โซ่รักพันธะหัวใจ >>>> ม่ามี๊คนเก่ง
× 100
× 0
× 0
ห้องประชุม
ทุกคนทยอยเข้าห้องประชุมเร่งด่วนตามที่ประธานบริษัทเรียก แต่ตัวของประธานเองยังมาไม่ถึงทุกคนทักทายกันตามประสาคนรู้จักระหว่างรอ
“ท่านประธานมาแล้วค่ะ”ทุกคนลุกขึ้น เพื่อให้เกียร์ติร่างบางที่เดินเข้ามา
“ขอโทษนะคะ ที่เกือบจะให้รอ”ทุกคนมองที่นาฬิกาเหลือเวลาอีก 2 นาที กว่าจะถึงเวลาที่ประชุม “เชิญนั่งเลยค่ะ เริ่มเลยนะคะเดียวจะช้าไปกว่านี้ ฝั่งนั้นจะเข้ามาเจรจาตอนบ่าย ขอฝ่ายผลิตก่อนเลยค่ะ”
“ครับ ท่านประธาน ตอนนี้เราต้องเร่งการผลิตเพื่อให้ส่งของล็อตต่อไปทันตามกำหยดครับ ต้องจ้างพนักงานล่วงเวลา ตอนนี้ค่าประมาณ 30 ล้าน ครับ” จูน นั่งประชุมอย่างตึงเครียดทุกคนรู้ดีว่าประธานของพวกเขาถึงจะเป็นผู้หญิงแต่ความสามารถของเธอไม่แพ้ผู้ชายอาจเก่งกว่าด้วยซ้ำ การตัดสินใจที่เด็ดขาดและวิสัยทัศของเธอทำให้บริษัทมีผลกำไรเป็น 2 เท่าของทุกปี พร้อมทั้งขยายธุรกิจอย่างมั่นคง
“ฝ่ายผลิตเร่งกำลังการผลิตได้เลย ฝ่ายขนส่งพยายามเร่งการส่งให้ทันเวลาถ้าไม่ทันขอให้บอกเราอาจต้องจ้างหรือเพื่อกำลังการขนส่งในวิกิจนี้ สรุปยอดเลยได้ยังถิงถิง ขอยอดเลยแล้วประเมินดอกเบี้ยถ้าเขาจะแบ่งจ่าย เชิญทุกคนไปพักก่อนนะคะเพราะเดียวอีก 2 ชั่วโมงเราต้องประชุมกันอีกต้องขอโทษที่เรียกกันแต่เช้า ฉันไม่ว่างจริง ๆ ช่วงเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมา”
“ไม่เป็นไรเลยครับท่านประธาน คุณหนูสบายดีไหมครับ คิดถึงคุณพอล กับคุณหนูพิ้งค์อยู่เหมือนกัน”
“เหมือนเดิมค่ะ เย็นนี้คงมาเพราะเราคงต้องประชุมกันยาว ไม่มีเวลาไปรับด้วยตัวเอง”จูน ส่งยิ้มให้หัวหน้าฝ่ายผลิตที่เอยถามเรื่องของลูก ๆ เธอ
“วันอังคารนี้คุณหนูพิ้งค์แข่งบัลเล่ต์พวกเราเอาใจช่วยค่ะคุณจูน”
“บอกเองเลยค่ะ วันนี้มาป่วนเหมือนเดิมแน่นนอนสองพี่น้อง”
“ไม่นะคะ เป็นเด็กฉลาดก็ถามเยอะเป็นเรื่องธรรมดา”
“ขอบคุณทุกคนนะคะ ขอตัวก่อน”ทุกคนลุกขึ้นยื่นให้ประธานสาวเดินออกไปก่อน แล้วค่อยแยกย้ายกันไปเพื่อเตรียมตัวกับการประชุมอีก 2 ชั่วโมงที่กำลังจะมาถึงและที่สำคัญคู่เจรจาครั้งนี้คืออดีตสามีของประธานที่พวกเขาต้องช่วยเหลือเธอ พวกเขาพอรู้มาบางถึงสาเหตุการหย่าร้างของคู่สามีภรรยา แต่ก็อดที่จะโกรธแค้นแทนประธานสาวไม่ได้ที่อดีตสามีไม่เคยมาดูแลเธอเลยตั้งแต่เลิกรากันไปจนลูก ๆ โตขึ้นมา
“ท่านประธานทั้งสวย ทั้งเก่ง สงสารท่านนะคะที่ต้องมาเจอกับฝั่งนั้นอีก”
“ผมได้ข่าวมานะครับ ว่ากำลังจะแต่งงานใหม่กับเมียน้อย”
“ใช่ค่ะ เรื่องนี้จริงนักข่าวที่นั้นก็เขียนข่าวกันสนุก ถึงเรื่องที่คุณจูนไม่แต่งงานแถบยังไม่มีแฟนใหม่เพราะยังลืมอดีตสามีไม่ได้”
“ฉันว่าพวกคุณเอาเวลาไปทำงานกันจะดีกว่า เชิญ!”ถิงถิงเลขาหน้าห้องของจูนไล่พนักงานชั่งเมาส์ให้หยุดนินทาเจ้านาย ก่อนจะเดินกลับไปยังโต้ะทำงานของเธอ
ห้องทำงานจูน
ก๊อก ๆ ๆ
จูนเงยหน้าจากเอกสารมองที่เลขาสาวเธอเดินมาพร้อมแก้วกาแฟและเค้ก มือบางว่าปากกา
“ฉันจะผ่านมันได้ใช่ไหมถิงถิง”
“ได้อยู่แล้วค่ะ คุณจูน พวกเขาแค่อดีตที่เลวร้าย” ถิงถิงตอบนายสาวออกไปเพื่อให้กำลังใจเธอ
“นั้นสินะ วันนี้สั่งคนไปรับเด็ก ๆ ด้วยนะ ฉันบอกเด็ก ๆ ไปแล้วว่าจะมีคนไปรับ ตัวเลขนี้เยอะเอาการเลยนะ”
“เรื่องคุณหนูจัดการเรียบร้อยแล้วค่ะ ฉันคิดว่าพวกเขาจ่ายได้อยู่แล้วค่ะ คุณจูน”
“มีใครมาบางจะได้รับมือถูก”จูนยิ้มตลก ๆ ให้เลขาที่หัวเราะเบา ๆ
“คุณไตรวัฒนา คุณติณณภพ คุณดวงตา คุณราตรี ทนายชื่อนนท์ และคุณแขไขคนนี้พึ่งมีรายชื่อเข้ามา”
“คนสุดท้ายนี้คงกลัวเหงา”จูนถอนหายใจก่อนส่ายหน้าไปมานึกถึงแขไขที่ไม่สามารถฟังหรือพูดภาษาอังกฤษได้ดี ทั้งยังไม่สามารถทำงานอะไรได้อีก แต่ก็ยอมรับว่าเธอทำอาหารได้ดี
“เราเดินมาไกลแล้วนะคะคุณจูน คุณหนูก็โตแล้ว”
“ขอบคุณนะถิงถิง เดี่ยวใกล้เวลาแล้วบอกนะขอพักสายตาหน่อย เมื่อคืนนอนไม่หลับเลย”
“ค่ะคุณจูน” จูนมองเลขาสาวเดินออกไป ก่อนจะหลับตาลง
