเพ้ท้องมันค่อนข้างทรมารนะเเต่ก็คงเป็นการทรมานที่สุขใจ

18.30

ท่านผู้โดยสารโปรดทราบ. การบินไทยได้นำท่านมาถึง ท่าอากาศยานในสหรัฐอเมริกา​ แล้ว กรุณานั่งรัดเข็มขัดอยู่กับที่ จนกว่าสัญญาณแจ้งรัดเข็มขัดจะดับ. โปรดตรวจสอบเอกสารการเดินทาง สิ่งของ ๆ ท่าน ก่อนที่จะลงจากเครื่องบิน หากท่านมีข้อสงสัยประการใด กรุณาติดต่อสอบถามได้จากพนักงานภาคพื้นดิน. ขอบคุณค่ะ

หลังจากที่ผมลงจากเครื่อง​บินเเล้วผมไม่รอช้ารีบต่อรถไปยังที่อยู่ของวารินทร์​ที่เจมส์​ให้มา

20.00

ร่างเล็ก​วางดินสอลงก่อนที่จะลุกขึ้นบิดขี้เกรียจไปมา

ห้องน้ำ

ติ้งนึง

เเชท

จบบทสนทนา

บนดาดฟ้าคอนโด​

ร่างเล็ก​นั่งลงพร้อมกับหยิบโทรศัพท์​ขึ้นมาเปิดดูจู่ๆก็มีบุคคลปริศนาเดินเข้ามาปิดตาจากทางด้านหลัง

ฟรึ่บ!!

หยุดอย่าขยับ

ไม่งั้นเเกไม่รอดเเน่

ร่างเล็ก​ตกใจสดุ้งพร้อมกับตัวสั่น

หึ

ฉันต้องการ

ร่างสูงเอามือออกจากตาของวา​รินทร์​ก่อนที่จะโน้มหน้าลงไปหอมเเก้มทีนึง

ฟอดดดด

ทันทีที่ร่างเล็ก​เห็นหน้าของภากรเจ้าตัวถึงกลับร้องไห้ออกมา

ร่างหนาเดินเข้าไปกอดปลอบอีกคนไว้เเน่น