Ep.26
-
บ้านเจษฎา
-
วันนี้ครอบครัวอัศดิลได้มาเยี่ยมเยือนเพื่อนเก่าเพื่อนเเก่อย่างเจษฎา
-
อิ่มเอม
ปะป๊าๆ!!!
-
อิ่มเอม
เร็วหน่อยๆ
-
อิ่มเอม
หนูร้อนๆ
-
อัศดิล
แป๊บนึงครับลูก
-
อบอุ่น
เดี๋ยวผมพาลูกเข้าไปข้างใน ก่อนก็เเล้วกัน
-
อบอุ่น
คุณอย่าลืมกระเช้าเเบรนท์หลังรถนะครับ
-
อัศดิล
โอเคร
-
อัศดิล
เดี๋ยวตามไปนะ
-
อัศดิล
น้องเอม
-
อิ่มเอม
คะ
-
อัศดิล
เอมไปกับหม่ามี้ก่อนเลยนะ
-
อัศดิล
เดี๋ยวปะป๊าตามไป
-
อิ่มเอม
โอเครค่ะ
-
อบอุ่น
ป่ะ
-
อบอุ่นจับมือลูกสาวพร้อมกับเดินเข้าบ้านเจษฎาก่อนที่อัศดิลจะตามเข้าไป
-
-
ในบ้าน
-
อบอุ่น
พี่ภูมิกับพี่พีสวัสดีครับ
-
พีรพัฒน์
ครับ
-
อิ่มเอม
สวัสดีค่ะคุณอาทั้ง2
-
ภูมิ
จ้า
-
ภูมิ
น้องอิ่มเอมใช่มั้ยลูก
-
อิ่มเอม
ค่ะ.ยิ้ม
-
ภูมิ
โตไวจริงๆ
-
ภูมิ
มี๊อุ่นเลี้ยงดีสิท่า
-
พีรพัฒน์
เด็กสมัยนี้โตเร็วเนาะ
-
พีรพัฒน์
ทำไมเราไม่เห็นมีลูกกับเค้าเลย
-
ภูมิ
ไอ้พี
-
ภูมิ
อย่านอกเรื่อง
-
พีรพัฒน์
อ่าว
-
อบอุ่น
เเล้วคุณเจษเป็นยังไงบ้างครับ
-
พีรพัฒน์
น่าเป็นห่วงอยู่
-
พีรพัฒน์
หลงๆลืมๆไปหมด
-
อัศดิล
เเล้วตอนนี้มันอยู่ไหน
-
พีรพัฒน์
พักผ่อนอยู่ในห้อง
-
พีรพัฒน์
เมื่อเช้าให้กินข้าวกินยาเรียบร้อย
-
พีรพัฒน์
สงสัยยาจะออกฤทธิ์
-
อัศดิล
เฮ้อผมบอกมันเเล้วว่าให้ไปหาหมอตั้งเเต่เเรก
-
อัศดิล
มันเป็นมานานเเล้วนะพี่
-
อัศดิล
ผมบอกมันไปหาหมอ
-
อัศดิล
ตอนนั้นมันก็ไม่ยอมไป
-
อัศดิล
ถึงจะยอมไป มันก็หลงๆลืมๆไปมากแล้ว
-
พีรพัฒน์
ไอ้เจษมันดื้อ
-
พีรพัฒน์
บอกอะไรไม่เคยฟัง
-
อบอุ่น
เเล้วภูพิงค์ไม่มาเยี่ยมคุณเจษหรอ
-
ภูมิ
พี่ก็ไม่รู้
-
ภูมิ
เเต่พี่บอกแล้วว่าไอ้เจษมันเป็นอะไรบ้าง
-
อบอุ่น
ภูพิงค์ก็ใจเเข็งเหมือนกันเนาะ
-
อบอุ่น
อุ่นรู้ว่าคุณเจษเค้าต้องการภูพิงค์มากขนาดไหน
-
อบอุ่น
ถ้าไม่นับเรื่องในอดีต
-
อิ่มเอม
หนูอยากเจอลุงเจษจังค่ะ
-
อิ่มเอม
ลุงเจษน่าสงสาร
-
อบอุ่น
งั้นเดี๋ยวอุ่นขออนุญาตขึ้นไปเยี่ยมคุณเจษนะครับ
-
พีรพัฒน์
อืม
-
-
มือหนาเอื้อมไปเกลี่ยเส้นผมที่บังหน้าของคนตัวเล็กออกสายตาที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นถูกจ้องมองไปที่ใบหน้าหวานที่กำลังหลับอยู่บนตักของเค้า
-
โชน
เลิกเศร้าได้เเล้วคนดี
-
โชน
พี่อยากเห็นเธอยิ้มนะ
-
ร่างหนาพูดพรางยิ้มออกมาก่อนที่ร่างเล็กจะลืมตาขึ้นมาพบกับคนบนฟ้า
