วารินทร์​

หิวมั้ย

พี่ขอโทษ​นะที่ไม่สามารถ​พารินทร์​ออกไปจากป่านี้ได้

พี่ดีใจนะที่ได้เจอรินทร์​อีกครั้ง

หรอ

ขอโทษ​ทีพี่มันไม่ดีเอง

ทำรินทร์​เสียใจตลอดเลย

ไม่มีวันไหนที่พี่ไม่คิดถึงรินทร์​เลยนะ

คิดถึงตลอดเลย

เเต่ไม่มีโอกาส​ได้ติดต่อ

ไม่มีโอกาส​ได้เจอ

เป็นไงบ้าง

...

พี่คิดถึงวารินทร์​คนเดิมจัง

วา​รินทร์​ที่เป็นคนตลกเฮฮาน่ารักสดใส

เป็นห่วงคนอื่นก่อนเสมอ

พี่คิดถึงรินทร์​

กลับมาเป็นคนเดิมของพี่ได้มั้ย

เเผนอะไร

...

พี่ขอโทษ​

เเต่พี่ก็ไม่ได้ทำให้เเม่รินทร์​ตายนิ่

พี่ยอมรับในสิ่งที่พี่ทำ

รินทร์​จะด่าจะว่าอะไรพี่ก็เชิญ​เลย

ถ้าทำให้รินทร์​สบายใจ

เเต่รินทร์​ยกโทษ​ให้พี่ได้มั้ย

ก็เหมือนที่รินทร์​โกรธ​พี่ในตอนนี้​ไง

รู้รึป่าวว่าการที่ครอบครัวเเตก เเยกกันมันเป็นอะไรที่เจ็บปวดที่สุดเลยนะ

เเต่รินทร์​ยังเหลือพี่นะที่คอยเป็นห่วงรินทร์​

...

ถึงรินทร์​จะไม่รู้สึกกับพี่เเล้ว

เเต่ยังไงพี่ก็จะทำให้รินทร์​รู้ว่า พี่รั​กรินทร์​มากขนาดไหน

ทั้งชีวิต​พี่รักใครไม่ได้อีกแล้ว

เพราะ​รินทร์​เป็นเดียวที่ทำให้พี่รู้สึก​

ทำให้พี่รัก

ไม่มีใครในโลกเหมือนรินทร์​อีกแล้ว

รินทร์​มีเเฟน​เเล้วหรอ

คนๆนั่นคงโชคดี​มากๆ

ที่ได้หัวใจรินทร์​ไป

ผิดกับพี่ที่เคยมีมันเเต่กลับรักษาไว้ไม่ได้

มานี้.จับมืออีกคน

หาที่หลบฝนสิ

หรือว่ารินทร์​จะนั่งตากฝนในที่โล่งๆเเบบนี้

ตรงนี้​คงจะเป็นที่ที่บังฝนได้ดีที่สุด

กลัวฟ้าร้องหรอ

กลัวก็บอกว่ากลัวสิ

ดูสิสั่นไปทั้งตัวเเล้วรู้มั้ย

อยู่ใกล้พี่ไม่ต้องกลัวหรอกนะ

พี่จะคอยอยู่ปกป้องรินทร์​เอง

ไม่ต้องกลัวนะ

เจอเพื่อนผมรึยังครับ

โธเอ้ย

ป่านนี้เพื่อนผมจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้

หมอกร

หมอกรก็หายไปด้วยค่ะ

เป็นไปได้มั้ยคะที่ทั้ง2จะหายไปพร้อมกัน

เพราะว่าหมอกรบอกว่ารู้จักคุณ​วา​รินทร์​เค้าจึงเดินตามไป

จากนั้นก็หายไปเลยทั้งคู่

ฝากเพื่อนผมด้วยนะครับ

เฮ้อ

เราผิดเองไม่หน้าปล่อยรินทร์​ไว้คนเดียวเลย

รินทร์​คงหิวยังไม่ได้ทานข้าวเที่ยงเลยด้วยซ้ำ

ไม่งั้นคงไม่ต้องวุ่นวายเเบบนี้

คุณ​หมอกรอะไรนั่นเค้าชำนาญพื้นที่หรอครับ

เเล้วทำไมไม่พารินทร์​กลับ

พระเจ้าช่วย

ซวยกับซวย

อือ...

ตื่นเเล้วหรอ

ก็เมื่อคืนเราเปียกฝนกันทั้งคู่

รินทร์​กลัวเเล้วก็หนาวจนตัวสั่น

พี่ก็เลยกอดเผื่อรินทร์​จะอุ่นขึ้น

พี่ไม่ได้ฉวยโอกาส

พี่เป็นห่วง

วา​รินทร์​

พี่ไม่ได้ชำนาญพื้นที่เหมือนชาวบ้านที่นี่นะ

ถ้าพาออกไปได้พี่คงไม่ปล่อยให้รินทร์​ลำบากแบบนี้หรอก

ป่ะ

เดินไปหาลำธารกัน

เมื่อคืนเราก็หลงที่ลำธารไม่ใช่หรอ

ทางที่เราจะกลับได้ก็ต้องหาลำธาร

หิวใช่มั้ยพี่รู้

ปากเเข็ง

มานี่จับมืออีกคน

เเน่ใจ

ถ้าหลงกันจะทำยังไง

โอเครงั้นก็ตามใจ

ไหวมั้ย

มา

วา​รินทร์!!!

