สราภรณ์ ชุด…ผู้ชายในชีวิต (คุณน้อย น้องสาวคุณหนึ่ง จากเรื่องราตรี...เสน่หา)

สราภรณ์อุทานอย่างดีใจ ก่อนถูกช้อนตัวไปอุ้มเหวี่ยงเป็นวงกลม เจ้าหล่อนกอดคอพี่ชายแน่น ก่อนหัวเราะคิกคัก ชอบใจ อรุณฤทธิ์ลงอีกด้านแล้วมองภาพนั้นพร้อมรอยยิ้ม พลากรณ์ลงไปปฏิบัติงานทางภาคใต้ อย่างสมัครใจมาสี่เดือน แล้วท่ามกลางความเป็นห่วง ของทุกคนและโชคดีที่เป็นภาระกิจระยะสั้น หน่วยของเขาเคยถูกซุ่มโจมตี และมีทหารได้รับบาดเจ็บหลายนาย คืนนั้นสราภรณ์นอนไม่หลับ เขาต้องพาหล่อน มารวมกันที่บ้านพญาไท เพื่อรอฟังข่าวทั้งคืน แม้หล่อนจะหลับซบกับอกเขา แต่ก็ไม่ยอมขึ้นห้องไปนอน

กว่าข่าวจากพรรคพวกของแต่ละคน จะเข้ามาก็ล่วงเข้าสู่วันใหม่และได้คุยกับพลากรณ์เอง ทุกคนจึงได้แยกย้ายกันไปนอน นี่เจ้าตัวมาอยู่ที่นี่แล้วสาวผิวผ่องของเขา คงมีความสุขเต็มที่เสียที ดูท่าทางคงต้องชวนเข้ากรุงเสียแล้ว อาจต้องใช้เส้นสาย เพื่อขจัดความไม่สบายใจของภรรยา อรุณฤทธิ์พร้อมจะทำทุกสิ่งตามที่ศักยภาพของเขาจะทำได้

            “พี่สามพอแล้วค่ะ...น้อยไม่ไหวแล้ว”

            สาวน้อยประท้วงแกมหัวเราะ พี่ชายถึงหยุดแล้วกอดน้องสาวแน่นๆ ก่อนโอบน้องเดินมาหาน้องเขยที่อายุมากกว่า

            “หวัดดีคุณเอก”

            “หวัดดีครับพี่สาม”

            พลากรณ์หัวเราะที่อรุณฤทธิ์เรียกเขา ตามภรรยา ทั้งสามเดินเข้าบ้านโดยที่พี่ชายถูกสาวน้อยซักทุกอย่าง ตบท้ายด้วยการบีบบังคับ ขอคำสัญญาว่าจะไม่เข้าร่วมโครงการที่อันตรายเช่นนี้อีก

            “ยายเจ้าหญิงน้อยของพี่ ได้สิจ๊ะน้องจ๋า เอ๋...พี่หนึ่งดูสิครับยายหนูน้อยของพี่บังคับผม”

             พลากรณ์พูดพร้อมหัวเราะ สราภรณ์ถูกคนโน่น คนนี่ คว้าไปกอด จนอรุณฤทธิ์ต้องหายใจเข้า-หายใจออกอย่างข่มใจ น้องของเขา ลูกของเขาเขากอดกันมาก่อน เขามีสิทธิ์ เขาจึงยิ้มอยู่ได้ กว่าจะได้กลับบ้านก็ดึกมากแล้วทุกคนต่างเสนอให้ค้าง แต่อรุณฤทธิ์มีงานสำคัญตอนเช้า จึงปฏิเสธพร้อมบอกครอบครัว ของสราภรณ์หน้าตาเฉยว่า เขาต้องมีสราภรณ์อยู่ข้างๆ ไม่งั้นทำอะไรไม่ได้ คุณปพนหัวเราะชอบใจ ก่อนพยักหน้าอนุญาต ในขณะที่พลวัฒน์มองหน้า อรุณฤทธิ์ด้วยแววตานิ่งๆ ไม่ออกความเห็น ทุกคนไม่ค้านเมื่อขึ้นรถ อรุณฤทธิ์หอมแก้มเนียนใส

            “โกรธผมหรือเปล่าครับคนดี”

            “ไม่ค่ะ...”