-
ภูพิงค์
พ...พี่โชน
-
ภูพิงค์
พี่จริงๆใช่มั้ย
-
ภูพิงค์ลุกขึ้นนั้งด้วยความตกใจก่อนที่จะใช้มือสัมผัสไปที่ใบหน้าของอีกฝ่าย
-
โชน
จริงสิ.ยิ้ม
-
ภูพิงค์
ฮึก...พี่โชนจริงๆด้วย
-
ร่างหนายิ้มให้อีกฝ่ายก่อนที่จะอ้าเเขนเข้าสวมกอดร่างเล็ก
-
โชน
โธ่เอ้ย.ลูบหัวฝ่าย
-
โชน
พี่ไม่ได้อยู่ดูเเลยังขี้งอเเงเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ
-
โชน
ลูก2เเล้วนะคุณเเม่
-
ภูพิงค์
พิงค์ดีใจที่ได้เจอพี่โชนอีกครั้ง
-
ภูพิงค์
เป็นไงบ้าง
-
ภูพิงค์
อยู่ข้างบนนั้นสบายดีมั้ยครับ
-
โชน
อื้มพี่สบายดีไม่ต้องห่วงนะ
-
โชน
พี่คอยเฝ้ามองภูพิงค์กับลูกๆจากข้างบนลงมาตลอดเเหละ
-
โชน
ลูกๆโตกันหมดแล้ว
-
โชน
ภากรก็มีการงานที่ดี
-
โชน
ส่วนลูกสาวตัวเเสบอย่างยัยเเพรวาก็เข้าวิทยาลัยเเล้ว
-
โชน
เเต่ทำไมคุณเเม่ถึงยังไม่มีความสุขล่ะครับ
-
โชน
พี่เห็นนะ
-
โชน
ทุกครั้งที่พิงค์ส่งลูกเข้านอน
-
โชน
พิงค์จะเเอบนอนร้องไห้คนเดียว
-
ภูพิงค์
พี่รู้
-
โชน
ก็บอกแล้วไงว่าพี่คอยเฝ้ามองพิงค์กับลูกๆอยู่ตลอด
-
ภูพิงค์
พิงค์คิดถึงพี่โชน
-
ภูพิงค์
พิงค์อยากให้เราอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัว
-
ภูพิงค์
เเต่อุบัติเหตุในวันนั้นก็พรากพี่ไปจากพิงค์
-
ภูพิงค์
พิงค์ก็ไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใครได้อีกเเล้ว
-
ภูพิงค์
นอกจากลูกๆที่คอยทำให้พิงค์หายเศร้า
-
ภูพิงค์
พิงค์ถึงอยู่ได้มาจนถึงทุกวันนี้
-
โชน
ช่างมันเถอะนะ
-
โชน
ถือซะว่าเราทำบุญร่วมกันมาเเค่นี้
-
โชน
ถึงตัวเราจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน
-
โชน
เเต่เรายังคงอยู่ในใจของกันเเละกันเสมอ
-
มือหนาเอื้อมไปเช็ดน้ำตาให้อีกฝ่าย
-
โชน
ถ้าคิดถึงพี่
-
โชน
ให้มองขึ้นไปบนนั้น
-
โชน
มองไปที่ดวงดาว
-
โชน
พี่จะคอยส่องสว่างให้พิงค์ในยามทุกข์ใจ
-
ภูพิงค์
ครับ
-
โชน
เศร้าอะไร
-
โชน
บอกพี่ได้มั้ย
-
โชน
เล่าให้พี่ฟังเผื่อพิงค์จะได้สบายใจขึ้นบ้าง
-
ภูพิงค์
ภากรไม่ยอมรับพ่อของเค้าเลยครับ
-
ภูพิงค์
เค้าคงฝังใจมาตั้งเเต่เด็ก
-
ภูพิงค์
ส่วนคุณเจษก็ป่วยเป็นโรคอัลไซ เมอร์
-
ภูพิงค์
พิงค์ไม่อยากให้เรื่องเเบบนี้มันเกิดขึ้นเลย
-
โชน
อืม
-
โชน
เเล้วทำไมพิงค์ไม่ไปเยี่ยมเค้าล่ะ
-
ภูพิงค์
พิงค์กลัวใจตัวเอง
-
ภูพิงค์
พิงค์กลัวว่าถ้าอยู่ใกล้เค้าเเล้ว...