ห้ามดิ้น

อยู่เฉยๆ

ข้อเท้ารินทร์​พลิกข้างขวา

บวมมาก

ห้ามขยับนะ

เจ็บหน่อยนะ

เสร็จ​เเล้ว

ห้ามขยับ

ห้ามเดิน

มาขึ้นหลังพี่

รินทร์​อย่าดื้อได้มั้ย

ไม่ใช่เพราะรินทร์​ดื้อเมื่อกี้หรอ

ทำให้ตอนนี้ขอพลิกจนเดินไม่ได้

ถ้าไม่อยากตายเป็นผีเฝ้าป่าที่นี่ก็ทำตามที่พี่บอกซะ

พี่รู้ว่ารินทร์​ยังเกลียด​พี่อยู่เเต่ตอนนี้เราไม่ควรคิดถึงเรื่องนั้น

ตอนนี้​เราต้องเอาตัวเราให้รอดจากสถานการณ์​นี้ก่อน

มา

ไม่

เบากว่าเดิมด้วยซ้ำ

วา​รินทร์​

วารินทร์​

ไม่คิดว่าชีวิต​นี้จะได้มาหลงป่าด้วยกัน

พี่ควรทำยังไงดี

ทำให้รินทร์​กลับมารักพี่เหมือนเดิม

อยู่ที่นี่คงมีความหวังที่คนจะเจอเรามากกว่า

หลับอยู่นี่นะ

เดี๋ยว​พี่มา

ผมขอไปตามหาเพื่อนผมด้วยคนได้มั้ยครับ

ผมเป็นห่วงเค้ามาก

ครับ

ไปกันเลย

วา​รินทร์!!

วา​รินทร์!!

อยู่ที่ไหน!!

ถ้าอยู่เเถวนี้ตระโกนกลับมาหน่อยนะ!!!