            “ผมติดคุณน้อยนะครับ ไม่มีคุณน้อย ผมนอนไม่หลับ”

            สามีซุกศีรษะ แนบอกสวย อย่างออดอ้อนออเซาะ สราภรณ์หน้าแดงก่อนลูบไหล่แข็งแรง ไม่อยากบอกว่า หล่อนก็เสพติดเขาไม่น้อยเช่นกัน เมื่อไฟรถลับสายตา สี่หนุ่มถอนหายใจพร้อมกัน ก่อนที่จะพากันเดินเข้าบ้าน

            “แต่งงานยังไม่ถึงปี ตัวติดกันตลอด ไม่ยักกะมีหลานให้พวกเรา”

             พรพลกล่าวแกมหัวเราะ ในขณะพลากรณ์หัวเราะ ก่อนมีเสียงถอนใจที่ดังขึ้นพร้อมกัน เขามองหน้าบิดา ที่กำลังคิดตามแนวทาง ที่พรพลเอ่ย ในขณะที่พลวัฒน์ขมวดคิ้ว ท่าทางไม่ค่อยดี

            “ถอนใจพร้อมกันเลยนะครับ พี่หนึ่งคิดไงครับ”

             พลวัฒน์เดินไปโอบไหล่น้องชายก่อนถอนใจอีกครั้ง

            “พี่ว่า ต้องคุยกับคุณเอก เขาสักหน่อย”

            “เรื่องอะไรละหนึ่ง”

            คุณปพนถาม

            “ผมว่าน้องยังอายุน้อย ไม่อยากให้มีตัวเล็กๆ ก่อน อยากให้เขาใช้ชีวิตคู่ ไปจนคิดว่าไปกันได้แน่นอน”

            พรพลหัวเราะ

            “โธ่...พี่หนึ่งกังวลไปหรือเปล่า เดี๋ยวนี้ สิบสี่ก็มีลูกแล้วนะครับ สังคมไทยมีแม่วัยรุ่นเยอะขึ้น แถมยายหนูของเราก็ยี่สิบสองแล้ว”

            “อย่ากังวลเลยครับพี่หนึ่ง ผมว่าดูๆ ไปคุณเอก เขารักยายหนูมากเลยนะครับ ขนาดว่านั่งไม่ไกล สายตาก็เวียนอยู่ ที่ยายหนูน้อยของเราตลอด เข้าขั้นรักจนหลงนะครับ”

            พลากรณ์ย้ำเพิ่ม

            “จะเป็นเฉพาะใหม่ๆ หรือเปล่า”

            คุณปพนกล่าวเสริม

            “น่าจะไม่นะครับพ่อ”

            พลากรณ์เสริม

            “เพื่อนผม เขาเป็นเพื่อนกับครอบครัวนี้ มานานตั้งแต่สมัยคุณทวดเขาเล่าว่าผู้ชายตระกูลนี้ เมื่อแต่งงานแล้วจะซื่อสัตย์ ต่อคู่ครองของตัวเองมากและขี้หวงที่สุด”

            พลากรณ์กล่าวจบ พรพลหัวเราะ

            “น่าจะจริงนะครับ ขนาดพวกเรากอดยายหนู ยังมองตาไม่กระพริบ”

            “หนึ่ง...พ่อว่าเราดูกันไปก่อนก็ดีนะลูก ถึงน้องเราเขาอายุน้อย...แต่คุณเอก เขาอ่อนกว่าลูกปีเดียว แถมตระกูลนี้สายตรงก็เหลือเฉพาะคุณเอก เขาอาจอยากได้ลูกเร็วๆ ก็ได้ น้องเขาเติบโตแล้ว ลูกต้องทำใจ”

            พลวัฒน์ถอนใจอีกครั้ง ก่อนยิ้มอย่างฝืนๆ เมื่อมติส่วนใหญ่เห็นเช่นนั้น เพียงแต่สัมผัสบางอย่าง บอกเขาว่า น้องกำลังจะเจอเรื่องหนักๆ เขารู้สึกเช่นนั้นแต่บอกไม่ได้ว่าเป็นเรื่องอะไร

            เช้าวันหยุด ฐาปกรณ์คว้ากระเป๋าเสื้อผ้า มาบ้านอรุณฤทธิ์ตั้งแต่เจ้าของบ้านยังไม่ตื่น เขาเข้าไปยืนดูภาพเดิมอีกครั้ง อรุณฤทธิ์โอบกอดภรรยาสาวสวย แนบอกเปลือย เจ้าหล่อนก็เปลือยเปล่าน่าดูไปทุกส่วน ที่โผล่พ้นผ้าห่มออกมา เขาขยับตัวจะออกไปจากห้อง เมื่อสาวผิวผ่องพลิกตัวนอนหงาย โอ้...พระเจ้า...ทรวดทรงสองเต้าของเจ้าหล่อนอวบอิ่มตั้งเต้าสวยน่ามองที่สุด มือของอรุณฤทธิ์เลื่อนไปกอบกุมทั้งๆ ที่หลับใหล ช่างแสดงตัวตนจริง ๆ ของเขาออกมาอย่างชัดเจน ฐาปกรณ์กลืนน้ำลาย ก่อนตัดใจเดินออกไปจากห้อง ลงไปรอด้านล่าง เมื่อเจ้าของบ้านลงมาด้วยสีหน้าชื่นบานเช่นเคย พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน หยอกล้อเรื่องน้ำหนักตัว แล้วเมื่อได้เวลาก็ตกลงยกขบวนกันไปตกปลาที่ชลบุรี ตามความประสงค์ของอรุณฤทธิ์ซึ่งอยากอวดเรือลำใหม่ที่เขาซื้อให้ภรรยาในวันครบรอบแต่งงานครบ 1 เดือนชื่อ ‘นางฟ้าของผม’ ยิ่งได้ใช้เวลาใกล้ชิดกัน ฐาปกรณ์ก็หลงรักสราภรณ์หมดใจ

            ลงเรือไป เขากับอรุณฤทธิ์ตกปลาแข่งกัน โดยมีสราภรณ์เป็นกรรมการที่ไม่ค่อยจะเป็นกลางนัก เสียงหัวเราะสดใสดังจากริมฝีปากน่าจูบของหล่อนเสมอ หากมองดูว่า สามีของหล่อนกำลังจะได้ปลา

            “อุ๊ย...เร็วเข้าค่ะ เร็วๆ สิคะ พี่เอก โอ้โห...ตัวใหญ่จัง”

            ท่าทางของหล่อน เรียกรอยยิ้มของสองหนุ่มตลอด บางครั้งทั้งคู่สบตากันก็แอบหัวเราะด้วยความเอ็นดูแกมขบขัน  เจ้าหล่อนจูบแก้มสามีอย่างยินดีเมื่อเขาปลดปลาใส่ลัง

            “ไม่ได้นะครับคุณน้อย...ผมขอประท้วง คุณน้อยเป็นกรรมการที่ลำเอียงสุดๆ ขอย้ำนะครับสุด สุด”

            สราภรณ์หน้าแดงก่ำด้วยความขัดเขิน หล่อนรู้ตัวว่าคำประท้วงนั้น

จริงแท้แน่นอน จึงได้แต่ยิ้มเขินๆ ซึ่งเป็นภาพที่น่าดูที่สุด สำหรับผู้ชายที่หลงรักหล่อนทั้งคู่ อรุณฤทธิ์หัวเราะชอบใจ

            “โอเคๆ เลยคุณน้อยครับ วางตัวเป็นกลางมากหน่อย ลำเอียงน้อยหน่อยนะจ๊ะ เดี๋ยวเจ้าปอจะน้อยใจ เชียร์เขาบ้างก็ได้”

            สราภรณ์เดินทำหน้างอนตุ๊บป่อง จะไปนั่งที่ข้างกราบเรือ   สองหนุ่มมองหน้ากัน แล้วหันมองเจ้าหล่อนอย่างเอ็นดู อรุณฤทธิ์มองตามร่างภรรยาก่อนขมวดคิ้ว เรือเขาลอยลำมาไกลจากฝั่งมาก เพราะตั้งใจจะค้างคืนกลางทะเล

            “คุณน้อย!! ระวัง”

            สิ้นเสียงตะโกน สราภรณ์ก็สะดุดเชือก หัวทิ่มพรวดลงในทะเล อรุณฤทธิ์และฐาปกรณ์โยนคันเบ็ดในมือทิ้ง ก่อนวิ่งไปดู เห็นสราภรณ์โผล่ขึ้นมาเหนือน้ำ

            “เฮ๊ย..เธอว่ายน้ำเป็นหรือเปล่า ?”

            “เป็นสิ.. คุณน้อยจับเชือกไว้นะครับ เฮ๊ย...”

            อรุณฤทธิ์โยนเชือกลงไป ก่อนตะโกนออกมาอย่างตกใจ เมื่อเห็นท่าทางของสราภรณ์ มีอาการเหมือนจะจมลงไป เขากระโดดตามลงไปทันที ใจของเขาวูบดิ่งลงไป เมื่อเห็นร่างภรรยาจมลงไปต่อหน้าต่อตา เขาดำลงไปคว้าร่างหล่อนขึ้นมา สราภรณ์สำลักน้ำอย่างรุนแรง ท่าทางหล่อนอ่อนแรงอย่างน่าสงสาร

            “โอ๋...คนดีของผม เป็นไงบ้างจ๊ะ...”

            “ขาน้อยเป็นตะคริวค่ะพี่เอก”

            เสียงหวานสั่นพลิ้วจนอรุณฤทธิ์ใจหาย หัวใจของเขาเต้นระรัว

            “จับคอผม ไว้นะจ๊ะคุณน้อย”

            สราภรณ์ปล่อยตัว ตามสบาย ปล่อยให้สามีเป็นคนพาหล่อนขึ้นจากน้ำ อรุณฤทธิ์ส่งร่างภรรยา ให้ฐาปกรณ์ซึ่งยืนรอ ด้วยใบหน้าเผือดสี เขารับร่างหล่อนแล้วโอบกอดไว้แน่น เรียกขวัญของตัวเองที่หายวาบตามหล่อนไป โดยเจ้าหล่อนวางศีรษะ บนไหล่เขาอย่างอ่อนแรง ด้วยความตกใจ เรือนร่างเปียกโชกของหล่อนสั่นสะท้านจากเบาๆ เป็นแรงขึ้น เขาโอบรัดแน่นขึ้น พยายามใส่ความอบอุ่นเข้าไปให้มากที่สุด

            “เข้าไปข้างในก่อนเถิดครับคุณน้อย ข้างนอกลมแรง”

            ฐาปกรณ์จะพาหล่อนเข้าเคบิน เพราะร่างหล่อนสั่นสะท้านด้วยความหนาวเย็นและตกใจ

            “ไม่ค่ะ ...รอพี่เอกก่อน...พี่เอกขา...”

*****

คำเตือน : นิยายเรื่องนี้ มีฉาก NC+18 โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

คุณน้อย สราภรณ์ มีจำหน่ายในรูปเล่มจำหน่ายในราคา ราคา 560 บาท รวมค่าจัดส่งแล้ว ถ้าต้องการก็ส่งใบสั่งซื้อตามลิงก์นี้ได้เลยค่ะ

https://goo.gl/forms/VVP1tY3rKRrM1Hjn2

ส่วนคนที่ถนัดอีบุ๊คก็ดาวน์โหลดจาก Meb ตามลิงก์นี้ได้เลยค่ะ

https://www.mebmarket.com/ebook-30052-ผู้ชายในชีวิต

ท่านสามารถติดตามข่าวสารและอ่านนิยายเรื่องอื่นๆ ของชลชินีได้จากเฟสบุ๊คกลุ่ม เรื่องลับๆ ของชลชินี

ท่านที่ยังไม่ได้เป็นสมาชิกสามารถขอแอ็ดได้ตามลิงก์นี้เลยนะคะ

https://www.facebook.com/groups/167222610303819/