จะโวยวายทำไมฉันไม่ได้บอกสักหน่อยว่าจะไม่หยุด!

คุณปล่อยฉันเถอะจินซอง!

(ครั้งก่อนเราโกหกว่าเป็นน้องสาวเขาครั้งนี้ยังบอกคนอื่นว่าเป็นแฟนเขาอีก ขายหน้าละมัด!)

(ใครจะกล้าไปพบแทซองกันละ)

ทะ.....ทำไมคุณต้องโกหกฉันด้วย?

ทำไมคุณไม่บอกล่ะคะว่าคุณเป็นซีอีโอบริษัทลีเซินกรุ๊ปน่ะ

แถมยังปลอมตัวเป็นพนักงานPRที่มีแม่ยกเลี้ยงอีก.....

ช่างเถอะค่ะไม่เกี่ยวอะไรกับฉันอยู่แล้ว

คุณจะทำอะไรฉัน!?

ฉันขอโทษค่ะ ก็ใครใช้ให้คุณหล่อขนาดนี้ล่ะคะ.....

ก็เลยดูเหมือนกับ...... เหมือนกับ.....

ฉันขอโทษค่ะ!

คุณ......

คุณจะทำอะไรฉันน่ะ!?

อย่านะ!

นี่มันกลางถนนนะคุณ!

อย่านะคะ.....มีคนมาแล้ว

คุณนี่มันเลวที่สุดพูดจาแบบนี้ได้ยังไง!

(เรากำลังต่อต้านอยู่ต่างหาก!)

(เราไม่ได้ต้องการเลยสักนิด.....)

อย่านะ.....

หยุดพูดเถอะค่ะ ฉันขอร้องอย่าทำแบบนี้เลย!

อ๊า.....

ยะ......หยุดนะคะ!

!!!!!!

อ๊ะ......หยุดนะคะ หยุดขยับนิ้วสักที!!!

อ๊า!!!

คุณพอสักที ทำแบบนี้เกินไปแล้วนะ!!

คุณมันต่ำช้าที่สุด!!

(เราเป็นอย่างที่เขาว่าจริงเหรอ?)

(ทั้งที่ไม่ได้เต็มใจแท้ๆ แต่ร่างกายกลับเหมือนเชิญชวนเขา)

(ทำไมเราเป็นผู้หญิงแบบนี้นะ?)

เอาคืนมานะ!

แม่ฉันอุส่าใช้เวลาทำตั้งนาน แต่พวกอูยอนกลับมองว่ามันไม่ต่างอะไรกับเศษขยะ

แต่พอคุณพูดคำเดียว พวกนั้นก็เปลี่ยนท่าที!

(เมื่อก่อนตอนเราคบกับบอมแจเขาก็แสร้งทำเป็นคนจนเพื่อเข้าหาเรา....)

(หลังจากเลิกกับเขา เราก็ถูกคนอื่นเหน็บแนม)

(เราถึงเริ่มเข้าใจว่าเงินทองกับอำนาจมันสำคัญ)

ก็เพราะว่า.......

(เพราะว่าคนพวกนั้นพูดถึงบอมแจไงล่ะ!)

(พอได้ยินพวกนั้นพูดถึงบอมแจ เราไม่อยากยอมแพ้ถึงได้พูดแบบนั้นไป)

จะพูดยังไงก็เรื่องอำนาจกับเงินอยู่ดีล่ะค่ะ

(คิดไม่ถึงว่าเขาจะมองการณ์ไกลขนาดนี้)

(สงสัยที่เขาลือจะเป็นเรื่องจริง)

(เขาไม่เพียงแต่โหดเหี้ยมเท่านั้นแต่ยังฉลาดหลักแหลมเหนือกว่าคนอื่นอีกด้วย)

ขอบคุณนะคะที่ไม่เปิดโปงฉันในงาน

ข้อเสนอ?

ไม่เอา!

ฉันอาจจะยอมรับว่าเงินกับอำนาจมันสำคัญ

แต่ถึงแม่ฉันจะต้องการเงินและอำนาจ

ฉันไม่มีวันเป็นผู้หญิงของใครแบบลับๆหรอกค่ะ!

จอดตรงนี้แหละค่ะ