.ยิ้ม

นึกว่าพี่หายสินะ

.วางของก่อนที่จะเดินเข้าไปหาอีกคน

วารินทร์​

.กอดพร้อมลูบหลัง

พี่ก็อยู่นี่ไงครับ

พี่ไม่ทิ้งรินทร์​ไปไหนหรอก

เราจะออกไปจากป่านี้พร้อมกัน

เลิกร้องไห้ได้เเล้วพี่อยู่ตรงหน้านี่เเล้วไง.เช็ดน้ำตาให้อีกฝ่าย

นี่กินมั้ย

ผมไม้ป่า

เเทนตัวเองว่ารินทร์​เหมือนเดิมก็ได้

น่ารักดีออก

พี่ไม่ได้ยินรินทร์​เรียกพี่เเบบนี้มานานมากแล้วนะ

หมากเเงว

ไม่รู้สิเค้าเรียกกันเเบบนี้อ่ะ

ลิ้นจี่ป่านั่นเเหละ

ลองชิมดูสิ

ได้สิ

อร่อยนะ.ยิ้ม

อร่อยมั้ย

ที่จริงมันต้องกินกับพวกน้ำจิ้ม

พวกชาวบ้านเคยทำให้พี่กินอร่อยมากๆ

นี่หรอ

เค้าเรียกว่าเเอปเปิ้ลเมือง

ใช่

ชื่อนี้อาจจะไม่รู้จัก

มันคือหมากน้ำนมนั่นเเหละ

ชิมดู

อร่อย

ไม่เปรี้ยว​ๆ

นิ่งทำไมลองกินดูสิ

กินได้

โธ่เอ้ยนึกว่าอะไร

มาเดี๋ยว​พี่เเกะให้

เป็นไง

อร่อยก็กินเยอะๆจะได้มีเเรง

เป็นอะไร

นี่

หมากม่วงป่า

มะม่วงนั่นเเหละ

อร่อยมาก

พี่ไม่ได้รู้หมดซักหน่อย

ถ้ารู้หมดพี่คงพารินทร์​ออกไปจากป่านี้ได้เเล้ว

พี่รู้เเค่บางส่วนเเหละ

เพราะอยู่ที่นี่มา3ปีเเล้ว

ก็บอกไง

.ขำ

กินมาเเล้ว

นี่ไง

ลำธาร

จริง

น้ำเเร่ธรรมชาติ​ของเเท้เลยล่ะ

วินาทีนี้คือเราต้องรอด

ถ้าคิดเเบบนั้นเราอาจจะไม่รอดก็ได้นะ

น้ำนี่ดื่มได้

พอให้เราผ่านวันนี้​ไปให้ได้

อ่ะ

เป็นไง

โอเคร

ก็เมื่อคืนฝนตก

ก่อไปก็ดับอยู่ดี

โชคดีที่พกไฟเเช็กกับมีดเล็กไว้ติดตัว

รู้สิ

เรียนลูกเสือมาก็พึ่งจะได้ใช้ตอนนี้นี่เเหละ

เสื้อเปียกไงตั้งเเต่เมื่อคืน

ถอดผึ่งให้เเห้งจะได้ทำร่างกายให้อบอุ่น

รินทร์​ไม่ถอดอ่อ

เสื้อเปียกอยู่เห็นมั้ย

เเต่มันจะทำให้ไม่สบายนะ

เเล้วเเต่ถ้าเสื้อ​พี่เเห้งรินทร์​ก็ใส่เสื้อพี่เเล้วรินทร์​ก็เอาเสื้อรินทร์​ไปตาก

มาเอาขามานี่

ดีนะที่บวมเเต่บวมไม่มาก

อืม

ต้องประคบเย็นเพื่อลดอาการบวม

งั้น

ไม่มีน้ำเเข็ง​ประคบก็ต้องทำเเบบนี้เเหละ

เย็นมั้ย

.ยิ้ม

หรอเเฟนชื่ออะไร

ตัวอุ่นนะวา​รินทร์​

มีไข้อ่อนๆ

ก็พี่เป็นหมอ

ก็ต้องรู้อาการที่คนไข้เป็นสิ

รอนี่เเป๊บ

นี่น่าจะพอเเก้ขัดได้

คงจะลดอาการปวดได้นิดหน่อยเพราะตัวยาไม่ครบ

🙏 ยานะสาวัง นะวังโต.

เพี้ยง!!! .เป่าไปที่ขอเท้า

เป็นหมอเมือง

พอดีชาวบ้านให้คาถาเป่าเเก้ปวดมา

พี่ก็เลยนำมาปรับใช้กับกับเเพทย์​เเผนปัจจุบัน​

อาการมันเบาลงจริงนะ

พูดเป็นเล่นไป

จริงๆ

เดี๋ยว​อาการรินทร์​ก็จะดีขึ้น

เเล้วก็นี่

ไม่ใช่

มันคือฟ้าทลายโจร

มีสรรพคุณ​ ช่วย​เเก้ไข้​ เเก้ไอเเก้อาการปวดได้ด้วยนะสรรพคุณ​เยอะมาก

วารินทร์​

ในป่ามันไม่มีเเบบเเคปซูนให้ รินทร์​หรอก

มีเเต่เเบบสดๆ

รินทร์​

ต้องกิน

ตอนนี้​รินทร์​เริ่มตัวร้อนเเล้วนะ

ตอนกลางคืนจะทรมานนะถ้าไข้ขึ้น

วา​รินทร์​

อย่าดื้อกับพี่ได้มั้ย

กิน

กลั้นใจเคี้ยวเเล้วก็กลืน

เฮ้อ

ย่ะมาอู้ยากอู้เเก้นมะใจ๋วารินทร์​

ปี่บอกหื้อกิ๋นกะต้องกิ๋น

ย่ะมาดื้อมะใจ๋

กิ๋นเดี๋ยวนี่

ถ้าบ่กิ๋นปี่จะละตั๋วไว้ในป่านี้คนเดียวหนา

ละปี่จะปิ๊กบ้านคนเดียว

.ยื่นใบฟ้าทลายโจร

กิ๋น

หวานเป็นลมขมเป็นยาไง

อู้กำเมืองภาษาเหนือ

อยู่ที่นี่มานานเลยพูดได้นิดหน่อย

.ยิ้ม

อ่ะเเฮร่ม!!!!

ตอนนี้​เค้ายังไม่คืนดีกันนะเฟ้ย!!!

สำหรับ​ใครที่ไม่เข้าใจที่พี่กรพูดภาษาเหนือนี่ค่ะพี่บ่นว่า... ทำไมเธอถึงพูดยากพูดเย็นเเบบนี้วา​รินทร์​พี่บอกให้กินก็ต้องกินทำไมดื้อจังเลยกินเดี๋ยวนี้ถ้าไม่กินพี่จะทิ้งเธอไว้ในป่าคนเดียวเเล้วนะเเล้วพี่จะกลับบ้านไปคนเดียวกินซะ

ถ้าสำเนียงภาษา​เหนือเพี้ยนๆต้องขออภัยด้วยน้าเพราะไรท์​ไม่ใช่คนเชียงใหม่ไรท์​เป็นคนเเพร่สำเนียงเหนือจะต่างกันสำเนียงเชียงใหม่จะออกหวานๆใช่มั้ย5555

อย่าคาดหวังกับนิยายไรท์​เพราะว่ามันเมากาว555

มีคำผิดค่อยเเก้ทีหลัง