-
โชน
อืมพี่พอเข้าใจ
-
โชน
อะไรที่พิงค์ทำเเล้วรู้สึกสบายใจเเละมีความสุข
-
โชน
พิงค์ก็ทำเลย
-
ภูพิงค์
พิงค์ไม่เข้าใจตัวเองเลย
-
ภูพิงค์
ทั้งๆที่เค้าทำกับพิงค์ไว้ตั้งมากมาย
-
ภูพิงค์
เเต่ทำไมพิงค์กลับเป็นห่วงเค้า
-
ภูพิงค์
ไม่สบายใจเวลาที่เค้าเป็นเเบบนี้
-
โชน
ก็เพราะในใจลึกๆเเล้วพิงค์ไม่ได้เกลียดเค้า
-
โชน
ชีวิตมนุษย์มันสั้นนะพิงค์
-
โชน
เราจะตายเมื่อไหร่ก็ไม่มีใครรู้
-
โชน
อดีตมันจะเป็นยังไงก็ช่างมัน
-
โชน
เเต่ควรทำปัจจุบันให้ดีที่สุด
-
โชน
ก่อนที่อะไรๆมันจะสายเกินไป
-
ร่างหนาคลียิ้มก่อนที่ร่างกายจะค่อยสลายเลือนหายไป
-
ภูพิงค์
พี่โชน
-
ภูพิงค์
พี่โชน!!
-
........................
-
ร่างเล็กสะดุ้งตื่นก็พบกับความว่างเปล่าเพราะคนบนฟ้าได้หายไปแล้วเมื่อกี้มันเป็นเพียงเเค่ความฝัน
-
ภูพิงค์
เฮ้ออ
-
ภูพิงค์
เเค่ความฝันสินะ
-
-
ห้องเจษฎา
-
ก๊อกๆๆ!!!
-
ลุงเจษคะเข้าไปได้มั้ยคะ
-
เข้ามา
-
เเกร่ก!!
-
อิ่มเอม
สวัสดีคุณลุงเจษ
-
อิ่มเอม
สบายดีมั้ย
-
วิ่งเข้าไปจับเเขนเเล้วถามด้วยความเป็นห่วง
-
เจษฎา
เด็กคนนี้เป็นใคร
-
อิ่มเอม
?
-
อิ่มเอม
ลุงเจษจำหนูไม่ได้หรอคะ
-
อิ่มเอม
หนูลูกป๊าดิลกับมี้อุ่นไง
-
อัศดิล
โธ่ เจษมึงจำกูได้รึป่าว
-
เจษฎามองไปที่เพื่อนเเละครอบครัวของเค้าอย่างงงๆ
-
อัศดิล
กูดิลเพื่อนยากของมึงที่เราเคยโดดเรียนด้วยกันเเล้วโดนอาจารย์ทำโทษไง
-
เจษฎา
อืม
-
เจษฎา
จำได้
-
เจษฎา
ขำเนาะ555
-
ร่างหนาหัวเราะกลบเกลื่อนความเศร้าที่อยู่ภายในใจของตัวเอง
-
เจษฎา
มึงกับกูโดนทำโทษให้วิ่งรอบสนาม
-
เจษฎา
โคตรเหนื่อยเลย
-
อัศดิล
นี่ไง
-
อัศดิล
มึงจำได้
-
อัศดิล
มึงไม่ได้ป่วย
-
อัศดิล
เข้าใจมั้ย
-
อัศดิล
มึงก็เหมือนคนปกติทั่วไปเเหละ
-
อัศดิล
เพียงเเค่อาจจะหลงๆลืมๆบ้าง
-
เจษฎา
อืม
-
อบอุ่น
สู้ๆนะครับ
-
อบอุ่น
