อย่ามาเสือก

มึงไม่ใช่เพื่อนกู

ประสาท

มาไม้ไหนอีก

สไลด์หน้ามารับตีนรับมือเเทนคนอื่นทำไม

คิดว่าเท่นักเหรอ ไอ้กระจอก

ดีก็แต่ทำเอาหน้า

ฝีมือมึงล่ะสิ โดนจับได้ก็แส๋ลนมาแสดงความห่วงใย

ขยะแขยง

โคตรเกลียดคนแบบนี้เลย

ตบหัวเเล้วลูบหลัง

เป็นยังไง ก็เป็นอย่างนั้น

หลอกตัวเองหรือเปล่า

งั้นก็ผิดที่ไว้ใจ

ทำผิดอะไร ? ก็ผิดที่มึงไง

แล้วมึงดีกว่ากูตรงไหน

ที่คบหากันไม่ใช่เพราะว่าเห็นแก่เงินหรอ

หรือยังไงฮะ มีอะไรอีกที่ยังไม่รู้

อย่าเอาแต่พูดพล่ามว่าไว้ใจผิดคนเลยดีกว่า

เก็บไปคิดบ้างนะ

สรุปกูผิดคนเดียวสินะ

เลือกได้ใครอยากจะตาย ?

ใช่ มึงไม่อยากตาย มึงเลือกได้

ทางเลือกมันก็แค่ทางเลือกหนึ่งที่จำเป็นต้องเลือก ไม่ได้หมายความว่ากูเต็มใจอยากเลือก

เอาล่ะ หมดเวลาชี้แจงแถลงไขแล้วว่าทำไมกู ต้องเลือก กูจะไม่อธิบายอะไรทั้งนั้นว่าทำไมถึงมาอยู่จุดนี้

และวันนี้กูก็เลือกแล้ว

ไม่ว่าจะฆ่าใครก็เหตุผลเดียวกันนั่นแหละ

หึ

แล้วจะรู้ว่าเอาแรงจูงใจ มาจากไหน

:-) คำพูดไม่สู้การกระทำ

ผู้หญิงที่ว่าไม่มีเครื่องในนั่นน่ะ

เป็นสุภาพสตรีเจ้าของไนท์คลับนี่ไง

ช่วงที่มึงเอาของไปส่ง ที่ห้องเเช่เย็น

ในห้องพักศิลปิน

พอเสร็จแล้วก็เดินออก มาสวยๆ

รู้ไหมว่าเจอใคร

เจอลูกค้าคนหนึ่งนั่งชันเข่าแอบอยู่ข้างหลังถังขยะ

ลังเลสองจิตสองใจว่าจะเอาคนนี้ด้วยคนไหม

แต่อย่างว่าละนะ เดย์ไม่ยอมเงยหน้ามาสบตาปิ้งๆกันสักที🤷🏻‍♀️

ช่วยไม่ได้ที่เซ่อเก่ง

ขนาดว่าเข้าไปอยู่ในห้องเย็นเจี๊ยบแล้วยังไม่สังเกตอีกว่า..

