“เอเจ!  ไอ้คนผีทะเล! เลวที่สุด!”

ราเชลตะโกนด่าลั่น ร่างบางดิ้นและทุบรัวไปบนอกกว้างอย่างไม่ออมมือ เอเจร้องโอ๊ยแต่ก็ไม่อาจเบี่ยงตัวหนีกำปั้นหนักของหล่อนได้  ชายหนุ่มรู้สึกเจ็บจนตัวงอแต่ก็ไม่ยอมปล่อยมือจากการรัดเอวเล็กไว้แนบร่าง

“นี่หยุดดิ้นได้แล้วคุณ! จะบ้ารึไง ทำไมพูดไม่รู้เรื่องหา! ผมบอกว่าขอโทษๆ ไม่ได้ตั้งใจ”

 เอเจตะคอกใส่ใบหน้าสวยที่เวลานี้แดงก่ำด้วยความโมโห  ดวงตางามของหล่อนวาวโรจน์หากมีแสงไฟร้อนพุ่งออกมาได้ ป่านนี้ร่างของเขาคงไหม้แหลกเป็นจุลไปเรียบร้อยแล้ว

 ราเชลยกกำปั้นขึ้นชูอีก เป้าหมายคือใบหน้าขาวๆ ไรเคราเขียวที่ลอยอยู่ไม่ห่างนั่น หากแต่เอเจไวกว่ามือใหญ่รีบคว้ามือเล็กรวบกำไว้แน่น แต่ราเชลยังคงเหลือมืออีกข้าง หล่อนยกมันขึ้นอย่างรวดเร็วแล้วสะบัดฟาดลงไปตรงแก้มข้างซ้ายของเขาเสียงดังฉาดใหญ่ เอเจหน้าหันแก้มเป็นรอยปื้นนิ้วมือนูนแดงชัดเจนทันตาเห็น

 ชายหนุ่มกัดฟันกรอด ผู้หญิงบ้าอะไรพูดไม่รู้เรื่อง! ไร้เหตุผลสิ้นดี! เขาพลิกตัวขึ้นทับร่างหล่อนให้ล็อกอยู่ใต้ร่างเขา ขาแข็งแรงกดทับไปบนขาเรียวของหล่อนอย่างจงใจให้อยู่นิ่ง

 “คุณตบผมทำไมฮึ! บอกแล้วไงว่าขอโทษๆ  ไม่ได้ตั้งใจไงเล่าบ้าที่สุด!” เอเจตะคอกใส่คนใต้ร่างที่เวลานี้หน้าของหล่อนอยู่ห่างจากหน้าเขาเพียงแค่ชั่วลมหายใจกั้นเท่านั้น

 “นายมันเฮงซวยรู้ไว้ด้วย แอนดรูว์ จอห์นสัน! สกปรกโสมม!ชอบรังแกผู้หญิง!.. ชอบเอาเปรียบ! กักขฬะบัดซบ!.. ชอบให้ความรุนแรง! ชอบ…อื้อ อื้อ”

คำด่าคำสุดท้ายถูกกลืนเข้าไปในคอเมื่อปากหยักได้รูปก้มลงมาประกบปิดปากบางของหล่อนอย่างรวดเร็ว เขาบดขยี้ลงไปอย่างหนักหน่วงจงใจลงโทษที่หล่อนบังอาจมาตบและด่าตะคอกใส่หน้าเขาอย่างไร้เหตุผล

ราเชลดิ้นอึกอักขลุกขลักอยู่ใต้ร่างหนักแต่ก็ทำอะไรได้ไม่มากนัก เอเจถือโอกาสที่หล่อนอ้าปากประท้วงฉกลิ้นเข้าไปภายในโพรงปากสวยนั้นแล้วกระหวัดพันไล้ไปทั่วปาก ราเชลพยายามตั้งสติมั่นไม่ให้เคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสของศัตรู หัวใจของหล่อนเต้นรัวอย่างรุนแรงจนหล่อนคิดว่ามันจะกระโดดออกมาภายนอกในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้านี้

 “อะแฮ่มๆ …เอ่อ...เอเจ? ราเชล?” เสียงคริสเรียกขึ้นอย่างเกรงใจดังมาจากเหนือเคาน์เตอร์ เอเจชะงักรีบถอนริมฝีปากขึ้นทันที ราเชลได้โอกาสยกเข่าขึ้นกระทุ้งไปเต็มแรงตรงขาด้านในเฉียดเจ้ากล่องดวงใจเขาไปอย่างน่าเสียวไส้ที่สุด

 “โอ๊ย!” เอเจร้องลั่นก่อนจะยกมือไปกุมระหว่างขาของตัวเอง ราเชลรีบผลักอกเขาออกและดีดตัวลุกขึ้นยืน หญิงสาวยื่นหน้าแดงก่ำหายใจหอบถี่ หันไปเห็นคริสและมาร์กี้ยืนดูอยู่อีกฟากหนึ่งของเคาน์เตอร์ ราเชล ยกแขนขึ้นปาดเช็ดไปบนริมฝีปากพร้อมกับเบ้หน้าด้วยความรังเกียจขยะแขยง คริสและมาร์กี้ทำหน้าเลิ่กลั่กมองคนโน้นทีคนนี้ที

