ก็ไม่นิ

ปกติออก

(#อยู่ในสภาพงูยักษ์)

ไม่เอา

กลัวโดนเหยียบ

แถมกลัวโดนจับส่งสวนสัตว์ด้วย...

นั้นสิเนอะ

นายไม่ต้องพูดเลยโยฮัน

เล่นซะ

อย่าว่างั้นสิ

แล้วนี่มิคุมิคุ...เจเจรัดตอนนี้รู้สึกไง?

เหมือนบางอย่างจะไม่ใช่ล่ะ

ก็งูเป็นสัตว์เลือดเย็นนี่นะ...

ส่วนนายไม่ต้องพูดเลย รีบหายาแก้เร็วๆ เข้าสิ

แบบนี้มันลำบากนะ

ก็ได้ๆ

แหม ที่จริงที่เร่งนี่คืออึดอัดที่ทำแบบนั้นกับเจเจไม่ได้อ่ะสิ

แหงล่ะ เสียงลอดมาแทบทุกวัน

พูดอะไรอายกันบ้างเถอะ!

อ่ะ โทษที... (#คลายตัวออก)

เอาน่ามิคุมิคุ...เขาว่างูรัดจะเจอเนื้อคู่...

ก็ใช่ แต่เจเจรัดเป็นขลังคูณสอง

นายก็อย่าไปตบมุกเซ่มิคุนิ

นั้นสิเนอะ

และฉันไปทำยาก่อนล่ะ (#เผ่นเข้าห้องทดลองไป)

ไม่เหลือ

วุ่นวายแน่นอนวันนี้

ก็นะ

จะว่าไป...วันนี้ฉันอยู่แต่ในห้องดีกว่าแฮะ

แอบอยากเห็น...

เปล่าสักหน่อย (#เลื้อยลงจากมิคุนิ)

ขนาดก็ใกล้เคียงนะตอนนี้น่ะ (#ส่งเสียงตอบกลับไป)

ก็นะ (#ขึ้นชั้นสองไปแล้ว)

หื้อ? ไหงสภาพเป็นงั้นล่ะมิคุนิ? (#ขดอยู่บนเตียง)

ซวยไปนะนาย (#เอาหางลูบหัวมิคุนิ)

ก็ทำไงได้ งูไม่มีมือนะ

ก็งูเป็นสัตว์เลือดเย็นนิ

ถ้างูปกติทั่วไปล่ะก็แหง

ถ้าตัวเท่าฉันตอนนี้เนี่ย

สภาพนี้คิดว่าฉันหากินเองได้?

มุกไม่ฮามิคุนิ

ฉันกินหนูสดๆ ที่ไหน

หนูย่างว่าไปอย่าง

ก็นะ

แล้วมามัวโอ้เอ้แบบนี้จะดีเหรอ?

หากลูกค้ามาอีกเดี๋ยวไม่ได้กินข้าวหรอก

ไม่รู้สิ ดวงไม่ดีมั้ง

ไม่รู้สิ น่าจะได้

...

ก่อนหน้านี้ไปเจออะไรมาล่ะนั้น? วิ่งซะเหมือนกลัวมีคนมาก่อนเชียว

เปล่า

ฉันเองสึรุงิ

อา

น่าปวดหัวมากกว่า

แล้วนี่มาทำอะไรล่ะ?

ถ้าจะมาแกล้งมิคุนิอย่าเชียว แค่นี้ก็วุ่นวายจะตาย

เหมือนนายเทียบแปลกๆ นะ

เฮ้ย ทับแรงไปหน่อยนะ

กลัวฟาดนายกระเด็น ตัวยิ่งใหญ่ๆ อยู่ตอนนี้

ไม่แน่มากกว่า

ปีนหน้าต่างเข้ามาจ้า

ส่วนฉันแค่ทับเจเจจังเล่นเองนะ อย่าหวงดิ

อย่าว่างั้นจิ

โหดร้ายอ่ะ

เดี๋ยวแก่เร็วนะ

แล้วชิโกะโผล่มาพร้อมใบชุบ?

