ห ห้ะ

ห้ะ

ว่าไง

คิดอยู่ว่าสอนน้องสาวนายยังไงไม่ให้เบื่อ

อือ

เสี่ยวฟางน่ะยังเด็กมากนะ ฉันไม่แน่ใจว่าสอนไปตอนนี้จะเข้าใจไหม

คนยุคของนายนี้แต่งงานเร็ว

ก็บางคนก็แต่งงานเร็ว บางคนก็24-25 แต่บางคนอายุเลย30ก็ยังไม่แต่งงาน

23

ไม่เอาอะ

//มองตา

//หลับตา

โอ้ย

ก็เปล่า

ลืมตานานแล้วมันแสบตา

ทอผ้า เย็บปักล่ะมั้ง

ยังไงฉันก็ถนัดเรื่องผ้าที่สุด

เอ่อ คือ

ฉัน.....

จ้ะบ้าอะไรไปละ

//(ความในใจ)สองคนนี้ ไม่ต้องเกรงใจกันบ้างเลย//

เจ้าผีกลับมาแล้ว

แหม ลืมแม่เลยนะเจ้า

ไม่ลืมเจ้าค่ะ

เสี่ยวฟาง กลับมากินขนมให้หมดก่อน

ไม่เจ้าค่ะ

น้องจะกินตรงนี้

อือ

หนิงเหอ เอาไปให้ทีสิจ้ะ

เจ้าค่ะคุณหนู

หึ?

อื้อ เสี่ยวฟางทราบแล้ว

พี่หนิงเหอ

เจ้าคะคุณหนู

เสี่ยวฟางจะไปยกมาเอง

เสี่ยวฟางของแม่รู้ความเสียจริง

แต่ก่อนแต่ไรเสี่ยวฟางไม่เคยฟังใคร

แต่เหตุใด

ครานี้ถึงยอมเจ้าล่ะ

นั้นสิเจ้าคะ

ถ้าอย่างนั้น หลานสาวข้า คงคัดสรรได้ดีทีเดียว

ท่านแม่🙇

ท่านย่า🙇

ท่านย่า🙇

สะใภ้ลู่ถัง

อยู่ที่นี้ด้วยอย่างนั้นหรือ

เจ้าค่ะท่าย่า

อาฟาง

มานี่มา

ย่ามีของมาให้เจ้า

//กระซิบ//แต่ข้าไม่อยากไปนิ ท่านย่าบังคับให้เป็นผู้หญิงเรียบร้อย แต่ข้าไม่อยากเป็น

อื้อ

มาอาฟางเด็กดี

เจ้าดูสิ

ย่ามีขนมมาให้เจ้า

รับไว้สิ

//มอง//

ขอบคุณเจ้าค่ะท่านย่า

อื้อ

หยวนหย่วน

พี่หยวนหย่วน

ข้าให้ท่าน

ขอบพระคุณเจ้าค่ะคุณหนู

เจ้าเป็นใครกัน

เหตุใดหลานข้าต้องแบ่งขนมให้บ่าว

ท่านย่า

หลานชายย่ามาแล้ว

เหตุใดมาอยู่นี่ล่ะท่านย่า

ท่านไม่มาเรือนฝั่งนี้นานแล้ว

ข้าน่ะ เอาขนมมาให้อาฟาง

แต่เจ้านี่กลับให้อาฟางของข้าแบ่งขนมให้พวกบ่าว

เขาคือสหายที่ข้าให้มาช่วยสอนเสี่ยวฟางน่ะท่านย่า

เหอะ

ท่านแม่

ลูกชายข้า

ท่านย่า

หลายชายคนโตของข้า

พวกเจ้ากลับมากันแล้ว

ท่านแม่

วันนี้ท่านทานอาหารเย็นพร้อมพวกเราเลยดีไหมเจ้าคะ

ดี

//ดึงชายเสื้อ//ข้าไม่อยากกินข้าวกับท่านย่า🙁

อือ🙁

เอาล่ะ

ข้ากลับก่อน

ลูกจะไปส่งท่านเอง

ไม่เป็นไรๆ

ข้ากลับเองได้

เจ้าคะ

ข้าจะไปหาของกินในครัวมาให้นะเจ้าคะ

เสี่ยวฟาง

ห้ะ?

หิวใช่มั้ยล่ะ

นี่ไง

ฉันแอบไปเอาอาหารมาจากห้องครัว

คุณชายหลี่

ท่านนี่เหมือนตาเห็นเลยเชียว

ตอนเย็นกินไปนิดเดียวเอง

อร่อยมั้ย

กินเยอะๆนะ

ฉันกลับก่อนล่ะ