คุณเจษอย่าท้อนะ
-
เจษฎา
ขอบใจนะ
-
อิ่มเอม
คุณลุงเจษหายไวๆนะคะ
-
อิ่มเอม
เเล้วก็อย่าลืมหนูนะ555
-
เจษฎา
.ยิ้ม
-
อัศดิล
สู้ๆเว้ยเพื่อน
-
อัศดิล
ออกไปเที่ยวข้างนอกบ้างก็ได้
-
อัศดิล
อยู่เเต่ในห้องอุดอู้จะตาย
-
อัศดิล
ออกไปข้างนอกมึงจะได้สดชื่นไง
-
อัศดิล
จำไว้มึงไม่ได้สู้เพียงคนเดียวยังมีกูที่จะสู้ไปกับมึง
-
เจษฎา
ขอบใจที่เป็นห่วงกูนะ
-
อัศดิล
เออเดี๋ยวกูมีงานต่อ
-
อัศดิล
ต้องกลับเเล้วนะ
-
อัศดิล
ไว้วันหลังจะมาเยี่ยมใหม่
-
อิ่มเอม
หนูไปแล้วนะคะสวัสดีค่ะ
-
เจษฎา
ครับ
-
ครอบครัวอัศดิลบอกลาเจษฎาก่อนที่จะเดินออกมาไม่นานเจษก็เดินลงมาเพื่อออกมาสูดอากาศเหมือนอย่างที่เพื่อนบอก
-
-
ห้อง
-
วารินทร์
เฮ้อ
-
ร่างเล็กได้เเต่นั่งคิดถึงเรื่องราวที่ตนมีความสุขกับเเม่ เเต่ตอนนี้กลับไม่อยากแม้เเต่จะคุยด้วย
-
.......
-
ภาพย้อน
-
วิลา
เหนื่อยมั้ยลูก
-
วิลา
เรียนยากรึป่าว
-
วิลา
อดทนเอานะอีกไม่กี่ปีจะเรียนจบเเล้ว
-
วิลา
มากอดเร็ว
-
วารินทร์
.กอด
-
วิลา
การบ้านเยอะใช่มั้ย
-
วารินทร์
ครับ
-
วิลา
ค่อยๆทำไป
-
วิลา
ไม่ต้องเครียด
-
วิลา
เกรดเท่าไหร่ก็ช่างมัน
-
วิลา
เเม่เป็นห่วงหนูมากกว่า
-
วิลา
เรียนจนจะเป็นบ้าเเล้ว
-
คนเป็นเเม่พูดติดตลกพร้อมกับกอดลูกชายด้วยความห่วงใย
-
วารินทร์
รินทร์รักแม่นะครับ
-
วารินทร์
รักที่สุดเลย
-
วิลา
เเม่ก็รักหนูนะ
-
วิลา
รักมากกว่า
-
วารินทร์
ไม่ๆรินทร์รักแม่มากกว่า
-
วิลา
ไม่สิเเม่รักมากกว่า10เท่า
-
วารินทร์
ไม่รินทร์รักเเม่มากกว่า20เท่าเลย
-
วารินทร์
555
-
วิลา
เอาล่ะๆเอาเป็นว่าเรารักมากๆเท่ากัน
-
วารินทร์
ครับ.ยิ้ม
-
-
น้ำตาใสๆค่อยไหลลงมาอาบทั้ง2เเก้มก่อนที่วารินทร์จะกดโทรศัพท์ติดต่อกลับหาผู้เป็นเเม่หลังจากที่ไม่ได้ติดต่อกันเลยอาทิตย์กว่าๆ
-
สาย เเม่จ๋า
-
ติ้ด...
-
วิลา
ฮัลโหล
-
วารินทร์
....