ไม่ยากสักนิด

แค่จัดฉากเดินกลับเข้ามาขังตัวเอง

ชุลมุนสับสนวุ่นวายก็ไม่มีใครคิดเเล้วว่ากูอยู่ในที่เกิดเหตุ

ปล่อยให้สงสัยกันเอง กัดกันเองก่อน

นายยักษ์ปักหลั่นคนนั้นน่ะ

เป็นคนที่โชคดีที่สุดเลย

ตัวใหญ่ๆตายง่ายไปหน่อย

พอไม่มีการขัดขืนดิ้นรนก็หมดสนุก

จากนั้นก็ถ่ายรูปส่งไปให้ดูกันขำๆ

เผื่อเพื่อนๆที่เหลือมีแรงฮึดสู้ชีวิต ✌🏻😃✌🏻

นิ้วไม่มีประโยชน์

ไม่ใช่ของจำเป็นสำหรับคนตาย

มีหรือไม่มีก็ได้

ขำๆ

มึงเอ้ย

เผื่อว่ามีคนใจเด็ดไง

ก็แค่เนี้ย คิดมากทำไม

แล้วถ้าเกิดว่าใจเด็ดจริง ก็นับว่าไม่เปลืองแรง

อยู่ในนี้

เดินเหินไปไหนไม่ได้

อืม

ก็นะ

ที่จริงมันน่าจะตายเป็นคนแรกๆด้วยซ้ำ

กรณีของเดย์

สอบถามกันเอง

ที่แน่ๆก็ไม่ใช่กูแล้ว 1

เเต่เเปลกอยู่น๊า

คนอะไรอึดฉิบหาย

ทั้งโดนลมควันด้วยยา

โดนโซ่รัดคอ

ไม่ตายไม่ร่อเเร่ไม่มีใครรู้

เอ๊ะ

กูทำเองแหละ 💅

เสียดายที่พวกมันอยู่ด้วยกันตลอด

ตึงมือไปหน่อย

แล้วที่พากันขึ้นมากระโดดทับบนตัว

พวกมันคิดว่าตัวเองเป็นเด็ก 2 ขวบหรือไงวะ

ถุย

ไม่ขี้แตกทะลักก็ดีแค่ไหนแล้ว

นั่นเเหละ

555555555555555555555555555555555555

น่าสังเวช

ไอ้เหี้ย 55555

จริง

ไม่มีอะไรจริงยิ่งกว่านี้แล้ว

กูไม่เคยรู้เลยว่าที่นี่มีความกว้างความยาวเท่าไหร่

เเม่งไม่รู้เหี้ยอะไรเลย

ไม่ได้มีแค่มึงที่อยากออก

ไม่ได้มีแค่มึง

ถ้ากูออก ก็ต้องออกในแบบของกู

5555

กูไม่ได้บ้า

ไม่ได้บ้า

โลกที่เต็มไปด้วยคนนิยมวัตถุมากกว่าของนามธรรม

ก็จะมีแต่ความเห็นแก่ตัว

เห็นก็ได้

เห็นแก่ความสุขสบาย

ทุกคนตกเป็นเหยื่ออย่างไม่มีข้อยกเว้น

วันนี้กูไม่ฆ่ามึง พรุ่งนี้กูก็เป็นฝ่ายถูกฆ่า

อำนาจที่ยิงเข้าสมองเสียแตกกระจุยมันรวดเร็วรุนแรงยิ่งกว่าการชักปืนเป็นไหนๆ

ไข่วคว้าหามาเพื่อครอบครอง

ใครมีมากกว่าย่อมได้รับการยอมรับ

สั่งสมอำนาจมากขึ้นเรื่อยๆ

ใช้ซื้อทุกสิ่งอย่าง

ซื้อความคิด

ซื้อจิตใจ

ซื้อศีลธรรม

เราที่ถูกซื้อขายได้

จะเหลืออะไรกับร่างที่ไร้วิญญาณ

เงินซื้อเราฆ่าคนอื่น

เราไม่ใช่เจ้าของเรา

เจ้าของเงินเป็นเจ้าของเรา

และเจ้าของเราก็ถูกซื้อไป

เงินเป็นเจ้าของโลกทั้งใบ

แต่โลกทั้งใบไม่ได้มีแค่เงิน

อย่าเลือกทั้งๆที่รู้ว่าเลือกแล้วจะได้อะไร

เลือกไปแล้ว

ครั้งที่ 2

ไม่มีครั้งต่อไปเเล้ว

รำคาญจัง

พวกมึงนั่งล้อมหน้าล้อมหลังยังกะแมลงวันตอมขี้

ไม่จับมัดเลยวะ

มีที่ว่างให้เสียใจทันอยู่เหรอ

เสียใจหรือไม่เสียใจก็ไม่มีที่ที่เป็นของเรา

อารมณ์วูบวาบมีบ้าง

เสียดายก็แต่ถ้าเขาตายไป

วันพรุ่งนี้จะกินข้าวกับใคร

ทุกวันที่ตื่นแล้วไม่เห็น

หายไปที่ไม่รู้จะทำยังไง

หึ

กูจะไม่บอกแล้ว

มึง

คือกูขอ

ขอให้ลืม

ลืมว่าทำอะไรลงไป

พยายามลืมให้ได้

กูไม่ได้เป็นคนต้นคิดเรื่องนี้

มีแต่มันที่รู้ทางออก

หวังว่าจะมีทางเลือกที่ดีกว่านี้

ลาก่อน