 “เอ่อ...ไม่ทราบว่าพวกนายกำลัง เอ่อ...กินมันฝรั่งกันอยู่…ฉันได้ยินเสียงจานตกแตกเลยลงมาดู คิดว่าเป็นแมวเสียอีก”

 คริสหันไปทางเอเจที่ค่อยๆ ยันตัวลุกขึ้นยืน ใบหน้าถมึงทึง คู่กรณีทั้งสองยังคงเงียบไม่มีใครเปิดปากพูดอะไนออกมา

 “ถ้ารู้ว่านายสองคนกำลังปรับความเข้าใจกันอยู่ ก็คงไม่เข้ามาขัดจังหวะ”

 คริสกล่าววต่อไป ยังเดาสถานการณ์ตรงหน้าไม่ค่อยถูกนัก ในสภาพที่เอเจหน้าด้านหนึ่งแดงเป็นรอยนิ้วมือห้านิ้ว บนผมมีมันฝรั่งติดอยู่ ไส้กรอกอันหนึ่งค้างอยู่ที่ปกเสื้อ ส่วนราเชลหน้าอกเปรอะเปื้อนไปด้วยซอสสีเหลืองๆ แดงๆ และยังไม่มีใครโต้ตอบกับเขา มาร์กี้ยิ้มแหยออกมานิดหนึ่งกระตุกชายเสื้อของคริสส่งสัญญาณว่า  เราไปกันเถอะ บรรยากาศไม่น่าจะดีสักเท่าไหร่ เราเอาตัวรอดกันก่อนดีกว่าไม่งั้นอาจจะไม่มีเจ้าบ่าวและเจ้าสาวในวันพรุ่งนี้

 “เอ่อ...งั้นเชิญกัดกันต่อตามสบายเถอะ ฉันไปละ”  คริสกล่าวเสร็จก็รีบจูงมือมาร์กี้ออกจากห้องครัวไปทันที ไม่แม้จะหันมาดูเหตุการณ์ที่ยังคงไม่รู้ว่าจะออกหัวหรือก้อย จะเป็นหมู่หรือเป็นจ่านั่นอีกต่อไป

 เอเจใช้มือยันเคาน์เตอร์ช่วยพยุงตัวให้ยืนตรง ผู้หญิงบ้าอะไรมือและตีน เอ๊ย เท้าหนักฉิบหาย  เอเจนึกก่นด่าอยู่ในใจ

 ตอนนี้เนื้อตัวเขาเจ็บระบมไปหมดตั้งแต่หน้าอกที่ถูกหล่อนรัวกำปั้นใส่ไม่ยั้ง ทั้งเท้าที่โดนกระทืบอย่างแรง และที่สำคัญเจ้าสมบัติล้ำค่าตรงระหว่างของเขา ไม่แน่ใจว่าจะยังใช้การได้ดังเดิมหรือเปล่า ตอนนี้เขารู้สึกเจ็บจี๊ดตรงขาอ่อนด้านในจนต้องสูดปากออกมาเมื่อขยับเดิน

 “ผมบอกแล้วไงว่ามันเป็นอุบัติเหตุ ยังจะมาโวยวายเสียงดังอีก  อูยย…” เอเจกล่าวเสียงห้วน พร้อมกับร้องโอยเมื่อลองขยับขาเดิน ราเชลยืนหน้าบึ้งตึงดวงตาแดงก่ำยกมือเท้าสะเอวมองเขาเขม็ง หล่อนไม่มีทางเชื่อเด็ดขาดว่าเขาไม่ได้ตั้งใจ หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าปอดเต็มที่เพื่อสะกดกลั้นอารมณ์โกรธ

 “ฉันขอบอกไว้เลยนะเอเจ ว่าต่อไปนี้ห้ามนายมายุ่ง! มาใกล้! มาแตะต้อง มา...อะไรๆ ฉันอีก ไม่อย่างงั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือนก็แล้วกัน!”

 เสียงขุ่นตะคอกขู่ออกมาเป็นประโยคสุดท้าย พร้อมกับยกหลังมือขึ้นมาเช็ดปากอีกครั้ง ส่งสายตาอาฆาตตวัดมองไปยังระหว่างขาแกร่งของเขา เป็นการบอกเป็นนัยๆ ว่า ถ้าหากเขามายุ่งกับหล่อนอีก  หล่อนจะจัดการกับเขาอย่างไร  จากนั้นใบหน้างามก็สะบัดพรืดใส่เขาแล้วเดินหันหลังก้าวฉับๆ ออกจากห้องครัวไป  

เอเจมองตามร่างเพรียวของราเชล ชายหน่มส่ายหน้าระอา วันแรกหล่อนก็เปิดศึกกับเขาเสียแล้ว นึกถึงสายตาเอาเรื่องที่จ้องมองมาและคำขู่อาฆาตเมื่อครู่ทำให้เอเจเผลอเอื้อมมือไปคลำตรงเป้าโดยไม่รู้ตัวและก็ต้องสะดุ้งโหยงสูดปากออกมาด้วยความเจ็บ

********************

เอาล่ะค่ะ ได้แผลกันไปคนละแผลสองแผลพอหอมปากหอมคอ ตอนต่อไปเขาจะต้องอยู่ร่วมบ้านกัน... อื่ม

แล้วอย่างนี้บ้านจะไม่แตกหรือคะเนี่ย.... ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ :))