: :: “ตอนที่ 7 ~ ขาดสติ”

“การขาดสติ คือ ไม่มีความยั้งคิด ขาดความยับยั้งชั่งใจ”

@บนห้อง

จ๊วบบบบ

คนพี่ลงมือซุกไซร้คนน้องด้วยการเม้นกัดที่ต้นคอขาวสวยอย่างรุนแรง มือหนาลูบไล้ไปทั่วร่างกาย

คนน้องพยายามขัดขืนด้วยแรงทั้งหมดที่มีแต่ก็ไม่สามารถสู้แรงคนพี่ได้เลย

ปึก!ปึก!ปึก!

แรงสวนสะโพกแบบดุดันบ้าคลั่ง แถมยังไม่ลดละแรงกระแทกเข้าไปต่อคนน้อง

ความโมโหและฤทธิ์แอลกอฮอล์ในแก้วไวน์ที่ดื่มลงไปทำให้คนพี่ยิ่งขาดสติ

ปึก!ปึก!ปึก!

คนพี่ไม่ได้ฟังเสียงร้องขอใดๆของคนน้องเลย

ปึกๆๆๆ!!!

บทรักอันเร่าร้อนบ้าคลั่งขาดสติของใต้เมฆได้เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำอีก

❌❌🔞🔞❌❌

: ::

ผมตื่นมาเห็นสภาพคนรักที่นั่งร้องไห้อยู่ข้างเตียง

ร่างกายอันบอบบางเต็มไปด้วยรอยกัดรอยดูดเขียวช้ำไปหมด

คนพี่เอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้คนน้อง

ลับหลังคนพี่เดินออกจากห้องไปคนน้องได้ปล่อยโฮออกมาแบบไม่อาย!!

🎶ทำไม ทำไม ฉันต้องมาเป็นแบบนี้ ฉันตอบตัวเองไม่ได้สักที ที่เล่นตามเกมของเธอ🎶

🎶ทำไม ทำไม ยิ่งหนีแต่มันยิ่งเจอ ฉันเกลียดตัวเองที่รักเธอ ทั้งๆ ที่มันก็รู้ไม่ควรรักเลย🎶

: ::

: :: ::

: ::

@ร้านอาหาร

ค่ะ

คุณมาร์ชไหมค่ะ

ดูดีกว่าในรูปนะคะ

คุณมาร์ช!!

:: :

อย่ามาเล่นตัวหน่อยเลย

ทำเป็นสะดีดสะดิ้ง

หมับ!!

พลึ่บ

นี่นายมีสิทธิ์อะไรมาสาดน้ำใส่ฉัน

มือหนาของชายคู่เดตของจูนกำลังจะตบลงไปที่หน้าของคนตัวเล็ก

แต่ดันมีมือปริศนาคว้าไว้ทัน

มึงเป็นใคร

มาร์ชคุ้นคิดแปปนึงพร้อมมองไปมองหน้าจูน

มีผัวแล้วก็ไม่บอก

เสียเวลา!!

พี่มาร์ชรอปิงด้วย

อยู่นี่เอง

แล้วใครนิ

ฟอด!!

มาร์ชดึงจูนเข้ามาหอม

ไม่จริง!

คุณแม่คุณบอกคุณยังไม่มีแฟน

จ๊วบบบบ

จูนดึงมาร์ชเข้ามาจูบ

ชิ!!

พวกคนขี้โกหก

: ::

@บ้านกาญวรเกียรติ

วันรุ่งขึ้น

แก๊ก

ใต้เมฆเดินไปนั่งข้างเตียงและค่อยๆหย่อนตัวลงเพราะกลัวฟ้าใสจะตื่น

ผมมองไปที่ร่างอันบอบบางของฟ้าใสที่เต็มไปด้วยร่องรอยแห่งความเจ็บปวดที่ผมได้ทำไว้เพราะขาดสติ

ฟอด!!

