บทที่ 1 เจ้าของสวนแตง
ณ เมืองเย่ว์
เมืองเย่ว์อยู่ห่างไกลจากเมืองหลวงของแคว้นไปทางทิศเหนือ ภูมิประเทศเป็นที่ราบลุ่มสลับถูเขา ประชาชนส่วนใหญ่มีอาชีพทำเกษตรกรรม
‘เถียนเจิน’ หรือ เจินเจินสตรีสาววัยยี่สิบหนาว ได้ยึดอาชีพปลูกแตงกวาขายต่อจากบิดามารดา
บ้านของนางเป็นกระท่อมไม้ไผ่เล็ก ๆ ติดกับเนินเขา และน้ำตกเล็ก ๆ ท้ายหมู่บ้าน เนื่องจากบิดามารดาของนางเสียชีวิตจากอุกภัยเมื่อ 2 ปีก่อน ดังนั้นจึงอาศัยอยู่ที่นี่เพียงลำพัง
ยามตะวันคล้อยบ่าย เจินเจินกึ่งนั่งกึ่งนอนบนเก้าอี้หวายหน้ากระท่อม ทอดสายตาราวกับเกียจคร้านมองดูเหล่าคนงานชายกว่าสิบคนกำลังทำงานในสวนแตง
บนเนินดินมีแปลงแตงกวานับร้อยแปลง แต่ละแปลงเว้นระยะพอประมาณ ออกดอกผลหนาแน่น สุดพื้นที่สวนในแต่ละด้านใช้ไม้ไผ่ล้อมรั้วป้องกันวัว หรือสัตว์ป่าไม่ให้มาทำลายแปลงแตงกวา
แปลงผักสีเขียวอ่อนตัดกับสีท้องฟ้าสดใส มีปุยเมฆลอยละล่อง ช่างเป็นภาพสบายตานัก
เมื่อคล้านจะดูคนงานแล้ว นางก็ยกชาขึ้นจิบ หยิบขนมเข้าปาก แล้วทอดสายตามองน้ำตกที่อยู่ไม่ไกลจากกระท่อม เสียงน้ำตกซัดซ่าสลับกับเสียงนกร้องเป็นท่วงธรรมนองของธรรมชาติ ดอกกล้วยไม้ไหวไปมาตามแรงลมคล้ายกับนางไม้กำลังเต้นระบำ
ลมพัดโชยเอื่อย ๆ กล่อมเจ้าของสวนแตงกวาให้หลับไป
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น