ใช่เลย เสียวเหมือนกันนะนั้น

ถึงพูดเองแต่เริ่มหวั่นๆ อ่ะ

และช่างเรื่องชิโกะเถอะ

คุนิจัง ขอเจเจสักวันสิ นิ่มดี

ไม่อ่ะ

เอาตามจริงอยากเอาเบลจังมากอดงี้บ้างเหมือนกัน

ติดแต่คิทสึเนะจังเนี่ย

นั้นเพราะนายทำตัวเองชัดๆ นะสึรุงิ

อย่าว่างั้นสิ (#กอดเล่น)

งก

แอ๊ก! โหดร้ายอ่ะ...วัยต่อต้านยังไม่หายอีกเหรอ? (#กลิ้งไปมากับพื้น)

คุนิจังดูเหมือนคนในสวนงูเลยอ่ะตอนนี้

ก็ตอนนี้ฉันตัวใหญ่ขนาดนี้นี่นะ (#เลื้อยไปเอาคางพาดหัวมิคุนิ)

...ทำไมพอเจเจจังในร่างนี้ทั้งที่ตัวใหญ่ แต่ดูแบ๋วมากกว่าน่ากลัวอ่ะ?

ขี้เกียจอ่ะ

อย่าโดดงานสิ

ก็แหม...

มิคุนิ!!! อยู่ไหมวะ!? (#เสียงแว่วมาจากชั้นล่าง)

ชิบหาย ยูมิจังมา...ไปล่ะ!!! (#โดดหน้าต่างหนี)

อา

มิคุนินายเห็...งูยักษ์มาจากไหนเนี่ย!?

ฉันเอง

...โยฮันอีกแล้วสินะ?

บางทีหมอนั้นก็ก่อเรื่องเกินนะ

ว่าแต่เห็นสึรุงิไหม?

ไอ้บ้านั้น...โอเค ขอไปตามก่อนนะ

และอย่าให้ใครเห็นเจเจเชียวล่ะ เดี๋ยวแตกตื่นกันเอา

(#รีบวิ่งไปตามหาสึรุงิต่อ)

ฉันก็ว่างั้นแหละ

และมิคุนิ...ฉันอยากลองอะไรหน่อยน่ะ

อยากลองเลื้อยเสาดูแล้วถ่ายรูปให้หน่อย

(#เลื้อยลงจากมิคุนิแล้วไปพันเสาแทน)

ฉันว่าไม่คือ

ฉันก็ว่างั้น

แถมร่างงูตอนนี้หน้าดูเอ๋อแปลกๆ ชอบกล

ก็มันจริงนี่นา (#เลื้อยลงมา)

หื้อ? แบบนี้เหรอ? (#ทำตาม)

จะเอาไปแหย่ใครล่ะ?

ตัวขยายขนาดนี้ก็ไม่แปลกหรอก

โยฮันทำยาเสร็จเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นแหละ

เพราะงั้นหากไม่อยากโดนถล่มคนเดียวก็ขอให้โยฮันทำยาแก้เสร็จไวๆ แล้วกัน

...

ห๊า?

ไม่ต้องพูดเลย! ขอล่ะหัดอายปากบ้าง!

ทำไมนับวันนี่หื่นแบบเปิดเผยจริง!?

เริ่มคิดว่าเป็นงูยักษ์ต่อไปน่าจะดีกว่าแฮะ

เจเจ ยาแก้มาแล้ว... (#เดินมาพอดี)

...บางทีนายก็โชคดีไปหน่อยนะมิคุนิ

ใช่

มิคุนิ!

นั้นสิ ฉันก็ชินล่ะ

และไปล่ะ ไม่อยากเป็น กขค. (#เผ่น)

เดี๋ยว! กลับมาเป็น กขค. ให้ฉันเถอะ!!! โยฮัน!!!

(#กลับเป็นงูขนาดเท่าเดิม)

ไม่เอา

ไม่

ไม่งั้นนายทำจริงๆ แหง

รู้ แต่เผื่อรอด

ช่วยอย่ามั่นหน้ากับเรื่องแบบนี้นักเลย ขอล่ะ

ก็จริง

อา (#กลับร่างมนุษย์)

แต่ห้ามทำจนฉันนอนโทรมแบบคราวก่อนเชียว!

ต้องรับสิ!!!