ผมบรรจงจูบลงไปที่ไหล่ของคนตัวเล็ก

ดูเหมือนคนตัวเล็กจะตื่นแต่ก็แค่ละเมอ

คนพี่ทำการเช็ดตัวให้คนน้องด้วยความรู้สึกผิดเพราะเช็ดไปตรงไหนก็เห็นแต่รอยช้ำ

: ::

ป้าอรพูดรับปากพร้อมยิ้มออกมา

ผ่านไปสักพัก

ยายฟ้านี่ก็เก่งนะป้า

เอาตัวเข้าแลกจนได้ดี

ชิ!!

ก็หนูพูดความจริงอะป้า

ป้า!!!

: ::

แก๊ก!!

ใต้เมฆเอาถาดข้าวต้มกับยาวางไว้ที่หัวเตียงละค่อยๆหย่อนตัวนั่งลงที่เตียง

มือหนาทาบลงไปที่หน้าผากคนตัวเล็ก

หลังจากทานข้าวทานยาเสร็จฟ้าใสก็หลับไปด้วยความอ่อนเพลีย

ใต้เมฆค่อยๆนอนลงที่เตียงและขยับเข้าไปกอดคนตัวเล็กที่หลับไหลอยู่

ฟ้าใสพูดตอบแบบไม่ได้รู้สึกตัว

เวลาผ่านไป

ผมที่อยู่ในอ้อมกอดอันอบอุ่นของคุณใต้เมฆได้พลิกตัวหันหน้าเข้าหากัน

ผมมองพิจารณาใบหน้าอันหล่อเหลาของคุณใต้เมฆอยู่นาน

จุ๊บ!!

ใต้เมฆยื่นมือไปบีบที่จมูกสวยของฟ้าใส

ฟ้าใสขยับเข้าไปกอดใต้เมฆด้วยความรัก

จ๊วบบบบ

ฟ้าใสบรรจบปากอวบลงไปประกบกับปากเรียวสวย

และค่อยๆบรรจงจูบแบบเนิบๆจนคนพี่รับรสจูบอันอ่อนหวานไปแบบพอใจ

คนพี่พลิกตัวกลับดันร่างคนนอนให้นอนราบไปกับเตียงโดยมีร่างหนาของตัวเองขึ้นค่อมอยู่

คนพี่ลงมือซุกไซร้คนนอนแบบอ่อนโยนทั้งทีไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน

ใต้เมฆได้ยินเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดจึงหยุดการกระทำทุกอย่าง

และบทรักอันอ่อนโยนที่ใต้เมฆไม่เคยลิ้มลองก็เกิดขึ้น

ตั้งแต่นอนด้วยกันมาครั้งนี้น่าจะเป็นครั้งแรกที่ผมได้รับการกระทำที่อ่อนโยนที่สุด

จากคนที่ชื่อใต้เมฆ

: ::

ผมนอนอยู่เหมือนรู้สึกมีใครมาทาอะไรบนตัวผม

คนตัวเล็กลุกขึ้นไปกอดคนพี่เอาไว้เพื่อเป็นการปลอบใจ

ฟอด!!!

ฟ้าใสโน้มตัวใต้เมฆลงมาหอมแก้ม

ก๊อกๆก๊อกๆ

ผมเองครับ

คุณโรมคุณมาร์ช

โทรมาเลื่อนเวลาเร็วขึ้นครับ

เห็นบอกโทรมาไม่รับ

ไลน์มาไม่อ่านครับ

ครับ

จ๊วบบบบ

ฟอด!!

ปัง!!

สถานการณ์ตอนนี้เหมือนคนเมฆจะใส่ใจความรู้สึกผมมากขึ้น

ดูแลเอาใจใส่ ยอมฟังในสิ่งที่ผมพูดซึ่งมันต่างจากเมื่อก่อนเยอะเลยครับ

หรือนี่มันจะเป็นความรู้สึกของคนรักกันไหมครับ แต่ถ้ารักคุณใต้เมฆก็ยังไม่เคยบอกรักผมสักครั้งเลยนะครับ

🎶สักคำให้กันได้ไหม หัวใจรอคำว่ารัก สักคำมันคงไม่ยาก ลำบากจนเกินไป🎶

🎶แค่เพียงคำหนึ่ง พูดมาสักหน่อย ให้ใจดวงน้อยเติมเต็มด้วยคำว่ารัก🎶

: :: :: END :: :: :