เช้าของวันที่อากาศแจ่มใส เธอลุกขึ้นตื่นก่อนเขาหนึ่งชั่วโมงเพื่อลงมาทำข้าวต้มหมูที่เขาอยากทานในวันนี้ เธอลำดับความคิดทีละขั้นตอนวิธีทำก่อนที่จะลงมือทำอย่างตั้งใจ เธอเติมเครื่องปรุงทีละนิดแล้วตักชิมจนพอใจแล้วจึงดับเตาทิ้งไว้แล้วขึ้นไปอาบน้ำก่อนเขาแล้วลงมาเขาด้านล่าง

                ไม่นานเขาก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องครัว เธอรีบกุลีกุจอตักข้าวต้มหมูมาเสิร์ฟและนั่งทานร่วมกับเขาอย่างเงียบรอเขาถามเธอแต่เขาก็ไม่ถามอะไรกลับก้มหน้าก้มตากินอย่างเร่งรีบ

                “พอทานได้มั้ยคะ” นีลดาทนไม่ไหวกลั้นใจถามถึงรสชาติที่เขาชิม  

                “ก็พอได้” เขาตอบสั้นๆแล้วรีบตักเข้าปาก “ถ้าทำเมนูไหนไม่ได้ก็ถามพี่สาเอานะ บางทีสูตรในเนตก็ไม่บอกเคล็ดลับอะไรหมดทุกอย่าง

                เขารู้ว่าเธอแอบดูสูตรในเนต!

                “ค่ะอาภี” เธอยิ้มเก้อๆไม่คิดว่าเขาจะจับได้ว่าเธอทำอาหารไม่เป็น

                “เพราะเธอตั้งใจทำมันเลยทำให้รสชาติอาหารดีขึ้น” เขาปลอบใจภรรยาสาวที่ก้มหน้าไม่ยอมมองเขา

                เวลาที่อยู่กับภูวนลหมดไปเร็วจนเธออยากจะหยุดเวลาไม่ให้เขาออกไปไหนอยากจะให้เขาอยู่กับเธอนานแต่ก็รู้ว่าทำไม่ได้ประจบกับวันวิสาที่ขี่จักรยานพร้อมกับหอบหิ้วหนังสือยัดใส่กระเป๋ามาหน้าบ้านพอดี

                “สวัสดีค่ะน้าภี” หญิงสาววัยยี่สิบยกมือไหว้เจ้านายของแม่ด้วยความนอบน้อม

                “สวัสดีครับหนูนา น้าฝากดูแลนิดด้วยนะ”

                 เขาหันมายิ้มหล่อให้หญิงสาวคนสวยหน้าตาคมสวยแบบหญิงไทยดึงดูดใจชายหนุ่มทุกคนซึ่งต่างจากเธอที่ตัวเล็กกว่าหน้าตาออกไปทางเด็กญี่ปุ่นมากกว่า

                “ค่ะ ไม่ต้องห่วงค่ะ หนูนาจะดูแลเมียน้าภีอย่างดีเลยค่ะ ” วันวิสาหยอกล้อเจ้านายอย่างเป็นกันเอง

                ภูวนลหันมาหาภรรยาสาวที่ยืนข้างๆ “ตั้งใจเรียนนะนิด แล้วตอนนี้เจอกัน...” เขาจ้องมองริมฝีปากบางที่กำลังเผยอเล็กน้อยราวกับรอคอยเขา

                “ค่ะอาภี เดินทางอย่างปลอดภัยนะคะ” นีลดาเม้มเรียวปากเข้าหากันแน่น เธอรู้ว่าเขาคงไม่กล้าจูบเธอต่อหน้าคนอื่น เธอเองก็เสียดายไม่น้อยที่ไม่ได้รับสัมผัสความหวานจากเขาในตอนนี้แต่ก็ต้องเก็บอาการไว้ไม่แสดงสีหน้าแบบที่เขากำลังจ้องปากของเธอไม่กระพริบ

                นีลดาต้อบรับวันวิสาเข้ามาบริเวณระเบียบหน้าบ้านที่มีโต๊ะหินอ่อนวางจัดไว้ท่ามกลางสวนต้นไม้ที่ร่มรื่นเหมาะแก่การพักผ่อน

