3ปีก่อนภายในห้องเช่าขนาด16ตารางวา  ใบหน้าของหญิงวัย32ยังคงอ่อนเยาว์อยู่เสมอ แต่ทว่า สีหน้าของนางซีดเซียว และอิดโรยเพราะโรคภัยไข้เจ็บรุมเร้า อาการไอจนตัวโยนต่อเนื่องมานาน การรักษาตัวของนางทำให้ ประกายดาว หรือว่า พริก ลูกสาวของเธอต้องหยุดเรียนกลางครั้น ด้วยวัยเพียง9ขวบ แต่ความขยันไม่อาจปิดกลั้นความรู้  พริกเลือกเรียนการศึกษานอกโรงเรียนจนจบ ม.ต้น แถมสวรรค์นั้นมีตา หรืออาจเป็นฟ้าลิขิต

เมื่อประภัรสรแม่ของพริกพบรักครั้งใหม่กับเจ้าของโรงแรมระดับหกดาว ครูส เขารับรู้และติดตามชีวิตความเป็นอยู่ของประภัสสรหลังจากที่สามีของเธอพุ่งตัวปกป้องเขาจากกระสุนปืน เนื่องจากมีกลุ่มคนไม่พอใจ เมื่อเขาถอนหุ้นและเปิดกิจการธุรกิจโรงแรมในไทยและต่างประเทศ ตัดหน้า และก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว  สามีของเธอเสียชีวิตและฝากฝังประภัรสรและลูกสาวไว้กับครูส เหตุการณ์อันเศร้าหมองผ่านไปนานถึง3ปี ครูสตกหลุมรักประภัสสร เขาขอเธอแต่งงานถึงแม้ว่าเธอจะป่วยก็ตาม และนั่นทำให้ครูสยิ่งต้องดูแลเธอและลูกสาวของผู้มีพระคุณ ที่ช่วยครูสให้พ้นจากความตาย

ประภัสสรกำหนดงานแต่งงานและต้องการย้ายไปอยู่ต่างประเทศตามสามีใหม่ปัญหามีตรงที่ลูกสาวของเธอนั้นดื้อดึงไม่ยอมตามไปด้วย ถึงแม้จะหว่านล้อม ชักแม่น้ำทั้งห้าหรือมากกว่านั้นมาพูด เดือดร้อนถึงครูสที่จะต้องฝากฝังลูกเลี้ยงที่รักเหมือนลูกแท้ๆไว้กับน้องชาย

[เฮ้!! คริส...นายพอมีเวลาสักครู่มั้ย]

[ก็พอมีอ่ะนะ มีอะไรครูส]

[พริกไม่ยอมย้ายไปกับฉันกับพิมพ์....]ครูสบอกเสียงเข้ม

[แล้วไง....]น้องชายสุดหล่อย้อนถาม

[ฉันฝากยัยพริกไว้กับนาย  ยกให้นายเป็นผู้ปกครอง...สัญญากับฉันว่าจะดูแลยัยพริก ให้เหมือนกับที่ฉันและพิมพ์ดูแล...]

[ครูส!!อะไรนะ !!ให้ผมเป็นผู้ปกครองยัยเด็กพริกขี้หนู]เสียงเข้มลั่นจนพี่ชายต้องเอาสมาร์ทโฟนออกห่าง แล้วพูดให้คริสเข้าใจอีกรอบ

[ใช่คริส!!ฉันให้นายเป็นผู้ปกครองยัยพริก อย่าลืมไปรับด้วยล่ะ ที่บ้านหลังเก่า Thank!!]