-
วิลา
วารินทร์ใช่มั้ย
-
วิลา
รินทร์เป็นไงบ้างลูก
-
วิลา
ตอนนี้อยู่ที่ไหน
-
วิลา
กับใคร
-
วารินทร์
เเม่.เสียงสั่นเคลือ
-
วารินทร์
รินทร์สบายดีครับ
-
วารินทร์
รินทร์ขอโทษ
-
วารินทร์
ฮึก...เเม่ให้อภัยรินทร์นะ
-
วิลา
ไม่รินทร์
-
วิลา
เเม่ผิดเอง
-
วิลา
ลูกไม่ผิด
-
วิลา
เเม่มันไม่ได้เรื่อง
-
วารินทร์
ทำไมเเม่โทษเเต่ตัวเอง
-
วารินทร์
เเม่เลิกโทษตัวเองได้มั้ยครับ
-
วิลา
รินทร์คงเกลียดเเม่ไปแล้วใช่มั้ย
-
วารินทร์
ฮึก...ไม่มีลูกคนไหนเกลียดเเม่ลงหรอกครับ
-
วิลา
ร้องไห้อยู่ใช่มั้ย
-
วิลา
ไม่ร้องนะลูก
-
วารินทร์
เเม่อยู่ไหนครับ
-
วิลา
ไม่ต้องห่วงนะ
-
วิลา
เเม่อยู่บ้านเพื่อน
-
วารินทร์
พรุ่งนี้รินทร์จะไปหานะ
-
วิลา
จะเเม่จะรอหนูนะ
-
วารินทร์
ครับ
-
วารินทร์
.วางสาย
-
ร่างเล็กโล่งใจเมื่อได้ปรับความเข้าใจกับผู้เป็นเเม่
-
ถึงเค้าจะไม่ใช่เเม่ที่ดีที่ดีสุดเเต่เค้าก็เป็นเเม่ที่สมบูรณ์แบบที่สุด
-
-
โรงพยาบาล
-
เมย์
โอ้ยหิว
-
เมย์
พี่กรไปกินข้าวกันมั้ย
-
เมย์
เย็นเเล้ว
-
เมย์
ข้าวเที่ยงยังไม่ได้กินเลยนะ
-
ภากร
เออจริง
-
ภากร
ลืมกินข้าวเที่ยง
-
ภากร
ไปสิ
-
ภากร
เดี๋ยวคืนนี้พี่ต้องอยู่เวรดึกอีก
-
ภากร
ขอบใจที่เตือนนะ
-
เมย์
ค่ะ
-
เมย์
ป่ะเร็วๆหิวเเล้วๆ.ดึงเเขน
-
ภากร
รีบจริง
-
เมย์
เอ้าก็หิวอ่ะ
-
-
โรงอาหาร
-
ภากร
กินไร
-
เมย์
อืมข้าวมันไก่ดีกว่า
-
ภากร
เคร
-
ภากร
เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง
-
เมย์
เฮ้ย
-
เมย์
ไม่เป็นไรพี่
-
เมย์
เดี๋ยวเมย์จ่ายของเมย์เอง
-
ภากร
โอ้ยเเค่นี้เอง
-
ภากร
เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง
-
ภากร
ไปนั่ง
-
เมย์
ก็ได้ค่ะ
-
ภากร
.เดินออกไป
-
เมย์
ก็พี่เป็นซะเเบบนี้อ่ะ
-
เมย์
เมย์ถึงเลิกชอบพี่ไม่ได้ซักที
-
10นาที่ผ่านไป
-
ภากร
อ่ะ
-
เมย์
ขอบคุณค่ะ
-
ภากร
ไม่อิ่มขอเพิ่มได้
-
เมย์
โหจานเดียวเมย์ก็จะกินไม่หมดอยู่เเล้ว
-
เมย์
ยังไงก็ขอบคุณมากๆนะคะ
-
ภากร
อืม
-
-
เมย์
อิ่ม
-
ภากร
ไหนบอกบ่นหิว
-
ภากร
ทำไมกินไม่หมด
-
เมย์
กระเพาะเมย์มีนิดเดียวเอง
-
ภากร
.ส่ายหัว
-
เมย์
พี่กร
-
ภากร
ว่า
-
เมย์
หนูชอบ...
-
เมย์
พี่
-
ภากร
ว่า
-
เมย์
หนูชอบพี่
-
ภากร
เเค่กๆ!!
-
ภากร
ว่าไงนะ
-
เมย์
น้ำมั้ย.ยื่นน้ำ
-
ภากร
ขอบใจ
-
ภากร
ว่าไงนะ
-
ภากร
พูดใหม่
-
เมย์
หนูชอบพี่...