                “เรียกว่าพี่หนูนาก็ได้ค่ะ” วันวิสาบอกคนตัวเล็กที่นั่งเกร็งไม่กล้าถามเธอ

                “ค่ะพี่หนูนา ช่วยติวให้นิดด้วยนะคะ” นีลดายิ้มตอบก่อนที่วันวิสาจะเริ่มติวเธอในเรื่องเนื้อหาข้อสอบที่เข้าสอบมหาวิทยาลัยของเธอ

                “นิดอยากเรียนเกี่ยวกับอะไรคะ”

                “นิดอยากเรียนเกี่ยวกับพวกบัญชีหรือไม่ก็บริหารธุรกิจค่ะ นิดอยากช่วยอาภีทำงานในไร่”
                “เป็นความคิดที่ดีค่ะ เพราะน้าภีบ้างานมากๆเวลาอยู่ที่ไร่ น้าภีจะเข้มงวดและก็จริงจังมากๆจนคนงานในไร่ไม่กล้าต่อปากต่อเสียงกับเขา แต่ทุกคนก็เคารพนับถือน้าภีมากๆเช่นกันค่ะ น้าภีเป็นผู้ชายในอุดมคติของสาวๆที่นี่เลยก็ว่าได้ค่ะ”วันวิสาเล่าเรื่องของภูวนลให้ภรรยาของเขาฟังอย่างชื่นชม

                “แล้วมีสาวๆมาชอบอาภีเยอะมั้ยคะ” นีลดารู้สึกว่าตัวเองตั้งใจฟังเรื่องของภูวนลมากว่าตั้งใจเรียนเสียอีก

                “เยอะพอสมควรค่ะ มีแต่คนอยากได้น้าภีเป็นสามีทั้งนั้น น้าภีทั้งหล่อ เท่ รวยและขยันแบบนี้ใครจะไม่ชอบล่ะคะ ยิ่งทุกคนรู้ข่าววาน้าภีแต่งงานกับนิด สาวๆแถวนี้อกหักกันเป็นแถว คนที่ออกอาการอย่างเห็นได้ชัดคงเป็นคุณมลที่เธอดูเศร้าไปเลย”

                “ใครคือคุณมลคะ?” นีลดาสะดุดใจกับผู้หญิงคนนี้มากที่สุด

                “คุณมลเธอเป็นผู้ช่วยของน้าภีค่ะ เธอเข้ามาทำงานตั้งแต่น้าภีได้รับกิจการจากคุณท่านค่ะ พวกเขาทั้งสองสนิทกันมาก ไปไหนมาไหนด้วยกันจนคนนำไร่ต่างก็เชียร์ให้ชอบกัน...” วันวิสาห้ามปากตัวเองไม่ให้พูดเรื่องเจ้านายมากกว่านี้

                “แล้อาภีชอบคุณมลหรือเปล่าค่ะ” เธอชักไม่พอใจกับผู้หญิงคนนี้แล้ว

                “ไม่หรอกค่ะ ถ้าน้าภีชอบคงคบกันไปแล้ว ไม่งั้นจะแต่งงานกับนิดทำไมล่ะค่ะ”

                นีลดาไม่ได้พูดอะไรต่อจากนี้  ภายในหัวของเธอกำลังคิดเรื่องของภูวนลและมลฑกานต์และเรื่องที่เขาแต่งงานกับเธอก็เพราะคำขอร้องของพ่อที่อยากให้ปกป้องเธอจากแม่เลี้ยง ยิ่งคิดเธอก็ยิ่งหึงหวงเขาขึ้นเรื่อยๆ แน่นอนว่าผู้ชายหน้าตาดี รูปร่างสูงมีเสน่ห์และมีชาติตระกูลอย่างเขา ผู้หญิงที่ไหนก็อยากครอบครองเขารวมถึงเธอเองก็แต่งงานกับเขาที่แค่ในนามเท่านั้น

@@@@ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ และขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์นะคะ

อาภีค่อนข้างเป็นผู้นำ จนบางครั้งหนูนิดของเราก็น้อยใจตามประสาวัยรุ่นอ่ะเน้อ ^^

ดีใจที่ยังมีคนติดตามอ่าน ถ้าชอบกดไลค์กดติดตามกันได้นะคะ ^_^