สายถูกตัด คริสเรียบเรียงการคุยโทรศัพท์กับพี่ชายอีกครั้งจนกระจ่างแจ้งแล้วสบถออกมาอย่างหงุดหงิด

"ยัยเด็กพริกขี้หนู!!ฉันจะเป็นผู้ปกครองเธอเอง!!..อย่ามาดื้อกับฉัน!!หึ"

คริสออกไปจากคฤหาสน์แอนเดอะสัน   ตรงดิ่งไปเขตชานเมือง เพื่อเจรจารับหลานสาวมาไว้ในความดูแลของเขาตามคำขอของครูส

                   บ้านเช่า

เด็กหญิงประกายดาววัย12ขวบ นั่งมองรูปครอบครัว หันมองฝาผนังสีซีดเพราะความเก่า พริกนึกถึงบิดาที่ล่วงลับไปจากโลกใบนี้

"พ่อจ๋าพริกคิดถึงพ่อ พริกจะไม่ยอมไปอยู่กับคนที่ทำให้พ่อต้องตาย" น้ำตาหยด

แหมะๆ  แต่ทว่าเสียงฝีเท้าของใครคนนึงบุกเข้ามาในบ้านของพริก

"ฮัลโหล้!!..มีใครอยู่มั้ย??.." เสียงเข้มดุทักทายล่อลวงเด็ก สาวน้อยเงียบกริบเพราะเธอรู้ชะตาว่าจะต้องไปอยู่กับคริสโตเฟอร์ตามคำสั่งของประภัสสร ทั้งที่ไม่เคยเห็นหน้าหรือตัวเป็นๆมาก่อน

" บ้านเงียบเชียว...สงสัยไม่มีใครอยู่ รีบกลับบ้านดีกว่า บรรยากาศวังเวง ข้างหน้าตรงปากซอยเห็นเกิดอุบัติเหตุรถชนกัน ...ตาย!!"(กระแทกเสียง) ผีดุ"สองขายาวกำลังก้าวออกจากห้องเช่าเก่าๆโทรมๆ

"อยู่!!...มีคนอยู่..."เด็กหญิงวิ่งออกมาจากห้องท่าทางออกอาการกลัวผี ริมฝีปากบางเล็กยกยิ้ม

"หนูใช่มั้ยเด็กหญิง พริก"

"ใช่..."เสียงเล็กตอบห้วน

เขาเดินเข้าไปใกล้ ย่อตัวลงนั่ง กวาดสายตามองร่างน้อย ตัวดำ หน้าตาธรรมดา

"เวลาพูดกับผู้ใหญ่ต้องมีค่ะ...ไหนพูดใหม่สิ..."คริสส่งสายตาคมดุให้เด็กหญิงพริก ทว่าคนตัวเล็กนั้นหลบสายตาคมกริบ เธอเบือนหน้าหนีไปทางอื่น

"เอาล่ะฟังนะ ต่อจากนี้ไป..หนูต้องฟังฉัน เพราะฉันเป็นผู้ปกครองของหนู และฉันไม่ชอบเด็กดื้อเข้าใจมั้ย...ไปเก็บเสื้อผ้าซะ ฉันรอ..."

"ก็ไม่เห็นว่าคุณจะดูโตสักเท่าไหร่ ไม่ไป...พริกจะอยู่ที่นี่...พริกไม่ไปอยู่กับคนที่ทำให้พ่อพริกตาย..พริกจะให้พ่อมาหลอกคุณ..."พูดจบก็วิ่งกลับเข้าห้อง ทว่าไม่ทันมือใหญ่คว้าตัวเอาไว้ได้ คริสยกพาดบ่า

"งั้นก็ไม่ต้องเก็บอะไรทั้งนั้น ฉันมีธุระต้องทำหลายอย่าง ไป"

"ปล่อยหนู!! ปล่อย!!"หัวแกว่งไกวไปมา ถึงเวลาที่คริสโตเฟอร์จะต้องสวมบทคุณอาสุดโหดผู้ปกครองประกายดาวด้วยวัย23ปี 

"อยู่นิ่งๆ ดื้อ นักนะ "เพี้ยะ มือใหญ่ฟาดลงบนก้นแบนเรียบ