-
เมย์
พี่จินbtsมากเลยค่ะ
-
เมย์
เเบบเค้าหล่อมาก
-
เมย์
เเบบ world wide handsome
-
เมย์
หนูอ่ะเมนพี่จินเลยนะ
-
เมย์
คืออยากได้เป็นเเฟนมากๆอ่ะ
-
ภากร
เพ้อเจ้อจริงๆ
-
ภากร
นึกว่าอะไร
-
ภากร
สาวกเกาหลีนี่เอง
-
เมย์
เเน่นอน.ยิ้ม
-
เมย์
งั้นหนูขอตัวก่อนนะ
-
เมย์
อิ่มเเล้ว
-
ภากร
อืม
-
เมย์
.วิ่งออกไป
-
ภากร
มาไวไปไวจริงๆ
-
-
18.40
-
สวนหน้าบ้าน
-
ร่างหนายังคงนั่งอยู่ที่โต๊ะมองไปที่สวนหน้าบ้านอย่างเหม่อลอย
-
เจษฎา
.ถอยหายใจ
-
จู่ๆก็มีมือเล็กเเตะเข้าที่ไหลของเค้าเบาๆก่อนที่ร่างหนาจะหันมามอง
-
ภูพิงค์
.ยิ้ม
-
ภูพิงค์
สบายดีมั้ยครับ
-
ภูพิงค์
คุณเจษฎา
-
เจษฎา
...
-
ร่างหนาได้เเต่มองหน้าของร่างเล็กเพื่อนึกชื่อ
-
เจษฎา
ภูพิงค์
-
ภูพิงค์
ครับ
-
ภูพิงค์
ผมภูพิงค์
-
มือหนาค่อยๆเอื้อมไปสัมผัสที่ใบหน้าของร่างเล็กพลางร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ
-
เจษฎา
ฮึก...
-
เจษฎา
ภูพิงค์
-
ภูพิงค์
ใช่ครับผมภูพิงค์
-
ภูพิงค์
ตัวเป็นๆเลย
-
ภูพิงค์
เป็นไงบ้างครับ
-
เจษฎา
ฉันคิดถึงเธอเหลือเกินภูพิงค์
-
เจษฎา
เธอไปอยู่ไหนมา
-
เจษฎา
เมื่อเช้าเธอยังอยู่กับฉันอยู่เลย
-
ร่างหนาโผล่เข้ากอดร่างเล็กโดยที่ภูพิงค์ไม่ทันตั้งตัว
-
ภูพิงค์
...
-
เจษฎา
ฮึก...อย่าหนีฉันไปอีกนะ
-
เจษฎา
ฉันไม่อยากอยู่คนเดียว
-
ภูพิงค์
ค...ครับ
-
ผมใจหายกับอาการที่เค้าเป็นผมไม่เคยมาเจอเค้าเเต่เค้ากลับพูดว่าผมมาเจอเค้าเมื่อตอนเช้า
-
มือเล็กเอื้อมไปโอบกอดตอบร่างหนา
-
ภูพิงค์
ผมเป็นใครหรอครับ
-
เจษฎา
ภูพิงค์
-
เจษฎา
เป็นลูกของพี่ภูมิ
-
ภูพิงค์
?
-
เจษฎา
.ผละกอด
-
เจษฎา
เเล้วภูพิงค์ก็เป็นเพื่อนของผม
-
เจษฎา
ภูพิงค์ใจร้ายที่สุดเลยรู้มั้ย
-
เจษฎา
ภูพิงค์ทิ้งผมให้อยู่คนเดียว
-
เจษฎา
ผมเหงามากเลยรู้มั้ย
-
ภูพิงค์
อื้ม...
-
ภูพิงค์
ต่อไปนี้
-
ภูพิงค์
ภูพิงค์จะอยู่เป็นเพื่อนคุณเจษเองครับ
-
ภูพิงค์
คุณเจษจะไม่เหงาอีกแล้วนะ
-
ผมยิ้มปนน้ำตาเค้าเกือบจำผมไม่ได้ถึงจำได้เเต่สิ่งที่เค้าจำไม่ใช่ตัวผม
-
เจษฎา
.ยิ้ม
-
ภูพิงค์
คุณเจษทานข้าวรึยังครับ
-
เจษฎา
อืม
-
เจษฎา
ไม่รู้สิ
-
ภูมิ
ภูพิงค์
-
ภูพิงค์
สวัสดีครับ
-
ภูมิ
อืม
-
ภูมิ
มาตั้งเเต่เมื่อไหร่
-
ภูพิงค์
ก็เมื่อกี้ครับ
-
พีรพัฒน์
ไอ้เจษ
-
พีรพัฒน์
เข้าบ้านก่อนมันค่ำเเล้ว
-
เจษฎา
เเล้วภูพิงค์ล่ะ
-
พีรพัฒน์
เดี๋ยวภูพิงค์จะตามไป
-
เจษฎา
อืม
-
พีพาเจษฎาเข้าไปในบ้านก่อนที่จะทิ้งให้2พี่น้องคุยกัน
-
ภูพิงค์
เหมือนไม่ใช่ตัวเค้า
-
ภูมิ
ใช่
-
ภูมิ
เหมือนคนละคน
-
ภูมิ
เจษตอนนี้มันทำอะไรมันไม่รู้ตัวหรอก
-
ภูมิ
บางทีก็ลืม
-
ภูมิ
บางทีก็จำได้
-
ภูมิ
เมื่อวานก่อนเกือบจะกระโดดระเบียงฆ่าตัวตาย
-
ภูพิงค์
ห๊ะ!
-
ภูมิ
นั่นเเหละ
-
ภูพิงค์
ผมคงเป็นต้นเหตุใช่มั้ย
-
ภูมิ
ไม่หรอก
-
ภูมิ
มันเป็นเพราะโรคที่มันเป็นอยู่
-
ภูพิงค์
ผมสงสารเค้า
-
ภูพิงค์
คุณเจษที่ผมรู้จักเค้าไม่ใช่เเบบนี้
-
ภูมิ
มันเปลี่ยนไปแล้ว
-
ภูพิงค์
เฮ้อ
-
ภูมิ
จะเข้าไปมั้ย
-
ภูพิงค์
ครับ
-
ภูพิงค์
1ทุ่มครึ่งเดี๋ยวผมก็จะกลับเเล้ว
-
ภูมิ
อืม
-
-
บนห้อง
-
ก๊อกๆ
-
เข้ามา
-
เเกร่ก
-
เจษฎา
.ยิ้ม
-
เจษฎา
เข้ามาสิ
-
ภูพิงค์
คุณเจษทานข้าวรึยังครับ
-
เจษฎา
อื้ม
-
เจษฎา
พึ่งกินเสร็จ
-
ภูพิงค์เดินเข้าไปนั่งข้างเจษฎา
-
ภูพิงค์
คุณเจษจำเรื่องของเราได้มั้ยครับ
-
เจษฎา
อืม
-
เจษฎา
เรื่องอะไร
-
ภูพิงค์
เราเคยเเต่งงานกันจำได้มั้ย
-
เจษฎา
เเต่งงาน
-
ภูพิงค์
ใช่
-
เจษฎา
เราไม่เคยเเต่งงานกัน
-
เจษฎา
เธอมั่ว
-
ภูพิงค์
...
-
ภูพิงค์
พอใจยังภูพิงค์เค้าลืมเรื่องในอดีตไปเเล้ว
-
-
เเชท
-
𝐖𝐚𝐫𝐢𝐧
พี่กร
-
𝐖𝐚𝐫𝐢𝐧
พี่กรจะกลับเมื่อไหร่ครับ
-
อ่านเเล้ว
-
𝐏𝐚𝐤𝐨𝐫𝐧
วันนี้พี่อยู่เวรดึกนะ
-
𝐏𝐚𝐤𝐨𝐫𝐧
ไม่ต้องรอ
-
𝐏𝐚𝐤𝐨𝐫𝐧
นอนก่อนเลย
-
อ่านเเล้ว
-
𝐖𝐚𝐫𝐢𝐧
โอเครครับ
-
𝐖𝐚𝐫𝐢𝐧
ดูเเลตัวเองด้วยนะครับ
-
𝐖𝐚𝐫𝐢𝐧
🥰
-
𝐏𝐚𝐤𝐨𝐫𝐧
👍
-
จบบทสนทนา
-
ไรท์เตอร์เอ๋อเหรอ
มุเเงงง
-
ไรท์เตอร์เอ๋อเหรอ
มาต่อให้เเล้วน้าาาา
-
ไรท์เตอร์เอ๋อเหรอ
อัพเดทยามดึกอีกเช่นเคย
-
ไรท์เตอร์เอ๋อเหรอ
ลุงเจษเหมือนไม่ใช่อัลไซเมอร์เหมือนจะกลายเป็นบ้า555
-
ไรท์เตอร์เอ๋อเหรอ
ทำไมเเต่งได้เหมือนคนบ้าจัง
-
ไรท์เตอร์เอ๋อเหรอ
มีคำผิดต้องขออภัยด้วยนะคะ😁
-
ไรท์เตอร์เอ๋อเหรอ
บ่ายยยยย
-
ไรท์เตอร์เอ๋อเหรอ
เจอกันตอนหน้า
-
ไรท์เตอร์เอ๋อเหรอ
🥰
-
โปรดติดตามตอนต่อไป............................
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง






กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()